Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 15-11-01 20:41

Geplaatst door de TopicStarter : 15-11-01 20:41

Hoi!
Voor sommige (nuchtere) mensen is dit een wat raar berichtje, maar ik wilde het er toch maar over hebben.
Sinds Peter en ik met reiki bezig zijn, is onze intuïtie sterk verbeterd. Bij mij in de familie zat 'het' al, dat je iets 'aanvoelde' en dan bleek het later zo te zijn, dat soort dingen.
Oma (moeder van mijn moeder) bijv. stuurde opa wel eens midden in de nacht naar de stal omdat er een koe een moeilijke bevalling had... en inderdaad, zonder hulp van opa had het kalfje het niet gered bleek later. Opa kwam dankzij haar 'gevoel' net op tijd...
Mijn moeder 'wist' soms ook de gekste dingen, maar deed daar nooit raar over. 'Toeval' heette dat, en vaak zei ze "Ik ben nou eenmaal een raar mens, en God doet ook wel eens rare dingetjes.." *LOL*

Nou blijkt dat ik het ook bij paarden kan.
Niet altijd, maar de eerste keer dat ik het echt sterk meemaakte, tenminste dat ik me er meer bewust van was, was bij het paard van Pieterjan, die ik tijdens z'n logeerpartij in Silvolde ontmoette.
Heel raar eigenlijk grijnz...
Peter heeft het ook met sommige paarden. Dan kan hij zo het karakter een beetje beschrijven, en hoe de afgelopen periode voor dat beestje was.
Zo raar, hij heeft geen verstand van paarden, maar weet exact dan wat-ie voelt.
Een donkere schimmel bij ons op de manege, paard van Danielle waar ik bij in de les reed, daar is hij helemaal wég van.
Het is qua uiterlijk een groot paard, oogt luxe, supermooie gangen, echt een 'wedstrijdpaard'.
Maar hoe Peter er naar kijkt:
alsof het een teddybeer is.
Paard wil geknuffeld worden, aangeraakt, wil flink veel aandacht, is erg onzeker en heel gestressed geweest en daardoor errug drukdoenerig, er was totaal niet mee te 'werken'.
Maar sinds zijn verhuizing is het paard de laatste periode heel erg tot rust gekomen.
Is bezig zichzelf aan het ontdekken, een plekje te vinden, gelukkig te worden.
Zo ziet Peter hem.
Heel anders dan een handelaar dat paard zou zien, die ziet alleen maar geld en prestaties.

Raaaaaaaaaaare man heb ik, maar ik vind het wel leuk. Dat ik zelf ook al dat soort ervaringen had vond ik tot daar aan toe, maar dat Peter dit nu ook heeft, echt zó vertederend hoe hij dit beestje aait!
Hebben meer mensen ervaringen met handoplegging, magnetisme, iets aanvoelen, kortom de alternatieve geneeswijzen bij paarden, maar dan wat betreft hun gevoel?
Ik ben zeer benieuwd wat jullie van dit soort dingen vinden?

**Geplaatst**: 15-11-01 21:19

Geplaatst: 15-11-01 21:19

Wat is daar raar aan. Zie ik niet hoor. Als ik naar een paard kijk dan weet ik je wel te vertellen wat je eraan hebt. Ik herken dat van Peter wel hoor. Maar als je slim bent doe je er je voordeel mee, laat Peter ernaar kijken alvorens je hem koopt, weet je tenminste wat voor vlees je in de kuip hebt.
Het risico voor jou is alleen dat Peter er mogelijk vroeg of laat zelf ook opkruipt.

**Geplaatst**: 15-11-01 21:26

Geplaatst: 15-11-01 21:26

ik kan alleen ( en of dat erbij hoort ) paarden rustig maken ik hoef me hand maar op de hals te leggen en ze worden rustig!

kelsey

( ik ehb ook voorgevoelens ook als iemand sterft )

**Geplaatst**: 15-11-01 21:34

Geplaatst: 15-11-01 21:34

Het enige wat me soms lukt bij paarden is aanvoelen dat ze niet helemaal fit zijn. Maar dat is niet zo apart en zullen ook we meer bokkers hebben.
Ik zou dat aanvoelen wat jij en je man kunnen ook wel willen. Dan weet je beter of je paardje happy is en daar heb ik hem natuurlijk ook voor Party!!

En is ie dat niet dan ben je er sneller achter en kun je proberen het je beesie wel naar de zin te maken.

**Geplaatst**: 15-11-01 21:57

Geplaatst: 15-11-01 21:57

Andersom komt denk ik vaker voor: Dat je paard jou aanvoelt.

