Bokt.nl

irmaz schreef:

996981 schreef:

Nee, want hij focust eerst op nek, kaak en onderhals en gaat daarna pas naar impuls = de actie vanuit het achterbeen, opgewekt door de ruiter.
Kaak/hals —> achterbeen = van voor naar achter
Achterbeen —> kaak/hals = van achter naar voor

Het is logisch dat een paard de croupe hoog houdt als je geen impuls hebt om te verzamelen.

Dan heb je mijn posts hiervoor niet goed gelezen of ik was onduidelijk.
Kaak-hals soepelheid creeeren doet hij in stilstand, eerst zonder ruiter en laten met ruiter, maar nog steeds in stilstand. Alleen bij paarden die zich oprollen door een te hoge croup gaat hij eerst met het been de croup laten zakken om het paard zo te helpen de juiste houding voor te vinden. In principe doet hij voor niet veel meer dan begeleiden, richting aanwijzen en begrenzen wanneer het paard eenmaal de juiste ontspannen houding voor heeft gevonden.
Neem de methode van Tristan Tucker in gedachten mocht je die kennen.

Daarna gaat hij achterhand losmaken, dit doet hij wel in beweging, met de beenhulp. Hand zorgt dan dat de voorhand je juiste dingen doet maar begeleid alleen, is geen drijvende kracht. Kom daar nog op terug.

irmaz schreef:

ah ik denk dat ik snap waar je door getriggerd werd.
Chronologisch gezien begint hij waarschijnlijk eerst met het paard uit de stal te halen en op te tomen. Als het paard dat braaf toelaat gaat hij de werking van het bit aan te paard uitleggen in een aantal lessen, dit gebeurd statisch, paard staat stil en er is dus geen sprake van impuls.
Als het paard de teugels accepteerd, snapt en zonder problemen de juiste houdingen aan kan nemen, stijgt hij op (of iemand anders) en herhaalt dan de teugelhulpen in een aantal lessen, al dan niet met een hulp op de grond, wederom in stilstand. Daarna beginnen de echte rijlessen en komt de impuls om de hoek kijken Hierbij zegt Baucher dat de beenhulpen altijd (chronologisch) voor de handhulpen gaan omdat je anders geen impuls hebt/krijgt. Hij vertelt dan verder dat je met het been de achterhand als het ware tegen de teugel drijft en je dus niet, zoals in de tijd voor hem blijkbaar gebruikelijk was, de hand vooruitsteekt en de teugel weggeeft.


Maar als jij het belangrijk vindt dat Baucher van voor naar achteren werkt dan vind ik dat prima hoor

irmaz schreef:

996981 schreef:

Uit welke informatiebronnen komt de info die je hier schrijft? Ben benieuwd naar zijn volledige gedachtengang

Het is een engelse vertaling voor het Amerikaanse leger uit de tijd van Baucher zelf, de link staat ergens in dit topic (samen met het volledige werk van Baucher in het Frans)

In het document kun je ook een leuk historisch perspectief lezen voor wie en waarom Baucher de methode heeft ontwikkeld.
En of we het helemaal, half, of helemaal niet met Baucher eens zijn.... kunnen we volgens mij pas bepalen als je het hele document gelezen en begrepen hebt, tot die tijd houd ik in ieder geval een open mind

irmaz schreef:

Wow dat heb je snel gelezen, ik ben nu al een paar dagen met het boek van Baucher bezig maar ben net halverwege
Ik ben eigenlijk wel benieuwd waarom het niks voor je is

Janneke2 schreef:

996981 schreef:

Als ik het lees rijst continu bij mij de vraag: “hoe dan?” Hoe kan een paard ontspannen door het lijf gaan, als hem vanaf het eerste moment gevraagd wordt los te laten in de kaak? Hoe kan zo’n paard de hand gaan vertrouwen? Hoe kan zo’n paard de impuls die je later toevoegt, door de rug naar de hand laten vloeien en zo tot een fijne, stabiele aanleuning te komen? Hoe kun je een paard in halt op het achterbeen brengen?

Goede vragen, nu het antwoord nog....
...zij het dat je laatste vraag wellicht het belangrijkste is.

Wat ik vermoed, is dat je 'methode Baucher' als het ware bovenop je eigen manier van rijden plakt.

De andere optie is, probeer 'op nul te beginnen'.

Voor een mens geldt hetzelfde als voor een paard: spant één gewricht aan, bewegen de andere gewrichten stuk voor stuk 'niet meer vrij'.
Ik stel me een jong, onbedorven paard voor, dat met vriendelijke woorden een bit in krijgt, rustig ergens staat, en terwijl er nog steeds vriendelijk gepraat wordt, iemand zachtjes iets met de teugels doet, en Knollie wordt uitbundig beloond als hij de gewenste reactie (= ontspannen) geeft.
Stap je dan (een paar dagen later oid) op, zie ik het wel zitten dat het dier de hand vertrouwt, kun je het dier helpen te ontspannen met een paar minuscule hulpjes, en kan het dier prettig door het lijf bewegen.

