Het is nu twee dagen na de begrafenis en er is een hoop gebeurd.
Het was een mooi afscheid en ik kijk er met een redelijk goed gevoel op terug.
Maar hetgeen waar ik al een beetje bang voor was gaat gebeuren, ik vertrek maandag naar Duitsland om daar weer te gaan wonen. Niet alleen vanwege de paarden, maar vanwege nog een paar andere zaken.
Ik heb altijd al het plan gehad om ooit weer terug te gaan, maar niet op deze manier. Het ergste van alles is dat ik de beslissing heb gemaakt om mijn paard niet mee te nemen. Reden hiervoor is dat ik door de week niet thuis ben maar studeer in de stad, en in de weekenden heb ik het te druk met dingetjes regelen voor het bedrijfje. Als ik mijn paard mee zou nemen zou dat dus betekenen dat hij een zeer lange reis moet maken, in een vreemde omgeving komt en dat ik niet eens tijd voor hem zou hebben en hem slechts een knuffel kan geven. Maar ik vind het zo erg, ik voel me echt schuldig dat ik hem na al die jaren achterlaat. Maar ik weet ook geen betere oplossing. Hij gaat naar een goede vriendin van mij, die hem bijna net zo lang kent, die er ook in voor en tegenspoed voor hem was en die bij wijze van spreken kan lezen en schrijven met hem. Ik weet dat ik het niet beter zou kunnen doen, maar toch hè. Zou hem het liefste bij mij houden, egoistisch maar waar. Ik zal onze ritten samen missen, banjeren door het bos, puur lol maken, doen waar we zelf zin in hebben. Dat zal anders worden, eigenlijk zal ik nog maar erg weinig rijden.
Ik wil jullie bij deze allemaal bedanken voor de gezelligheid op bokt, het was een plezierige verslaving! Voorlopig zal ik niet op bokt komen, maar zodra ik mijn internetaansluiting heb plaats ik wel weer wat, helaas zit het fanatieke bokken er voor mij niet meer in.
Allemaal veel geluk toegewenst, en wie weet tot ooit.
Liefs mirte
Laatst bijgewerkt door Mirte op 30-11-02 19:14, in het totaal 2 keer bewerkt