Sam is mijn zielsvriendje, mijn freubel, mijn wereldpaard! Hij is een 16 jarige ietwat excentrieke NRPS'er die normaal gesproken wedstrijd loopt maar door corona nu even niet. Zijn ietwat abnormalere kantjes noemen we charmes. Dat we even geen wedstrijd starten betekent dat we nu dus ook tijd hebben voor dit soort flauwekul op de foto te zetten.
We zijn nog steeds aan het prullen met de wissels. Ze gaan steeds makkelijker maar nog niet feilloos en zoals we van Sam gewoon zijn duurt ontspanning er in vinden vrij lang. Maar we doen het zoals we het altijd deden zodat we krijgen wat we tot nu toe altijd kregen; Ontspanning. Hij wordt voor geen enkele uiting van spanning gestraft en na elke wissel mag hij even laag en lang galopperen. Inmiddels worden de ongevraagde wissels steeds zeldzamer wat betekent dat hij al een stuk rustiger in zijn hoofd blijft ook al is dat op de foto's nog niet te zien. Verder werken we gewoon rustig aan onze beide condities. Sam de zijne is beduidend beter dan de mijne gezien voor elk ding dat mijn kine los krijgt, iets anders zich vast zet.
2. 3. 4. 5. recht maken 6. Wissel 7. Smile! En meteen de teugel wat mee geven zodat hij geleidelijk aan de wissel gaat linken aan ontspanning. 8. 9. 10. gas! 11. 12. 13. 14. En hierna mocht hij aan een lang teugeltje uit galopperen. 15.
Weet je wel zeker dat foto 21 en 22 middendraf is. Ik zie het namelijk niet. Wat ik wel zie is dat Samnicorn zijn baasje spiegelt. Want die kijkt ook omlaag
Cayenne: Doek. Inmiddels zijn 3 doeken er al uit gehaald omdat ze toch steeds boven komen maar dat is dus echt iets wat we met zo'n bulldozertje moeten doen. Het is de bedoeling dat ze er allemaal uit gaan. Hopelijk lukt ons dat dit jaar nog.
Boompje 1985: Sowieso een slechte gewoonte van mij van "vroegah". Zodra eentje onder me begint te spannen ga ik iets verlicht zitten om in geval van een bokpartij ze onder me door te laten bokken. (ik heb een flink aantal jaren paarden gecorrigeerd en die gewoonte is echt vast geroest.) Dus ondanks dat het bij Sam helemaal niet nodig is doe ik dat ook in galop als hij bv voor de wissel zijn rug spant omdat ie dat spannend vindt. Ik probeer er op te letten (Heb ook nog wel een foto waar ie zijn kont vrij hoog gooit om te wisselen waar ik wel in mijn zadel zit.) maar het lukt dus nog lang niet altijd. Bij mijn jonge paard heb ik de eerste weken hoofdzakelijk in verlichte zit gegaloppeerd omdat ze daarin die spanning op bouwde en omdat mijn rug haar "meer kracht dan verstand'"-galopsprongen simpelweg niet aan kon.
Daar komt boven op dat mijn bekken en onderrug vreselijk vast zitten en daardoor heb ik ook de neiging om wat voorover te gaan zitten. Mijn bekken kantelen doet pijn dus dan doe ik dus dit. Het is een werkpunt. Als ik ga doorzitten dan lukt het veel beter. Ik doe het vooral met lichtrijden en in galop als hij wat spanning in die rug maakt. Ben me er al bewust van. Nu nog consequenter er aan werken. Ik zag op deze foto's ook dat ik op een aantal foto's te ver achterin het zadel ga zitten. Dat zijn de momenten dat ik probeer te blijven zitten ipv in verlichte zit te gaan staan maar het is dus ook niet de bedoeling om zo ver naar achteren te gaan zitten. Dus daar moet ik de komende trainingen op gaan letten dat ik niet alleen blijf zitten maar ook op de juiste plaats. Voor zijn rug is het nog beter dat ik wat voorover ga hangen dan dat ik achterop dat zadel ga zitten.
Knapperd! Wbt je zit vind ik je zadel op deze foto’s vooraan ook echt te hoog liggen. Daardoor kantelt je zadel achterover en ga je automatisch al zo zitten. Dat zal het nog extra lastig voor je maken. Zodra je zadel beter in balans ligt zal het voor jou ook makkelijker worden.
Lies_sparkle aan pit mankeert het deze nooit. hij is extreem sensibel en heet. Hij is veruit het moeilijkste paard om ontspannen te krijgen dat ik ooit gereden heb. Maar het is ondanks dat een heel fijn en werkwillig paard. hij wil heel graag maar tis zo druk in zijn hoofd. Zodra je die drukte een beetje uit zijn hoofd en lijf krijgt doet hij alles.
hannanas dat viel me op deze foto’s idd ook op. Moet ik naar kijken.
