Bokt community
_Lorette_
Weertje, hé! Vanuit mijn werkplek kijk ik al de hele week naar regen, hagel, wind en nog meer regen. En dat in mei. Als het goed is gaan we dit weekend naar de 20 graden, maar zoals altijd in Nederland; eerst zien, dan geloven! Voor het eerste doorgeefstokje van mei (zitten we echt alweer in mei?? ) ging het stokje naar _Lorette_, waar wederom een enthousiaste reactie op kwam! Nieuwsgierig? Lees dan gauw verder in dit eerste doorgeefstokje van mei!
1. Waarom heb je je x-jaar geleden geregistreerd op Bokt?
Dit weet ik nog precies. In 2004 las ik af en toe mee op Bokt. Mijn oudste vriendin had zich pas geregistreerd onder de naam Sodera. Ze was erg enthousiast en vond dat ik ook een account moest aanmaken, zodat ik berichten kon plaatsen. Dat leek me niet nodig. Als gast kon ik alle informatie vinden die ik nodig had. Maar toen kwam de dag dat er een topic werd geopend over Kigali, de vader van haar pony... Eerst plaatste ze zelf een reactie, daarna was het de bedoeling dat ik zou reageren. Na veel aansporingen heb ik speciaal voor dat bericht een account aangemaakt. Ik registreerde me als _MaanMeisje_. Dat was (op een wat ver gezochte manier) afgeleid van Ramon, mijn eerste pony. Later schakelde ik over naar mijn eigen naam en kreeg ik de underscores er gratis bij.
2. Wat is het eerste bericht dat je hebt geplaatst op Bokt?
Daar is 'ie dan:
_Lorette_ schreef:Hallow!
Een vriendin van mij heeft ook een afstammeling van Kigali.
Is een leuke merrie, goede bewegingen en zit veel pit in
Echt een leuk beestje
-xxx-
3. Op een schaal van 1 tot 10, hoe beschamend zijn je oudste berichten?
+ 3 voor het toevoegen van de 'xxx', al dan niet aangevuld met mijn username
+ 5 punten voor de beruchte msn-taal
+ 5 punten voor de 'creatieve periode' die ik toen doormaakte (o man, wat erg)
+ 7 punten voor de tenenkrommende inhoud van alle berichten
20/10 dus. En dan heb ik de overdaad aan smilies nog niet eens meegerekend.
In tegenstelling tot mijn voorgangers heb ik Bokt de eerste jaren hoofdzakelijk vervuild.
4. Waar kunnen wij je van kennen op Bokt?
Van Frummel! Frum is mijn eigen fokproduct. In 2010 werd hij Gouden Boktveulen. Hij kwam een maand te laat en daarom ging ik ongeduldig aan de slag met mijn 'Frummelvanger'. De naam is blijven plakken. In die tijd was er nog geen vuiltje aan de lucht...
Na zijn castratie ging het mis. Door zijn ataxie en spasmes was hij vóór zijn 2e verjaardag al afgeschreven. Ik deelde dat in een nieuw topic, om te laten weten dat er geen nieuwe beelden meer van hem zouden komen. De dierenartsen hadden ons aangeraden niet te lang te wachten met euthanaseren, omdat zijn ataxie een sterk progressief verloop leek te hebben. We haalden hem van de opfok naar huis om samen met (gespecialiseerde) dierenartsen en een osteopaat nog een laatste keer te kijken of we nog íets voor hem konden betekenen. Dat was zijn laatste rit in de trailer. Plottwist: hij leeft nog en wordt in juni alweer 11 jaar! Ons verhaal was al eens te lezen in de Penny en in de Bit. Zijn volgtopic telt inmiddels ruim 100 bladzijdes. Toevallig verwachten we dit jaar weer een veulen.
5. Wat betekent Bokt.nl voor jou?
Bokt is voor mij heel veel.
