Bokt.nl

Jessix schreef:

Een braaf paard erbij helpt inderdaad altijd wel goed, maar als dat geen optie is dan houdt het natuurlijk op.

Oefen in de wei zou ik zeggen. Ga daar wandelen en rijden, lekker dicht langs die drukke weg. En dan vandaar uit ook steeds even de straat op, liefst na het werk om uit te stappen. Een tweede persoon erbij wil ook wel helpen. Zeker als je zelf wat zenuwachtig wordt kan die je tot steun zijn en daarmee dus ook je paard. Ik heb het bijvoorbeeld meegenomen in mijn lessen, dus instructrice mee.

Anastasia24 schreef:

Even met tweeën gaan kan voor jou(w spanning) al veel verschil maken. Daarnaast zorgen voor genoeg ruimte. Introverte paarden wil wel eens alles naar binnen slaan(Heb er hier 2 van) en uiteindelijk reageren. Kan 5 minuten zijn, kan een uur zijn, maar het komt eruit. Ik houd mijn trainingen met veel indrukken ontzettend laag, even kijken bij de weg en gelijk weer terug naar de wei, na een paar weekjes 5 minutjes wandelen. Er komen altijd wel dingen tegen die 'nieuw' zijn, hond, een ander verkeersbord, aanhanger, motor, etc. Dat je paard bokt is dus eigenlijk al een teken dat je 'te ver' bent gegaan voor hem, houd het (erg) kort en leuk met veel belonen. Bij mij 'moeten' ze het enge altijd aanraken met de neus, krijgen ze een snoepje voor, lopen ze opeens zomaar richting een enge vuilnisbak En daarna gaan we weer lekker terug.
Vooral met een 3jarige gewoon lekker kort en krachtig houden.

KimD schreef:

Ik zou inderdaad kijken of je samen kan wandelen met een goede verkeersmakke combinatie, het blijven toch kuddedieren en dan is het makkelijker dat goed voorbeeld doet volgen. Daardoor krijgt die van jou ook meer vertrouwen in de hele situatie.

Ineke2 schreef:

Ik lees vooral nu wat niet kan, gaat, mag…
Denk in oplossingen. Je mag niet rijden in de wei. Je kan vast wél wandelen in de wei vlakbij de weg. Daar in stap wat grondwerk oefeningen doen. Liefst nadat je al hebt gewerkt met hem zodat hij in elk geval niet frissig is.

Elisa2 schreef:

Daarom zei ik, wandelen in het bos..heb je een rustigere omgeving en kun je wat langer weg. Leer je elkaar beter kennen en dan kun je langs de weg rustig gaan uitbreiden.

Sadira schreef:

lletam schreef:

En even uit een heel andere hoek: behalve vertrouwen gaat het hier ook om desensibilisatie. Kennis vindt juist korte stukjes doen niet verstandig omdat hij dan beloond wordt door terug te gaan naar zijn veilige plek ipv ' er doorheen gaan'.

Nu ben ik niet levensmoe dus dat is niet mijn manier maar wel een interessante discussie

Oke stel je voor.
Je vindt een feestje met allemaal vreemde mensen heel spannend. Daar neemt iemand je mee naar toe.

Wat is dan fijner:

a. Even bij de deur sfeer kunnen proeven en voordat het je teveel wordt even naar buiten mogen een luchtje scheppen.

b. De hele avond zwaar overprikkeld op dat feestje moeten blijven zitten met je paniekaanval.

Zou persoon a het gevoel hebben beloond te zijn of gewonnen te hebben? Of persoon b het gevoel hebben iets positiefs van de ervaring geleerd te hebben?

Rare vergelijking zo op het eerste gezicht misschien en het is uiteraard ook niet zo zwartwit als ik het nu schets, maar voor het gevoel van je paard vergelijkbaar. Als een paard hoog in de stress zit, leert hij niks, net zoals een mens in een paniekaanval niet leert dat het feestje eigenlijk helemaal niet zo erg is. Als jij het gevoel hebt dat je je leven riskeert op een langere wandeling, dan is zo'n lange wandeling duidelijk teveel.

Mijn tip zou zijn: neem hem mee tot een punt dat je merkt dat het ietsje (!) spannender wordt. Ietsje = bijvoorbeeld: hij draagt zijn hoofd iets hoger, of hij heeft zijn ogen iets zorgelijker staan. Niet: hij heeft zijn staart over de rug en staat te dansen, want dat is zo ongeveer het equivalent van een beginnende paniekaanval. Daar wacht je tot hij daar iets beter wordt met de situatie, evt door wat grondwerkoefeningetjes maar je kunt ook gewoon wachten. Wordt hij beter, dan ga je meteen terug naar de plek waar hij wel chill was. Hoeft niet helemaal de wei te zijn, maar gewoon een plek waar hij wel op zijn gemak is.

Op die manier yoyo je een beetje op en neer en rek je steeds de grens op waar hij oke is.

Essentieel is dus:
- Niet teruggaan bij stress, dus zorgen dat je teruggaat als hij juist kalm is, zodat je een positieve afsluiting hebt en hij met een positief gevoel terugkomt
- Maar sowieso de echte stress niet opzoeken, onder de grens blijven waarin bezorgdheid omslaat in paniek.