Geplaatst ik zit hier met een vette krop in mn keel voor de pc. door het nieuws dat ik net gehoord heb. ik begin bij het begin van het verhaal.
in de stal waar mn paardje staat zit er 1 grote zwarte hond en een paar jack russels. een der van is van de ruiter die daar rijd. charlie. nu ging die ruiter, fre, op jumping. die hond houd gewoon zoveel van em dat hij hem achterna wou. want soms gaat hij zelfs mee op jumping met hem. natuurlijk raakt hij het spoor kwijt en begint rond te dolen. na zo een 3 dagen hangen we overal affiches op. eerst in de streek. niets van nieuws ontvangen we. ondertussen gaan de dagen voorbij. iedere middag gaan we hem zoeken, hangen meer affiches op en steeds verder. maar geen nieuws. maar nooit gaven we de moed op, we bleven zoeken. nu meer dan 10 dagen na zijn verdwijning is hij teruggevonden. dood. in de leie. verschrikkelijk, ik mag der niet aan denken. meteen ga ik weer huilen
. het is zo erg he. hij zat ergens ver weg. fre heeft gezegd waar maar wat doet het er toe. gister heeft een boer hem zelfs nog gezien en willen vangen, o charlie, waarom ging je niet bij hem? waarom liet je je niet vangen? o charlie toch. dan deze middag vonden we hem in de leie. men denkt dat hij wou drinken ofzo. we zijn net een dag te laat. waarom toch? waarom moest hij dood? 1 dag te laat, het kon zo anders gelopen zijn, waarom niet? 
.die kleine hond had wel alle harten gestolen en zeker de mijne. hij had al zoveel meegemaakt, maar was gelukkig. hij had maar 3 pootjes meer dus kon hij waarschijnlijk niet zwemmen. . fre zei het dan tegen me. ik zie niets. dan zei ik maar: is het waar? is voel me zo schuldig. hoe kan ik dat zeggen, natuurlijk is het waar, waarom zouden ze over zoiets liegen. ik haat mezelf zo. o charlietje toch. we zullen je heel hard missen. rust zacht, het ga je goed!
hopelijk ben je nu ook gelukkig en waak je over ons. vaarwel charlie
_kopie_(1)_kopie.jpg)
