Ik ben bang... (let op, lang verhaal.)

Moderators: Sica, C_arola, Neonlight, balance

Antwoord op onderwerpPlaats een reactie
 
 
Polly
Moderator Algemeen1
No drama, no glory!

Berichten: 23368
Geregistreerd: 09-04-01

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 31-07-01 22:59

Ik weet niet hoe het komt, maar op een of andere manier ben ik al jaren bang om echt te rijden ik weet het wel maar weet niet wat eraan te doen, ik gooi het er nu maar eens uit, misschien hebben jullie goede tips.
Een paar jaar geleden ben ik op hol geslagen met een paard dat bang was voor de zweep (en ik die zweep maar dapper vasthouden). Ik ben daar zo van geschrokken dat ik een jaar helemaal niet heb gereden (is al lang geleden hoor) toen heb ik op een manege gereden waar ze mijn angst begrepen en ze hebben me geholpen om weer te gaan rijden. Helaas kreeg mijn vader mot met de eigenaar en moest ik van de manege af. vanaf toen is het weer misgegaan, ik heb op verschillende manege's gereden en overal mijn probleem uitgelegd, ze zouden er rekening mee houden was de mededeling jaja. Na een les of 5 (dachten zeker dat het over was) kreeg ik weer een paard waar het mis bij ging, gewoon iets drukker dan de rest maar bij elk zijsprongetje zat ik zowat te janken. We hebben het bij de laatste manege met de manegeeigenaar besproken en die regelde dat ik 4 weken op mijn lieveling mocht, een reus van een beest maar zo lief, niet te verwoorden gewoon. Na 3 weken werdt ik weer op een ander gezet 'je bent er nu toch wel overheen, zo'n grote meis als jij'. Wat heeft lengte met angst te maken??? Ik heb nu een keer op de cob van een vriendin gereden waarvan bekend is dat hij superbraaf is, weer met trillende knieen. Een paar keer op de shet van mijn vriendin, een monster maar het is te overzien omdat ik hem als het zou moeten kan omtrekken en hij bokt en stijgert niet. Ik durf best wel maar ik moet eerst zeker zijn dat het paard in kwestie niks doet.
Ik wil ook heel graag een keer mee op een boktmeeting maar waar ik dus bang voor ben is dat we op zo'n meeting gaan rijden (ik kan wel rijden hoor....) en dat we dan buiten in het bos gaan crossen, net als op mijn laatste ponykamp, wat eenramp was dat, ik was zooo bang en weer snapte niemand het.
Zijn er meer mensen op bokt die zich hierin herkennen en wat doen jullie eraan?? Ik heb al afgesproken dat ik een keer bij Phia ga rijden (samen met mijn vriend) maar we gaan over 2 weken op vakantie en dan gaan we ergens heen waar ook paarden zijn, ik wil zo graag rijden, maar ik durf dus allleen als ze mak zijn.....
Wie herkend dit (op de stal niemand iedereen vind het stoer om eraf te vallen)...
Sorry voor het lange verhaal.

Renee

_________________
Jaaaaaaah eigen pony!!!!

<font size=-1>[ Dit Bericht is bewerkt door: Polly op 2001-08-01 10:25 ]</font>


Pink_Horizon

Berichten: 19828
Geregistreerd: 11-03-01

Link naar dit bericht Geplaatst: 31-07-01 23:53

Wat lastig zeg dat je het echt niet durft terwijl je wel graag wil...
Ik zeg eerlijk dat ik het vaak ook niet op grote paarden heb. Niet zo met het rijden, maar meer het verzorgen. Van kleintjes ben ik apslolute nie bang maar ik loop niet graag langs zon groot paard...
Maarja daar kom ik ook nog wel overheen., Ik zit er ook niet zo mee, puur omdat ik grote paarden toch niet boeiend vind...
Succes ermee!!

Trotse mama van dochters Svenna & Loys
Voorlopig paardloos!


