Pareltjes schreef:Geen spelt tussen te krijgen in het artikel. Fijn dat een prof dit nu eens aanhaalt.
Er kan niet nageefelijk worden gereden indien een ruiter geen onafhankelijke zit heeft ( lees, goede houding, niet hinderen van het paard).
Nageefelijk is een paard die de inwerking van de ruiter zonder protest tot zich neemt en het omzet in de gevraagde oefening. Traploos, in een relaxed automatisme. Het paard ervaart het niet meer als een opdracht maar gaat mee in de flow van de ruiter. En dat lukt alleen als voor de ruiter hetzelfde geldt, meegaan in de flow van het paard. Het wordt een eenheid, één wezen.
Voor degene die dit nooit hebben mogen ervaren een ongrijpbaar iets waardoor men te veel zijn/ haar best gaat doen. Dan onstaat er spanning en deze spanning is nu juist wat alles tegenwerkt.
Ontspanning van de ruiter, voelen, luisteren naar je paard en een héle goede instructeur zijn de sleutel. Niet het perfecte peperdure paard uit bepaalde bloedlijnen, niet ongeduld, dwang en streberigheid. Maar ontspanning en geduld. Ohja, en tegen je verlies kunnen, incasseren dat het misschien niet altijd gaat zoals jij het wilt, je aanpassen aan je paard niet andersom.
Er dient een mentaliteitsverandering plaats te vinden bij het jureren. Laat grandprix ruiters de B ruiters maar eens jureren. Dan komen er totaal andere commentaren op het protocol te staan.Een grandprix ruiter weet waar er naar toe gewerkt moet worden, een L of M level jury is zelf net uit de kleuterklas. Die zijn nog niet instaat op de juiste wijze te jureren omdat ze zelf het grote geheel nog niet onder de knie hebben / begrijpen.
Je laatste alinea is nogal zwartwit en niet de realiteit naar mijn bescheiden mening. En juryleden wegzetten als ''net uit de kleuterklas'' is vooringenomen. Net als de opmerking dat grandprix ruiters beter zullen jureren in de B.
En dat terwijl we hele discussies hebben over juist de grandprix ruiter die niet bepaald het goede voorbeeld laat zin in de ring/voorterrein.