**Geplaatst**: 15-11-01 22:08

Geplaatst: 15-11-01 22:08

Citaat:
Op 2001-11-15 20:26, schreef Kelsey:
( ik ehb ook voorgevoelens ook als iemand sterft )

Is dat niet eng dat je dat van te voren aanvoeld ? Verward

**Geplaatst door de TopicStarter** : 15-11-01 23:16

Geplaatst door de TopicStarter : 15-11-01 23:16

Dat iemand sterft, dat heb ik ook eens aangevoeld.
De ene keer toen wist ik 'dat er iets heel emotioneels zou gebeuren' maar ik wist niet wat.
Het zou gebeuren als mijn ouders naar Egypte op vakantie waren, maar ik kon mijn moeder wel vertellen dat ze met een gerust hart kon gaan.
De oom van mij die overleed, daarvan was al bekend dat hij nog maar kort te leven had.
Ik wist dus niet dat er iemand zou overlijden, alleen dat er iets heel emotioneels zou gebeuren en dat ze wel met een gerust hart op vakantie konden. Gek hoor, dat gevoel...
Mijn moeder wist vantevoren hoe onze kat dood zou gaan: "Ooit komen we terug van de camping in Frankrijk, en dan is ze er niet meer." Dat zij ze altijd.
Mijn ouders gingen elk jaar een maand of langer kamperen, en toen ik het huis al uit was jaren later belde een keer de achterbuurvrouw van mijn ouders mij op. Zij zorgde voor de kat want mijn ouders zaten in Frankrijk.
Moortje de kat was overleden, maagbloeding geloof ik. Mijn moeder had gelijk... jammer genoeg.
Ik voelde ook een keer vantevoren dat een relatie stuk zou lopen op den duur. Best rot om te weten. Je wilt het niet geloven, je blijft toch hopen voor die twee.
Het feit dat ik 'teveel voel' is soms niet zo handig. Ik heb mij letterlijk leren afsluiten ervoor wanneer ik dit nodig vind.
Bijvoorbeeld: Peter en ik reden met de auto langs een groot veld met gedenkstenen, gevelde soldaten tijdens de tweede wereldoorlog.
Ik heb mezelf eens 'open gesteld' voor de indrukken... nou ik moest huilen, niet normaal.
Op het journaal kijken naar Derde Wereld kindjes is bij mij ook alleen maar mogelijk wanneer ik me eerst goed afsluit. Omdat ik anders binnen drie seconden totaal verander: zó verbitterd, zó hard, als je een gedicht leest van hoe ik me dan voel...
Ik heb het wel eens beschreven.
Zo wil niemand Dorine zien. Zo wil ik zelf niet zijn. Tijdens mijn puberteit schreef ik wel eens gedichten als ik zo bitter was.
Eén van die gedichten, gericht aan mijn vader, over hoe hij mij had opgevoed, eindigde zo:
Jouw beeld van mij
bestond uit wat jij wilde
jij had jouw normen, jouw idealen
ik heb daar gewoon aan voldaan
wat zul je schrikken zodra je niet meer jouw dochter
maar MIJ ziet staan.

Hard he.
Dat ik dit toen voelde, heb ik opgeschreven, maar nooit aan hem laten lezen.
De lieverd heeft zo z'n best gedaan om mij te begrijpen.
Dat hij dat niet KON, was niet zijn fout.
Paardendochters zijn héél moeilijk te begrijpen weet je... *LOL*

**Geplaatst**: 15-11-01 23:34

Geplaatst: 15-11-01 23:34

er zijn mensen en die doen hun hele leven vaak nix met paarden maar als ze met paarden in contact komen hebben ze der toch een intuitie voor. Gewoon een soort gevoel/aanleg.

Ik heb heel maar dan ook heel vaak dat ik denk wat andere mensen 2 tellen later gaan zeggen of doen. Heel raar is dat.

**Geplaatst**: 16-11-01 00:51

Geplaatst: 16-11-01 00:51

Ik denk dat je als je lange tijd met paarden werkt, je toch een soort van "horse-sense" ontwikkeld, maar dat is dus niet wat jij bedoeld denk ik. De een zal er meer gevoel voor hebben dan de ander denk ik. Maar ook de prestatiegerichte wedstrijdruiter doet zijn best zich in zijn paard te verdiepen en hem happy en fit te houden, al was het maar om tot betere prestaties te komen. Om echt wat te kunnen bereiken met een paard moet je een eenheid vormen. Net als in een relatie moet dat voor elkaar openstellen van 2 kanten komen. Soms groeit het, en soms is het er gewoon, dat is niet te verklaren.

