Geplaatst 
Het was van dat heerlijke waaiweer waar de bostijgers ook altijd erg van houden. Het begon dus al op het hoekje van het bos. De paal van het hek aan het begin van het bos was in 1 keer eng maar toch niet eng genoeg om ons te stoppen. Eenmaal in het bos was bijna iedere ritsel genoeg voor een stel prikoortjes recht omhoog. He gatver een windvlaag, laten we maar eens aan de kletter gaan. Na 1,5 uur van dat gemiep werd ik steeds geirriteerder dus ben ik maar het dorp ingegaan want daar zitten normaal geen tijgers. Mis dus. Een weitje met ganzen waar we al 100 keer langs zijn gelopen in de zomer was nu in de winter in 1 keer doodeng. Parelli's theorieen van ride with a smile begon ik zo langzamerhand wel te vergeten. De ganzen gingen nog wel maar toen had iemand het lef gehad om een knalrode prullebak middenin een weiland te zetten. Dat hoort niet!! Lois ging stilstaan, prikoortjes erop, flinke nek en staan te briezen als een wilde hengst. Maar vooruit homaar. Ik werd pissig, stapte af en voordat ik er erg in had had ik Lois een schop onder zijn reet gegeven
. Doordat ik meestal de rust zelf ben was hij gelijk uit zijn prullebakken trance en in 1 keer weer poeslief. Luid mopperend ben ik met hem achter me aan naar het eind van de straat gelopen en me ondertussen schamend dat ik mijn zelfbeheersing verloor. Normaal doe ik nooit zoiets maar hij was ook zo strontvervelend vannochtend. De tijgers waren na de hand wel over maar er zat nog wel een hele bos spaanse pepers in z'n kont. Bahbah wat kunnen paarden soms vervelend zijn
Dingen als de sinterklaasoptocht en het centraal station doet ie zo, maar een rode prullenbak met waaiweer...Zo, weer even fijn mijn boosheid weg kunnen bokken en hopen dat meneer van het weekend weer wat braver is
) en hij stond in 1x stil whaha!
