Citaat:………daar droom ik nu al geruime tijd elke nacht van. En dat gebeurt binnenkort, dat beloof ik je.
Enige tijd geleden vond je het nodig om na je vele wandaden ook ons met een bezoek te vereren.
Ik durf te bekennen je boezemt me angst in. Maar net niet genoeg om je deze open brief te schrijven, met als reden om ook mijn gevoelens eens te uiten. Je te laten weten wat je aanricht, ook al kick je er misschien juist op. Nee, voor mezelf om jou het te laten weten…..Ik verwacht dan ook geen reactie, alleen het laten weten dat ik je nader. Voor mij het verwerkende gevoel om mijn pijn, verdriet, verschrikkelijke boosheid, en onmacht te laten blijken. Want dat is een van je beweegredenen, je machtspositie.
Momenteel ben ik namelijk al zo ver met dat ik weet dat je dit leest. En in alles wat ik verzamel zie ik de verbanden. In het duister tasten, ja dat nog wel. Maar ik zie steeds meer. Zelfs je werkwijze wordt me duidelijk. Ook al doe ik dit alleen en zonder hulp, ik weet zeker dat als ik klaar met je ben, dat de politie graag met me meegaat en naar me luistert. Want zelfs in dit stadium kan ik ze al heel wat vertellen. Steeds duidelijker en dus dichterbij. Langzaam maar gestaag.
Want net als jij heb ik ook een obsessie ontwikkeld. Die van jou is pervers. De mijne is idioot, maar brengt andere geen schade toe. Sinds je nachtelijke bezoek aan ons geliefde dier vind ik geen rust meer en leef ik voor het feit om jou een halt toe te roepen.
De obsessie reikt zover, dat ik naast het naar mijn baas gaan, al mijn vrije tijd steek in het speuren naar jou. En ik moet zeggen niet zonder resultaat. Dagen gaan er voorbij waarin mijn gezin me voor gek verklaren, maar ook mij onverdeeld steunen. En dat is mijn kracht, de liefde van mijn gezin. En het streven is dan ook dat je dit niemand meer aandoet. Daarom ga ik door, net als jij voel ik dat ik je al heel dicht genaderd bent. En let op mijn woorden, de dag komt dat ik bij je op de stoep sta. Nee, niet om je te molesteren, ik ben tegen elke vorm van geweld. En aangezien ik wel mee ben geëvalueerd en mijn plaats in de maatschappij heb gevonden, zal ik mij nooit aan je vergrijpen. Je bent het namelijk niet eens waard. Nee het zal heel eenvoudig zijn met politie, en dan zal ik je alleen maar aankijken. Je zal weten dat ik het ben.
Je zal voelen wat ik voel. Ik zal de neiging om je in het gezicht te spugen onderdrukken, maar je zal voelen en alleen aan mijn ogen zien hoeveel ik je veracht. Ik moet zelfs bekennen dat er soms zelfs medeleven is. Ik hoop dan ook en bid God dat je geen moeder, vrouw of kinderen hebt. De dag dat jij veroordeelt wordt zal namelijk voor hun het einde betekenen van hun zorgvuldig opgebouwde bestaan. Ze zullen terwijl jij opgesloten wordt, veroordeelt worden door de maatschappij. En eventuele kinderen zullen meedogenloos gepest worden met hun vader. En dit verdienen ze niet. Hierom hebben ze nooit gevraagd. Ook hen zal je in de afgrond helpen, en dat is dan ook iets waar ik moeite mee zal hebben. En voor hun dan ook het medeleven.
Een mens zo ontspoort in deze maatschappij. Overal kan je voor van alles hulp krijgen. Maar jij kiest er voor om andere zoveel leed te berokkenen alleen voor je eigen genoegen. Met één of andere duistere reden. Maar in mijn ogen had je geen reden om ons paard zo toe te takelen, ons gezin zoveel verdriet aan te doen. En dat alleen voor je eigen kick. Er is namelijk geen excuus voor je handelingen. Geen slechte of gewelddadige jeugd, geen verloren liefde, geen incest, vrouwenhaat, je gekleineerd voelen, eenzaamheid, je seksuele voorkeur voor dieren, of welke traumatische ervaring dan ook, is een geldig reden voor dit soort praktijken.
Niets wat je maar kan bedenken zal dadelijk in je rechtszaak je vrijpleiten of verzachten. En misschien maar beter ook, moet er niet aan denken wat er met je gebeurd als een ander achter je identiteit komt.
Wij hebben hier thuis het vaak en veel over je. Dat zal je misschien een genoegen doen. Ik kan namelijk mij niet inleven in het feit wat je als man er voor kick aan beleeft om zulks gewelddadig seksueel gestoord gedrag. Ik probeer me in je in te leven en als man een voorstelling te maken wat je doet. Dit brengt me een heel eind op weg. Alleen de vraag van je identiteit blijft nog open voor mij. Ik probeer me voor te stellen in wat voor bochten je wringt om dit buiten je gezin/familie bekenden te houden. Als man kan ik me geen voorstelling ervan maken wat ik mijn familie aan doe. En wat voor leed het ook bij hun teweeg zal brengen als dit in de openbaarheid komt. En toch zal dit me niet stoppen. Ook ik zal mijn gezin beschermen. Je zal bij mij geen paard meer ongestraft mishandelen.
Ik zal na alle vastgelopen onderzoeken mij niet schikken in de slachtofferrol. Ik zal je net zo lang najagen totdat je gestopt wordt. Een leven is lang. En ook ik heb de tijd. Bij mij kom je niet meer, dat kan ik met zekerheid zeggen. En dat weet jij ook. Maar eens komen we elkaar tegen. En dan zul je weten wie ik ben.
{Sugarmiss: titel ivm met mislijdende info aangepast}