**Geplaatst**: 16-11-01 09:48

Geplaatst: 16-11-01 09:48

Jammer dat niet meer mensen dat hebben. Ik word soms heel raar aangekeken als ik de achtergrond van 1 van onze paarden vertel. Onze Leo is namelijk heel bang om weer verkocht te worden, om weer in de steek gelaten te worden door degene die er anders elke dag een paar uurtjes voor hem is....
Maar er zijn heel veel mensen die dat niet (kunnen?) begrijpen.
Gelukkig kan ik heel makkelijk zien wie het wel kan en wie niet; ik hoef alleen maar naar Leo te kijken als ze hem aaien; iemand die het 'echte' gevoel heeft, kan contact met hem maken. Iemand die het niet heeft, mag hem aaien. En dat verschil is enorm groot....

**Geplaatst**: 16-11-01 11:21

Geplaatst: 16-11-01 11:21

Pepper kan karakters van dieren heel goed doorgronden.
Toen we naar een paard gingen kijken ging ie mee. Als hij zei dat het karakter niet goed zou zitten, zou ik hem ook definitief niet nemen, omdat ik gewoon weet dat ie dan gelijk heeft.
Met jamaica zei hij al gelijk, Goed karakter, en hij heeft gelijk.
Met Honey zei hij zelfs gouden karakter, en hij heeft gelijk.
Pepper heeft voor ie mij kende (nu zo'n 5 jaar) nooit iets met paarden gehad.
Toen ie, toen we nog maar iets van 2 mnd iets hadden een keer mee ging naar de manege, gebeurde het eerste waarvan ik dacht Verward

Ik kwam uit de les, en pepper stond een bij een paard. Ik wilde nog zeggen, kijk uit, dat is een kreng, die bijt!!!! (deed dat paard ook altijd) maar pepper stond ermee te kroelen of het een mak lammetje was....

**Geplaatst**: 16-11-01 12:12

Geplaatst: 16-11-01 12:12

Lijkt me hartstikke fijn als je kunt aanvoelen hoe paarden zijn. Dan weet je ook wat je het beste niet en wel bij een paard kunt doen. Lijkt me echt fijn. Haha!

**Geplaatst**: 16-11-01 12:32

Geplaatst: 16-11-01 12:32

hai, ik heb wel, dat ik als ik alleen de manege binnen loop dat ik ga huilen. Dan zei mijn zus: wat is er?? toen zei, ik: ga maar bij Lanka kijken, want die kan niet meer lopen ( ik had die pony nog heel niet gezien die dag)> En me zus loopt naar stal, en ze kan inderdaad niet meer lopen. Ook als ik voor de stal sta, kan ik zeggen of ze kreupel zijn of niet Verward

. Maar ja, en bij onze paarden kan ik zo vertellen hoe ze zich voelen en hoe ze bijv. gaan lopen vandaag. Best komisch.

En ik heb ook dat als iemand naar me toe loopt en gaat beginnen met praten, dat ik na 2 woorden het gesprek al ken en dat ik het dan gewoon in mijn eentje kan uitvertellen. Precies wat die ander wou zeggen. Dan 'ken "ik dat gesprek al. Ookal is het heel geen dagelijks onderwerp ofzo. Best komisch, alleen bij me paarden vind ik het wel eng, maar ook wel handig.

**Geplaatst**: 16-11-01 12:36

Geplaatst: 16-11-01 12:36

Ik voel mijn paarden ook aan, soms hoef ik ze niet eens te zien om al te weten dat het niet goed zit (of juist wel). Het rare is dat ik ook een tijd ergens pijn had en dan kwam ik op stal en dan had Jur daar ook wat. Bijvoorbeeld van haar knie, en dan had ik ook al de hele dag last van mijn knie. Maar dat is natuurlijk omdat ik mijn paarden zo goed ken, bij vreemde paarden heb ik dat niet denk ik.

**Geplaatst**: 16-11-01 13:03

Geplaatst: 16-11-01 13:03

Ik had het altijd heel erg, dat er veel te veel informatie binnenkwam en ik daar slecht mee om kon gaan, nu stel ik me alleen nog open als ik reiki geef, maar voor de rest sluit ik me af. Wel merk ik het meteen als er bij mijn eigen paard iets niet goed zit.

**Geplaatst**: 16-11-01 13:37

Geplaatst: 16-11-01 13:37

bij onze eigen paarden heb ikd at wel, maar dat is denk ik gewoon een kwestie van ze goed kennen en goed opletten, verder heb ik niet zulke bijzondere ervaringen helaas(?) zou dat wel graag willen hoewel ik het nadeel er ook wle van inzie hoor!

Heb 1 keer zoies gehad: ik studeerde nogm woonde net op mijzelf en was met de bus op weg naar huis. Ergens halverwege kreeg ik het ineens helemaal benauwd en ik was bang dta ons huis in de brand stond, of dat er iets met Woody zou zijn (was toen mijn enige paardje!). ik kon bijna niet wachten tot de bus stopte bij ons in het dorp, toen als een beest naar huis gefietst, de Tour de France was er niets bij. Toen ik ons huis zag, bleek daar niets te zijn, dus mijn hart zonk in mij n schoenen toen ik aan Woody dacht, ineens zag ik mijn vriend op de fiets wegfietsen, dus ik schreeuwen, wat er wel niet was, of er iets met Woody was?
Bleek nou: mijn moeder en zusje waren op weg naar ons huis met de auto aangereden door een trekker!

