Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter:** 15-01-03 13:37

paardrijden oppakken na rotperiode: tips?

Geplaatst door de TopicStarter: 15-01-03 13:37

Hi!

Ik heb even een vraag. Ik hoop dat er mensen zijn die met een dergelijke situatie te maken hebben gehad, danwel tips hebben voor me.

Het zit zo. Begin oktober is een hele goede vriendin van mij vermoord. Sinds die tijd ben ik niet meer gaan paardrijden. Ik wilde niet, alles wat met paarden te maken had deed me aan haar denken en ik besloot er even bruut een streep onder te zetten.

Vorige week wilde ik weer beginnen. Alle moed bij elkaar geraapt en op het paard geklommen. Maar...ik stond stijf van de angst! Ik ben zelden bang geweest tijdens het rijden, maar nu, tja, alle spieren stonden stijf, ik kon niets, wilde niets, leek wel of ik compleet verkrampt was.

Heeft iemand ook meegemaakt dat je zo vol angst op je paard zit en dat het eigenlijk niet direct iets met het rijden te maken heeft? Heeft iemand tips om hiermee om te gaan en om erover heen te komen?

Alvast bedankt!

**Geplaatst:** 15-01-03 14:26

Geplaatst: 15-01-03 14:26

Ik denk dat het verstandig is om nog niet meteen te gaan rijden, maar eerst weer vertrouwd te raken met de paarden.
Volgens mij ben je het vertrouwen in de mens en jezelf een beetje kwijt.
De stap om meteen op het paard te gaan zitten en te rijden was dus duidelijk te groot.

Ik weet niet of je een eigen paard hebt of niet, maar begin eerst met lekker poetsen en tutten. Zodra je daar weer vertrouwen en ontspanning in hebt gevonden is het vroeg zat om weer te gaan rijden.

Gewoon heel rustig aan doen. Liever te langzaam dan te snel!!
Bij mij werkt de omgang met paarden en het rijden heel rustgevend en zorgt ervoor dat ik de meest nare dingen vergeet. Dat komt bij jou vast ook wel weer goed!!

Heb vertrouwen in jezelf!!! Doen hoor!

Op zoek naar de zon!!!

**Geplaatst:** 15-01-03 14:37

Geplaatst: 15-01-03 14:37

Sjeeee, da's heftig... Ik ken wel het verschijnsel, dat verkrampt op je paard zitten. Ik heb 2 keer zo'n gruwelijk ongelukkige smak gemaakt, dat de drempel ontzettend hoog werd. De angst die ik eraan over hield was niet voor het paard, ook niet voor het rijden, maar voor de biels waar ik opkwakte. Ga eens na waar bij jou die drempel ligt, en probeer die stapje voor stapje te overwinnen. De schrik sloeg me eerst om het lijf alleen al bij het aansingelen, langzaam heb ik dat overwonnen.
Bij mij heeft het heel erg geholpen om bij mezelf na te gaan 'waarom' ik zo angstig was, ipv je bij de angst neer leggen en die dan te proberen te overwinnen. Alle antwoorden liggen uiteindelijk bij jezelf...

En misschien scheelt het als er een goede vriend of vriendin bij is, die op zo'n zwaar moment een beetje op je in kan praten. Het kan zijn dat die je net er doorheen weet te trekken, want je hoeft niet alles alleen te doen.

Maar neem er vooral de tijd voor... veel succes!

**Geplaatst door de TopicStarter:** 15-01-03 14:41

Geplaatst door de TopicStarter: 15-01-03 14:41

Lastige is dat ik niet begrijp WAAROM die angst er zit. Het hele gebeuren heeft namelijk absoluut weinig met paarden te maken gehad, behalve dan dat ik haar mede daarvan kende. Er is nooit iets gebeurd waardoor ik bang voor paarden op zich zou kunnen zijn geworden. En Dimple, helaas, ik had een super bijrijpaard, maar daar ben ik begin oktober mee gestopt. Ik ben nu bij een manege langs geweest, je moet toch wat, maar dat was dus niet voor herhaling vatbaar.

**Geplaatst:** 15-01-03 15:15

Geplaatst: 15-01-03 15:15

Mag ik vragen hoe je vriendin is omgekomen? Je zegt dat ze is vermoord.
Misschien dat je angst daar iets mee te maken heeft.

From the looks of this place, my ass has got a lot of catching up to do.
http://www.crperformancehorses.nl

**Geplaatst:** 15-01-03 15:52

Geplaatst: 15-01-03 15:52

Eigenlijk ben ik heel benieuwd of je ook met andere dingen angstiger geworden bent. Als je een oplossing wilt vinden is dat heel belangrijk om te weten.