Natascha

Berichten: 6847
Geregistreerd: 07-02-01
Woonplaats: Ankh Morpork

Link naar dit bericht Geplaatst: 01-08-01 06:30

ik herken het verhaal helemaal. Ik heb zelf 10 jaar niet gereden nadat ik met paard en al gevallen ben over jawel een balkje. Kan er nu om lachen, maar was toen helemaal van streek. Ik lag er met m'n been onder en het paard bleef liggen. Ik dacht dat het arme beest dood was. hij bleek nix te hebben en ik ook niet en moest er ook gelijk weer op, maar heb daarna 10 jaar niet meer durfen rijden. 2 jaar geleden heb ik de stoute schoenen weer aangetrokken en ben op de manege wat anti angst lessen gaan volgen en ben een verzorgpaard gaan zoeken (Lois). Na een paar lessen was de grootste angst er weer uit (in je hoofd groeit een kleine angst na 10 jaar uit tot iets gigantisch) en durfde ik zelfs weer een rondje in galop. Ik ben ook met Lois wat privelessen gaan volgen en durfde wat later zelfs met de les mee te doen.. Alleen gallop vond ik nog steeds eng. Na een half jaar Lois verzorgen kon ik hem overkopen en werd hij m'n eigen paard. Ik ben me toen in natural horsmanship gaan verdiepen en erachter gekomen wat een paard nu werkelijk voor een dier is en dat je er niet perse op hoeft te rijden om er ook lol van te kunnen hebben. Na een jaar Lois heb ik bijna weer m'n volle vertrouwen in paarden terug en het enige wat ik nog eng vind is springen en keihard in rengalop door het bos. Lois doet dat graag maar dat doen we maar niet. Ik zou zeggen als je ooit in de buurt bent kom eens kennis maken met Lois. Ik heb een hele angstige Stef op Lois gehad en die vond hem superlief. Ook mijn moeder was panisch voor paarden en durft er nu aan het longeertouw op te zitten. Mijn advies in deze: een heel lief en begripvol paard en iemand die jouw angst kent zullen jou best wel wat verder kunnen helpen. Veel succes met de strijd tegen de angst. Knipoog

Niets zo charmant als een paard in her land.

Anoniem

Link naar dit bericht Geplaatst: 01-08-01 08:59

Hoi Renee,

Allereerst wil ik je zeggen dat ik het heel dapper van je vind dat je dit verhaal hier zo neerzet. Dat getuigd van vertrouwen in ons Bokkers.
Overal kom je dat tegen, dat ruiters het stoer vinden als paarden tekeer gaan en ze er wel eens afpleuren. Laat ik vooropstellen dat zij afwijkender zijn dan jij, dus maak je daarover geen zorgen! Een goed opgevoed paard zou zich gewoon netjes moeten gedragen. Maar het is en blijft een levend dier, en dat betekent dat hij wel eens kan schrikken, of eens een keer een beetje stout kan zijn. En DAT is hetgene waar bij jou op geoefend moet worden.

Met een goede instructeur, waar jij ook voldoende vertrouwen in kunt hebben, kun je hier voor een heel groot deel overheen komen. Je zult dan denk ik wel aan de privelessen moeten, maar ik weet niet wat je er voor over hebt om dit te overwinnen.
Ga in ieder geval niet jezelf in je hoofd praten dat het raar is wat jij hebt, want dat is pertinent NIET zo. Bovendien heb ik veel meer respect voor mensen die, als ze ergens vreemd gaan rijden, gewoon zeggen dat ze graag een heel braaf paard willen, dan voor die branieschoppers die meteen het liefst een jonge hengst mee willen krijgen....

Ik heb geen idee waar Bovenkarspel ligt, maar als mijn woonplaats te bereizen is voor je, mag je anders gerust een paar keer bij ons komen. Ik heb vrij veel ervaring met lesgeven aan angstruiters, dus misschien kan ik je een klein stukje positieve ervaring meegeven, wat je later bij je eigen instructeur weer kunt gebruiken.
Ik kan dan aan Dick vragen of je een paar keer met Leonardo zou mogen rijden, onze WPN-ruin van 1.64 meter (dus ook niet zo loeigroot) met een absoluut gouden karakter.

Als je daarin geinteresseerd bent, stuur maar een PBtje, dan kunnen we wat afspreken.

Anders in ieder geval veel succes, en ga maar lekker rijden in je vakantie hoor. Vraag gewoon om een heel braaf paard, niks mis mee. Je rijdt tenslotte voor je lol, en niet voor de blauwe plekken of angstzweetvlekken in je shirtje!!!!

Waar ga je naartoe op vakantie?

Heel veel plezier, en keep on riding!

Liefs, Sonja

Lisette

Berichten: 2676
Geregistreerd: 10-01-01
Woonplaats: Veldhoven

Link naar dit bericht Geplaatst: 01-08-01 09:00

Ik heb zelf ook veel angst gehad. Een betrouwbaar, braaf paard is DE oplossing en goede instructie. Als je veel vertrouwen in je instructrice hebt zal je ook meer dingen doen die je anders niet durft. Succes

Vera

Berichten: 12175
Geregistreerd: 10-04-01

Link naar dit bericht Geplaatst: 01-08-01 09:42

rare vraag misschien maar hoe oud ben je??

