Theoretish kan aan de teugel rijden als volgt worden omschreven: de door de kuit opgewekte impuls voelt de ruiter via de paardenmond weer terugkomen in de hand. De aandrijving moet dus een gesloten cirkel vormen van de ruiter, via de achterbenen van het paard, zijn rug en hals en het bit naar de handenvan de ruiter.
Een paard aan de teugel rijden is dus het resultaat van en goede interactie tussen de drijvende hulpen en een meegaande, gevoelige hand.
Een paard dat aan de teugel loopt heeft een ontspannen nekgewricht en gaat met een licht gespannen teugel gewillig aan het bit.
Een paard dat aan de teugel loopt zal ook de hand van de ruiter volgen; als de ruiter zijn hand naar voren brengt zal het paard in deze nieuwe situatie aanleuning aan het bit proberen te vinden en dus zijn hoofd dieper gaan dragen.
Een paard dat in de krul getrokken wordt, zal niet vanuit de achterhand stuwen en op de hand van de ruiter gaan leunen. Wanneer de ruiter het paard dan de hand laat volgen zal het paard het bit niet volgen maar eerder met zijn hoofd in de lucht gaan lopen.
Een paard met een valse knik buigt op de verkeerde plaats in zijn hals af. Maar ik denk dat daar al eens een topic over geweest is.
Foto's heb ik jammer genoeg niet!
Een paard zonder ruiter, blijft een paard.
Een ruiter zonder paard, is alleen maar... een mens