**Geplaatst:** 15-01-03 15:54

Geplaatst: 15-01-03 15:54

Toen Demi en Nobby vorig jaar zo brut aan hun einde kwamen toen had ik ook even helemaal genoeg van paarden en alles wat ermee te maken had. Ik durfde me niet meer aan mijn paard te hechten, want ik was bang dat ik haar weer op zo'n oneerlijke manier kwijt zou raken. Afgelopen maanden ben ik wel steeds beetje weer met Knuffel bezig geweest. Beetje poetsen longeren enz. Maar ik merk het nu toch, helemaal hechten durf ik nog steeds niet. Ik denk dat dat gewoon heel lang de tijd nodig heeft. En misschien is het inderdaad een idee dat je eerst gewoon lekker je paard gaat verzorgen. Poesten, Longeren enz. Om gewoon weer vertrouwd en rustig te worden met je paard.

Suc6 ermee

Winnowill VTH (v. Numero Uno) naar de Hengstenkeuring??!!!

Paardenkracht: Het buitengewone vermogen van een paard om de mens op te beuren.

**Geplaatst:** 15-01-03 15:55

Geplaatst: 15-01-03 15:55

Waarom moet je gelijk rijden neem de tijd voor je zelf!!!! Ga eerst lekker weer met paarden om een beetje poetsen spelen dat soort dingen. En je voelt van zelf wel wanneer je er klaar voor bent.
Neem lekker de tijd voor je zelf en nog heel veel sterkte

**Geplaatst door de TopicStarter:** 15-01-03 16:10

Geplaatst door de TopicStarter: 15-01-03 16:10

Tja, ik ben nogal eigenwijs van aard en kan er niet zo goed tegen als ik iets niet kan, dus ik maar denken, meid, stel je niet zo aan, kom, op dat paard, niet zeuren, je kunt het. Maar zo blijkt het helaas niet te werken. Ik merk ook dat ik in het algemeen wat angstiger ben, vooral op straat en in drukke winkels, dus al met al zal het nog wel even duren voordat ik weer helemaal 'normaal' ben.

**Geplaatst:** 15-01-03 16:23

Geplaatst: 15-01-03 16:23

Dat denk ik ook, de omgang met paarden zou juist heel ontspannend moeten zijn (hopen kan altijd Lachen

) Ga terug naar het moment dat je geen angst voelt, en als dat bij poetsen of aaien is, dan blijft het daar even bij. Zo kun je steeds de drempel voor jezelf verleggen.

Even filosoferen hoor, maar ik denk dat die link paard/angst/vriendin kwijt ergens diep weggestopt zit. Doordat jullie het paardengebeuren met elkaar gemeen hadden, kan alleen het zien van een paard al vervelende gevoelens oproepen. Weet je wat bij mij soms pijn doet? Dat paardrijden me herinnert aan 'vroeger tijden', toen alles nog mooi, leuk en gezellig was. Toen had ik nog de mensen om me heen waar ik geweldige tijden mee heb beleefd. Nu zijn er enkele van die dierbare personen, weg, verhuisd of overleden. dan zijn er momenten dat ik door het bos rijd, en dan zie ik mezelf weer 4 jaar geleden. Toen was alles nog niet zo ingewikkeld (dacht ik dan) en dergelijke gedachten schieten dan door m'n hoofd. dat kan confronterend en pijnlijk zijn. Erg pijnlijk.

Sommige dingen kunnen niet teruggedraaid worden, en daar moeten we dan mee leren leven. Neem eerst de tijd om het te accepteren, zoek de ontspanning tussen de paarden op en ga van daaruit verder...

Veel liefs, Danielle

**Geplaatst:** 15-01-03 16:28

Geplaatst: 15-01-03 16:28

Misschien is het wat om te komen als er ponylessen zijn. Misschien dat je dan van de manegeigenaar wat mag helpen met de kinderen: dat je meehelpt poetsen en goed opzadelen. Dat soort dingen. Dan ben je op een heel positieve manier toch weer op de manege en wie weet steeks het enthousiasme van de kinderen je aan?

Laatst bijgewerkt door Anoniem op 15-01-03 16:29, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst door de TopicStarter:** 15-01-03 16:29

Geplaatst door de TopicStarter: 15-01-03 16:29

Danielle: je hebt volkomen gelijk en ik (h)erken wat je typt. Ik heb rond oktober gelijk gezegd tegen de eigenaren van m'n bijrijpaard dat ik niet zou komen tot en met december. Midden november kreeg ik te horen dat ze iemand anders hadden gevonden. Baal!

Ik kan nu ook moeilijk aan een nieuw bijrijpaard beginnen, want wie ziet zo'n suffe bange griet als ik nou graag op zijn/haar paard. Weet iemand maneges in de buurt van Utrecht waar je redelijk makkelijk naartoe kan om simpel te borstelen, misschien een beetje wandelen met een paard en waar dus mensen lopen die ervaring hebben met angsten?