Let horses whisper in your ear and breathe on your heart

LindaM

Berichten: 811
Geregistreerd: 27-04-01
Woonplaats: Raamsdonk

Link naar dit bericht Geplaatst: 01-08-01 10:10

Ik begrijp ook wat je bedoelt! Ik heb met de pony waar ik destijds mee reed ook wat angstmomenten beleefd. Ik was er 2 x afgevallen en daarna durfde ik absoluut niet meer. Bij elke onverwachte beweging, kromp ik al ineen... HEt paard voelt dat gewoon en daardoor nog meer spanning!!!
Ik ben toen telkens met een vriendin gaan rijden. Gewoon naast elkaar. En zo kwam ik er overheen. Ben je bang om te vallen of voor het 'op hol slaan'. Of bokken, steigeren? Ik was dus bang dat mijn pony er vandoor zou gaan. Die snelheid en de controle die je dan verliest vond ik eng. Maar door langszaam weer te gaan rijden en goed contact te hebben met het paard kwam ik er overheen. Momenteel les ik op een manege, maar ik vind het ook niet fijn om elke keer op een 'vreemd' paard te rijden. Je weet ook totaal niet wat voor vlees je dan in de kuip hebt! Heel veel succes enne laat je niet gek maken op de manege. Ik denk dat veel meiden en jongens zich gewoon stoerder voordoen dan ze in werkelijkheid waarschijnlijk zijn!!

Doeg

Lientje

Berichten: 3891
Geregistreerd: 22-06-01
Woonplaats: Belgie(Limburg)

Link naar dit bericht Geplaatst: 01-08-01 10:32

Ik kan me best voorstellen dat je een schrik hebt gepakt,ik ben er 2 maanden geleden ook afgevallen en lig nu nog altijdmet mijn hand in de gips,ik denk niet dat ik nu schrik heb maar ik denk nu toch 2x na voor ik zomaar op een paard kruip en zal vanaf nu zeker mijn tok terug gaan dragen.

Als jij schrik hebt moet iedereen dat respecteren,je moet zeker niks forseren,doe dat wat je durft,en doe zeker niet wat je echt niet durft,want dat maakt het alleen maar gevaarlijker,mensen met schrik kunnen soms onverwachte dingen doen door hun angst,rijd op een paardje dat je door en door vertrouwd en neem rustig je tijd om over je angst heen te geraken,veel succes,de moed niet opgeven hoor ,groetjes Party!!

Koester je dromen want als ze sterven word je leven als een vogel zonder vleugels
ik heb een Royal Dance veulen: River Dance

Dorine
The one and only

Berichten: 4131
Geregistreerd: 09-01-01
Woonplaats: Zevenaar

Link naar dit bericht Geplaatst: 01-08-01 10:48

Lieve Renee,
Inderdaad ontzettend moedig van je om je probleem hier op Bokt te zetten. Hartstikke goed van je!
Als kind had ik hoogtevrees, maar wilde met alle geweld leren paardrijden.
Ik heb maanden priveles gehad voordat ik in de 'beginnersles' kon zonder in tranen uit te barsten van angst...
Ik wilde dat ik een oplossing wist om jouw 'trauma' te kunnen weghalen. Het zal tijd kosten, en ook zul je telkens weer 'over die drempel moeten' wanneer je rijdt. Vaak rijden op verschillende paarden helpt, maar is wel moeilijk.
Hoe lang rijd je nu sinds je bij andere maneges bent gaan rijden?
Misschien dat je eens op een braaf paard priveles mag hebben. Dan volg je een paar zitlessen, waarbij gelet wordt op evenwicht en een stevige zit.
Niet dat je dit nodig hebt, tenslotte kun je al rijden, maar dat incident destijds heeft een behoorlijke deuk in jouw zelfvertrouwen gegeven. Die zitlessen zullen je zelfvertrouwen een beetje opkrikken, zeker weten.
Vooral als er op evenwicht wordt gelet, en je eventueel dingen aan de longeerlijn kunt doen op het paard die je normaal niet zo vaak durft.
Dat je op die cob van je vriendin bent gegaan: harstikke goed van je! Ondanks de knikkende knieen, ik ken het gevoel.
Renee, vooral volhouden. Doorzetten, want ik weet zeker dat je uiteindelijk van je angst kan afkomen.
Geef jezelf de tijd, ook al hoor je van anderen dat je 'lang genoeg bezig bent en het nu vast over is'.
Ga puur op jouw gevoel af, en ook al lukt het niet elke keer om 'een stapje hoger' te komen, blijf geloven in jouzelf.
Wij geloven met jou mee.
Geniet van elk mooi rij-moment.
Onthoud dat jij
jouw toekomst bent.

