Geplaatst Bij de brievenbus aangekomen komen er 2 kleine kinderen op mij af met de vraag of ze 't hynder' (fries voor paard) mogen aaien.
Ja natuurlijk mag dat, Bas vind kinderaandacht geweldig dus kom maar op.
De kids, een jongentje en een meisje van een jaar of 5 waren blij verrast en gingen dicht bij Bas staan.
Het jongetje aaide eerst met zn rechterhand de buik van Bas, het meisje stelde mij allerlei vragen. ( hoe heet hij, hoe oud is hij etc )
Ik zag dat er aan de linkerkant geen handje uit de mouw van het jochie stak.
Op een gegeven moment deed hij zn mouw omhoog en het bleek dat hij geen onderarm had, alleen maar een stompje tot z'n elleboog.
Hij ging met het stompje helemaal langs Bas zn zachte vacht,over zn hals, buik, kont... en Bas liet het heerlijk toe, keek het jongentje aan en duwde zn zachte snoet voorzichtig tegen het jochie aan.
Ik vond het mooi om te zien, het jongentje schaamde zich niet voor zijn stompje ( zoals sommigen wel doen ) en wilde ook daarmee Bas' pluisvacht voelen. En ik bedacht me; zo zie je maar weer dat dieren niet oordelen op uiterlijk, maar gewoon op wie ze voor zich hebben. Het kereltje vond Bas lief, en Bas vond het jochie lief, ongeacht zijn 'handicap'
Zouden wij mensen toch een voorbeeld aan kunnen nemen
(van het verhaal dan eh 
)
( groeit zn ego misschien van )