**Geplaatst:** 15-01-03 16:30

Geplaatst: 15-01-03 16:30

Tsja... echt tips heb ik niet... maar misschien moet je idd eerst weer eens rustig aan vertrouwd raken met de paardjes. Mocht je zin hebben in een busreisje dan mag je gerust eens naar Mijdrecht komen hoor...ff lekker veulie knuffelen...kopje thee, gebakje...lekker tutten met een van de knollies...beetje poetsen... rijden als je zin hebt... maar goed, paard rijden is niet iets dat je moet forceren. Gewoon lekker doen wat nog wel prettig aan voelt, je hoeft niet meteen een uur rondjes te gaan galopperen toch... Heel veel sterkte iig en ik hoop dat je gauw weer plezier vindt in de paardjes! En mocht je dus toevallig ooit eens zin hebben in een ritje Mijdrecht... Knipoog

Ik heb 1,5 week geleden voor het eerst les gehad van een bokker op mijn eigen meis...heeeeeerlijk! En niks gedaan waar Scaal en ik nog geen zin in hadden, echt helemaal top... jammer dat het tussendoor gevroren heeft... Frusty

Maar volgens mij zit het geheim vooral in het feit dat je niets moet doen als het niet gaat... gewoon lekker geduld hebben.

**Geplaatst:** 15-01-03 16:36

Geplaatst: 15-01-03 16:36

Ik zou bijna zeggen, kom naar Bakel, maar Utrecht/Bakel is toch best een eind... Als je naar iets op zoek gaat, kun je het beste vragen of je misschien iets mag doen op 'terapheutische basis', in een les moet je meteen door en meedoen, dat lijkt me best heftig in zo'n situatie.
En een oproepje plaatsen, is dat niets? Misschien is er nog een eigenaar die een lief paardje heeft staan dat best wat extra aandacht kan gebruiken...

**Geplaatst door de TopicStarter:** 15-01-03 16:49

Geplaatst door de TopicStarter: 15-01-03 16:49

Ik denk dat ik inderdaad wel tot de conclusie zal moeten komen dat ik te snel wil, te veel wil en eerst maar eens rustig aan moet doen. Ik zal zo eens even een berichtje plaatsen. Wellicht is er iemand in de buurt van Utrecht die op therapeutische basis zijn of haar beesie wel een extra poetsbeurt gunt, niet?

**Geplaatst:** 15-01-03 17:02

Geplaatst: 15-01-03 17:02

Als Amadeus van mij zou zijn, zou ik zeggen kom een keertje langs, maar hij is helaas niet van me en ze willen geen mensen van internet over het erf... *zucht*

On and on the rain will fall, like tears from the stars...
When you're lost, hurt, tired and lonely something beautiful will come your way

**Geplaatst:** 15-01-03 17:14

Geplaatst: 15-01-03 17:14

Je mag bij ons komen in Houten. We hebben een aantal paarden staan en het is een komen en gaan van mensen dus hoe meer zielen hoe meer vreugd!De paarden zijn wel blij met een extra poets beurt. En als je eraan toe bent klim je er maar eens op bijvoorbeeld op Mabel...... pb me maar als je dit wat lijkt!

**Geplaatst door de TopicStarter:** 15-01-03 17:19

Geplaatst door de TopicStarter: 15-01-03 17:19

Diana: ik heb je al een pb gestuurd! Ik ga vanavond alles even weer laten bezinken, even weer alles op een rijtje krijgen en dan laat ik het nog weten! Helden zijn jullie. Dank voor alle tips!!!

**Geplaatst:** 15-01-03 18:56

Geplaatst: 15-01-03 18:56

Ik heb vijf jaar niet gereden. En ik wilde heel graag weer beginnen maar durfde absoluut niet. Hier was eigenlijk ook geen enkel reden voor.

In een opwelling ben ik bij mn vroegere manege langs gegaan. En liet me overdonderen. Ik nam een proefles en vond het weer helemaal te gek, maar ook doodeng. Ik heb toch de stap genomen om weer les te nemen.
Elke week gaat het iets beter, maar het is best zwaar. Ook ik merk dat ik te veel en te snel wil.

Ik denk dat wanneer je gewoon weer een beetje met paarden omgaat dat je ineens ongelofelijk zin krijgt om er op te klimmen.
Ik heb nu ook weer een verzorgpaardje en dat gaat ook super. Dit had ik 3 maand geleden niet durven dromen!!!!

Ga er gewoon voor, het komt allemaal vanzelf weer!!!!
Succes

Ook bekend als Kim20!

