Ik heb vanmiddag de moeilijk beslissing moeten nemen om mijn lieve nog jonge kat Jumper in te laten slapen. Hij mocht maar 10 maanden oud worden.;[
Vorige week werd ik s morgens wakker en toen lag hij al heel zielig naast me bed, zijn toen naar de dierenarts gegaan en die constateerde een kneuzing aan zijn knieën. heeft daar medicijnen voor gehad, was toen weer de oude, maar vanmiddag om half 6 ging het weer mis. In de voorkamer viel hij weer om en kon ze achterlichaam niet meer gebruiken. Heb dierenarts gelijk gebeld en kon terecht, daar aangekomen na onderzoek, bleek dat hij een ernstige hartafwijking had. zijn bloed kwam niet meer in zijn achter lichaam. Kon wel allemaal onderzoeken laten doen maar de kans was groot dat hij binnen een week nog slechter zou worden en dat kon ik hem niet aan doen. Hou ziels veel van hem en wil hem niet zien lijden. Dus daarom heb ik dat besluit moeten nemen.
Heb nu alleen zijn broer nog die nu echt op zoek is naar hem, gewoon heel zielig. Net ook na het eten, normaal kwam Jumper dan bij me op schoot zitten, nu sprong hij op schroot en ging helemaal tegen me aan liggen zo van Ik ben er nog hoor en hou veel van je, kreeg het toen helemaal moeilijk, zit al veel te huilen op het moment, krijg me tranen maar niet gedroogt.
Maar weet zeker dat ik de juiste stap heb genomen.
Hou echt ziels veel van hem wilde hem ook liefst niet kwijd, maar kon niet anders.
Zou graag ook een foto er bij willen zetten maar dat lukt me niet.
Misschien mag ik hem naar jou sturen Heike dat jij hem er bij kan zetten.
Ben blij dat ik dit geschreven hebt, was effe afleiding voor me.
Paulien en Beathel die Jumper heel erg missen maar altijd van hem blijven houden. ;[;[;[;[;[;[
Jeetje paulien ik lees het nu pas. Had je prive bericht al wel gelezen. ik begrijp dat je je heel rot voelt. Je mist zo'n diertje toch heel erg en tien maanden is natuurlijk veel te jong.
Ik wens je heel veel sterkte. En schrijf het maar van je af.
Paardentweet: Zag laatst een meisje onderweg naar haar paard met kogelvrijvest aan. Dat paardrijden is ook niet meer wat het geweest is.. [IM] Julius....16 jaar alweer...
dat doe ik ook daarom ook die mail er over. het enigste wat ik op het moment doe is huilen huilen huilen en dan nog beathel die alleen maar bij me wilt zitten en in me armen wilt liggen. echt een schat.
maar nu net ging hij op zoek naar jump en ging toen heel hard schreeuwen, kreeg daar gewoon kippevel van. echt heel zielig.
Het is zo moeilijk om het te geloven want half uurtje voor hij zo ziek werd hadden hij en Beathel nog een race door het huis heen, via mijn bed keuken in, nia balkon slaapkamer pa en ma in en dan zo maar rondjes rennen en dan zo opeens dat hij zo ziek wordt geloof het nu nog niet.
ben zelfs bezig om een mooie foto te zoeken om die uit te vergroten voor bij me bed.
en af en toe klinkt gek lijkt het wel of ik hem nog hoor mauwen, wat mis ik dat beestje zeg. was mijn kanjer, mijn knuffelbeertje en nu is hij weg.
wat een lief koppie heeft ie op die foto. echt jammer dat het zo moest gaan, maar denk maar zo u heeft hij het ook goed en zal hij niet onnodig lijden iig. hij houdt ook van jou, ondanks dat ie er nu niet meer is.
liever eigenwijs dan helemaal geen zelfvertrouwen!
weet wel zeker dat hij ook van mij hield en houd, want sommige dingen die ik met hem kon doen kon me vader en moeder niet hoor. als ik in bad lag ging hij gewoon in het water bij me liggen. nou dat doet geen ander kat hem na, behalve ze broer dan!
maar hou ook nog steeds veel van hem hoor zal ik ook altijd blijven doen
Oh wat vreselijk. Ik weet uit ervaring hoe erg en pijnlijk dat is. Wij hebben een keer een kat van 1 jaar moeten laten inslapen. Ze lag al zo lang aan het infuus en de artsen wilden er zo graag achter komen wat er nou precies was, maar het ging op een gegeven moment ten koste van het dier. Zo'n beslissing nemen is zo moeilijk! Een paar weken geleden is een andere kat van ons overleden (haar tante, die is 14 geworden).
Heel veel sterkte.
_________________ Wie het laatst lacht, denkt het traagst
<font size=-1>[ Dit Bericht is bewerkt door: Jura op 2001-04-06 22:45 ]</font>
Jeetje meid wat erg voor je.... Maar je hebt een goede en heel dappere beslissing genomen, helemaal in het belang van Jumper. Ik weet zeker dat Jumper nu ergens op een mooie plek tegen andere poezen zit te vertellen dat hij die tien maanden een fantastisch baasje heeft gehad.
Ik zit nu ook al mee te Paulien, ik kan me voortellen hoe je je voelt, ik zou de hele dag lopen huilen als ik een van mijn beestjes (paard of katten) moest missen. Ik leef met je mee hoor! Heel veel sterkte he! Groetjes "Vikki"