- Een 'hoe gaat het met Frum'-dagboek.
- Een plek waar ik verschrikkelijk veel informatie/ervaringen kan vinden.
- En een stuk vermaak. Van kletsen tot foto's kijken en creativiteit bewonderen.
Mijn moeder heeft via Bokt de fokker van haar paard kunnen vinden. Volgens mij kwam er slechts één reactie op haar vraag, maar kon ze aan de hand van die info de juiste persoon vinden. We hebben er een waardevol contact aan overgehouden. Nu kan dat via Facebook, maar in die tijd was Bokt echt uniek.
6. Durf je toe te geven dat je vroeger ook penny-gedachten had?
Ja, daar ontkom ik niet aan. Ik knipte met vriendinnen foto's uit de Hoefslag en de Paardenkrant. Deze paarden werden eerlijk verdeeld en kregen een eigen rol in ons verhaal. Verder liepen we in de pauzes in passage en keurig nageeflijk onze figuren in de dressuurring (het basketbalveld).
Toen ik -net als alle meisjes in mijn groep- een eigen pony wilde hebben, regelden mijn ouders (die zelf fanatiek hadden gereden) een logeerpony. Ik moest maar bewijzen dat ik 'm zelf kon verzorgen. Ik was jong en toen nog erg klein van stuk, dus dat was geen succes. Na de zoveelste omgekiepte kruiwagen wist ik het zeker: ik bleef manegeruiter. Tip voor alle ouders die een zeurende dochter/zoon hebben.
Natuurlijk hoopte ik stiekem dat ik een speciale band met pony's/paarden had. Dat ze alleen door mij goed te hanteren/rijden zouden zijn. Volgens mij is dat de klassieke penny-gedachte. Ook dat bleek wat tegen te vallen... Toen ik (dankzij mijn oma) later toch een pony kreeg, viel ik er het eerste jaar soms wel drie keer per dag af. Mijn ouders overwogen van narigheid om hem te verkopen, terwijl ik ondanks alles nog stapelverliefd was op mijn pony. Het kwam gelukkig goed.
De meest nuchtere dierenarts van onze kliniek heeft me eens een paardenfluisteraar genoemd. Ben ik niet, maar mijn innerlijke pennymeisje maakte toen even een sprongetje. Een echt nuchtere paardenvrouw zal ik ook nooit worden. Wij hebben een zwak voor opknappers en projecten. Begin ik er niet aan, dan doet mijn moeder het wel. Ik heb het niet van een vreemde.
7. Als alles kan wat je zou willen, hoe zou je leven er dan uitzien?
Als alles kan, dan verandert er niet eens zo heel veel. Ik ben zo al heel gelukkig. Maar als ik financieel alle ruimte had, dan zou ik alleen voor de leuk wat op kantoor werken en veel meer tijd besteden aan de paarden en andere hobby's. Ik nam er dan zeker wat paarden bij. In het najaar heb ik uit financiële overwegingen mijn merrie verkocht. Erg jammer, want zij was een perfecte aanvulling op Frum. In de ideale wereld liep ze hier nog gewoon. En als geld toch geen rol speelt, dan laat ik vaker klussen uitvoeren, zodat ik daar geen werk aan heb en ik me kan concentreren op de paarden.
8. Vraag van Suzanne F.: Ik ken je voornamelijk van het Frummel topic waar ik veel bewondering heb voor jouw doorzettingsvermogen en geduld met Frum. Ik vind je een hele talentvolle en fijne amazone en ik denk dat jij professioneel ook zo aan de slag kan met het opleiden van paarden. Zou je dat willen en heb je nog dromen op dat vlak?
