Moderators: C_arola, Coby, Nicole288, Dyonne
Nabster schreef:Gelag.
Ik wens je veel sterkte, het is jammer als iets wat je zo graag wil, nooit gaat gebeuren.
Ik vind dat een dier wat echt pijn heeft ingeslapen moet worden trouwens. Lief hebben is ook laten gaan.
Pumpkins schreef:Wat een verhaal en zuur om er na zoveel stappen achter te komen waar een deel van de pijn vandaan komt.
Geen ervaring met kissing spines, maar is het juist niet prettig voor hem om hem wel goed in bespiering te houden? Zij het vanaf de grond trainen?
Heel veel sterkte met het verdere verloop.
Gini schreef:Heb je een dierenarts waar je een beetje een toekomstplan mee kan uittekenen? Want het is heel wat en ik begrijp maar al te goed dat je het soms allemaal niet meer weet. Als je dan iemand langs je hebt staan die heel rustig en realistisch het pad met je mee af kan wandelen, kan dat toch wel een grote opluchting zijn. Het gevoel van er toch niet helemaal alleen voor te staan.
timokyana schreef:Wat een verhaal van jou en je lieve Woods. De liefde voor hem spreekt uit de woorden die je schrijft.
Ik herken je verhaal te veel... maar daar gaat het hier niet om.
Ik wil je een ding meegeven en ik denk eigenlijk dat je dat al heel erg doet. Het mentale stukje niet uitvlakken.. Ik ben bij mijn merrie de grens over gegaan met de knoop doorhakken terwijl ik achteraf nu heel duidelijk zie dat het mentaal echt op was voor haar.
Ze had zoveel stress, chronisch en dit was echt niet zichtbaar voor iedereen. Het zat hem in de kleine dingen, in zichzelf keren, tanden knarsen etc tot auto mutileren aan toe. Helaas is mijn verzoek eerder niet gehoord door de dierenarts maar 3 weken geleden gelukkig wel.
Ik wens jou heel veel sterkte en wijsheid toe en ja het is vreselijk zuur. Maar ik hoop dat je op een dag met een dikke glimlach aan jouw knappe reus kunt terug denken en alles wat je hem bespaart hebt.
Ik hoop dat jullie een manier vinden om nog even van elkaar te genieten zo lang het gaat
geerke schreef:Nabster schreef:Gelag.
Ik wens je veel sterkte, het is jammer als iets wat je zo graag wil, nooit gaat gebeuren.
Ik vind dat een dier wat echt pijn heeft ingeslapen moet worden trouwens. Lief hebben is ook laten gaan.
Je hebt pijn en pijn...laat mij dan ook maar inslapen dan.
Voor een paard wat niets hoeft,zijn eigen tempo kan bepalen is er nog best een leuk leven in het verschiet.
TS heeft kennis genoeg om te weten wanneer het niet meer paardwaardig is.
Nabster schreef:Gelag.
Ik wens je veel sterkte, het is jammer als iets wat je zo graag wil, nooit gaat gebeuren.
Ik vind dat een dier wat echt pijn heeft ingeslapen moet worden trouwens. Lief hebben is ook laten gaan.
timokyana schreef:Wat een verhaal van jou en je lieve Woods. De liefde voor hem spreekt uit de woorden die je schrijft.
Ik herken je verhaal te veel... maar daar gaat het hier niet om.
Ik wil je een ding meegeven en ik denk eigenlijk dat je dat al heel erg doet. Het mentale stukje niet uitvlakken.. Ik ben bij mijn merrie de grens over gegaan met de knoop doorhakken terwijl ik achteraf nu heel duidelijk zie dat het mentaal echt op was voor haar.
Ze had zoveel stress, chronisch en dit was echt niet zichtbaar voor iedereen. Het zat hem in de kleine dingen, in zichzelf keren, tanden knarsen etc tot auto mutileren aan toe. Helaas is mijn verzoek eerder niet gehoord door de dierenarts maar 3 weken geleden gelukkig wel.
Ik wens jou heel veel sterkte en wijsheid toe en ja het is vreselijk zuur. Maar ik hoop dat je op een dag met een dikke glimlach aan jouw knappe reus kunt terug denken en alles wat je hem bespaart hebt.
Ik hoop dat jullie een manier vinden om nog even van elkaar te genieten zo lang het gaat
neetoch schreef:Gini schreef:Heb je een dierenarts waar je een beetje een toekomstplan mee kan uittekenen? Want het is heel wat en ik begrijp maar al te goed dat je het soms allemaal niet meer weet. Als je dan iemand langs je hebt staan die heel rustig en realistisch het pad met je mee af kan wandelen, kan dat toch wel een grote opluchting zijn. Het gevoel van er toch niet helemaal alleen voor te staan.
Ik heb een geweldige da. Geen toekomstplan, want ik ben heel stellig in het nooit meer een zadel er op willen leggen. En het aan de grond trainen zie ik voorlopig ook nog niet zitten om voorgenoemde redenen. Hij zit in de WAO, zoals een onbekende dat zo grappig aan mij verwoorde. Maar als ik aangeef dat het klaar is, dan hoef ik maar te bellen en dan wordt hij ingeslapen. Dat gesprek is idd al gevoerd met mijn da en dat geeft een hoop rust.