(En je kunt een paard in halt op de achterhand brengen, gewoon zachtjes vragen, maar niet in de mond, maar met je hand bij de boeg. Ik vind het zelf geen slecht idee om een paard te laten voelen dat dit dus ook kan. Maar somehow vermoed ik dat Baucher dit deed.)

Citaat:

Voor mij is verbinding van achter naar voor essentieel, misschien wel het allerbelangrijkste voor een goedgaand paard. Ik snap niet waarom je impuls, dat zorgt voor die verbinding, voor de mogelijkheid tot een ontspannen rug, pas op het laatst toe zou willen voegen. Als de rug bol wordt, wordt het paard automatisch zachter in de aanleuning, een paard dat zacht wordt gemaakt in de aanleuning, heeft dat niet automatisch andersom.

Dit is taal waar ik aan gewend ben, maar 'eigenlijk niets van snap'.
Natuurlijk is impuls belangrijk.
Men neme een paard dat 'los gelongeerd wordt'.
Dat dier kan beslist met impuls lopen, met een prachtige ontspannen rug en uitgestoken staart - maar omdat er niets aan het hoofd vast zit, komt er geen verbinding met de hand tot stand.

En persoonlijk zou ik zeggen dat er wel contact kan zijn tussen hand en mond, maar 'tot dat' de rug 'bol' wordt, noem ik het liever geen aanleuning.

En ik vermoed dat het streven van Baucher is, dat een dier al zacht begint.
Dat er geen sprake is van 'het hoofd moet naar beneden en daarna wordt het pas leuk'.

irmaz schreef:

996981 schreef:

Het is dan ook een artikel, geen boek. Dat leest vast sneller. De twee artikelen die ik gelezen heb over Baucher in combinatie met video’s prikkelen bij niet om meer te lezen.

Staat je helemaal vrij om dan af te haken hoor. Ik wil mijn mening niet baseren op 2 interpretaties zonder dat ik zo veel mogelijk weet van de methode zelf, dus ben ik aan het boek begonnen

996981 schreef:

Als ik het lees rijst continu bij mij de vraag: “hoe dan?” Hoe kan een paard ontspannen door het lijf gaan, als hem vanaf het eerste moment gevraagd wordt los te laten in de kaak? Hoe kan zo’n paard de hand gaan vertrouwen? Hoe kan zo’n paard de impuls die je later toevoegt, door de rug naar de hand laten vloeien en zo tot een fijne, stabiele aanleuning te komen? Hoe kun je een paard in halt op het achterbeen brengen?

Zoveel vragen, geen antwoorden...

Hij geeft de antwoorden, maar het lastige is ze te begrijpen. Daarna is een volgende stap ze zelf toe te passen om ze te voelen.

996981 schreef:

Wel een beeld dat in mijn ogen een logisch gevolg is van deze methode: paarden die gespannen ogen, geen verbinding maken van achter naar voren, achter de teugel gaan, veel aanleuningsfouten tonen, vaak taktfouten hebben en aanspanning en ritme missen.

Hij roept in zijn boek precies het tegenovergestelde beeld op, dus ergens gaat er in jouw vertaling/voorbeelden mogelijk iets mis.

996981 schreef:

Voor mij is verbinding van achter naar voor essentieel, misschien wel het allerbelangrijkste voor een goedgaand paard. Ik snap niet waarom je impuls, dat zorgt voor die verbinding, voor de mogelijkheid tot een ontspannen rug, pas op het laatst toe zou willen voegen. Als de rug bol wordt, wordt het paard automatisch zachter in de aanleuning, een paard dat zacht wordt gemaakt in de aanleuning, heeft dat niet automatisch andersom.

De impuls voegt hij als eerste toe in de beweging, eerder heeft het ook weinig zin.
Hij doet hetzelfde wat jij schrijft maar beschrijft het anders, jij verwart het soepel maken met aanleuning maar het is niks anders dan een oefening om het bit te leren vertrouwen en het paard te leren hoe hij zijn lijf moet gebruiken. De aanleuning komt ook bij Baucher pas bij de introductie van de beweging, dus na toevoegen van impuls. Hij noemt het alleen geen aanleuning maar beschrijft een gewicht van zijn hand dat naarmate het paard vorderd steeds minder wordt (zachter in jouw termen). Voor hem hoort er bij een kracht door het been (beenhulp) altijd een kracht van de hand omdat je anders het evenwicht verstoord, hij sluit dus altijd de brug. Hij kent, voorzover ik nu heb gelezen, ook geen aparte handhulp om dezelfde reden.

Vraagje voor jou: Wanneer vraag jij je paard aan je teugel? Voor je wegstapt of daarna?

knollentuin schreef:

geerke schreef:

Fransen en dressuur is nooit een beste combi geweest

Nog steeds niet echt als ik de verhalen van m'n geëmigreerde vriendin hoor