Ik had er niet al teveel van verwacht, net zoals de vorige keren zou hij wel weer afgezeken worden en zou ik weer achtergelaten worden met hartzeer.
Ik was op een of andere manier strontzenuwachtig, maar had een raar voorgevoel dat Maffick vanavond niet meer op zijn eigen stal zou staan.
Vrouwelijk instinct zullen ze zoiets wel noemen
Ik had Maffick van het land gehaald en nog even netjes gepoetst e.d om hem er weer een beetje netjes voor te krijgen...
Toen ze kwamen hebben we hem eerst even los laten lopen in de bak, hij sjouwde mooi in de rondte.
Toen werd er gevraagd of het zadel en hoofdstel erop konden en of de dame die meewas er even op kon rijden...
Euh..ja ... dat kan wel... maar das op eigen risico
Hij is al een poos niet echt meer bereden door mij dus ik had ze gewaarschwud voor een explosie.
Ik zadelde hem en je zag aan Maffick dat hij er niets van snapte, zo sta je lekker op het land, en zo sta je met een zadel op je rug met allemaal rare mensen om je heen, wat een achterlijke drukte!
Eerst even gelongeerd, hij was superrustig, liep iets onzuiver maar dat kwam door de blubber, hij lette heel erg op waar hij zijn benen neerzette omdat hij anders op zijn waffel zou gaan.
Toen de dame erop, even stappen en draven aan de longeerlijn, Maffick was tot mkijn grote verbazing superbraaf, hij werkte wel een beetje tegen het bit maar liep toch vrij netjes.
Toen ging de longeerlijn eraf en op dat moment dacht maffick ook zijn vrijheid te hebben en liet merken dat hij bokken kon
Maar de dame die erop zat wist van wanten en gaf een brul en een trap en toen was het over.
Even linksom en rechtsom wat gehobbeld en toen was het klaar.
Wat nagepraat en tot een beslissing gekomen.
Het thuisfront ging ermee accord dus het was het moment om JA te zeggen.
Maahaar...toen kwam het trailermoment.
We hebben Bas op de trailer gezet maar dat boeide Muis niet veel, hij vertikte het zoals gewoonlijk om ook maar 1 been op de klep te zetten.
Na wat heen en weer geklooi en 1 keer vallen gaf hij toch over en zetten zijn benen op de klep, toen dat zover was liep hij door en stond meneer op de trailer.
Nog even nageknufd en toen was het toch echt tijd om doei te zeggen.
De hele familie stond eromheen en er werd al gezegd: " Nu gaan we toch niet huilen he?!"
neuh...neuh hoor... ( ik hield me groot )
Maar toen de trailer dan toch echt wegreed en Maffick en Edwine nog een paar keer naar elkaar schreeuwden kreeg ik het toch wel moeilijk.
Nou was hij echt weg, The end of Maffick...
Even binnen een peukje gerookt en wat gebabbeld en toen moest ik de stallen nog opruimen.
Ik heb Bas op Maffick's stal gezet en dat stond me toch wel raar.
Onderweg naar huis kreeg ik tranen in mn ogen, of dat nou van de wind was of van iets anders laat ik aan jullie over...
Hij krijgt het daar wel goed, ze hebben meerdere paarden en hebben het goed met hem voor.Het waren rustige geduldige mensen.
Ze hebben mijn gegevens meegenomen en zouden de gegevens doorgeven aan de nieuwe eigenaren als ze hem weer zouden verkopen.
Ik mocht bellen als er iets was of ik even wou horen hoe het ging.
Dus nou heb ik alleen Bas nog...
Ik zit nu met gemengde gevoelens.... voor Maffick is het fijn maar ik mis nu toch mn grote bruine vriend...
Dag dag lieve Maffick, heb het goed bij je nieuwe thuis, ik zal je niet vergeten, je was een superpaard en ik heb veel met je gelachen en van je genoten!!
) voor paarden.
_kopie_(1)_kopie.jpg)
10-06-2003 - 10-10-2013