**Geplaatst:** 16-01-03 02:16

Geplaatst: 16-01-03 02:16

Ik denk dat je een behoorlijk traumatische gebeurtenis hebt meegemaakt en dat nog geen plaats hebt kunnen geven. Toch zoekt zoiets altijd wel een uitweg en soms is dat door angsten.
Als je eenmaal de moord op je vriendin hebt kunnen verwerken en de angst een plaats hebt kunnen geven zal je waarschijnlijk ook minder bang worden op een paard. Maar dat verwerken is het eerste punt waar je aan moet gaan werken. Daarna komt die angst voor paarden wel. Als je nu, koste wat kost, door probeert te gaan loop je het risico dat je alleen maar banger wordt.

**Geplaatst:** 16-01-03 22:48

Geplaatst: 16-01-03 22:48

Dan_ielle schreef:
Dat denk ik ook, de omgang met paarden zou juist heel ontspannend moeten zijn (hopen kan altijd ) Ga terug naar het moment dat je geen angst voelt, en als dat bij poetsen of aaien is, dan blijft het daar even bij. Zo kun je steeds de drempel voor jezelf verleggen.

Even filosoferen hoor, maar ik denk dat die link paard/angst/vriendin kwijt ergens diep weggestopt zit. Doordat jullie het paardengebeuren met elkaar gemeen hadden, kan alleen het zien van een paard al vervelende gevoelens oproepen. Weet je wat bij mij soms pijn doet? Dat paardrijden me herinnert aan 'vroeger tijden', toen alles nog mooi, leuk en gezellig was. Toen had ik nog de mensen om me heen waar ik geweldige tijden mee heb beleefd. Nu zijn er enkele van die dierbare personen, weg, verhuisd of overleden. dan zijn er momenten dat ik door het bos rijd, en dan zie ik mezelf weer 4 jaar geleden. Toen was alles nog niet zo ingewikkeld (dacht ik dan) en dergelijke gedachten schieten dan door m'n hoofd. dat kan confronterend en pijnlijk zijn. Erg pijnlijk.

Sommige dingen kunnen niet teruggedraaid worden, en daar moeten we dan mee leren leven. Neem eerst de tijd om het te accepteren, zoek de ontspanning tussen de paarden op en ga van daaruit verder...

Veel liefs, Danielle

Prachtig gesproken!!! Kusje

Bekijk Stal Doorstap bij De Hollandse nieuwe :
https://youtu.be/OD6m-gWbMvk

**Geplaatst:** 17-01-03 10:25

Geplaatst: 17-01-03 10:25

soms verdrietig, maar wel waar...en dat doet je dan weer het mooie van de omgang met paarden beseffen..Gister had ik nog zo'n goed-gevoel-moment met Sammy, en daar kan niks tegenop!

**Geplaatst:** 17-01-03 10:42

Geplaatst: 17-01-03 10:42

Ik heb 3 paarden in harmelen staan, je mag bij mij ook rustig aan komen wennen hoor. En als je het leuk vind kun je ook wel eens rijden. Kijk maar wat je wilt. Ik heb iig zat poetswerk voor je klaar staan. een vos een schimmel en een zwarte. Een merrie een hengst en een ruin. je mag kiezen. Haha!

Letterlijk in het huwelijksbootje stappen? http://www.trouwschip.nl
Bedrijfsuitje, vergaderen of teambuilding?: http://www.zeilschipbounty.nl
Sinds 23-02-2013 mama van Kira!
Sinds 14-12-2016 mama van Kian!

**Geplaatst:** 19-01-03 18:07

Geplaatst: 19-01-03 18:07

Ik heb nu een jaar niet meer gereden omdat ik een ongeluk heb gehad met mijn bijrijdpaardje...
Hierdoor heb ik een blesure aan mijn heup overgehouden waardoor ik dus lang niet meer mocht rijden.
Toen ik eindelijk weer kon rijden heb ik een paar western lessen genomen, waar ik na 5 weken ofzo weer een flinke smak heb gemaakt en mijn been,arm en rug heb gekneusd Huilen

Dat is nu dus een jaar geleden.
Daarna heb ik nog een keertje op een paardje reden maar zodra die ook maar een pas verkeerd dee zat ik al in de stress!

Ik wil erg graag weer rijden maar durf nou eigenlijk niet zo 123 op een paardje te stappen, en bij mij in de buurt heb je nou ook niet echt een stal waar je ontspannen heen kunt gaan zonder dat je allemaal rare gezichten naar je hoofd geslingerd krijgt.

Dus ik zit een beetje met het zelfde probleem hoewel er (gelukkig) niet zo´n traumatische gedachte achter zit.......

**Geplaatst door de TopicStarter:** 28-01-03 17:25

Geplaatst door de TopicStarter: 28-01-03 17:25

Gisteren voorzichtig aan even langs geweest bij m'n voormalige bijrijpaard. Even gepoetst, stukje gewandeld en jawel, er heeeeel even opgezeten (maar rijden mag je het niet noemen). Nu weer even rust en over een paar dagen ga ik wel weer een keer. We komen er wel....

Wie is er online