Nadat we onszelf en de paarden hadden voorbereid op een beetje kou zijn we lekker naar het bos gestapt. Daar hadden we al onmiddellijk een ontmoeting met de boswachter want we waren natuurlijk al weer op de verboden paden
(Die zijn veel leuker, maar dat zal ook wel de reden zijn dat je er met een paard niet mag komen)Karin neemt het nu even over
(Hier Ka dus onder Lotjes naam)
Afijn, toen maar beloofd aan de boswachter dat we voortaan beter op de gele bordjes zouden letten (duh, Lotje kende toch de weg hier???
). Anyway, toen het pad op waar de Holterbergrit altijd begint. Retje wist blijkbaar nog goed dat we daar laatst een sprintje hadden getrokken en die stond alweer te trappelen, maar hij moest zich voor deze gelegenheid even aanpassen aan het tempo van oude heer Zep.Nadat we een kwartier lekker gestapt en gekletst hadden, sloeg het weer om. Het begon eerst zachtjes te miezeren en vervolgens kwamen we in een overvalste hagelbui terecht
. Maar even een stukje gaan draven om warm te worden, maar toen het echt vervelend werd zijn we omgedraaid en teruggereden (een sluiproute zat er niet in vanwege de boswachter die we geregeld in de verte langs zagen rijden - zou die man nou niets anders te doen hebben op de zaterdagmiddag dan controleren of ruiters wel op het rechte pad blijven? ).Voor het derde deel van het vervolgverhaal is hier Lotje weer:
Het leek inderdaad wel of we achtervolgd werden... en wij zijn toch 2 heeele brave meisjes.... 
Toen we op stal aankwamen waren we allebei zo koud dat het wel even duurde voor onze paardjes weer lekker warm onder de dekens stonden. Daarna zijn we aan een opwarmpoging begonnen met warme chocolademelk en oliebollen :Y en daar zijn we nog steeds mee bezig
Kortom, een geslaagde maar koude middag! (Kan ik me vast voorbereiden op mijn terugkeer naar Sneeuwland... brrrr *verkleumde smiley* )
En Ka heeft het laatste woord
Hier Ka tot slot, die weer helemaal op de hoogte is van het wel en wee van Lot in Knekkebreutland. De laatste nieuwtjes doorgenomen over het Zweedse dressuurteam: trainingsmiddagen in knalroze legging en homohuwelijken in hetzelfde circuit.
Ret heeft zich ook braaf neergelegd bij het feit dat hij met een oudere heer op stap was, maar ik heb hem beloofd dat hij de volgende keer weer in volle galop over de (juiste ) ruiterpaden mag daar. 
Zo, en nu nog even warm worden in de keuken, want hier waar de pc staat is het haast net zo koud als buiten. Tja, ''t verre oosten = landklimaatje...
BTW mijn Rimfrost-schoenen hebben het vergelijkend warenonderzoek met glans doorstaan: alleen twee koude grote tenen, maar wat wil je ook als je een uur lang alleen maar stapt. Toen ik weer op de grond stond, waren ze binnen de kortste keren weer warm. Wat je van mijn vingers niet kon zeggen, die waren er zo ongeveer afgevroren. Conclusie: hoog tijd voor nieuwe handschoenen! Met bont gevoerd graag.
De wonderen zijn de wereld nog niet uit! 