Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 04-06-03 08:23

mijn moeder heeft de pest aan me... :(

Geplaatst door de TopicStarter : 04-06-03 08:23

Mijn moeder heeft het nu wel duidelijk laten merken. Er zijn maar 2 dingen in haar leven, haar werk, en mijn zus. Ze geeft echt niks om mij. Toen ik vandaag vertelde dat ik ruzie had met mijn mentrix, sloegen de stoppen door, en liep ze te krijsen dat het mijn eigen schuld was, en dat ik medelijden moet hebben met mijn mentrix omdat het zo slecht zou gaan in het onderwijs. Nou, als er IEMAND rijk is, is het mijn mentrix wel. Ze staat voor de lol voor de klas, omdat ze anders toch niks te doen heeft. Alles wat verkeerd gaat, is mijn schuld. Erg goed voor mijn zelfvertrouwen.
Ik wordt er moe van. Ik krijg nou niet echt vele liefde hier in huis, alleen van mijn vader, maar mijn zus staat altijd vierkant achter mijn moeder... Als ik eerste twee uur vrij heb, denkt ze dat ik spijbel. Ze zegt dat ik geen drol aan shool doe, nee, ik heb gister ook echt niet doorgeploeterd aan die boekverslagen... Scheve mond

Af en toe heb ik ook zin om mijn scheur open te trekken, en tegen haar te gaan blèren, maar dan kan ik het 80× zo hard terug verwachten van mijn broer en mijn zus...
Er lopen nu zoveel mensen Asociaal tegen mij te doen, dat ik het af en toe niet meer trek. En dan zegt mijn moeder dat IK asociaal doe. Ze zei: "ik moet dat gedrag van je niet" Toen werd ik het grondig zat, en blèrde ik net zo hard terug: "geef het nou maar toe, je moet mij gewoon niet!"
Ik ben het hier in Alkmaar zat. Het liefst zou ik nu het eerste te beste vliegtuig pakken en naar Texas vliegen. Dan maar een vreemd land, maar ik trek het hier niet meer. Toen we vanochten (alweer) ruzie hadden, had ik echt de neiging om op te springen, en weg te rennen, helemaal weg van huis. Ik zou op de fiets springen en naar Castricum gaan, naar Erik. Maarja, ik weet nou eenmaal niet helemaal zeker waar hij woont... Scheve mond

Wie heeft een idee wat ik zou kunnen doen? Want echt, eht enige waar ik naar hunker is dat ene kleine beetje liefde van mijn moeder...

**Geplaatst**: 04-06-03 08:35

Geplaatst: 04-06-03 08:35

Amy als de ruzie een beetje tussen jullie over is en de lucht een beetje geklaard moet je eens met je moeder om de tafel gaan zitten. Stort je hart eens bij haar uit, vertel haar dat jij denkt dat ze niet van je houd etc. Ik denk dat er een beetje onbegrip tussen jullie zit. Zo'n gesprek kan heel verhelderend zijn voor beide partijen maar dan moet je je moeder ook de kans geven om haar grieven naar voren te brengen. Kan me niet voorstellen dat je moeder niet van je houd dus misschien is zij ook wel heel blij met zo'n gesprek.

**Geplaatst**: 04-06-03 08:55

Geplaatst: 04-06-03 08:55

greetje schreef:
Amy als de ruzie een beetje tussen jullie over is en de lucht een beetje geklaard moet je eens met je moeder om de tafel gaan zitten. Stort je hart eens bij haar uit, vertel haar dat jij denkt dat ze niet van je houd etc. Ik denk dat er een beetje onbegrip tussen jullie zit. Zo'n gesprek kan heel verhelderend zijn voor beide partijen maar dan moet je je moeder ook de kans geven om haar grieven naar voren te brengen. Kan me niet voorstellen dat je moeder niet van je houd dus misschien is zij ook wel heel blij met zo'n gesprek.

Ik sluit me helemaal bij Greetje aan, praat er over met je moeder
misschien is zij zich niet bewust wat ze je aan doet.