Beats me!
ik snap niet hoe het kan, heb met beide niet iets speciaals en had ook werkelijk niet dor dat het om hen ging, maar wat heb ik mij ellendnig gevoeld dat halve uur in die bus!
Ik wist gewoon dat er iets helemaal mis was!

**Geplaatst**: 16-11-01 18:13

Geplaatst: 16-11-01 18:13

hoi dorine,

[***] was in silvolde in opperbeste stemming, alles was daar naar zijn zin en hij liet iedereen ook zien hoe hij zich voelde Lachen

maar wat je allemaal zei over hem had je nergens vandaan kunnen halen en had ik nog nooit tegen iemand gezegd via internet dus tja .... ach [***] was gewoon super Haha!

**Geplaatst**: 16-11-01 18:40

Geplaatst: 16-11-01 18:40

Ik had het met Cora...
Ik was op de manege en Cora stond er niet... En ik was ongerust geworden omdat ze kreupel was en daarom kon ze niet rijden, en buiten stond ze ook niet. En ik had al te horen gekregen dat Cora misschien moest afgemaakt worden... Die week was ik heel erg onrustig en ik had zo'n naar gevoel... Ik had zelfs een paar keer gedacht 'zal ik eens naar de manege bellen of gaan en dan vragen of cora er nog is...' Omdat ik gewoon zo ongerust was. Maar ik heb dat niet gedaan... Frusty

Die volgende keer dat ik op de manege kwam zei een meisje op het begin dat er een hele lieve maar oude pony naar de slacht was gebracht... Ik meteen geschrokken natuurlijk. Maar ik wou nog even niet nadenken over wat er misschien met Cora was gebeurd.
En toen kwam dat nieuws... Cora was ook afgemaakt. M'n gevoel klopte dus...

_________________
We're the children of the sun...

<font size=-1>[ Dit Bericht is bewerkt door: Felice op 2001-11-16 19:07 ]</font>

**Geplaatst**: 17-11-01 02:45

Geplaatst: 17-11-01 02:45

Ik sluit me bij Jasmeen aan.
Ook ik voel al snel te veel en dat doet vaak pijn vanbinnen,of het geeft een hoop verdriet.
Ik wil nu ook een curcus reiki gaan doen zodat ik kan leren hoe er mee om te gaan.
Ik ben wel blij hiermee en heb al menig paard kunnen helpen gelukkig.
Alleen alhoewel ik voelde dat het niet goed zat,was de duidelijke ingeving van mijn eigen pony te laat en dat vindt ik zeer spijtig.Ook al moet ik toegeven dat het veel sterker is geworden na haar dood.
Misschien heeft allemaal wel zo moeten gaan,ik weet het anders ook niet.(ik mis haar wel heel erg in mijn leven)
Groetjes Smousje.

**Geplaatst**: 17-11-01 19:50

Geplaatst: 17-11-01 19:50

Ik heb erg last van dat ik een bepaalde sfeer aanvoel. In ruimtes, bij mensen, maar ook bij dieren. Daar ben ik heel gevoelig voor, en het beinvloed mij ook. Vaak weet ik het niet helemaal te plaatsen. Ik wordt gewoon verdrietig, of onrustig, ongemakkelijk, en soms bloei ik helemaal op!
Ik kan niet zeggen wat er precies is, het is meer een gevoel...

**Geplaatst door de TopicStarter** : 17-11-01 20:00

Geplaatst door de TopicStarter : 17-11-01 20:00

Ik heb een keer gevoeld dat iemand gelukkig was.
Gewoon gelukkig, echt supergelukkig.
Ik reed op de fiets en zag een man lopen op de stoep, kende hem niet. Hij keek heel neutraal, niet lachen of zo.
Toch wist ik dat hij gelukkig was, ik kreeg het superwarm van binnen, en begon te lachen. Ik fietste dus gewoon door, maar kon niet ophouden met lachen, echt raar.
De hele dag door heb ik moeten lachen, elke keer wanneer ik aan dat gezicht dacht.
Zó gelukkig als ik mij voelde...
Ik weet niet meer hoe hij eruit ziet, zal hem wel nooit meer zien, maar ik ben er nog steeds dankbaar voor, voor dat heerlijke gevoel.
Heb het later nog wel vaker meegemaakt, wanneer ik wat 'voelde' van een mens of dier, maar toen op de fiets was het wel heel erg grappig en onverwacht!