De eerste keren paardrijden was ik doodsbang, ik zat vast aan de longeerlijn en durfde niet eens alleen uit te stappen. ZOdra de instructeur verdween uit de bak werd ik panisch. Na een jaar manegelessen, vond ik het nog steeds leuk, maar dan wel op twee bepaalde paarden. 1 heel braaf en 1 heel braaf als je de trucjes kende.
Het engst vond ik buiten rijden en dat heb ik op de manege ongeveer 10 x gedaan waarvan alles in het bos en 1 x naar het strand. Ook daarvoor weer 1 paard waarop ik niet bang was.
Na een jaar Bolivia gekocht een super braaf paard, maar naar buiten blijf ik eng vinden. Het is een vicieuze cirkel: ik vind het eng, zij voelt dat, zij wordt onrustig en ik word nog banger......en dan ga ik weer een paar maanden niet....
Verder durf ik alles wel, springen enzo, maar op een ander paard ben ik weer meteen angstig!
Ik weet ook niet zo goed hoe ik van die buiten rij angst afkom want aan het paard ligt het niet.
Vorige week heb ik haar meegenomen naar cursus en ze is geen 1 x geschrokken, terwijl alles nieuw was: stal, wei, bak etc. Ze was braver dan de paarden die daar zelf stonden. Dus niemand begreep ook dat ik op haar niet naar buiten durf.
Als je op een braaf paard wilt rijden, kom dan gerust langs. Ik kan je geen les geven maar ik heb wel 100% vertrouwen in Bolivia binnen, die doet echt nooit wat. Ze heeft nog nooit gesteigerd en binnen heeft ze in 1 jaar 3 x gebokt.... (terwijl wij vrolijk elke dag uren bokken )
Succes en pb me als je langs wilt komen!
"Horses are not just a mass of muscles to be shaped in order to satisfy our desires or to produce a performance, they are sensitive beings. Expressions such as: 'The horse must do this... The horse must give that' are all too common jargon. The horse owes us nothing, it is we who have a duty to make ourselves understood." — Phillipe Karl