assie

Berichten: 9475
Geregistreerd: 31-07-01
Woonplaats: Grun

Link naar dit bericht Geplaatst: 01-08-01 10:49

Hee Renee,
Heb je dat ook bij polly? Anders kun je misschien gaan opbouwen, steeds een groter paard. Ik weet er ook niet veel van hoor, zeg maar wat, maar misschien helpt het. Bij een vriendin van mij wel. Die was panisch voor grote paarden, toen heeft ze het langzaam opgebouwd, van Suzan (1m35 schat ik) tot het grootste paard bij ons in de manege. Maar dat helpt natuurlijk alleen als je alleen maar bang bent voor grote paarden.
Ehh, nu ik dit zo lees (wat ik heb geschreven) dan heb ik het fout begrepen en klopt het niet wat hier staat, maar ik schrijf het toch maar ff op Gaaaap
Groetjes, als ik je niet meer spreek, heel veel plezier op vakantie en een dikke knuf aan Polly
Groetjes Astrid

Kipu Pabu's Tentsi. Dressuur M+1, Vaardigheid M+2

Oppassie, dierenoppas.

Mellien
Berichten: 1121
Geregistreerd: 23-03-01
Woonplaats: Warffum

Link naar dit bericht Geplaatst: 01-08-01 11:34

Ik heb het ook wel gehad, zonn periode dat je ineens echt door krijgt dat een paard geen fiets is. Dat klinkt dom maar ik bedoel dat een paard, hoe lief ook, altijd wel eens kan schrikken of gewoon een gekke bui kan hebben.

Daarom koos ik 3 jaar geleden ook voor een Shet toen ik een eigen pony mocht. Zodat de hoogte tenminste overzichtelijk was. Achteraf gezien was een grote makke pony misschien toch veiliger geweest omdat Beau ( de Shet) veel steigerde en hard beet. Ik ben echter wel heel blij dat ik voor hem gekozen heb want met hem heb ik toch een heleboel moeilijke situaties leren overwinnen. Zo heb ik met hem veel moeilijke dingen kunnen doen terwijl het toch overzichtelijk bleef door zijn geringe grootte. Eerst durfde ik niet met hem te rijden maar nu heb ik wel heel veel zelfvertrouwen gekregen door alles wat we samen meegemaakt hebben. Ik rijd nu ook wel eens met mijn verzorgfjord buiten en dat gaat ook prima.

Voor mij was een moeilijk klein Shetje dus een goede manie om mijn angsten te overwinnen maar een groott mak paard kan dat natuurlijk ook zijn ( misschien ook beter en veiliger) en een goede instructeur met begrip voor je probleem is ook nooit weg. Ik hoop dat je zo iemand vinden kan en ik wens je veel succes!

Manon 2

Berichten: 2783
Geregistreerd: 09-01-01

Link naar dit bericht Geplaatst: 01-08-01 11:43

De eerste keren paardrijden was ik doodsbang, ik zat vast aan de longeerlijn en durfde niet eens alleen uit te stappen. ZOdra de instructeur verdween uit de bak werd ik panisch. Na een jaar manegelessen, vond ik het nog steeds leuk, maar dan wel op twee bepaalde paarden. 1 heel braaf en 1 heel braaf als je de trucjes kende.

Het engst vond ik buiten rijden en dat heb ik op de manege ongeveer 10 x gedaan waarvan alles in het bos en 1 x naar het strand. Ook daarvoor weer 1 paard waarop ik niet bang was.

Na een jaar Bolivia gekocht een super braaf paard, maar naar buiten blijf ik eng vinden. Het is een vicieuze cirkel: ik vind het eng, zij voelt dat, zij wordt onrustig en ik word nog banger......en dan ga ik weer een paar maanden niet....

Verder durf ik alles wel, springen enzo, maar op een ander paard ben ik weer meteen angstig!

Ik weet ook niet zo goed hoe ik van die buiten rij angst afkom want aan het paard ligt het niet.
Vorige week heb ik haar meegenomen naar cursus en ze is geen 1 x geschrokken, terwijl alles nieuw was: stal, wei, bak etc. Ze was braver dan de paarden die daar zelf stonden. Dus niemand begreep ook dat ik op haar niet naar buiten durf.

Als je op een braaf paard wilt rijden, kom dan gerust langs. Ik kan je geen les geven maar ik heb wel 100% vertrouwen in Bolivia binnen, die doet echt nooit wat. Ze heeft nog nooit gesteigerd en binnen heeft ze in 1 jaar 3 x gebokt.... (terwijl wij vrolijk elke dag uren bokken Party!! )

Succes en pb me als je langs wilt komen!

"Horses are not just a mass of muscles to be shaped in order to satisfy our desires or to produce a performance, they are sensitive beings. Expressions such as: 'The horse must do this... The horse must give that' are all too common jargon. The horse owes us nothing, it is we who have a duty to make ourselves understood." — Phillipe Karl

Polly
Moderator Algemeen1
No drama, no glory!

