Hoe denk jij over "de dood"

Moderators: Mjetterd, Dani, ynskek, Ladybird, xingridx, Polly, Hanmar

 
 
Xyris

Berichten: 9447
Geregistreerd: 16-01-03
Woonplaats: 'T Gooi

Hoe denk jij over "de dood"

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 09-01-04 00:53

Ja, bingo, een pikant onderwerp Lachen

Ik ben even nieuwsgierig hoe mensen hier op bokt over de dood denken.

Deze vraag komt voort uit de dood van 1 van mijn clienten.
Ik ben altijd een soort van bang geweest voor de dood, dacht ik... Maar ik besef nu dat ik niet bang ben voor de dood op zich, maar de weg die naar de dood leidt.

Hoe ben ik hier achter gekomen?
1 van mijn clienten lag in het ziekenhuis met kanker in zijn slokdarm, met het resultaat dat hij niet meer kon eten drinken en nouwelijks nog kon ademen... diagnose? aflopende zaak, kon niet meer geopereerd worden.
Ik kreeg dit te horen en op een willekeurige dag ben ik naar hem toe gegaan in het ziekenhuis... Wat ik daar aantrof : een zielig hoopje mens die stijf stond van de morfine, werkelijk een skelet was en nouwelijks nog kon ademen.
Helaas had ik ook nog eens de pech een half uur voor zijn dood te zijn aangekomen... Ik was dus bij hem toen hij overleed.
Alles wat ik heb gedaan toen hij nog leefde en ik heb zo dus zag (het was echt een enorme schok voor me) was janken, en diep van binnen, al besefte ik dat niet, wensen dat hij heel snel dood ging.
Toen hij uiteindelijk dood ging... ik weet niet, alsof er een baksteen van mijn hart werd getild ofzo, ik was echt ontzettend blij dat hij weg was.
Het was beter zo.

Ik heb nu een hele andere kijk op de dood, de dood is niet erg, de dood is een verlichting. Het overgrote deel mensen gaat dood aan een ziekte of ouderdom, wie wil nou sterven in een ziekenhuisbed? ja, dat heb je natuurlijk niet voor het zeggen, maar zou het niet mooi zijn als je gewoon een knopje om kon zetten van " nu ga ik dood " vlak voordat de leidensweg eraan zit te komen?
Zou je dat ook niet voor een ander wensen?
Dat doe je toch ook met je paardje die waarschijnlijk voor altijd een rugprobleem zou hebben en daar nouwelijks door zou kunnen lopen?

Nou kan je een mens natuurlijk niet vergelijken met een dier, maar dat terzijde. Wat ik wil zeggen, wie is er nou bang voor de dood? En wie is er nou bang voor de weg naar de dood Lachen

Ik wil graag even weten wat jullie ervan denken.


Carlaa

Berichten: 2867
Geregistreerd: 25-03-03
Woonplaats: Drenthe

Link naar dit bericht Geplaatst: 09-01-04 01:06

Ik ben niet bang voor de dood, alles behalve. Wel hoop ik dat ik niet zal verdrinken, stikken, verbranden of iets anders gruwelijks. Tuurlijk, niemand wenst dat... Maar bang zijn voor de weg ernaartoe ben ik niet echt. Tuurlijk hoop je dat je niet zal lijden, maar op het moment kan je er toch niks meer aan doen dan, right?

Maar ik ben wel benieuwd of alles zo is als ik het me voorstel als ik eenmaal dood zou zijn (maar laat me eerst nog maar lekker leven hoor! Schijnheilig )

Xyris

Berichten: 9447
Geregistreerd: 16-01-03
Woonplaats: 'T Gooi

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 09-01-04 01:07

hehe ja zoiets heb ik ook, gebeurt het je dan gebeurt het je, je doet er verder ook niks aan, maar liever niet zeg :S hehe

Rust zacht mijn lieve meisje RIP 2-3-2023

Carlaa

Berichten: 2867
Geregistreerd: 25-03-03
Woonplaats: Drenthe

Link naar dit bericht Geplaatst: 09-01-04 01:11

lunatje schreef:
hehe ja zoiets heb ik ook, gebeurt het je dan gebeurt het je, je doet er verder ook niks aan, maar liever niet zeg :S hehe


Nee, uiteraard... Maar ik denk dat je beter kan nadenken over wat NA je dood gebeurt dan TIJDENS je dood. Ten eerste duurt dat laatste veel minder lang en vind ik het eerste veel interessanter...


