Vandaag (vrijdagochtend) kreeg ik een bronchoscopie... = een dun slangetje in je keel en doorprutsen totdat-ie in je long zit . Eerst gorgelen in je keel/mond met verdovende vloeistof. Ik vond dat wel grappig, de verpleegkundige was errug lief, en ik ging op verschillende toonhoogtes gorgelen zodat Peter en zij in een deuk lagen Toen het verdoofd was en dik werd, en het slikken moeilijk ging, moest ik mijn tong eruit trekken met een gaasje, zodat zij met een sproei-spuitje nog wat van die vloeistof heel ver in mijn keel kon spuiten... dit was echt "niet zo heel erg geweldig" (geen woorden gebruiken met K enzo }> ) maar het was dus gewoon , want je gaat hoesten en daarna... Toen kwam de arts. Hij stelde zich voor en ik had al spierverslapper-pilletje gehad en anti-hoest-pilletje (wat niet hielp later ). Het slangetje ging in mijn long... ik natuurlijjk flink hoesten en geluid maken, de verpleegkundige zei dat ik moest proberen geen geluid te maken en het hoesten weg te zuchten en te ontspannen. Ze was heel lief en zei telkens: het gaat heel goed hoor, prima, goedzo, probeer eens...blabla. Echt een schat. De andere schat, Peter mijn man, keek toe en gaf ontzettend veel reiki haha. Ik ook aan mijzelf voorzover mogelijk. De dokter deed van alles met het slangetje. Even overal kijken met het oogje wat er aan zit... Je gaat natuurlijk hoesten en daardoor weer hoesten omdat je je niet kunt ontspannen... Nog opnieuw even rondkijken en dan na 10 minuten eindelijk een stukje weefsel eruit halen (voel je niks van, maar de verdoving begon in de buurt van mijn verhemelte en keel iets uit te werken ). Dus ik dacht: Schiet nou op want ik vind het wel lang genoeg nu... Toen nog spoelen met water in mijn long! Dat ook nog? Help ! Maar door het wegnemen van weefsel bloedt het iets en dan moet dat dus. Viel mee, maar mijn keel.... !!! Die begon nu wel errug zeer te doen. Toen was het eindelijk klaar. Nog even goed rondkijken (had-ie dat niet al gedaan verdorie!) en eindelijk ging de slang eruit. Tja. "Viel het mee?" vroeg de zuster toen het bed in de gang werd gezet. Ik keek heel verontschuldigend en schudde van nee. Praten ging nog moeilijk, maar ik zei dat mijn keel de laatste minuten niet meer zo verdoofd was... Toen ze afscheid nam zei ik met schorre stem: "Wacht even: verpleegster niet alleen verpleegster, maar ook meer dan dat. Dankjewel." Ze was wat overdonderd maar wel blij dat ik het zei, ze wist niet wat te zeggen hihi. Terug in de kamer van de dagopname, kreeg ik pas water te drinken toen alle verdoving was uitgewerkt, en dat koude water hielp wel iets tegen de keelpijn. Hoewel het slikken steeds zeer deed, maar goed. Ik kreeg ook een paracetamol tegen de pijn. Na een kwartiertje voelde ik me goed genoeg om naar huis te gaan, en reed Peter mij naar huis, en bracht mij naar boven. Ik mocht niet alleen naar boven lopen op mijn bibberige beentjes, de schat... Hij belde mijn ouders, die meteen kwamen, en ik sliep ondertussen al. Peter ging naar het werk, die komt vanavond half tien pas weer thuis. Mijn vader ging in de voortuin aan het werk (boom snoeien, de schat is al 65 jaar maar denkt zodra zijn dochter kanker krijgt dat hij nog alles voor mij doen kan ) Mijn moeder heeft de keuken overhoop gehaald toen ik sliep, en alles opgeruimd, schoongemaakt, de koelkast een beurt gegeven, ontzettend lief. Ze brult nu met de stofzuiger . Al met al een wonderbaarlijke dag, maar ik hoop het nooit meer te hoeven meemaken. Ooit dacht ik als kind: nu zijn mijn keel- en neusamandelen eruit, dit is de laatste keer dat ik zo'n ontzettende keelpijn heb... De vrouw die vóór mij een slangetje door haar keel kreeg, zei dat het best wel mee viel, ook met de pijn. Maar of ze bij haar ook een stukje weefsel weg moesten halen waardoor