Hoi!
Zoals jullie weten was al bekend dat in mijn longen uitzaaiingen zitten. Toch vertrouwden ze (artsen) de foto's niet, onder mijn rechterschouderblad zat schijnbaar nog 'iets' tussen mijn ribben. Dus extra foto's van gemaakt, uitslag komt nog.
Ik had er al vaker 'last' van gehad, lijkt of je een heel klein spiertje in je rug hebt verrekt, tussen je ribben, en dat dit weer vanzelf overgaat.
Maandagmiddag ging het niet over. In tegendeel. Het werd erger en erger, ik kon niet liggen, nauwelijks zonder pijn ademhalen, laat staan slapen. Met paracetamol en behulp van reiki van Peter en zijn onnoemelijke lieve bezorgdheid, ben ik uiteindelijk in slaap gevallen. Vier keer wakker geworden, tot het half vier was en toen...
Ik verging van de pijn. Dit kon niet zo. Oke, nog een keer twee paracetamols innemen, Peter vul mijn glas even met water, dat kon ik zelfs niet meer zelf.
Ademhalen deed zeer, elke houding deed zeer, verkrampen deed zeer, ontspannen deed zeer.
Toen, heel langzaam, is het minder geworden en was ik zo moe dat ik tot 7 uur vanmorgen doorsliep.
Ik werd wakker met nog wel wat pijn, maar goed, het ging. Het was nog aardig verdoofd.
Ik nam mijn medicijnen in en beloofde Peter nog te proberen om te slapen. Tot 9 uur, maar toen stond ik echt op, want lopen ging nog altijd beter dan liggen!
Om half drie had ik een onderzoek, een ct-scan, in Arnhems ziekenhuis, en daarna moesten we naar de kankerspecialist om te vragen wat ik moest met die pijn.
Hij weet natuurlijk het beste wat voor pijnstillers ik wel/niet mag. Dus.....eerst anderhalf uur wachten met mijn ouders, ik ken de hele libelle van de eerste week van augustus nu van achter naar voren...
Daarna eindelijk bij de specialist de situatie uitleggen en dan... medicijnen halen.
Op het moment heb ik net 5 minuten geleden de pijnstillers ingenomen. Ik verkramp mijn handen bij elke keer dat ik hoest.
Maar ik hou me koest.
Geen geschreeuw, geen krijsen.
Geen tranen op mijn gezicht.
Deze pijn is nog licht
vergeleken met later
Huilen zonder verdriet
zal toch niet baten
Ik ben alleen kwaad
en bewaar de energie
voor de periode dat ik
alleen wanhoop zie
nu zijn er nog pillen
die vechten tegen de pijn
maar straks, als het verdriet komt,
dan zal IK er zijn.
Thanks guys. D.