Toen ik vanmorgen vroeg op stal kwam, wilde ze nog steeds geen poot verzetten. Ze trilde helemaal als ik aan haar rechter voorbeen kwam, dus heb ik haar 6 strepen Quadrisol gegeven.
Daarna ben ik terug naar huis gegaan om te douchen, ontbijten etc.
Daarna weer naar stal, weer geprobeerd om haar de box uit te krijgen: ze verzette geen poot en wilde alleen maar omhoog komen als ik harder aan het halster trok.
Dus ik de VA maar weer gebeld, krijg ik gewoon ijskoud te horen dat het ponniestreken zijn. "Als ze niet op drie benen staat in de stal, heeft ze geen reden om niet te lopen", volgens de VA. Hij zei dat ze het alleen niet wilde omdat het misschien pijn deed en/of stijf is door de klap van gisteren.
Hij zei dat ik er dan maar "creatief" mee om moest gaan. Als ze niet vooruit wilde, dan maar achteruit (gaat niet, twee drempels) en anders eens flink de zweep op haar kont, want ze MOEST lopen.....
Afijn, met pijn in m'n hart met een zweep de box in (ik heb er heel lang over gedaan voor ze me op haar rug vertrouwde met een zweep). Dick aan het halster, ik erachter met de zweep.....
Ik denk dat ik nu dus opnieuw moet beginnen met het vertrouwen opbouwen dat een zweep niks doet. Ik heb haar niet hard geslagen ofzo hoor, alleen op haar dek getikt, maar dat vindt ze dus al hartstikke eng...
Maar ze ging wel. Stokkreupel over de drempels, ik hield m'n hart vast. Ze ging steeds bijna onderuit omdat ze struikelde over de teen van de rechterhoef, maar na een paar minuten ging het steeds beter.
Inmiddels heb ik twee keer tien minuten met haar gestapt (2e keer weer met de zweep uit de box moeten halen, ze wilde weer niet) en het wordt ietsje beter. Ze is nog wel heel zwaar kreupel, maar het rechterbeen draagt wel wat gewicht. Ik heb er heel voorzichtig wat mee gebogen en ik voel Godzijdank niets kraken of haperen...
De zwelling valt nog mee, maar dat kan ook komen omdat de VA gisteren Prednison ingespoten heeft...
Afijn, ze hinkelt in ieder geval weer een beetje rond, da's het belangrijkste voor dit moment. En ze heeft heeeeel veel medelijden met zichzelf: je zou zo kunnen janken als je dat hoopje ponyellende over het erf ziet strompelen met die kop helemaal naar beneden....
Ik wou verdorie dat ik op m'n bek gegaan was ipv zij.
Bedankt voor al jullie lieve reacties!
Groetjes van mij, en een nog wat waterig hinnikje van Mileen.
Sonja.