**Geplaatst**: 04-06-03 08:58

Geplaatst: 04-06-03 08:58

Jeetje meid, als ze niks om je zo geven zou ze zich er ook niet druk om maken of wel of niet naar school toe zou gaan. Ik zeg niet dat schreeuwen tegen elkaar de manier is, maar ik geloof echt niet dat ze niks om je geeft. Kunnen jullie niet proberen om eens rustig te gaan zitten en gewoon met elkaar te praten. Probeer haar goed duidelijk te maken wat je voelt en waar je last van hebt. Ik durf te wedden dat ze daar best begrip voor kan opbrengen. Sterkte ermee Ach gut

**Geplaatst door de TopicStarter** : 04-06-03 09:02

Geplaatst door de TopicStarter : 04-06-03 09:02

Ik heb eht al zovaak geprobeert, met mijn moeder te praten, maar altijd draait zo'n gesprek uit op ruzie. Af en toe durf ik gewoon niks meer te zeggen, en ik ben iemand die niet snel op iemand af durft te stappen, en sorry zegt. Zo ben ik niet, dat kan ik niet.
Als ik een gesprek begin, doet ze eerst heel meelevend, en eigenlijk moeten we daar al stoppen, maar we praten verder. Dan begind ze te vinden dat ik me aanstel, word zij driftig, ik driftig = ruzie. Dat is onze formule van een gesprek bij ons thuis. Af en toe ben ik radeloos, en ga ik gewoon alleen op mijn kamer zitten met harde muziek aan. Even helemaal alleen...

**Geplaatst**: 04-06-03 09:02

Geplaatst: 04-06-03 09:02

Idd, probeer eens rustig (en probeer een beetje objectief te blijven) met je moeder te praten.
Als dat echt niet lukt, is het misschien een idee om een weekje bij iemand (een vriendig / familielid) te logeren, zodat jullie beide even tot rust kunnen komen.
Succes!

**Geplaatst**: 04-06-03 09:17

Geplaatst: 04-06-03 09:17

Toch zou ik naar haar toe gaan als ik jou was. Je voelt je zo met deze situatie ook niet prettig om het maar zachtjes uit te drukken en ik weet wel zeker dat zij zich er ook niet fijn bij voelt. Probeer wat begrip voor elkaars mening en gevoelens op te brengen.

En je zegt; ik kan niet op iemand afstappen en een gesprek beginnen. Maar waar een wil is is een weg! Probeer het gewoon eens en probeer vooral niet driftig te worden, tel eens tot 10 als je vindt dat zij een opmerking maakt waar je niks mee kan!

**Geplaatst**: 04-06-03 09:24

Geplaatst: 04-06-03 09:24

Is het geen idee om een keer met je moeder te gaan praten, met een onpartijdige persoon erbij (een buitenstaander?).
Die kan het allemaal objectief bekijken en het gesprek misschien nog min of meer in goede banen leiden.
Daarbij moet je zo'n gesprek natuurlijk ook op een goed moment voeren, als er de tijd voor is en niet als er al ruzie oid ergens over is.

**Geplaatst**: 04-06-03 09:28

Geplaatst: 04-06-03 09:28

of wat denk je van een brief schrijven aan je moeder?waarin je alles maar dan ooke cht alles schrijft waar je mee zit"? dan kan ze niet beginnen met schreeuwen enzo, en evt schrijf je erin dat je naar een vriendin gaat en dat je pas weer thuis komt als zij er fatsoenlijk, zonder ruzie , met jou over kan praten! ik wens je heel veel sterkte,
en btw heb ik hetzelfde probleem gehad, ik ben altijd een moeilikke geweest en altijd het buitenbeentje, ik deed het altijd fout en me broertje was het lieverdje Boos!

nu zijn de rollen omgedraaid en is mijn moeder echt een vriendin van me geworden !
sterkte!

**Geplaatst**: 04-06-03 09:29

Geplaatst: 04-06-03 09:29

Zo bots ik ook regematig met mijn 9-jarige dochter. Ze is weliswaar een stuk jonger dan jij maar het gaat wel op dezelfde manier. Ik hou heel veel van haar en wil haar graag gelukkig zien maar op de een of andere manier maakt het me dan kwaad als ik zie dat ze overloopt in zelfbeklag of zelfmedelijden. Kwaad omdat ik er op zo'n moment wanhopig van wordt dat ze niet begrijpt dat ze de ellende over zichzelf afroept door haar instelling.

