Je zou het niet zeggen als je me ziet, maar ik ben soms errug blonT... Prisca en Marco zitten al met smart op mijn verhaal te wachten, dus bij deze.
Vanavond kwamen Prisca en Marco bij mij eten. Behalve dat ik m'n glas cola over m'n gele vloerbedekking leeggooide (zo, ook ingewijd) ging er weinig fout. Het eten brandde niet aan, internet werkte weer zonder veel problemen en de kat was ook allerliefst.
Toen ze weer naar huis gingen, liep ik nog even mee naar de auto. Op het moment dat ik de deur achter me dichttrek zegt Pris: 'Hé, dat zijn mijn sleutels!' Eh... ja, de mijne lagen dus nog op de eettafel...
Pfff... daar sta je dan op de zaterdagavond. Gelukkig woon ik in een flat van een woningbouwvereniging, dus snel het noodnummer gebeld (leve de mobiele telefoon - van Marco dan, die van mij lag in m'n auto - waar ik natuurlijk ook de sleutel niet van bij me had) en na heeeeel lang wachten kreeg ik eindelijk de meldkamer te pakken. Ik zat nog even in spanning of ik vanavond nog m'n huis in zou kunnen, maar gelukkig werden we al snel teruggebeld dat ze er binnen nu en een uurtje zouden zijn.
Tja, om nou een uur in de hal te wachten was ook niet echt wat. Dus gingen we een eindje lopen, op zoek naar een snackbar ofzo, want we hadden wel zin in een ijsje. Ik woon in een vrij nieuwe wijk (rond 1980 gebouwd, dus veel woonerfjes en zo) waar je vrij snel verdwaalt. Op het moment dat ik roep: 'Goh kijk nou, we zitten helemaal aan de andere kant van de wijk' gaat Marco z'n mobiel. Ja hoor, de mannetjes van de technische dienst: 'Karin, staat er bij jou op tafel een computer aan? Ja? Dan staan we nu voor jouw huis...' Ik maar snel even uitgelegd dat we eh... een eindje waren gaan wandelen en eh... een beetje verdwaald waren in de wijk. Zucht... Vervolgens zijn we bijna in rengalop naar huis gegaan, alwaar de mannetjes ons stonden op te wachten. Op mijn opmerking dat ze vast een andere zaterdagavondinvulling in gedachten hadden, zeiden ze: 'Oh nee hoor, we zijn het gewend, je bent al de vijftiende vandaag...'.
Afijn, het slot was zo open (beetje boorwerk, nu weten we dus hoe dat gaat ) en ik kon m'n huisje weer in. Heb meteen maar een set reservesleutels aan Prisca meegegeven voor het geval dat. Dit is namelijk vast niet de laatste keer dat ik zo on-zet-tend blonT ben...