Geplaatst Ik schrok heel erg, want gister hadden Spirit op Soraya ik op Karina en Marianne (dat meisje dus) op Vailet nog gereden. Lekker gek gedaan, geracet enzo. En nu was ze er niet meer...
Het blijkt dus dat ze in de wei een rotschop heeft gehad en ze daardoor een been heeft gebroken. Ze hebben haar uit de wei moeten meenemen (arm paard, maar kon niet anders) en in de dichstbijzijnde stal gelegd.
Marianne gebeld en de DA en een spuitje.
Ze heeft zoveel verdriet, arm kind. Ze is geloof ik 13 of 14. En ze had alles over voor dr pony...
Vind het zo raar, gister nog gereden, ff van pony gewisseld, gek gedaan, samen buiten uitgestapt en dan is ze er niet meer...
Heb haar nog niet gesproken, maar Spirit en ik hebben op 10 juni allemaal foto's van Soraya en Karina gemaakt en tussendoor nog 4 van Vailet. Die gaan we 9x13 af laten drukken en in een groot fotolijst doen, met een gedicht van de regenboogbrug erbij:
DE REGENBOOGBRUG
Precies aan de andere kant van de hemel is een plaats, en die heet Regenboog Brug.
Als een dier waar je heel veel van houdt doodgaat, dan gaat het naar de Regenboog Brug. Daar zijn grasvelden en heuvels voor onze geliefde vriendjes, waar ze kunnen rennen en met elkaar kunnen spelen. Er is genoeg te eten, water en zonneschijn en ze voelen zich daar warm en prettig.
Alle dieren die ziek of oud waren worden daar weer beter, alle dieren die gewond waren, of verminkt, krijgen weer een sterk gezond lichaam, precies zoals wij ze herinneren in onze dromen, of in de dagen die voorbij gaan...
De dieren zijn gelukkig en tevreden, er is alleen een klein dingetje: ze vinden het jammer dat ze hun baasje of bazinnetje achter hebben moeten laten.
Ze rennen en spelen met elkaar, maar dan komt de dag dat er eentje plotseling stopt met spelen en in de verte tuurt. Zijn ogen beginnen te stralen, hij begint te trillen van opwinding. Plotseling breekt hij uit de groep en vliegt over het gras, sneller en sneller. Hij heeft jou gezien, en als jij en je lieveling bij elkaar komen pakken jullie elkaar beet, en zijn voor altijd bij elkaar. Het dier kust je gezicht, jouw handen strelen het kopje weer, en je kijkt weer in die lieve ogen, die je zo lang niet gezien hebt, maar die altijd in je hart zijn gebleven.
En dan gaan jullie samen over de REGENBOOG BRUG
En dan één mooie foto waar ze op Vailet zit, doen we 15x20 uitvergroten en in een apart lijstje.
Ik hoop dat ze het toch nog een beetje leuk vind.
Wat vinden jullie? Is toch het minst wat je kan doen...
En ik vind het echt ontzettend lief van je dat je dat gedicht en die foto's aan haar geeft, dat zal haar zeker goed doen!! 