Heike
Mede-oprichtster

Berichten: 17804
Geregistreerd: 09-01-01
Woonplaats: Gemert

Link naar dit bericht Geplaatst: 09-01-04 01:12

nee, ik ben niet bang voor de dood. En ook niet bang voor de weg ernaar toe.

Ik vrees dat ik banger ben voor de toekomst...

Paardentweet: Zag laatst een meisje onderweg naar haar paard met kogelvrijvest aan.
Dat paardrijden is ook niet meer wat het geweest is..
[IM] Julius....16 jaar alweer...

Elliot
Berichten: 6441
Geregistreerd: 04-06-03

Link naar dit bericht Geplaatst: 09-01-04 01:13

Bang voor de dood ben ik ook niet, ik hoop alleen dat ik in goede gezondheid mag sterven, hoe raar dat ook klinkt. Maar, gewoon aan ouderdom dus... En, overlijden op een manier die Carlaa geschreven heeft lijkt me echt verschrikkelijk Scheve mond


pniekepnak
Berichten: 4927
Geregistreerd: 04-12-01

Link naar dit bericht Geplaatst: 09-01-04 01:17

Ik ben niet bang voor de dood. Ik ben alleen bang voor de manier waarop ik dood ga. Dat weet je natuurlijk niet van tevoren, maar stel dat je eerst enorme pijn lijd ofzo... dat vind ik een griezelig idee...

She got home late, she got home late
She drank so hard the bottle ached

Sonja_vR

Berichten: 27462
Geregistreerd: 12-07-02
Woonplaats: Dusschen

Link naar dit bericht Geplaatst: 09-01-04 02:00

net voor de dood zelf , heb vaak gezien wat een verlichting het kan zijn

maar de wijzes waarop je op dat punt komt kunnen uiterst onprettig zijn

Ik ben niet pc en heb ook niet de ambitie dat te worden :evaw:

Nimue
Berichten: 3309
Geregistreerd: 21-11-03

Link naar dit bericht Geplaatst: 09-01-04 02:19

Ik ben bang voor pijn. Dus ook voor pijn die tot de dood lijkt.

Ik geloof niet dat ik bang ben voor de dood, hoewel dat moeilijk te zeggen is als je 22 en kerngezond bent. Het lijkt zo ver weg! Ik zie er wel erg tegenop; het is voor mij net als bijvoorbeeld emigreren naar Australië. Niet eng, maar je laat zóveel achter je, je raakt zoveel kwijt. Daar zie ik erg tegenop. En zo zie ik er ook erg tegenop om degenen waar ik van houd kwijt te raken, of in elk geval voor een tijdje (ik geloof niet dat de dood ook Het Einde is). Ik ben niet zozeer bang voor de dood, maar wel bang voor het verlies dat de dood met zich meebrengt.

Yavanna

Berichten: 2635
Geregistreerd: 11-12-03

Link naar dit bericht Geplaatst: 09-01-04 09:23

Nim, je zegt het precies zoals ik het denk. Ik ben dus ook bang voor de dood, maar meer voor de manier waarop je gaat, en de tijd dat je gaat. Alles achter me laten lijkt me verschrikkelijk, en ik hoop dus dat ik net als mijn oma, die overigens nog steeds leeft, gelukkig, in redelijk goede gezondheid oud mag worden. Maar gesprekken over de dood ontwijk ik, ik heb dan het gevoel dat ik de goden verzoek ofzo Verward

Kunstige knoop en vlechtwerk van paracord en touw.
https://www.facebook.com/Ropezzbyme/
Voor leuke ansichtkaarten om te postcrossen
https://www.facebook.com/groups/608080682565362

Jennygirl

Berichten: 4491
Geregistreerd: 15-06-03
Woonplaats: Amsterdam

Link naar dit bericht Geplaatst: 09-01-04 09:32

Ik ben niet bang voor de dood, het is iets natuurlijks. Iedereen wordt geboren en sterft. In de tussen tijd moet je iets van je leven proberen te maken. Als je angst hebt voor de dood, dan besteedt je je leven niet optimaal en haal je vaak niet eruit wat erin zit, dat zou jammer zijn, want het is al zo kort.
Mijn vader had angst voor de dood, door het op jonge leeftijd overlijden van 3 van zijn broers. Hij stierf zelf ook jong. Het is jammer dat hij niet van zijn leven heeft kunnen genieten, zonder deze angst. De dood is geen verlossing, het is gewoon een onderdeel van het leven, en een stapje naar een ander bestaan.

