Het lijkt eindelijk weer goed te gaan met Jerai, ze is nog steeds niet kreupel na een lange tijd zware pijnstillers te hebben gehad, kan ze nu zonder. Vandaag kwam dit gedicht in 1 keer in mij op.
Een zwak lichaam, Tegenslagen, Een toch al slecht gestel, Je hebt veel pijn moeten verdragen, En toch redde jij je wel.
Je bent eigenlijk sterker dan je lijkt, Je hebt je al door zoveel ellende heengeslagen, Toen jouw omgeving niet meer tegenzat speelde je lichaam op, Maar tot nu toe lijkt er niets te zijn waarvoor je bezwijkt.
Een paard met jouw verleden, Verliest vaak zijn vertrouwen, Is meestal niet meer zo braaf, Jij durft nog steeds op mensen te bouwen.
Een paard met al jouw kwalen, Wordt meestal niet zo oud, Geeft vaak op omdat het allemaal teveel wordt, Maar er lijkt niets te zijn dat jou tegenhoudt.
De laatste keer dacht ik heel even, Dat er dit keer geen hoop meer voor je was, Dat je alles had gegeven, Maar ik heb je onderschat.
Je bent weer terug en gaat er weer voor, Ik heb je weer bij mij, Je leek heel even weg, Maar nu ben je weer echt Jerai.
Toch blijft er in mij knagen, Won je de oorlog of de strijd? Gaat het je nu eindelijk een lange tijd goed? Of raak ik je binnenkort toch weer kwijt?
War does not determine who is right - only who is left.
Een goede ruiter hoort zijn paard praten, Een hele goede ruiter hoort zijn paard zelfs fluisteren, Een slechte ruiter hoort zijn paard niet eens schreeuwen!!