Als jij het gevoel hebt dat iedereen tegen je is, is dat iets in jou en als ouders kan je daar wanhopig van worden omdat je je kind zo graag wilt helpen om weer positiever in het leven te staan.
En sommige sukkels onder ons worden dan soms ook nog boos, puur uit onmacht Bloos

Mijn andere dochter is het zonnetje in huis, positieve instelling, vrolijk en ze gaat fluitend door het leven. Ik hou niet meer van haar dan van mijn oudste maar het is alleen gemakkelijker om met haar om te gaan.

**Geplaatst**: 04-06-03 09:56

Geplaatst: 04-06-03 09:56

Ik ken het ook heel goed. Heb echt van jongs af aan het idee gehad dat IK niet goed genoeg was. Onzin, echt waar! Mijn ouders houden niet meer van mij dan van mijn broer of zussen, nooit gedaan ook. Ik heb het er nooit met ze over gehad en dat had ik misschien wel moeten doen.
Op die leeftijd zit je gewoon veel meer met jezelf in de knoop dan je wil toegeven. Ookal begrijpen je ouders het misschien niet zoals jij het zou willen, als ze het weten en je het er regelmatig over hebt met hen dan ben je al een stuk verder. Pubers zijn nl. helemaal neit zo makkelijk om mee om te gaan!

**Geplaatst**: 04-06-03 10:02

Geplaatst: 04-06-03 10:02

hele moeilijke situatie
maar weglopen/vliegen is natuurlijk niet echt een oplossing
maar probeer écht om niet tegen je moeder te gaan schreeuwen, dan slik je maar wat woorden in die je zeggen wil
en je vader dan? kun je niet eens met beide om te tafel gaan zitten , misschien kan die je moeder dan wat sussen
als het echt niet werkt zou je naar familie lid kunnen gaan en daar de situatie uitleggen, maar daar zal je moeder vast niet blij mee zijn

**Geplaatst**: 04-06-03 10:12

Geplaatst: 04-06-03 10:12

Chrissie schreef:
als het echt niet werkt zou je naar familie lid kunnen gaan en daar de situatie uitleggen, maar daar zal je moeder vast niet blij mee zijn

Waarom zou haar moeder daar niet blij mee zijn? Als je kind iemand anders heeft dan de eigen ouders om af en toe het hart bij uit te storten is dat alleen maar fijn.

**Geplaatst**: 04-06-03 11:33

Geplaatst: 04-06-03 11:33

ja, dat wel
maar om nou een familie lid te gaan vertellen dat je moeder altijd boos op je is, dat je haar onredelijk vindt, en de hele thuissituatie met een ander gaat bespreken
mijn moeder zou daar in ieder gevan niet blij mee zijn

**Geplaatst**: 04-06-03 11:34

Geplaatst: 04-06-03 11:34

AmyII"]
Alles wat verkeerd gaat, is mijn schuld. Erg goed voor mijn zelfvertrouwen.
..
[/quote]
dit herken ik. Alles is altijd mijn schuld, maar zo is mijn moeder niet alleen tegen mij maar ook tegen mijn zus. Mijn zus zei ooit tegen mij: "als je op een dag ooit kanker krijgt, zou ze nog in staat zijn om te beweren dat het jouw schuld is!". Zelfs als mijn moeder precies weet hoe een situatie in elkaar zit, zal ze nog beweren dat het mijn schuld is.

en inderdaad.................... zelfvertrouwen heb ik niet veel en ik verwacht ook nooit back up van haar. Gelukkig heb ik nu een vriend die WEL voor mij opkomt i.p.v. voor andere mensen.

[quote="Barb"]
[quote="greetje schreef:
Amy als de ruzie een beetje tussen jullie over is en de lucht een beetje geklaard moet je eens met je moeder om de tafel gaan zitten. Stort je hart eens bij haar uit, vertel haar dat jij denkt dat ze niet van je houd etc. Ik denk dat er een beetje onbegrip tussen jullie zit. Zo'n gesprek kan heel verhelderend zijn voor beide partijen maar dan moet je je moeder ook de kans geven om haar grieven naar voren te brengen. Kan me niet voorstellen dat je moeder niet van je houd dus misschien is zij ook wel heel blij met zo'n gesprek.