We are all in the gutter, but some of us are looking at the STARS.
Geluk is een keuze! Kies jij ervoor om naar de sterren te kijken?
www.coachworld.nl

Biepmiep

Berichten: 3275
Geregistreerd: 16-11-01
Woonplaats: Arnhem

Link naar dit bericht Geplaatst: 09-01-04 09:50

Ik vindt deze regel uit een gedicht zo treffend: en niet het scheiden doet zo'n pijn maar het afgesneden zijn.
Dood? maakt me niet zoveel uit.

Te vroeg afscheid nemen van mijn innig geliefden: vreselijk....

LuvdaTossa

Berichten: 12894
Geregistreerd: 15-06-03
Woonplaats: Midden vh land

Link naar dit bericht Geplaatst: 09-01-04 10:03

Ik ben niet bang voor de dood. Ik geloof dat het leven nu een weg is naar het 'eeuwige' leven. Ja, ik ben Christen
Geloof dus een volmaakt leven na dit leven.

yindey

Berichten: 1270
Geregistreerd: 07-07-02
Woonplaats: Almere

Link naar dit bericht Geplaatst: 09-01-04 10:29

Ik ben niet bang voor de dood. Alleen net als de andere ben ik bang voor de manier van doodgaan. Ik ben zelf best wel bang voor pijn dus dan lijkt het met niet zo prettig om met pijn dood te gaan.

Renate1970
Berichten: 1100
Geregistreerd: 10-09-01

Link naar dit bericht Geplaatst: 09-01-04 11:19

Ik ben niet bang voor de dood, maar ook net als de anderen wel voor de manier waarop je dood gaat. Ik heb het nu 2 keer meegemaakt met mijn ouders, mijn vader heeft een half jaar liggen "knokken" met longkanker, en mijn moeder heb ik de afgelopen 2 jaar af zien takelen van een gezonde stevige vrouw naar een "zielig skeletje", die door haar benauwdheid vooral in de zomer periodes had, dat ik alleen maar kon bidden dat het voor haar snel afgelopen zou zijn. Want het is voor de nabestaanden vreselijk om iemand waar je zoveel van houd, zo te zien lijden, waarbij ik alleen maar gelukkig kan zijn dat ze rustig in haar slaap is heengegaan.

Anoniem

Link naar dit bericht Geplaatst: 09-01-04 12:47

Ik ben niet bang voor de dood. Wie goed heeft geleefd, heeft niets te vrezen.

Het lijkt mee een soort van verlichting. Nooit meer zorgen hoeven maken om dingen, nooit meer pijn lijden, nooit meer bang zijn voor de toekomst...

Nee, bang, dat ben ik niet. Het lijkt me mooi, vredig. En je kunt dan alles krijgen wat je maar wilt Lachen

Liselot

Berichten: 32189
Geregistreerd: 18-06-01
Woonplaats: Almelo

Link naar dit bericht Geplaatst: 09-01-04 12:50

ik geloof niet dat er iets is na de dood... voor je geboorte ben je al heel lang dood geweest. je was toen niets en dat ben je ook nadat je dood gaat.
ik ben toch wel een beetje van voor de dood... zal het pijnlijk zijn? daar denk ik toch wel vaak over na. ook lijkt het me vreselijk als je weet dat je doodgaat, als je ernstig ziek bent of je in een bepaalde situatie bevind waar je niet meer levend uitkomt.

http://www.LiselotKamphuis.nl FOTOGRAAF: oa Bruiloften, Newborn en workshops!
T 18-11-15 <3 A 9-8-19 <3

miesie

Berichten: 7408
Geregistreerd: 28-04-01
Woonplaats: Rotterdam

Link naar dit bericht Geplaatst: 09-01-04 12:58

lunatje schreef:

Hoe ben ik hier achter gekomen?
1 van mijn clienten lag in het ziekenhuis met kanker in zijn slokdarm, met het resultaat dat hij niet meer kon eten drinken en nouwelijks nog kon ademen... diagnose? aflopende zaak, kon niet meer geopereerd worden.
Ik kreeg dit te horen en op een willekeurige dag ben ik naar hem toe gegaan in het ziekenhuis... Wat ik daar aantrof : een zielig hoopje mens die stijf stond van de morfine, werkelijk een skelet was en nouwelijks nog kon ademen.
Helaas had ik ook nog eens de pech een half uur voor zijn dood te zijn aangekomen... Ik was dus bij hem toen hij overleed.
Alles wat ik heb gedaan toen hij nog leefde en ik heb zo dus zag (het was echt een enorme schok voor me) was janken, en diep van binnen, al besefte ik dat niet, wensen dat hij heel snel dood ging.
Toen hij uiteindelijk dood ging... ik weet niet, alsof er een baksteen van mijn hart werd getild ofzo, ik was echt ontzettend blij dat hij weg was.
Het was beter zo.

.

Ik heb bijna precies hetzelfde meegemaakt met mijn vader de laatste paar dagen waren echt heel erg slopend voor heel de familie (mijn vader lag thuis) en we waren er ook allemaal bij toen hij stierf, hij is echt heel vredig gestorven en ongeveer een half uur voordat hij weg was ofzo, kwam er een hele vredige blije blik op zijn gezicht.
Toen hij eenmaal weg was, was het ook een grote opluchting, en ik heb ook een hele andere blik op de dood gekregen!
Ik geloof nu ook wel, dat het volgens mij niet eens zo erg is.


Ik geloof trouwens wel dat er iets is na de dood, wat zou ik echt niet weten, maar ik voel soms echt de aanwezigheid van mijn vader.
En met name dat gevoel heeft mij door moeilijke tijden geholpen.

Margje

Berichten: 2534
Geregistreerd: 26-04-01
Woonplaats: Etten

Link naar dit bericht Geplaatst: 09-01-04 13:24

Ik zie het net zo als Nimue en Yavanna. Voor de dood op zich ben k niet bang. Voor doodgaan en pijn hebben wel. Hoe stom het ook klinkt, het lijkt me gewoon niet leuk om dood te gaan. Je laat zo ontzettend veel achter, alles gaat door zonder dat jij erbij bent en je doet ook nog eens heel veel mensen enorm verdriet.

Ergens ben ik er misschien ook wel bang voor nu ik er over nadenk. Bang voor het onbekende, en je weet nooit wat er gaat komen als je dood gaat. Als er iets komt! Ik weet wel dat ik pas dood wil gaan als ik heb geleefd en oud ben.

MOHGirl

Berichten: 2173
Geregistreerd: 20-03-03

Link naar dit bericht Geplaatst: 09-01-04 13:26

Ik ben erg bang voor de dood, wrom?
Ik heb op 9 jarige leeftijd mijn vader van dichtbij zien overlijken, maar de 5 jaar lange lijdings weg is ook geen prettig gezicht geweest.
Hij had erg veel pijn, en was naderhand een skeletje, en ademde moeilijk, hij kon al een hele tijd niet lopen, en had zelfs een doorgezeten stuit, oftewel hij lag op zijn bot Verdrietig .
Hij lag bijna nooit te huilen, en mopperde zelden, ze gaven hem niet zolang meer, maar toch heeft hij genoten van de 5 jaar, knap hè?
Ik heb 2x (ook mijn opa is op deze manier gestorven) gezien hoe een lijdenweg je kunt hebben Ach gut .
Maar ook de dood zelf lijkt me eng.
Stel je voor dat alles weg is, en je kunt niet meer denken, of rond lopen en kijken, ik moet er niet aan denken dat alles weg is, niet meer denken alles weg, 1zwart gat.
Ik krijg nou alweer kippenvel. Verdrietig
Ik hoop dat mijn vader en opa nu geen pijn meer hebben, ik zelf kies liever voor een harstilstand, dan ben je tenminste in 1x dood .

Ik heb mijn vader zijn laatste Shaggy ingelijst, en heb veel herrinneringen aan hem, maar ik zou niet weten hoe het was voordat hij ziek werd.
Ik ben ook jarloers als ik op visite ben bij bv. mijn vriend, dan maakt hij ruzie met zijn vader dan denk ik, je hebt hem juist nog wees er zuinig op.
Maar als hij lol met hem heeft ben ik verdreitig, dan wil ik ook lol hebben met mijn vader.
Zoals dat hij mij beloofde dat we zouden gaat duiken in de zee.
Dat is er nooit van gekomen.
Geef mij maar in 1x dood, maar ik ben bang wat er na de dood is.
Liefs Liset

Extensions voor paarden!