Berichten: 23368
Geregistreerd: 09-04-01

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 01-08-01 15:24

Wow, bedankt voor alle lieve reacties.
Ik verzorg nu ook de shet van een vriendin die op vakantie is en zo af en toe ga ik eens heel even zitten en dat gaat dan wel goed (duh kan bijna met mijn voeten bij de grond) maar als iemand zomaar zegt 'stap maar op mijn paard' nou echt niet dus he.
Hierboven vroeg iemand hoe oud ik was, ik ben 17.
Ik rijd al sinds mijn 4e paard, de eerste keren was het meer om het erop zitten. Vanaf kleins af aan heb ik altijd 'paardgereden' op de rug van mijn moeder en op een gegeven moment heeft een kennis die op een manege werkte aangeboden dat ik in plaats van op mijn moeder wel op de shet mocht, gewoon aan een touwtje rondjes stappen door de bak. Dat werden na een paar jaar grotere pony's en nadat de manege failliet (zo schrijf je dat toch) is gegaan ben ik dus aan de kletter gegaan met dat andere paard. Ik ben denk ik vooral bang om de controle kwijt te raken. Op mijn oude manege weigerde ik gewoon om te galopperen als ik hem in draf al bijna niet kon houden (ik ben vrij lang dus ja dan moet je al snel op grotere paarden) dan werdt je dus bijna voor gek verklaard dat je als zo lang persoon niet eens durfde te galopperen.
Maar steigeren en bokken zijn ook niet echt favo. Crossen in het bos ook niet, ik doe het liever rustig aan, beetje genieten van de omgeving enzo.
Ik ben nu helemaal gestopt met rijden omdat ik kotsmisselijk van angst naar de manege ging, alleen al de gedachte aan de paarden waar ik wel eens op zou kunnen moeten maakte me al misselijk....
Ik hoop wel dat ik ooit weer normaal op een paard kan zitten...

Renee

kleine muisjes hebben kleine wensjes,
beschuitjes met gestampte mensjes!

Thirza

Berichten: 9259
Geregistreerd: 22-02-01
Woonplaats: Nieuwegein

Link naar dit bericht Geplaatst: 01-08-01 17:58

ik weet ook precies hoe jij je voelt (dit wordt n lang verhaal)

ik heb leren rijden op Belleamy ik heb nog noooit zo'n lieve pony mee gemaakt ze deed alles en was echt zooooo lief, ik heb het zelfs n keer gahad dat ze n wond had van de singel het bloed liep eruit maar mijn instructiese zag het niet en ze deed helemaal niks. ik heb op heer echt heel veel geleerd ik heb haar n half jaar gehad maar ik heb er maar een paar maanden kunnen rijden omdat ze meerendeel kreupel was, op n gegeven moment moest ze dus afgemaakt worden ik heb het er soms nog moeilijk mee (het was 4,5 jaar terug).
Een stukje terug op de nedereindse weg stond en nog een heel leuk bont ponytje die ik wel mocht verzorgen maar die was echt heel wild en zo anders vergeleken Belleamy ik ben er twee keer afgevallen en ik durfde er niet meer op ik was als de dood geworden voor andere pony's en paarden.