het zo lang duurde? Het viel dus niet mee. Maar toch: toen de arts afscheid nam heb ik gezegd: "Heel erg bedankt". Want dit onderzoek is één van de belangrijkste onderzoeken. Belangrijk omdat ze op deze manier al een paar chemo-methoden kunnen afschrijven, zo van die helpen niet bij deze soort, en ook een paar behandelingen kunnen bedenken die grote kans van slagen hebben. Eerst een K en dan een U en dan een ... Klein woordje maar zo was het. Het is nu half vijf en ik heb al een paar keer vanille-ijs in een schaaltje van mijn moeder gehad, met keelpijn is dat echt om te smullen ! Om vijf uur komt mijn schoonvader, want Peter wilde niet dat ik vandaag alleen zou zitten totdat hij thuis kwam... De lieverd denkt dat ik dan geestelijk wat depri wordt of zo. Het is zo'n goeierd, ik heb het echt getroffen met hem . Hij zei toen ik na de behandeling op de gang lag: "Nog nooit in mijn leven heb ik iemand zóveel reiki gegeven!" En reken maar dat ik dankzij hem nog kon lachen. Die kracht die ik volgens de Bokkers altijd heb, dat positief blijven, dat leerde ik door te kijken naar zijn gezicht: zoveel onschuld, dat gelóóf in de dagen die komen altijd over mooie dingen dromen hoewel ik verdriet voelde, en veel pijn ik kan niet anders dan hoopvol zijn ik weet best: ik ga nog door een hel, maar zoals hij kijkt dan moet ik wel dan kan ik niet anders en produceer een lach ik ben gelukkig, elke dag dat hij dromen mag zo anders is de werkelijkheid maar de realiteit hou ik een beetje achterwege Peter: mijn zegen.
snik, jeetje Dorine, je moet echt een gedichtenbundel uit geven.........en HOU VOL he, we willen sraks ook alle vreugdevolle gedichten nog lezen... Ik heb grote bewondering voor je moed en kracht, en ik wens je heel veel sterkte met al die nare onderzoeken en therapien. dikke knuf van het hele beestenspul hier en van mij
Jee Dorine, lijkt me een heel naar onderzoek. Wat rot dat je dat allemaal mee moet maken. Als het je uiteindelijk helpt is het wel heel belangrijk natuurlijk, ik hoop dat de artsen (en jij!) er veel aan hebben en ben blij dat je zo'n rots in de branding hebt om op te kunnen steunen.
Iejkkk... Je kan echt blij zijn dat je zo veel steun hebt van je ouders en je man, en van ons natuurlijk en vast van nog veel meer mensen... zet m op he!
ach..wat sommigen mensen toch door moeten amken om gelukkig en gezond te zijn he!Maar het gebeurd wel, dat weet ike zeker!! heel erg veel sterkte en don't worry too much, just be happy!
Jemig, wat een mooie gedichten kun jij maken! Ik zit hier echt met een brok in mijn keel en sniksnik. Dat idee van die gedichtenbundel uitgeven, daar sluit ik me helemaal bij aan Heel veel sterkte!! Groetjes en dikke kus Astrid
Bah wat een naar onderzoek moet dat geweest zijn, veel sterkte. Wat een schitterend gedicht, er spreekt zoveel gevoel uit, net zoals in al jouw verhalen hier op bokt...Lieve Dorine houd vol, geef nooit op!
Lijkt en naar gevoel. Zo'n slang in je keel. maar gewoon doorzetten en alles van je afschrijven.. Wij zijn er hier ook voor je.
veel sterkte verder
Paardentweet: Zag laatst een meisje onderweg naar haar paard met kogelvrijvest aan. Dat paardrijden is ook niet meer wat het geweest is.. [IM] Julius....16 jaar alweer...
Tja, da's vast geen pretje, zo'n slang in je keel. Konden we maar allemaal een evenredig stukje van de pijn op ons nemen, dan was het een heel stuk makkelijker. Nu kunnen we je alleen maar lieve berichtjes sturen, en dat helpt zo verdomde slecht tegen keelpijn... Maar vooruit, ik hoop dat de ijsjes voldoende helpen en dat het snel weer over is. Je weet in ieder geval waar je het voor doet.
Is het geen idee om als je straks weer beter bent al je gedichten te bundelen en uit te geven? Hebben een boel andere mensen dan vast weer heel veel steun aan!
