Geplaatst Dylano is een 13 jarige new forest pony van 143 cm. Ik heb hem sinds november 2017. Ooit wil ik met hem echte wedstrijden gaan rijden maar daar zijn we nog niet aan toegekomen haha. Wij als combinatie moeten echt heel erg naar elkaar toe groeien. Het gaat steeds beter, maar nog niet goed genoeg.
Nee, mijn once-in-a-lifetime pony is Dylano niet. Wel doe ik nog steeds mijn best om er iets van te maken. Want hoe moeilijk het ook kan zijn met hem, zo veel ben ik van hem gaan houden (op de goede dagen). Hoe gaaf zou het zijn als het me ooit lukt om met hem mooie punten te rijden
Winter
Eigenlijk is er niet veel gebeurd. De hele maand februari heeft het gestormd, alles stond blank en we hebben dus ook alleen in de binnenbak gereden. Op 1 maart konden we eindelijk na 3,5 maand weer naar buiten met redelijk okay weer!
Voorjaar
We hebben foto's gemaakt bij bloesembomen. Was wel grappig, dit wilde ik al een paar dagen maar steeds kwam het er niet van. 2 dagen nadat we de foto's hadden gemaakt, waren de bomen uitgebloeid.
In het voorjaar hebben we veel gebruik gemaakt van het weer dat ineens super mooi was. Dat betekende veel buitenritten! Meestal gewoon rond de stal maar ook eens met de trailer naar een stukje Veluwe dichtbij. Ook zijn we naar Bussloo gereden om weer eens crosshindernisjes te oefenen. Dit ging eigenlijk wel redelijk goed, sommige sprong hij zelfs in 1x.
In april heeft Dylano een paar dagen flink kreupel gelopen maar met behulp van een hoefsmid die toevallig aanwezig was ontdekten we dat er een hoefzweer zat in rechtervoor. Deze is eruit gesneden en toen was hij ook gelijk weer pijnvrij gelukkig.
Op 20 april begon mijn zomervakantie (examenjaar zonder examens
) dus lekker veel tijd om naar Dylano te gaan! Vanaf hier ging het ook snel heel veel beter met het rijden. Ik kreeg elke week les, waarin we beide de dressuur en het springen oefenden.
Zomer
Eindelijk!! De eerste zomer dat ik mee ging doen aan oefencrossen (in 2018 en 2019 enkel in het najaar gedaan). Alleen, Wát. Een. Drama. !! Renswoude was de eerste, maar pfft ik heb daar gewoon halverwege in het parcours 10 minuten stil gestaan om te huilen. Het ging zó slecht, echt alles weigerde Dylano minstens 2x. Ik was wanhopig, want dit was wat ik het liefste deed maar mijn pony is er te onzeker voor. 2 weken later was in Ede en dat ging wat fijner. In augustus heb ik een crosstraining bij Roxana Graman gedaan. Dit ga ik nog vaker doen want het het voelde heel goed. Zo veel nut heeft het nog niet gehad want ook de volgende oefencrossen waren een weigerfeestje. Maar ik ga het gewoon vaker doen want ik wil zo graag dat ik met Dylano foutloos een cross kan rijden.
Ondertussen hebben we de oude trailer weggedaan en een mooie nieuwe gekocht. Begin van het jaar kochten we de oude met het idee "om af en toe weg te kunnen", maar dat is een beetje uit de hand gelopen
Het was niet meer veilig dus een betere was hard nodig!
Ook heb ik een prachtige fotoshoot gedaan bij Nina Guiking op de Loenermark. Ik ben echt zo ontzettend blij met de foto's
Najaar
Onder andere doordat ik ben gaan studeren, ben ik gestopt met lessen. Maar ook omdat ik het niet meer op deze manier wilde. Het was te geforceerd. Mijn instructrice wilde dat ik Dylano in minuut 1 met zijn kop naar beneden moest rijden. Werd hij sterk (en dat doet hij altijd en ik ben er nog steeds niet achter waarom), dan moest ik net zo lang druk geven tot hij naar beneden ging. Het ging dus niet vanuit de ontspanning maar vanuit dwang. Na de les had ik altijd spierpijn in mijn armen. Op een gegeven moment dacht ik bij mezelf, dit kan zo niet langer. Hier worden ik en Dylano allebei niet blij van. Dus ik ben nu bezig om een andere rijstijl te ontwikkelen. Deze zal meer gericht zijn op ontspannen over de rug lopen dan "kop in de krul". Lastig, want iedereen om mij heen rijdt hun paard perfect rond en ik met mijn bolle pony pruts maar wat aan. Ik hoop wel de B dressuur op een verantwoorde manier te kunnen halen.
Nog een prachtige dag in het bos
Winter
Vaak als ik het zadel op Dylano zijn rug legde, deed hij boos kijken en schudden met zijn hoofd. Het viel me al langer op, maar elke keer als ik het zei tegen mijn vader vond hij het onzin. Nu eindelijk heb ik hem zo ver gekregen om de zadelmaker te bellen voor een controle van het zadel. Deze komt in januari. Ik rijd 1x p/w zonder zadel en dan is hij ook veel fijner ontspannen te rijden. Er zijn wel een hoop probleempjes nog maar dan wordt het echt een heel lang verhaal. Komt erop neer dat Dylano niet echt fijn loopt op het moment. Ik ga eens aan een goede ruiter op stal vragen om Dylano te rijden. Ik ben zo benieuwd wat zo'n ruiter voelt aan hem, of de problemen rijtechnisch zijn of dat er toch iets in zijn lichaam niet helemaal lekker zit.
In november merkte één van mijn bijrijdsters op dat Dylano linksachter een iets dikker been had. Dit bleek door mok te komen
Gelukkig waren we er vroeg bij met sudocrême/betadine smeren dus het is al grootendeels genezen. We houden hem wel even een tijdje binnen om modderpootjes te voorkomen, we willen natuurlijk niet dat de mok blijft terugkomen.En dan zijn we alweer aan het einde van het jaar gekomen!
Mijn doelen voor komend jaar:
- *Meer plezier maken! Ik ben vaak te ongeduldig en kan heel teleurgesteld of boos worden op Dylano
*Verder komen met de dressuur, dus Dylano goed over zijn hele lichaam laten lopen. Dit hopelijk met een nieuwe instructrice.
*Zo veel mogelijk oefencrossen rijden achter anderen aan om hem meer vertrouwen en plezier te geven
) 