Desiree

Berichten: 28760
Geregistreerd: 23-01-01
Woonplaats: Twente

Link naar dit bericht Geplaatst: 09-01-04 13:27

Ik kan niet zeggen of ik wel of niet bang ben voor de dood. Alles is gemakkelijk gezegd tot het moment dat je ervoor staat, en dan zal het blijken. Ook de omstandigheden zullen het beinvloeden. Als je in een gezond lichaam zit wil je echt niet gaan, dan schrikt het je af. MAar als je er zo aan toe bent als de patient die hierboven omschreven werd, dan denk ik dat je best naar de dood zult verlangen. Hoewel dat voor mijn schoonvader ook niet opging. Ondanks zijn ellende wilde hij niet gescheiden worden van degenen van wie hij hield.
Laatst bijgewerkt door Desiree op 09-01-04 13:28, in het totaal 1 keer bewerkt

De hond is de betere mens

Anoniem

Link naar dit bericht Geplaatst: 09-01-04 13:28

Ik ben niet bang voor de dood.
Dat hoort bij het leven.

Ik ben wel bang voor de weg er naartoe of de te vroege dood.

Ik ben al veel zeer naaste familie aan kanker verloren.
Allemaal met een lijdens weg en veel te jong.

Daar ben ik dus wel bang voor.
Te vroeg mijn vriend of de dierbare familie die ik over heb, zien lijden en te vroeg heen zien gaan.

minka

Berichten: 5689
Geregistreerd: 25-12-02
Woonplaats: Oost-Souburg

Link naar dit bericht Geplaatst: 09-01-04 14:08

Heike schreef:
nee, ik ben niet bang voor de dood. En ook niet bang voor de weg ernaar toe.

Ik vrees dat ik banger ben voor de toekomst...


Hier ben ik het helemaal mee eens...de dood is iets wat je overkomt, de toekomst iets dat je zelf min of meer in de hand hebt. Beslissingen die je nu moet nemen voor de toekomst benauwen me vaak Verward

Ik ben trouwens wel bang voor de dood van anderen, zelf dood gaan doet me niet zoveel, maar als dierbare komen weg te vallen zou ik het heel erg vinden...

Horse_

Berichten: 10284
Geregistreerd: 26-11-02

Link naar dit bericht Geplaatst: 09-01-04 14:44

ik ben bang van dode lichamen als ik het op tv zie kan ik er al niet naar kijken. heb mn 1e paard ook dood gezien (in t slachthuis) nu nog nachtmerries van. bij mn laatste paard dan ook niet gekeken. Heb zoveel verdriet gehad van mn paarden kan mijn dan ook niet indenken hoe is is om een naast familielid te verliezen. dan ga je volgens mij echt kapot van binnen. ben nu al bang om mijn ouders te verliezen.

ikkemetwikke

Berichten: 4801
Geregistreerd: 24-06-03
Woonplaats: in 't Zeeuwse

Link naar dit bericht Geplaatst: 09-01-04 15:11

ook ik ben niet bang voor de dood,maar de weg ernaar toe!
de ziekte kanker is zó een mensonterende manier om te sterven!
dat lijkt me vreselijk.

mijn vader is 5 jaar geleden overleden,en wij waren er allemaal bij(alle kinderen en moeder)
hij is op een vredige manier ingeslapen.
hij was na een hersenbloeding al hersendood verklaart,maar we hebben heel sterk het gevoel gehad,dat hij nog hoorde/voelde dat wij er allemaal waren,pas toen hij "bediend" is,door een echte pastoor(de pastor v/h ziekenhuis was "temin")is hij rustig gestorven!

ik geloof erin,dat je na je dood verdergaat,zonder pijn,zonder verdriet.
of dat nou de hemel heet,of wat anders weet ik niet.

Serieus genomen worden, of serieus genomen worden, that's the question!


Wie is er online

Gebruikers op dit forum: _Nancy, Aeva, Alocasia, Amazonbot, Christina, ComscoreBot, Corien_, Dominique_96, Finesse, fleurtjeuh, Ginny135, Ies_, jasmijn16, Joy_Mennings, LWDaisy, mika11, mosimonster, Nustice, Petra_O, Polarize, Roosch, ryukapple, Silenna, soeboenoe, topsylover, Typhoon, Wieke, xnaomivdh, YandexBot en 160 bezoekers