Maandag werd ik gebeld door de politie met de vraag of alles goed ging. Ik voor de 100x vertellen dat ik graag wilde weten hoe het met haar ging, dus die man heeft alles nagelopen in het systeem en hij vroeg of ik het tel.no van haar ouders wilde. Dat heb ik toen ook gekregen, maar ik was doodsbenauwd om te bellen, straks krijg je een huilende mevrouw of meneer aan de telefoon en daar kon ik effe niet tegen. Maar ja, ik maandagavond alle moed verzameld en gebeld..... waren ze niet thuis, die zaten natuurlijk in het ziekenhuis! Dinsdagmiddag in mijn pauze ging ik het weer proberen, trilllend op mijn stoel, word de telefoon opgenomen door haar moeder. Heel aardig vrouwtje en ze wilde me wel vertellen hoe het ging. Ze ligt nog steeds in coma, er zat een drukmetertje in haar hersenen maar die hebben ze maandag verwijderd. Ze heeft 2 ingeklapte longen en ligt deels nog aan de beademing, ze heeft haar bekken aan 2 kanten gebroken, haar lever zitten 2 scheuren in, haar milt is eruit gehaald, ze heeft gebroken ribben, een gebroken/gescheurd middenrif, haar stuitje is gebroken, ........... en meer weet ik effe niet maar ik vond het wel genoeg!! Maandag hebben ze tegen haar gepraat en gezegd dat ze in hun hand moest knijpen als ze hun kon horen, dat heeft ze inderdaad ook een paar keer gedaan. Maar maandagavond kreeg ze weer koorts en dinsdagochtend was er geen reactie. Haar moeder vond het fijn dat ik bij haar dochter ben gebleven na dat ongeluk en als ik vragen had mocht ik altijd bellen. Ik ben toch opgelucht dat ik gebeld heb en dat ik nu weet hoe het gaat, ik heb haar meteen een kaartje gestuurd. Nu maar hopen dat het snel beter met haar gaat!!