ok, deze titel zal wel heel stom klinken, maar toch is het zo. jamaica was altijd braaf onder het zadel, weleens een bokje, weleens een beetje steigeren, een beetje drammen, en als ze ergens van schrok, sprong ze 3 meter opzij, en dat was het wel zo'n beetje. Gister was ik aan het losstappen, mijn bijrijdster mieke stond in de bak, en we waren een beetje aan het kleppen. Ineens in een hoek schrikt jamaica ergens van, en zet het op een lopen!! (heeft ze dus nog nooit gedaan!!!) Het bleef echter niet bij het lopen, maar er kwamen een stel hevige bokken bij (hoge dus! Normaal bokt ze 5 cm van de grond af) Dit was altijd een moeilijk punt voor mij. Ze deed precies waar ik zo bang van ben, en ik wist dat dit moment ooit zou komen, alleen wanneer was de vraag. Tja, dat was gister dus. Het eerste wat door me heen schoot: "wat doet ze nou?????" Ik raakte mijn beugel kwijt, maarja, ik heb 2 jaar voltige gedaan, heb altijd pony's van boertjes verzorgt die geen zadels hadden, dus tja, ik lig er niet zomaar naast. Ik schijt wel 7 kleuren, maar ik knal er niet af. In plaats van bang te worden en me angstig aan het zadel vast te klemmen gooide ik mijn benen in de strijd. Wil jij galoperen paard??? Prima! Ondertussen bleef mieke maar op me in praten, achterover, hand laag, zoek je beugel op, en jamaica bleef maar bezig. Voorheen had ik haar geprobeert tot stilstand te krijgen, om vervolgens met knikkende knieen af te stappen, maar ik was nu gewoon zo pissed!!! Ik heb haar niet op haar flikker gegeven, althans, niet met de zweep erover heen o.i.d.. In plaats daarvan heb ik haar gruwelijk (voor ons doen ) aan het werk gezet, waar jamaica het niet zo mee eens was, en hier en daar nogeens een bokje gaf. Mieke weet mijn angst, en vroeg of het wel ging. Jawel zei ik nog, dat komt straks wel, als ik ernaast sta, maar tot op heden is de angst nog niet gekomen. Ik mag mezelf nu toch wel een schouderklopje geven???
Goed gedaan joh, toch maar mooi je 'angst' overwonnen! Dacht bij je titel wel even maar het klopt toch wel als je het verhaal leest. Schouderklopje mag je je zelf zeker wel geven hoor
Goed zo, vaak helpt het idd, om flink aan het werk te gaan. Super dat je het zo gedaan hebt. En idd, niet gelijk die zweep erover, daar kun je grootse ongelukken van krijgen.
Ik begrijp heel goed wat je bedoelt! Toen ik Tos net had, hield ik hem altijd heel erg in, durfde hem niet te laten gaan waardoor hij heel druk werd. Toen moest ik dus leren hem te laten gaan en niet constant terug te nemen... Waren echt ramplessen, maar achteraf geeft het dan toch wel een super gevoel
*geeft Stef nog een schouder klopje*
Mijn mini’s & Equi Habitat in ontwikkeling volgen? @ethelate op Instagram
Gelukkig is mijn honger om te leren groter dan mijn ego - Mo Gawdet
Goed hoor! Zo'n moment heb ik ook ooit een X met Dien nodig, maar die komen helaas nooit op bestelling.
Super fijn voer bestel je hier: https://equilin.eu/?partner=217 *Als je haar voor je ogen waait, als je jas om je lichaam draait, als de wind langs wangen aait, weet dat ik je mis* - Acda en de Munnik
Tnx allemaal, vooral het complimentje van kim via msn De angst is nog steeds niet gekomen, morgen weer rijden, eens zien of er dan een beetje land mee te bezeilen is.
Als ze nu maar niet van zulke fratsen uit gaat halen als ik les van Sanne beyerman heb
Goed opgelost Stef *schouderklopje* Ik wist al wat je zou gaan zeggen bij het lezen van je titel
Morgen weer zo oplossen als ze nog een beetje last van naweeën heeft hoor Maar waarschijnlijk loopt ze morgen als een trein!
*Niet elke verandering is een verslechtering!* *Ze is niet bang voor de dood, maar als de dood om bang te zijn...(Guido Weijers-Oxymoron)* *Als je bent waar je heen ging, waar moet je dan naar toe? (veldhuis & Kemper-tijd heelt alle zonden)*