Lieve Dorine Ik vind het heel erg voor je dat je dit allemaal moet doormaken. Maar naar mijn gevoel blijf jij er positief onder. Dat vind ik heel goed. En je schrijft echt geweldige gedichten. Ik lees ze altijd. Heel veel sterkte verder en ik hoop dat je er snel weer boverop bent! Liefs Joleen
Er staat een man op de bus te wachten, valt hij eraf..
De tranen schieten in mijn ogen. Waarom? Ik ken je niet eens, maar woorden raken een mens toch heel diep van binnen. Als er iemand is die dit wel kan ben jij het wel! En wij zijn er ook altijd om even een paar harten onder je riem te steken... Never give up!
"Restaureer je kerk / Stuur je kinderen ten oorlog / Lees handen tot je blind bent / Maar red mij niet " - Maarten van Roozendaal
Een collega van mij heeft 2 jaar geleden ook zo'n onderzoek gehad en hij stond op het punt om die arts verrot te schelden toen hij zomaar ff snel dat goedje in zijn keel spoot Heb daarna dus nog lekkere smakelijke verhalen gehoord. Maarre dorine zet hem op hoor laat je niet kisten. wanneer krijg je de uitslag?
' On bended knee is no way to be free' Peter R de Vries.
Wat naar dat het onderzoek zo tegenviel, maar je hebt het nu wel weer gehad, dus weer een stap dichter bij je genezing. Hou vol en eet maar even lekker veel ijs.
Wat een rotonderzoek zeg. Iets wat je maar beter gehad kunt hebben. Op mijn werk gaat het ook niet zo goed. 2 weken geleden hebben we een hele fijne en lieve collega moeten begraven van pas 39 jaar oud. Hij was verongelukt met kano-en. Dat wil ik nooit meer meemaken! Wat een pijn en verdriet op de begrafenis. En gisteren stond een collega bij mij te huilen. Ze heeft borstkanker. gelukkig is het niet uitgezaaid. Ze moet eerst een chemokuur volgen om het kleiner te maken, en dan halen ze het er uit. Ze is nu heel bang. Ik vind het altijd jammer dat ik de pijn van zulke mensen nooit kan verlichten. Ik probeer ze op te beuren maar weet tegelijkertijd dat ik makkelijk praten heb als buitenstaander. En toch wil ik niet toegeven aan hun bange en sombere gevoelens. Je moet ze omhoog er uit halen, zulke mensen. tenminste, dat denk ik.
Het gaat je lukken, echt waar! Er zijn al zoveel lieve berichtjes hiervoor geplaatst, daar kan ik bijna niets meer aan toevoegen... Ik wens je in elk geval heel veel moed en sterkte.
Ik weet wat het is, dat onderzoek. Dat drieletterwoord inderdaad. Ik moest zo'n slang met een cameraatje door m'n keel zodat ze m'n hart van alle kanten konden bekijken. Ik heb ondertussen mijn openhart operatie gehad en doorstaan. Zet hem op Dorine, ik krijg iedere keer tranen in m'n ogen als ik je schrijfsels lees (doet me ook vaak aan m'n eigen ***periode denken). Ik reageer niet altijd, maar denk evengoed aan je. Liefs, Marja
Jeetje Dorine, weetje dat ik altijd een brok in mijn keel krijg en tranen in mijn ogen als ik jouw verhalen lees.
Wat jij allemaal meemaakt, jeetje zeg!! Maar ik weet (uit je verhalen) dat je een sterke meid bent, dus zet hem op!!!! En je hebt het echt getroffen met zo'n schat van een man!!!! VOLHOUDEN HOOR!!!!
Sterkte meid!!!
TARA (Amulet X Julio Mariner xx)--> Springen B + 31, Dressuur L2 + 9, SGW L + 10
oooh lieve Dorine wat is peet toch een schat zeg! dat hij ondanks dat je bijna niets kan doen zoveel probeerd te doen om het voor je te verlichten. gelukkig hielp de reiki iets en misschien ook wel het idee dat hij net zoveel pijn heeft als jij hebt omdat hij niets voor je kan doen om de pijnw eg te halen.
lieve Dorine wat denk ik dan nog als een kind he vorig jaar zijn mijn amandelen eruit gehad ik was al oud moest een slangetje door m'n neus dat vond ik al zo erg... toen ik wakker werd uit de narcose raakte ik in paniek vanwege de sufheid en omdat ik geen idee had waar ik was en alleen maar pijn had. maar die pijn is niet vergeleken bij wat jij moet doormaken. ook ik kan niets voor je doen maar ik hoop dat je wet dat ik mee leef liefs kim