Dat zijn meer complimenten dan ik verdien. Ik heb altijd gezegd dat ik NIET in de paarden wilde werken. Hobby moest hobby blijven. Na mijn opleiding besloot ik in te gaan op de vraag van een fokker of ik een paar merries zadelmak wilde maken. Ik begon in die tijd ook met mijn kantoorbaan. Ik heb zo een paar jaar parttime gewerkt en daarnaast doorlopend enkele paarden van derden op stal gehad. Hobbymatig, dus tegen een gunstig tarief. De combinatie paarden + kantoorwerk vond ik ideaal.
Helaas viel ik eens samen met een jong paard. Net toen mijn moeder wilde beginnen met reanimeren, kwam ik weer op gang. Het jaar erop brak ik mijn rug. Weer op pad met de ambulance en weer een lange hersteltijd. Risico van het vak, maar het was niet mijn vak... Ik vond het niet netjes tegenover mijn échte werkgever. Na twee dagen had ik me daarom alweer naar kantoor gesleept, maar dat bleek iets te optimistisch te zijn.
Mijn rug bleef een zwakke plek en met een paar belastende paarden (die bijvoorbeeld hoog opgooien) kon ik niet meer pijnvrij rijden. Daarnaast wilde ik graag meer uren maken in mijn vaste contract. Ik zou het in de avonduren niet meer redden met de paarden. Al met al kon ik geen andere keuze maken dan te stoppen met de trainingspaarden.
Ik ben niet getalenteerd, zakelijk of competitief genoeg om professioneel met paarden te werken. Ergens jammer, maar ik heb die ambitie ook nooit gehad. Daarnaast ben ik fysiek net niet fit genoeg. Het hobbymatig knutselen aan de paarden mis ik wel. Ook heb ik er enige spijt van dat ik geen paarden heb aangehouden om verder door te rijden ná de Z1. Ik kan prima naar de Z1 toe rijden incl. klassering, ook zonder begeleiding. Maar daarna stopt mijn handigheid/ervaring. Ik ben dus niet handig in het aanleren van galopwissels. Met Frum kan ik voor het eerst langer doorrijden op dit niveau, maar hij wisselt naar één kant heel moeizaam en wordt dan vreselijk onzeker. Ik vind de spanning in zijn lijf niet in zijn voordeel werken en probeer het daarom liever niet meer.
Soms kan ik dromen van een leerpaard of een gezond paard dat ik redelijk vlot op Z-niveau heb, waarmee ik eens verder door kan rijden. Op serieus niveau rijden hoef ik niet. Professioneel werken met paarden ook niet. Ik ben daar niet de juiste amazone voor. Eenvoudig kunnen opleiden t/m eind basissport zou ik wel heel praktisch vinden. Ook om bijvoorbeeld merries vlot naar het sportpredicaat te kunnen rijden. De uitdaging (en voldoening) zit voor mij echter niet in successen in de sport. Daarom schaar ik mezelf ook niet onder de wedstrijdruiters.
Mijn enige bucketlist-droom was ten minste Z rijden met een veulen uit eigen fok en met uitsluitend mij in het zadel. Die droom is een paar jaar geleden al uitgekomen, geheel dankzij de fantastische instelling van Frum. Waar een wil is, is een weg. Het is vast mogelijk om mezelf verder te ontwikkelen, maar dan moet ik wel zelf actie ondernemen. Misschien ooit, als het financieel past en ik de tijd + motivatie heb om er werk van te maken... En anders is er nog niets aan de hand. Als ik paarden/dieren heb, dan ben ik blij.
9. Aan welke Bokker wil jij 10 vragen stellen?
xmarliez
10. Welke vraag zou je graag aan deze bokker willen stellen?
We hebben nu enkele topics van je gezien op RIJ-ITP. Volgens mij ben je heel fijn aan het rijden met de paarden. Je geeft aan dat je de keuze hebt gemaakt om je sportpaarden te (gaan) verkopen om zo een professionele opfok te kunnen beginnen. Dat lijkt me een flinke verandering! Welk toekomstdoel heb je voor ogen met je opfokbedrijf? En blijf je daarnaast nog actief in de sport?