de vrouw die mij les gaf (op de voornruiters met Belleamy) ging een eigen manege beginnen dus ben ik daar gaan rijden. we hebben haar het hele verhaal uitgelegd en ik mocht op de grootste pony het was ook echt n schat van een beest was echt zo lief, ik wou alleen nog maar op haar en dat mocht ook ik durfde niet op een andere, maar ik kwam dus n keer de stallen inlopen en opeens was ze weg, (terwijl de eigenaar had beloofd nooit n pony te verkopen) ze was niet verkocht maar ze was naar het nichtje van de eigenaarresse gegaan omdat haar pony kreupel was, Smokey (zo heete ze dus) zou wel weer terug komen. ik durfde bijna niet op een andere pony ik viel er dus ook heel vaak vanaf maar omdat smokey terug zou komen bleef ik rijden. een paar maanden later was Smokey nog steeds niet terug, ik vroeg dus komt ze nog terug en de eigenaressen zij het echt zo van o vergeten te zeggen maar ze komt niet meer terug, ik was echt heel verdrietig ik had niet eens afscheid kunnen nemen.
ik bleef toch maar op de manege wand ik wou zoo graag maar durfde haast niet. toen kwam jip op de manege een schimmeltje echt een heel leuk beestje mooi om te zien en heel lief, ik mocht er dus als eerste op ze luisterde perfect naar mijn hulpen deed alles liep heel mooi met haar koppie naar beneden en was heel lief, de volgende les ging er iemand anders op omdat jip heel wild was geworden en had ondertussen iedereen er af gegooid jip werd helemaal gek toen dat meisje er op zat ik vroeg of ik er op mocht omdat ik zoiets had van dit geloof ik niet ik moet het zelf voelen, ik erop en echt als een schakelaar sloeg ze om en deed weer alles heel lief. ik kwam een week later weer op de manege was ze opeens weg verkocht omdat ze onhandelbaar was er waren meerdere mensen afgevallen en er waren een aantal armen gebroken en ik was de enigste die er op kon rijden en dat gaf geen goed geld binnen dus is ze weer verkocht.
Op een gegeven moment ben ik daar weggegaan omdat ik op een 15 jarige ster merrie mocht gaan rijden van de Fam. Gremmè. heel lief dier in de stal maar zodra je er op zat en je vroeg was ging ze er vandoor heel hard en zo snel mogelijk ik heb het zelfs een keer gehad dat ik op haar zat en ze vloog er vandoor het begon te regen en mijn spingteugels werden spek glad dus ik had niks meer in mijn handen mijn voeten vlogen uit de beugels en ik zat op een spring zadel dat zit dus echt niet stevig maar ik ben wonder boven wonder blijven zitten. ik reed er een aardig tijdje op en het ging al een stuk beter ze vloog er niet vaak vandoor meer, maar ik ging een week op vakantie en ik vroeg aan een meisje of zij haar wou doen, kom ik terug hele paard verpest al mijn werk was voor niks geweest ze vloog er weer net zo snel vandoor, ik vond dat dus echt dood eng dus was ik maar gestopt.
Op 24 oktober 1999 kreeg ik Bam Bam ontzeddend lief ze heeft mij een stuk minder bang gemaakt voor paarden ik durfde toch wel weer iets sneller op een ander paard maar helaas zij kreeg opeens last van heele erge spat en ze moest op 14 juni 2000 afgemaakt worden Huilen .
Op 30 juni 2000 kreeg ik Sya groen kon niks ik heb haar met de hulp van mijn zus ingereden ze is echt een schat. maar alsnog durf ik nog steeds niet snel op een ander paard, maar omdat Sya nu pijn heeft ze heeft veel last van haken daardoor zat/zit ze zo vast en is ze de t!@#$%^&* ingereden, merilyn was zo lief dat ik op leontien mocht gaan rijden dat ging dus ook helemaal verkeerd ik ben er dus heel erg hard van afgevallen. maar afgelopen maandag heb ik nog even op Sya gereden en de heen weg ging heel goed maar toen ik op de terug weg was (buiten) werd ze helemaal gek stijgeren alles, ik vond het dood eng ik ben dus ook erg bang voor Sya nu ik zal er ook niet zo snel weer opgaan, het is toch zo stom heb je een eigenpaard durf je er niet eens op!
kortom iederekeer dat het goed ging en ik weer iets sneller iets durfde werd ik weer de grond ingetrapt om dat er weer eens wat gebeurde

tja mischien heb ik het wel niet goed uitgelegd maar ik ben in ieder geval mijn verhaal kwijt ik hoop dat er weer eens een tijd komt dat ik gewoon weer op Sya kan/durf te rijden

carina

Berichten: 2779
Geregistreerd: 27-05-01
Woonplaats: Zetten

Link naar dit bericht Geplaatst: 01-08-01 19:15

Hoi Renee,

het is echt erg vervelend als je wel wilt maar niet durft. zelf he/had ik er ook last van.

ik rijd dus op een manege, dar ben ik met springen eens een keertje op een balk gevallen. ik moets tpch weer springen of ik kon de bak uitgaan. ik ben dus de bak uitgegaan. daarna gingen we op vakantie en al met al had ik 4 weken niet gereden, toen ik weer ging rijden was ik zo bang geworden dat ik alleen maar durfde te stappen en af en toe een drafje als er iemand mee rende. na en paar weken was het wel genoeg volgens de instructrice. ik moest maar gaan galoperen. dat durfde ik niet dus ging ik de bak maar weer uit...
ik ben toen naar een andere les gegaan waarin ik ook les van iemand anders kreeg. na en tijdje ging dat beter. ik sprong zelfs weer!
toen ben ik een keertje van een andere pony afgevallen en had ik m'n heup gekneusd. daarna durfde ik weer niets, behalve dan stilstaan in het midden van de bak. als ik naar de manege moest had ik gewoon buikpijn...
maar toch ging ik want ik wou per se rijden, maar ja m'n ouders begonnen zich af te vragen waarom ze nog betaalden want ik stond toch alleen maar stil in het midden.
toen ben ik op en andere pony gegaan en dat ging beter, tot dat ik van de manege houder weer op die ene moest waar ik vanaf was gevallen. en dat durfde ik toch echt niet meer.

