Bokt.nl

pluisbeer schreef:

Ook ik ben dan helemaal van slag en het beheerst dan alles elke minuut. Ik kan er niet goed mee om gaan. Dan roep ik ook dat ik er niet meer aan begin vanwege de enorme stress.
Sterkte!

Mizora schreef:

Ik vrees dat je bij mij een sterke correlatie tussen mijn (over)gewicht en de slechte periodes van mijn hond kan zien. Na een achtbaan van 6 jaar heb ik in oktober mijn hond moeten laten inslapen (op 6.5 jaar), en dat zijn de laatste 5kg erbij geweest. Mijn vluchtweg is dus eten, en dat is geen slimme oplossing.

Verder denk ik wel heel nuchter, maar ik kan me dan niet meer verzetten tegen het hongergevoel dat ik altijd heb.

capopjekop schreef:

Herkenbaar. Ik ben regelmatig in een huilbui beland toen ik voor de keus stond om grietje te laten inslapen. Ik wist dat de tijd naderde maar zodra ik het dacht zag ik haar zachte, lieve ogen voor me. Hoe kan ik mijn vriendinnetje nou laten dood maken? En dan ging ik weer. Je weet dat het een onrationele gedachte is. Dat inslapen juist uit liefde is omdat je de pijn wil wegnemen. Maar dat wil niet zeggen dat je het ook zo voelt. Tegenhouden had geen zin, het moet er toch uit.

Uiteindelijk heb ik een datum geprikt met de dierenarts. In die twee weken zou ik kijken of er nog verbetering kwam en anders bleef de datum staan. Dat gaf me toen toch wel rust.

Sterkte

Druif_01 schreef:

Jazeker herkenbaar! Ik ben echt een dweil als het op mijn dieren aankomt. Tips heb ik helaas niet. Het gevoel mag er ook gewoon zijn en, als het erop aankomt, toch een rationele beslissing nemen, juist uit liefde voor je dier. Maar ik schiet ook gelijk helemaal in de stress als ze zich anders gedragen dan normaal. Heel vermoeiend.

SandAndOak schreef:

Herkenbaar hoor! Ik probeer in zo'n situatie een lijstje te maken met redenatie voor euthanasie of niet (bijvoorbeeld met eindpunten/ zaken waar rekening mee gehouden kan worden om voor euthanasie te kiezen en het welzijn in te schatten.) Dit doe ik ook voor operatie overwegingen etc. Het is natuurlijk nooit zwart wit maar het kan wat houvast en structuur in het denken brengen. Ook werkt het soms een dagboekje bij te houden met korte info (goed gegeten of niet, kreupelheid graderen etc.) om het verloop een beetje bij te houden waarop je terug kan vallen bij het keuzes maken.

Het maakt het er niet makkelijker of minder emotioneel op natuurlijk! Maar soms helpt het om af en toe even rationeel en met iets meer afstand naar de situatie te kijken.
Heel veel sterkte in jouw situatie, zeker als meerdere dieren tegelijk problemen krijgen is dat niet mis!

KimD schreef:

Niet, een emotionele uitbarsting is vaak de enige oplossing die het meeste opluchting geeft.

Tancreda4 schreef:

Oh herkenbaar. Ik krijg al bijna plaatsvervangend paniek gevoel bij de gedachte in jou schoenen te staan. ..
Ik probeer veel met andere te praten en te sparren, om tot een juiste keuze te komen... En nadien proberen er veel over te praten om het te kunnen verwerken. Heel veel sterkte
Ik probeer mijzelf altijd voor te houden dat je nooit te vroeg kan laten inslapen, maar wel te laat... En dat het mooi is dst we verder lijden en langzaam wegkwijnen kunnen besparen...

Heel veel sterkte, en als je er meer over kwijt wilt, lekker spuwen hier