Nadat mijn bijrijd fries titus onder mijn kont vandaan verkocht werd na een toch al heel turbulent jaar, had ik het besluit genomen dat ik dat nooit meer wilde.
Ik wou groeien en onbegrenst op pad kunnen.
Dus daar was Jelske! We hebben hem tot hij tien maanden oud was bij de Hackney merries gezet. De grote maat Hackney was een bijzonder zure merrie en ze hebben hem dan ook heel strict opgevoed. Toen hij met tien maanden interesse begon te krijgen in de merries hebben we hem samen gezet met een mini A hengstje. Want ik wilde jelske ook graag hengst houden ivm met keuringsplannen.
Liet al vroeg zien dat hij prima kon lopen!
Sneeuw is hij niet zo'n fan van.
Wandelen aan de lange lijnen deden we vanaf dat hij 1 was. Want een paard steeds in mijn jas hangend vond ik niet zo'n geschikte actie. En we genoten! Maar ik werd zwanger.
Daarop besloten om een concours wagentje(die ik zelf in niet zwangere staat nog makkelijk tien km kan trekken) te gebruiken om hem te beleren
En het was inspannen en weg rijden alsof hij nog nooit anders had gedaan. Wat een genot buiten en hij had er plezier in dat hij het gaspedaal eindelijk buiten open mocht trekken!
En dan dit jaar het jaar dat hij drie is geworden. Ging dan toch het zadel er op. Eerst alleen met longeren.
Daarna er op zitten.
En wederom. Opstappen en wegrijden totale rust. Geen stap verkeerd zetten.
Het zadel zat ons allebij niet lekker dus al gauw kwam er een ander zadel.
En nu kunnen we eindelijk beginnen met ontspanning op zoeken en voorzichtig cm voor cm lengte er in rijden.
Iets wat we heeel moeilijk vinden nog want het liefst vliegt jels door de bocht heen met mach 5. En ik had al drie jaar niet meer gereden tot ik op jelske stapte!
Maar hij is jong en pas enkele maanden onder het zadel en leren mag
En iedere dag dat we rijden maken we meer progessie. En wordt hij een stukje sterker en rustiger/ruimer in zijn beweging! Dus we prutsen twee keer in de week rustig door.
En zeg nou zelf, zo een knappe man daar smelt je toch voor?