toen ben ik in Clubverband gaan rijden want intussen had ik knallend ruzie met de manegehouder en kon ik weer op m'n oude vertrouwde pony. na een tijdje ben ik vrijwillig op een andere gestapt. en ook dat ging goed. ik vetrouwde m'n instructrice ook volledig
nu zo'n 2 maanden geleden zou ik weer op een andere pony gaan. eentje die behoorlijk lastig was voor manegebegrippen. m'n instructrice zei dat ik dat wel aan kon dus ik ben op die pony gegaan.
de hele les is dat dier ervandoor gegaan en ik ben ik weet niet hoevaak in volle galop door de bak gegaan. uiteindelijk toch erafgeknetterd. resultaat, hersenschudding en gekneusde ribben. ik heb gelijk die les nog tegen m'n instructrice gezegt dat ik niet meer op die pony wou en toen zijn we samen naar de manegehouder gegaan om te vragen of ik misschien op een van de paarden mocht rijden. vraagt de manegehouder aan mij, ben je weer eens bang? ik zeg gewoon eerlijk, ja ze was te heftig voor me. oh zegt de manegehouder, ja ze is ook 4 weken kreupel geweest en jij was de eerste die er weer op ging. en ze was van tevoren niet losgeweest. nou dat is dan fijn om te horen.
ik loop weer weg, hoor ik later een knallende ruzie tussen manegehouder en instructrice, dat de instructrice helemaal niet wist dat ie kreupel was geweest en niet los was gegaan terwijl ze dat met de manegehouder had afgesproken...
de manegehouder vertrouw ik nu dus helemaal niet meer maar m'n instructrice des te meer want als ze het had geweten had ze me er niet opgezet.

en nu tot m'n grote verbazing ben ik helemaal niet bang geworden terwijl ik dat echt verwacht had...

wat ik hier dus mee wil zeggen is dat je een instructrice moet zoeken die je echt over je angst heen kan helpen met een betrouwbaar paardje. op mijn manege rijd je altijd op dezelfe pony, of je moet zelf willen wisselen of je bent er te groot voor geworden. die maneges heb je op een heleboel plaatsen. rijd gewoon eerst net zolang op eendezelfde pony/paard totdat je die vertrouwd en er normaal mee kan rijden, dit is goed voor je zelfvertrouwen en dat helpt je als je later (zelf) op een andere wilt.

greetzz debbie

oeh is wel errug lang geworden... Gaaaap

Sometimes angel, sometimes devil, but always me...

Delinda

Berichten: 1165
Geregistreerd: 28-05-01

Link naar dit bericht Geplaatst: 01-08-01 21:26

Ik begrijp je ook helemaal! Ik ben ook best wel een angstruiter, sinds ik jaren geleden op de manege op een hele gemene manier van een volbloedmerrie gedondert ben en daar lichamelijke en ook mentale schade(hier bedoel ik angsten mee) aan over gehouden heb...daarvoor was ik helemaal niet bang, stapte op elk paard, ook al zag ik het voor de eerste x, hoppa zadel d'r op en rijden maar! Toen ik van dat paard gevallen ben, ben ik tijden niet meer op die manege geweest, tot ik tegen mezelf zei: trut, doe toch niet zo kinderachtig, iedereen valt wel eens van een paard en die klimmen er toch ook gelijk weer op! Met lood in mijn schoenen ben ik na weken weer gegaan, maar toen ik langs de box van dat paard liep werd ik ineens overvallen door een bijna overweldigend angstgevoel, ik barstte in janken uit.. de instructrice kwam en had ouwe trouwe Queeny gezadeld, het liefste paard van de manege een echt beginnerspaard. Echt trillend ben ik opgestapt, bijna smekend dat de instructrice hem vast bleef houden tijden het stappen..Een jaar later ben ik gestopt met lessen. Sindsdien ben ik nog steeds voorzichtig om zomaar op een paard te stappen. Ik huur nog weleens een paard op de manege maar niet nadat ik er mezelf van overtuigd heb dat het het braafste paard is wat er rondloopt... nog steeds droom ik van een eigen paard en die droom zal ik ooit waarmaken, al moet ik nog 10 jaar door blijven zoeken tot ik het liefste paard ter wereld vind!!

Sterke meisje en je ziet: je bent echt niet de enige!
Gewoon doorgaan, echt goed van je dat toch rijd ondanks je angst!


Enneh...het geluk bestaat er niet in weinig problemen te hebben, maar ze te overwinnen!!

Groetjes Linda

_________________
you bring on the sun
it's you making it shine
you light up the sky
like this heart of mine

<font size=-1>[ Dit Bericht is bewerkt door: Barokkie op 2001-08-01 22:26 ]</font>

Rhys
Berichten: 6351
Geregistreerd: 19-01-01
Woonplaats: Drenthe

Link naar dit bericht Geplaatst: 01-08-01 22:42

je bent inderdaad niet de enige.
Ik begrijp je verhaal maar ik kan het me niet echt voorstellen.
Ik ben zo vaak van het paardje gevallen dat ik nu heb, het eerste halfjaar viel ik er echt meerdere keren per week af (iedereen op de club verklaarde me voor gek dat ik er mee doorging).
Maar hoe vaker je valt, hoe 'makkelijker' het gaat, klinkt raar maar het is zo.
Ik weet niet hoe ik het doe, maar ik heb er nooit echt iets aan over gehouden (lichamelijk).

