Geplaatst Bokt Community
Voor Bokt ben ik naar Ruinerwold afgereisd om een bezoekje te brengen aan de Freestyle Academy van Emiel en Chaja Kolthoff-Voest. De academy staat goed aangegeven door middel van een duidelijk bord en na het volgen van een lange oprijlaan kwam ik aan op een prachtig terrein. Er staat een super mooie grote binnenbak met goede bodem. Er zijn paddocks, wei en stallen voor de gastpaarden. De stal is van alle gemakken voorzien, in de binnenhal staan ook 4 poetsplekken waarvan één met solarium. Tevens is er een mooie theorieruimte.
Ik word vriendelijk begroet door Chaja, en na een verfrissend glas water geeft ze mij een rondleiding over het terrein. Ze hebben het goed voor elkaar. Na de fotoshoot, die overigens erg makkelijk en vloeiend ging, zijn we, samen met Emiel, gaan zitten voor het interview.
Voor wie jullie niet kent, kan je vertellen wie jullie zijn en wat jullie precies doen?
Wij zijn Emiel Voest en Chaja Kolthoff-Voest, samen runnen we het opleidingscentrum de Freestyle Academy. Wij ontwikkelen en geven opleidingen aan mensen die op een andere manier met paarden om willen gaan, maar niet weten hoe. Of je nu volledig bevoegd instructeur wil worden, of juist de kant van welzijn en revalidatie op wil, wij bieden programma’s aan waarin natuurlijk gedrag van paarden, leervermogen en biomechanica centraal staan.
Hoe lang zijn jullie al op de huidige locatie gevestigd? Is er een specifieke reden voor deze locatie?
Emiel woont sinds 2005 op deze locatie, Chaja is daar in 2009 bij gekomen. Toen waren er alleen nog de woonboerderij, (schuil)stallen en de buitenbaan. In 2011 hebben we de eerste versie van de hippische accommodatie gebouwd zoals die nu staat, met een binnenbaan, lesruimte en stallen/paddocks voor gastpaarden. In 2017 hebben we de locatie fors uitgebreid: de rijbaan is verlengd naar 20x60, er is een grote praktijkruimte met poetsplaatsen bijgekomen en een extra lesruimte.
Gemeente De Wolden is altijd meewerkend geweest met onze plannen en omdat we hier al woonden, was dat een logische keuze. Omdat we in Zuidwest Drenthe zitten, is het voor een groot deel van het land goed aan te reizen, zitten we niet op een druk verkeersknooppunt en hebben we hier alle ruimte om te doen wat we willen. Vanwege de reistijd van veel van onze leerlingen, die uit het hele land komen, starten onze lesdagen pas om 11:00 uur.
Hebben jullie eigen paarden? Kan je ze voorstellen?
Jel: 24-jarige E-pony die al 21 jaar van Chaja is, haar eerste eigen pony. Heeft Z-dressuur, L-springen, B-eventing, klasse II-endurance en voor de wagen gelopen. Hij wordt nu ingezet als schoolpaard voor loswerken, grondwerk en dubbele lange lijnen. Mag af en toe nog mee op buitenrit en wordt sporadisch nog gereden door een paar leerlingen.
Sir: 23-jarige Oldenburger ruin, 10 jaar geleden door Chaja aangekocht als opvolger voor Jel. Ze zijn samen gegroeid van het Z1 tot en met de Prix st. George. Hij is een heel sensibel en werkwillend paard, hij wil altijd werken. Hij is drie jaar geleden geopereerd aan een griffelbeenfractuur, daardoor is hij nu met wedstrijdpensioen. Hij wordt nog wekelijks nog door Emiel gereden om hem fit en soepel te houden, en hij loopt inmiddels ook in de opleiding voor het loswerken, grondwerk en dubbele lange lijnen.
Glam: 11-jarige KWPN-ruin van Charmeur. Gekocht als 4-jarig ‘project’ met een heel scheef bekken, slappe bespiering en top karakter. Ons medische team heeft het flink druk gehad met hem, maar vorig jaar hebben we hem kunnen klasseren in het Z2 waar hij inmiddels 25 winstpunten heeft. Hij meet 1.77m en hij is een grote vriendelijke reus, maar wel wat lomp en onvoorzichtig met zichzelf, dus het is een hele klus om hem te managen!
