Vanochtend hebben Udinde en ik met zijn tweetjes een wandeling gemaakt. Af en toe een flinke schreeuw, maar verder erg lief. (jeetje en ik dacht dat Isolda een lelijke stem had.... niets vergeleken bij die grom van Udinde
)Omdat het beetje sneeuw wat hier lag gesmolten was, lagen overal flinke plassen.
Udinde liep van links naar rechts over het fietspad. In iedere plas werd even gespetterd.
Eerst met je voorbeen even voorzichtig aftasten of er geen krokodillen in zitten. Dan kan je even flink met je voorbeen in de plas stampen, zodat de modder Jantina om de oren vliegt.
Vervolgens ietsje verder door de plas en met je achterbenen spetteren.
En er ondertussen heel triomfantelijk bij kijken alsof dit het mooiste spelletje op de wereld is
Echt, dat paard is zo verschrikkelijk grappig, wat een humor
Vanochtend heeft ze voor het eerst een deken opgehad, ze zag er niet uit. Ze had Isolda haar oude deken op, veeeel te groot, er kon nog wel een paard bij in.
Gelukkig hadden we nog een oude ponydeken. Die was wel wat te klein, maar ach, voor zo heel even kan het best.
"oh, haaaai Marco! Maak je een foto van me? Gezellig
"