Ik heb doorgezet met m'n merrietje, samen hebben we veel geleerd en nu begint het er toch op te lijken......

Er zijn ook zeker paarden waar ik niet 'vrijwillig' op zal stappen, op m'n eigen zit ik inmiddels zo vast als een huis maar een ander paard is toch vreemd.
Tenminste alsie groter is dan m'n eigen, anders maakt het me niet veel uit.......

aan deze verhalen heb jij alleen zo weinig waarschijnlijk. Wat ik bedoel te zeggen is dat je moet blijven doorgaan, doorzetten, niet opgeven.
Maar het blijft wel je hobby, je doet het uiteindelijk voor je plezier!

Misschien toch beginnen op een wat kleinere, rustige pony (Brave Haflinger, Fjord, Cob?) en steeds je grenzen een stukje verleggen.

Succes, en blijf positief denken!!

Es könnte alles so einfach sein
Ist es aber nicht

~Die fantastischen Vier~

Polly
Moderator Algemeen1
No drama, no glory!

Berichten: 23368
Geregistreerd: 09-04-01

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 02-08-01 09:51

Op de laatste manege waar ik reed was er ook zo'n geweldige instructrice die me begreep en mij hielp, soms moest ik gewoon bij haar op de volte komen en lette ze de hele tijd op mij en mijn paard, ze greep ook telkens op tijd in en toen ging het eigenlijk wel weer een beetje beter. Maar nadat ze wegging kreeg ik les van de manegeeigenaar en die snapte het dus niet, 'ach stel je niet zo aan' ik moest toen van haar een keer springen en toen ben ik er ook afgevallen maar heb daarna nog een klein sprongetje gemaakt om te voorkomen dat ik nooit meer zou durven daarna ben ik afgestapt en er nooit meer opgestapt (op dat paard) ik wilde alleen nog op het makste paard van stal en anders maar niet, dat kon niet, rijden moest op verschillende paarden en niet elke week op dezelfde, na een tijdje ben ik dus ook gestopt.
Ik ga wel informeren over zitlessen, ik hoop zo dat het helpt..
Renee

kleine muisjes hebben kleine wensjes,
beschuitjes met gestampte mensjes!

JessicaG

Berichten: 1482
Geregistreerd: 25-04-01
Woonplaats: Gouda

Link naar dit bericht Geplaatst: 02-08-01 11:40

Ik ben zelf niet zo heel erg snel angstig, maar ik kan me daarom wel heel goed voorstellen als iemand dat wel is. Mijn nichtje ging toen ze nog op paardrijden zat ook heel snel huilen als het paard een stapje opzij deed.
Het probleem wat zich als gevolg van haar angst voordeed, was dat ze helemaal gespannen ging zitten, waardoor het paard er nog veel sneller met haar vandoor ging. Zij had net als jij, weinig vertrouwen in het paard.

Als ik iets eng vind wat het paard doet (zoals ervandoor gaan), probeer ik altijd logisch en nuchter te blijven nadenken. Dit is best moeilijk vooral omdat je meestal je adrenaline al voelt stijgen. In ieder geval mag het paard niet het gevoel krijgen dat ik bang ben.

Op het moment dat je bang wordt, schakel je nl. vaak je hulpen uit omdat je bang bent dat er ongelukken gebeuren.
Ik denk wel dat vertrouwen het sleutelwoord is. Ik vind dat je al goed bezig bent geweest om vertrouwen in het paard terug te winnen.
Als ik een eigen paard had gehad, had je zo mogen komen rijden! Maar helaas, die heb ik nog niet.
Als je grotere paarden eng vindt, probeer dan iemand te vinden met een kleiner, braaf paard of pony en een rstige instructrice die de tijd voor je wil nemen.

Ik vind het absoluut geen schande dat je een bang bent, je geeft het tenminste eerlijk toe. Iedereen is weleens bang, ik ook.
Ik hoor ook zo vaak mensen zeggen; oh, dat vind ik zo'n ***paard, maar in veel gevallen is het de angst die ze voor paard hebben waardoor ze het paard niet leuk vinden. Succes verder!!!
Groetjes van Patricia

Kijk voor mijn tekeningen op Instagram: https://www.instagram.com/JessGProductions


Antwoord op onderwerpPlaats een reactie

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Berdien, gonniee, Hanneke137, kaatje77 en 37 bezoekers