Corvette: 15-jarige KWPN-ruin, drie jaar geleden op de FSA gekomen als project voor Chaja. Hij had al een sportcarrière achter de rug op Junioren-niveau, maar hij raakte geblesseerd. Na een jaar vol dierenarts-bezoeken, en daarna een jaar in de wei, wisten de eigenaren het niet meer en hebben ze ons benaderd. Dit paard is een enorme uitdaging qua management, maar nu hij 24/7 buiten staat met zijn vrienden, komen we tot een steeds betere balans met hem waarin hij zowel fysiek als mentaal fit is. Inmiddels is hij startgerechtigd in de Zware Tour, maar omdat we daar nog niet kaar voor zijn, mag hij tot die tijd af en toe mee voor een proef in de Lichte Tour.
George: Engels volbloed ruin van negen jaar oud. 2 jaar geleden geïmporteerd uit Engeland, nadat hij met pensioen was als renpaard. Hij was er slechter aan toe dan we verwachtten en we hebben veel tijd en inspanningen van ons medische team nodig gehad om hem gezond te krijgen. Hij had slechte voeten, maagzweren, huidproblemen maar inmiddels wordt hij met de tijd steeds fitter en zelfs een beetje boevig. We hebben er twee keer op gezeten en dat doet hij super braaf, maar voorlopig mag hij eerst nog zijn werk blijven doen als schoolpaard in de opleidingen.
Lars: Gelderse ruin van 6 jaar (Henkie), die sinds maart op de FSA staat. Hij heeft een hanentred waardoor hij niet geschikt is voor de echte topsport, en zijn eigenaar zocht een nieuwe ‘baan’ voor hem. Hij is een super vriendelijk paard met behoorlijk wat temperament, daardoor is hij een leuke uitdaging als schoolpaard voor de instructeurs om van te leren. We gaan hem op termijn ook wel rijden, maar voorlopig mag hij eerst nog wat sterker en wijzer worden in het werk op de grond.
Worden al jullie cursussen op jullie eigen locatie gegeven of komen jullie ook door heel Nederland?
Wij bieden alles aan op de locatie in Ruinerwold, waar we helemaal zijn ingericht op het geven van opleidingen. Dat maakt dat we beschikken over alle faciliteiten, en dat er ook geen afleiding is van manegelessen, pensionklanten of andere werkzaamheden.
Kunnen mensen ook hun paard bij jullie brengen als ze een probleem hebben, of werkt dat niet op die manier?
Niet meer, omdat wij erin geloven dat een ‘probleem’ alleen duurzaam opgelost kan worden als de eigenaar deelgenoot wordt gemaakt van de oplossing. We hebben wel nog de optie voor een zogenaamd ‘consult’, waarbij we in kaart brengen waar de oorzaak van het probleemgedrag kan liggen, en wat wij zouden adviseren om dat op te lossen. Daarnaast leiden we mensen op die zich willen specialiseren in het trainen van probleemgedrag, en hebben we een praktijktraining waarin we mensen leren hoe wij daarmee omgaan.
Kunnen jullie iets meer vertellen over de freestyle methode? Hoe hebben jullie de freestyle methode ontwikkeld?
De Freestyle-methode is zo’n 30 jaar geleden ontwikkeld door Emiel, uit onvrede met traditionele trainingsmethoden. Hij reisde de wereld over om te leren van diverse paardentrainers, en ontwikkelde uiteindelijk zijn eigen systeem door alles te proberen wat op zijn pad kwam en daaruit te isoleren wat voor hem werkte. Het systeem staat voor een eenvoudige benadering van alles wat je met paarden wil doen. In he algemeen staat rijden als doel centraal, en halen we alles dat je verwacht van je paard uit elkaar in telkens 2 onderdelen. Dat doen we net zo lang totdat je uitkomt bij werkbare trainingsvormen, en zo zijn de technieken loswerken, grondwerk en dubbele lange lijnen ontstaan. In het kort:
- Loswerken gaat over het gebruik van lichaamstaal om controle te krijgen over de richting en het tempo van je paard. Daarbij is het belangrijk om je te realiseren dat mensen het meeste moeten leren, omdat we gebruik maken van de communicatiesystemen van het paard. Zodra je zijn taal leert te begrijpen, kun je gaan communiceren op een manier die hij begrijpt.
- Grondwerk combineert lichaamstaal met indirecte hulpen via een halster en lijn. Het is essentieel dat paarden leren om hiermee om te gaan, omdat we ze over het algemeen dagelijks op deze manier verplaatsen. Paarden moeten leren om te wijken voor fysieke druk, mensen moeten leren deze druk te doseren en op het juiste moment te belonen.
- De dubbele lange lijnen gebruiken we om het paard te leren in een rijtypische balans te lopen. Stelling, buiging, nageeflijkheid, gedragenheid, teugelhulpen: dat zijn allemaal dingen die je ze kunt leren zonder dat je de beperking van een zadel of ruiter toevoegt.
