crossmonster schreef:voor mensen zijn er redelijk goeie medicijnen, maar nooit afdoende, en mensen met epilepsie mogen ook geen auto rijden enzo.
En dat is dus niet waar!
Ik heb zelf epilepsie in een hele lichte vorm, rij gewoon auto en heb er niet echt veel last van, alleen als ik onder de stress zit wil ik nog wel eens een stille aanval krijgen. Ik gebruik ook geen medicijnen, die heb ik voorlopig nog niet nodig.
Mijn moeder daarentegen heeft zware epilepsie, heeft al meerdere malen in coma gelegen na een zware aanval en heeft zeer zware medicijnen.
Zolang zij deze medicijnen trouw en vooral op tijd blijft slikken is er niets aan de hand, als ze voelt dat de medicijnen minder gaan werken moet ze naar haar specialist en die gaat de medicijnen dan aanpassen, dit gebeurt bij epilepsie erg vaak en ik denk ook dat je dat bedoelt, dat de medicijnen steeds aangepast moeten worden.
Mijn moeder staat nu al enkele jaren op de zelfde medicijnen en het gaat goed, geen aanvallen meer en iedere controle komt ze goed door!
Over dat autorijden, ze rijd gewoon auto hoor, heeft wel een medische aanduiding in haar rijbewijs en moet ieder jaar op controle en weer voor de herkeuring maar ook met epilepsie mag je gewoon auto rijden, ligt er wel aan hoe het zich ontwikkeld natuurlijk, als je vaak aanvallen hebt mag het dus niet en dat is niet meer dan logisch.
Dan weer even ontopic, ik heb een shetje met epilepsie.
Een paar jaar geleden toen ik hem net had storte hij ineens in, ogen draaide weg en hij begon wild om zich heen te slaan en te schokken, totaal verkrampt.
Ik heb mijn veearts erbij gehaald en die heeft ook bloed onderzoek gedaan en daar kwam ook niets uit.
Na weer een volgende aanval ben ik met hem naar Utrecht geweest en wat ze daar precies hebben gedaan voor onderzoek weet ik eigenlijk niet meer (ik was in alle staten in die tijd, kon mijn hoofd nergens meer bijhouden) en daar is wel epilepsie uitgekomen.
Mij werdt verteld dat er wel medicijnen zijn maar dat het toch een aflopende zaak is dus ik heb ervoor gekozen hem geen medicijnen te geven.
Nu een jaar of 4 later leeft hij nog steeds en is een zeer vrolijk shettenbeest.
Ik zorg ervoor dat hij vooral geen stress krijgt want dat is de grote veroorzaker voor een aanval bij hem.
Hij heeft het in de afgelopen 4 jaar totaal ongeveer 7x gehad en ik moet echt goed op hem passen want bij iederre aanval die hij krijgt wordt hij weer een stukje zwakker. Na een aanval is hij ook echt 2 dagen ontzettend van slag en is hij ook heel zwak en heeft zeer veel extra aandacht nodig (en vooral liefde )
Ik doe dus niets met hem en hij is gezelschap voor de andere paarden, het is gewoon een hele grote hond moet je maar denken
Dus zou je paard echt epilepsie hebben ligt het eraan in wat voor mate hij het heeft, rijden zou ik zeer zeker nooit meer doen want het is echt levens gevaarlijk! Hij kan misschien nog wel een leuk leven op het land hebben maar je moet hem echt ontzettend goed in de gaten houden, ook op het land kunnen ongelukken gebeuren met een aanval.
Ik heb het geluk dat mijn shetje op de een of andere manier op mij lijkt te wachten met een aanval, ik ben er altijd bij als het gebeurt.
Voor Mister Freddy, mijn shettenbeest, ziet de toekomst er nu nog goed uit maar dat kan ineens omslaan.
Meestal is dan toch het eind van het liedje afmaken, het is niet anders maar je doet er gewoon niets aan......