Ik heb ook een arabier, dus ik kan mij voorstellen hoe je je voelt. Toen ik hem net had gedroeg die zich ook zo ongeveer als jouw paard. Heel frustrerend. Ik ben ook zo'n persoon die te snel te lief is, maar bij mijn paard (heb het ook gezien bij andere arabieren) heb ik gemerkt dat hardheid niet de optie is. Ik ben hem op een andere manier gaan trainen, veel met de stem gewerkt (ik weet niet of je dat ook doet), als die loopt te klooien, gewoon flink de stem verheffen. Het nadeel als je (bij mijn paard dan) een tik geeft hij gelijk panisch zit te doen. Verder is veel geduld belangrijk en de gedachte dat dit in de toekomst echt beter zal gaan. Als je mijn paard nu ziet, lijkt het meer op een koele fjord dan op een opgefokte arabier. Hij is zo verandert. Gewoon een relaxede instelling helpt ook, vooral die fijngevoelige paardjes reageren heel erg op de stemming van de ruiter. In ieder geval heel veel succes en het zal in de toekomst heus wel beter gaan. Je hebt hem immers nog niet zo heel lang, dus er valt nog veel van elkaar te leren.
Inzicht zonder handeling brengt geen verandering
*zucht*waarom begin ik steeds te laat om tentamens te leren...