Ik sluit me helemaal bij Greetje aan, praat er over met je moeder
misschien is zij zich niet bewust wat ze je aan doet.
[/quote]

en nog een tip erbij: zeg alles op een rustige en redelijke manier. Zodat ze gaan nadenken. En als dit echt niet werkt, schrijf het op in een brief naar haar, en zeg er ook bij in de brief dat je het nu op deze manier probeert om niet in geruzie te eindigen. En jouw broer en zus moeten zich er eigenlijk buiten houden. Jouw opvoeding is een zaak van je ouders, niet van hen. I.p.v. je moeder te helpen, verergeren ze de boel alleen maar.

Laatst bijgewerkt door Desiree op 04-06-03 11:36, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 04-06-03 11:35

Geplaatst: 04-06-03 11:35

Zo lang je het bij één ander houdt, is dat toch niet erg? Het kan soms heel verfrissend zijn om te horen hoe een 'onpartijdig' iemand (of in ieder geval iemand die verder van de gezinssituatie af staat) hier tegenaan kijkt. Zelf zit je er te ver in om er nog 'nuchter' naar te kunnen kijken. En dat de betreffende moeder er niet blij mee is, dat is dan jammer. Dat hoeft toch voor de dochter geen reden te zijn om het maar voor zichzelf te houden? En misschien zou de moeder het diep in haar hart ook fijn vinden om dit met een vriendin ofzo te bespreken, of misschien doet ze dat al. Uiteindelijk is het wel de bedoeling dat je het samen oplost, maar wat input van buitenaf kan soms heel verhelderend werken.

**Geplaatst**: 04-06-03 12:19

Geplaatst: 04-06-03 12:19

Meis mocht je er even uitwillen! Kom dan eens even bij me langs! Pb me maar!

**Geplaatst**: 04-06-03 13:14

Geplaatst: 04-06-03 13:14

en je weet je kan altij mij pben....... ik voel een beetje hetzelfde en praat erover echt waar... anders loop je later tegen dingen aan die je niet verwerkt heb!
dat heb ik ook een beetje boel nu

**Geplaatst**: 04-06-03 13:57

Geplaatst: 04-06-03 13:57

AmyII schreef:
Ik heb eht al zovaak geprobeert, met mijn moeder te praten, maar altijd draait zo'n gesprek uit op ruzie. Af en toe durf ik gewoon niks meer te zeggen, en ik ben iemand die niet snel op iemand af durft te stappen, en sorry zegt. Zo ben ik niet, dat kan ik niet.
Als ik een gesprek begin, doet ze eerst heel meelevend, en eigenlijk moeten we daar al stoppen, maar we praten verder. Dan begind ze te vinden dat ik me aanstel, word zij driftig, ik driftig = ruzie. Dat is onze formule van een gesprek bij ons thuis. Af en toe ben ik radeloos, en ga ik gewoon alleen op mijn kamer zitten met harde muziek aan. Even helemaal alleen...

Kan het zijn dat jullie gelijke karakters een pietsie botsen? Haha!

En wat denk jij wat je voor (prikkelend) signaal afgeeft als je je muziek hard zet? Boos!

Je bent nl. NIET alleen in huis...
en heb je voor je radeloosheid nou echt die harde muziek nodig?
Met je hoofd onder je dekbed/kussen kun je je ook best alleen wanen, hoor. Of buitenshuis, waar de hele wijde wereld van jou is...

**Geplaatst door de TopicStarter** : 04-06-03 20:55

Geplaatst door de TopicStarter : 04-06-03 20:55

maar ik heb dan een koptelefoon op, en zo keihard is het niet, het is eerder "woedende" muziek, en die muziek pompt al mijn woede uit mijn lichaam. Ik heb eigenlijk eens behoefte om midden in een storm aan het strand uit te waaien. en dan niet alleen, samen met iemand... Ik hou van de storm, het natuurgeweld laat mij altijd even alles om mij heen vergeten.