Nerwen eenhoorns kunnen ook humeurig zijn!!! Een beetje magie veranderd daar niks aan! Nee hij was niet humeurig. Hij was alleen gestressed omdat hij terug moest wisselen naar de galop die ik wilde nadat hij ongevraagd om gesprongen was. Toeval wilde dat hij dus van mij naar zijn moeilijke kant moest wisselen.
Mkango ik moest testen of hij er wat van vond want we (vrienden en ik) gaan binnenkort buiten rijden met twee eenhoorns (gewoon omdat dat kan.) en Sam kan soms op gekke dingen reageren dus wilde eerst even in de bak zien wat hij zou doen.
Dankjewel
culaccino thx! Dat is leuk om te lezen! toen ik een jaar of 16 was heb ik voor mezelf als doel gesteld dat ik op ‘elk’ paard makkelijk wilde kunnen weg rijden. Dus vind dat een heel mooi compliment als iemand het er fijn uit vindt zien. Sam is lief en leuk en ik zou hem zo opnieuw nemen. Maar hij laat me ook met regelmaat ernstig aan mezelf twijfelen
Hoop dat ik alle namen goed getyped heb want via mobiel is niet zo overzichtelijk!
Ik vind jullie echt een fijne combinatie om te zien. Sam heeft een heerlijk karakter geloof ik?
Dankjewel! En Sam is echt een heerlijk paard! Hij kan ook niks mis doen bij mij. Mijn moeder schoot vandaag nog in de lach toen ze iets zei en ik meteen reageerde met ‘daar kon Sam niks aan doen!’ Waarop zei ‘Sam kan nooit iets fout doen bij u!’
Dat is misschien ook wel een beetje zo. Hij heeft best een sterk karakter en hij vergt erg veel en een erg strikt management om hem mentaal ‘goed’ te houden... Maar Sam is Sam... Hij doet ontzettend zijn best ondanks dat zijn vrijwel altijd overspannen zenuwen hem wel eens in de weg zitten. Hij is ontzettend loyaal en lief en voorzichtig... Zijn positieve karakter eigenschappen compenseren ruimschoots voor de minder positieve... Maar iedereen die ons in het echt kent merkt onafhankelijk van elkaar altijd op dat Sam zo alleen voor mij is... Hij moet ook altijd mij in de buurt hebben als er iets moet gebeuren. Op wedstrijd moeten ze bv altijd zorgen dat hij mij kan zien als hij gezadeld wordt. Mijn man kan alleen rustig met hem stappen als ik binnen zijn zicht blijf. Hier thuis is hij daar gelukkig wel makkelijker in.
Sam is mijn zielsmaatje. Ik snap waarom hij de wereld groot, eng en verwarrend vind. Hij is alles wat ik nooit meer wilde en alles wat ik nodig had en heb om mezelf terug te vinden na mijn infarct.
Heb even contact gehad met een mod hierover en ik mocht het gewoon in dit topic plaatsen. Na een paar niet zo succesvolle trainingen (veel pijn na de training, echt: 3 dagen niet functioneren pijn.) ben ik even de moed verloren en heeft Sam weer even stil gestaan. Vrijdag besprak ik met mijn fysio het probleem, ik had het gevoel dat ik te kort zat en die spanning deed alles in mijn lijf verkrampen. Mijn fysio vroeg daarop of ik dan niet gewoon langer kon zitten... Maar als ik mijn beugels nog een gat langer doe kan ik dus niet meer lichtrijden omdat ze te lang zijn. Ik wilde weer rijden maar durfde echt niet op de originele lengte dús was de oplossing voor nu simpel: beugels uit. Ineens goed voor mijn houding ook. Een vriendin opperde of ik geen gaatje tussen de huidige lengte en de "te korte lengte" in kan knijpen in de hoop dat ik dan een lengte heb waarbij ik niet die verkramping op bouw maar wel kan lichtrijden. Vandaag had Sam pauze dus dat heb ik nog niet kunnen proberen. Onderstaande foto's zijn dus geen echt volwaardige training, daarom wilde ik ook geen nieuw topic openen...
Dan drukt ie zich er even uit omdat ie wat ziet.
Ofwel omdat ie voelde dat ie voorbereid werd op een middendrafje.
En ja, het is weide seizoen... En Sam maakt daar heul dankbaar gebruik van... En dat hij even stil gestaan heeft helpt niet aan die grasbuik natuurlijk.
Het mooie is dat ik vandaag dus terug naar mijn fysiotherapeut geweest ben. Vrijdag gaf ie zelf aan dat we een oplossing moesten vinden omdat mijn lijf echt ontzettend vast zat en niet los wilde komen en dat er spontane onstekingen ontstaan.... Dus hij vroeg of ik gereden had waarop ik zei van wel. En toen zei ie "ik voel het. Uw spierspanning is veel lager en uw spieren zijn veel soepeler."
Hopelijk zijn we dus weer vertrokken nu... Hopelijk is een gat "tussen in" knijpen de ideale lengte.