Geplaatst Ik ben dus bezig met een opleiding Diermanagement (MBO) in Barneveld. Vorig jaar moest ik dus APK (asiel-pension-kennel) stage lopen en deze heb ik gedaan bij De Hof van Ede. In het beginhad ik echt zoiets van "Nee, dit is echt niets voor mij..." maar ik heb het er zo naar mijn zin gekregen!!!
Ik heb er zelfs drie dagen langer stage gelopen dan nodig was, gewoon omdat ik niet weg wilde. In de laatste stageweek kwam echter het bericht dat één van de medewerksters in verwachting was. Ze had het nu pas verteld terwijl ze al heel ver was. Zij was daar de weekendhulp. Het gebeurde dus zo dat ze toen ze meteen een paar dagen later naar de gynacoloog ging, ze meteen plat moest, want de baby was niet helemaal in orde. Yett en Coby hebben mij toen gevraagd of ik niet tijdelijk haar functie over wilde nemen in de weekenden. Ik heb deze kans natuurlijk meteen met beide handen aangegrepen. Wel heel veel moeite moeten doen om mijn vader om te praten, want op zondag werken, dat kan dus echt niet! 
Maar het is me uiteindelijk toch gelukt en ik kreeg een tijdelijk contract tot oktober. 
Ik helemaal gelukkig natuurlijk. Ben meteen na mijn stage begonnen met het werken op zondag. Beviel me uitstekend. Ook heb ik er in de zomervakantie een aantal weken fulltime gedraaid. Heb een supertijd gehad daar. Na de vakantie dus nog een tijdje de zondagen en toen kwam vorige week de laatste keer officieel. 
Heb getrakteerd natuurlijk, maar de wetenschap dat het de laatste keer was...made me cry! Gisteren was het dus nog open dag en ze hadden me gevraagd om nog een keer te komen helpen. TUURLIJK doe ik dat. Had het bijna niet voor elkaar gekregen bij mijn pa, maar okee. Ik liep er echt steeds rond met het gevoel: dit alles moet ik nu een tijd gaan missen. 
Oftewel, helemaal niet leuk. Heb het gister wel heel leuk gehad, dat wel. Veel gelachen en geouwehoert met mijn 'collega's' daar. Na de open dag gingen ze met z'n allen (nou ja, niet iedereen ging mee, maar wel veel) ergens wat eten. Natuurlijk vroegen ze mij ook mee, maar ik had al gezegd dat ik het niet zou doen, aangezien ik naar de kerk moest. (heb ik wel heel trouw gedaan, na het werk naar de kerk toe, niet alleen voor mijn vader, maar ook voor mezelf) Ik wilde niet het risico lopen dat ik nooit meer zou mogen werken op het asiel. Belde ik dus mijn moeder om me op te komen halen, zegt ze dat pa had gezegd dat ik wel mee mocht, maar nu hoefde het niet meer voor mij. Ik voelde me toch al ziellie omdat ik wist dat het wel eens moeilijk voor me zou kunnen worden, aangezien ik echt niet weg wil daar. Dus ik ben maar naar huis gegaan. Toen ik iedereen ajuus zei, voelde het echt zwaar ***, echt niet leuk. 
\ Kreeg nog een hug van Sharon, heel lief, heb ff gezwaaid naar de rest en ben maar snel weggelopen. Heb Coby nog even ajuus gezegd en gezegd dat ik haar voorlopig waarschijnlijk een tijdje niet zou zien. Ze had het niet helemaal meegkregen dat ik vandaag voor het laatst was. Ze heeft me toen persoonlijk bedankt en gezegd dat ze het erg jammer vond dat ik weg ging. Ze had met veel plezier met me samengewerkt en maakte me een heel mooi compliment: "er is hier een plekje voor je als er een plekje vrijkomt!" Dat maakte me toch weer een beetje gelukkig, vooral toen ze zei dat het geen grapje was, maar dat ze het meende. En ze zei: "Het is dat ik Paula er niet uit kan doen, zij heeft een vast contract, maar anders..." Nu weet ik dus dat ze blij met me waren en dat geeft toch een beetje voldoening, ook al weet ik dat het echt voorbij is voorlopig. Stom zeg, ik begin hier nu spontaan te huilen , ik baal er echt van. Maar ik weet waarvoor ik het gedaan heb. Heb er zo ontzettend veel geleerd en zoveel plezier gehad. Heb een poosje niet lekker in mijn vel gezeten, maar kwam altijd blij terug van het asiel. WAAROM MOET IK NOU WEG???? *huil* Gelukkig kan ik het zo even van me afschrijven, dat helpt wel. Het betekende zoveel voor me, het is zulk mooi werk en het is precies het werk waarvoor ik me in wil zetten en dat bij mij past. Maar ik red het ook gewoon niet meer qua tijd. Het was lekker dat ik er wat mee verdiende, maar om het vrijwillig te gaan doen, dat wil ik dus niet. Ik heb mijn tijd al zoooo hard nodig, naast school, Jurga en mijn andere baantje in de supermarkt. Dus ik kan het gewoon niet doen als het niets opleverd, moet wel reeel blijven hierin. Nu kan ik mijn zondag beter aan andere dingen gaan besteden. Want ik raak echt achter met school op deze manier. Ik kon het geld goed gebruiken, dus dat was een voordeel. Vrijwillig is geen optie. En dan nog, op zondag mag ik toch niet meer. Ik ben nu wel oproepkracht geworden daar, voor als ze echt mensen te kort hebben. Maar ze hebben me al gevraagd voor 21 oktober, over twee weken. Denk nooit dat pa dat goedvindt. Hij is net zo blij dat ik daar vanaf ben. Maar er is een lichtpuntje: in mei/juni ongeveer ga ik mijn eindstage daar lopen!!!! Dus I'll be back! En ik ga er volgend jaar weer vakantiewerk doen en tegen die tijd hoop ik echt dat ze een vaste fulltimebaan voor me hebben, want aan mij zal het niet liggen, ik wil wel!
Paar weken geleden heeft er iemand van het vaste personeel ontslag genomen vanwege het niet door één deur kunnen met de beheerster. Ik zal haar echt gaan missen, is zo'n lieve meid. Maar goed, het si gewoon een jaar te vroeg. Ik zit nog een jaar op school. Voorlopig houd ik het er maar op dat ik ga genieten van mijn vrije zondagen en dat ik ze nog een paar keer op zal gaan zoeken. Maar nu eerst nog even een rotgevoel weg te zien werken. Heel veel liefs van mij! \ 
Kon het me precies voorstellen hoe je liep met dat hondje achter je aan! Ach, je hebt iig kunnen meedelen aan je collega's dat je niet zocht naar een prins op het witte paard maar naar een paard op een witte prins!! 