Het is voor ons zo belangrijk om dit een systeem te noemen, zodat het altijd helder is waar je heen wil en welke stappen je daarvoor moet nemen. Ook kun je op deze manier altijd makkelijk een stap terug als er iets niet goed gaat, zodat je dat opnieuw kunt bevestigen. Dit scheelt enorm veel frustratie en onbegrip, en het levert daardoor structureel een betere relatie met je paard op, die gebaseerd is op kennis en begrip.
Met wat voor problemen kun je bij jullie terecht? Zijn dat problemen tijdens het rijden, of juist in de omgang, voor de wagen of nog andere problemen? Kan je met elk paard bij jullie terecht, ongeacht ras of discipline?
Alle paarden zijn bij ons welkom, we houden echter wel altijd rekening met de (on)mogelijkheden van het specifieke paard. Wij vinden het belangrijk dat de ‘ambitie’ van eigenaar en paard bij elkaar passen, omdat je anders gegarandeerd stress en frustratie krijgt. Wij vinden dat elk paard op een dressuurmatige manier getraind zou moeten worden om een ruiter te kunnen dragen, maar dat is iets heel anders dan dressuurwedstrijden rijden. Paarden van alle rassen, maten en disciplines zijn trainbaar, maar we hebben we respect voor individuele aanleg en mogelijkheden, zowel fysiek als in karakter.
Wat vinden jullie van hulpteugels?
Het is net hoe je ermee omgaat. We zien veel nare gevolgen van het verkeerd gebruiken van de slofteugel.
Ik vind de slofteugel niet zo'n fijne hulpteugel omdat iedereen die niet kan rijden, zo'n teugel eraan kan binden, en dan hebben ze het idee dat ze iets hartstikke goed doen. En die slofteugel zelf doet dat niet, het is altijd de hand die het doet. Een filosofie die bij ons heerst, wij zijn tegen regelgeving van de bovenkant, maar we zijn voor kennisvergroting aan de onderkant. We willen dat mensen het niet willen gebruiken.
Verder zijn hulpteugels helemaal niet zo'n groot probleem, maar de longeerhulp mag men eigenlijk wel ritueel verbranden. Je dwingt het paard met zijn hoofd naar beneden, zet druk op de schoft en je beschadigt zijn ellebogen. En dat zijn drie plekken waar je dat niet wilt. Bij springen en crossen is een glijdende, begeleidende martingaal prima. Hij moet los genoeg zitten en het paard niet beperken. Zo gauw een hulpteugel dwingend is, is hij niet goed. Zolang hij begrenst is het wel goed. Wij longeren wel met een touwtje om een paard een kader te geven waarbinnen hij kan leren een bepaalde houding aan te nemen. Dat is met name voor revalidatie heel nuttig. Een touwtje zet je paard niet in de goede houding, dat doet longeren. Zo lang het nut heeft en het is begrenzend, dit is bij ons een trainingsonderdeel voor de revalidatietrainers, zijn wij voor het longeren met touwtjes. Leerlingen krijgen bij ons ook les hoe je het touwtje moet gebruiken, wanneer je hem aanpast en waarom. Paarden zijn zelf niet in staat om logisch na te denken over wat biomechanisch een functionele houding is om te herstellen na een blessure, daar hebben ze wel onze hulp bij nodig. Technisch goed longeren is daarbij belangrijk, en een bijzettouwtje kan daar onderdeel van zijn.
Hebben jullie nog dromen of toekomstplannen?
Eigenlijk leven wij onze droom al, en hebben we geen grote doelen waar we nog ver vanaf zitten. Wel is het onze droom dat op langere termijn het gedachtegoed van het Freestyle-systeem algemeen verankerd wordt in hoe mensen denken over paarden. Als we onze kennis zover kunnen verspreiden dat mensen structureel beter begrijpen wat de behoeften van paarden zijn, waarom ze bepaald gedrag vertonen en wat ze nodig hebben om gelukkig te zijn, dan kunnen we op grote schaal bijdragen aan paardenwelzijn. Als het normaal is om eerst te leren lopen met een paard, voordat je je eerste rijles krijgt. Als het normaal is om te zorgen dat paarden voldoende ruwvoer krijgen van goede kwaliteit. Als het normaal is om je paard veel buiten te houden, en sociaal contact altijd aanwezig is. Onze droom is een wereld waarin alle dingen die wij constant in elke opleiding en cursus vertellen, zo algemeen bekend zijn dat het geen nieuws meer is als wij het zeggen…
dat is een soort ouderwetse USB-stick 
. 