Ik heb net weer gereageerd op mijn topic over de slofteugel. Wil ik het niet weer over hebben trouwens. Maar u waar het me om gaat. Ik snap de argumenten van Tim bv prima. Kan me perfect vinden in de theorieen van mensen die zonder rijden. Kan me perfect vinden in de theorieen over zonder sporen rijden want het heeft te maken met je paard aan je been hebben. Kan me perfect vinden in het van achter naar voor rijden en laag en rond instellen.
Maar het lukt me gewoon niet. Ik les 2x per week en over de slof bijvoorbeeld; die raad ze me aan om soms te gebruiken. Een topruiter die bij me op stal rijdt zei zelfs 'als je er mee rijdt pak hem dan strakker' toen ik voor mezelf aan het rijden ben. Een paar weken geleden is Jippie meegeweest en die heeft heel goede tips gegeven om meer voorwaarts te rijden. In de les moet ik hem juist terugrijden. Ik krijg hem niet voorwaarts zonder sporen. Hij krijgt een beetje kale plekken van de sporen. Ik wil hem zo voorwaarts mogelijk hebben aan de longe maar hij is van zichzelf gewoon zo lui. Ik wil hem graag diep instellen maar over een bepaald punt wil ie niet zakken.
Mijn instructrice voelt mij prima aan maar ik heb het idee dat ik af en toe geen steek verder kom. Ergens anders lessen is geen optie dat wil ik niet en kan ik niet maken. Ik wordt soms zo moedeloos van de theorieen. Het hangt allemaal met elkaar samen maar er zit blijkbaar toch ergens iets fout..
Ik had een goed gevoel over de afgelopen les (ja met slof) want hij liep lekker. Maar weetje, ik wil me niks aantrekken van kritiek, maar de dingen die Tim bv zegt snap ik waar het vandaan komt en dan ga ik me weer onzeker voelen. Je krijgt zoveel verschillende signalen! Ik rijd Iwaldo nu 4 jaar ofzo en ik heb hem vergeleken met voorheen, redelijk aan het lopen. Maar het kan altijd beter. Ik ben misschien wel te perfectionistisch?
Wat is paardrijden toch verdomde moeilijk.