Geplaatst Het jaar begon heerlijk. In de frisse winterzon reden we onze ritten in het bos, genietend van de uitzichten, de stilte, de dieren en de natuur.
1.
2.
Hij heeft er lange tijd niet zo strak in conditie uitgezien. Goed in de spieren, geen grammetje vet en een waanzinnige conditie. Okee en smerig. Modder en natte plassen waren favoriet. Hoera voor de deken
3.
En toen gingen we onderuit in het bos. We moesten een redelijk steil pad af. De grond leek droog, maar de ondergrond bleek nat en glad te zijn. Jim gleed met zijn voorbeen weg, draaide zijn lijf in een twist om maar overeind te blijven. We zijn ons kapot geschrokken. Ik ben afgestapt en naar huis gelopen. Hij liep niet kreupel, maar niet okee. De dierenarts is geweest, de chiropractor is geweest: 4 weken stappen, waarvan de 1e 10 dagen Metacam. Dus we gingen aan de wandel.
4.
Na 4 weken kregen we groen licht en mochten we weer gaan opbouwen. Bij gebrek aan een goede bak ging dat in het bos. Geen straf
We begonnen met stapritjes en gingen steeds een beetje verder.
5.
De avonden werden langer en dat maakte het een stuk makkelijker.
6.
Tussendoor speelden we ook heerlijk in de bak, aan de hand, vrijheidsdressuur of gewoon lekker los klooien (en rollen in het zachte zand
)7.
In mei reden we onze eerste rit weer naar de Posbank. Een rit van 15km, veel stappen. Maar wat een uitzicht weer. Het was genieten! Ik maak altijd oortjesfoto's en plaats deze vaak bij de weerfoto's van RTL. En zowaar, onze foto is de hele avond en nacht uitgezonden
8.
De weide ging weer open en ook dat was weer genieten! Gelukkig konden we weer rijden, want anders zou hij dichtgroeien. Maar nu bleef hij mooi op conditie.
9.
10.
En toen sloeg het noodlot toe. Er waren wat wisselingen in de kudde geweest en met een van de paarden klikte het niet. Het ging totaal mis. Elke dag haalde ik hem met nieuwe wonden uit de groep en hij werd kreupel. Kak.
11.
Dierenarts erbij, chiropractor er weer bij en hetzelfde recept als van de winter. het zat hoog, SI/heup/lage rug. Dus pijnstilling en stappen. En bij voorkeur niet in de groep omdat het gedonder was. Helaas
12.
Stappen mocht 20-30min er naast of er op over rechte paden, vlakke bodem. Dus we maakten regelmatig heen en weertjes. Gelukkig hebben we de Veluwezoom in de achtertuin, dus dat ging gelukkig prima.
13.
Eind september kwam er weer een grote verandering: een vriendinnetje! En dat was spannend, zowel voor het vriendinnetje als voor autist Jim
Ze hebben eerst een tijd naast elkaar gestaan. Dit omdat Jim moest wennen en Noura een fikse wormbesmetting had. Maar ze konden al wel aan elkaar ruiken.
14.
Inmiddels staan ze alweer een tijdje bij elkaar en sinds afgelopen week met nog 2 pony's. Onze eigen kleine mini-kudde. Overzichtelijk en rustig. Met Noura is het dikke mik en het is een enorme rijkdom om ze zo samen te zien
Hoe het met de blessure gaat, dat zal de tijd uitwijzen. Hij loopt beter. We mogen opbouwen. Maar hij loopt nog niet goed. We rijden nu max 5km in het bos, om de dag, op zoveel mogelijk rechte paden, veel stappen, af en toe een drafje en galopje. Dat doet hem mentaal goed, hij wil graag lopen, fysiek kan hij het aan, maar toch loopt hij nog niet zoals hij zou moeten. Begin december wordt hij weer door een osteopaat behandeld en dan hoop ik dat zij het zo los kan maken en dat dat dan het probleem is. Zo niet, dan zullen we de dierenarts weer moeten bellen.
Dus we zitten weer even in een down, maar ik hoop dat we volgend jaar weer naar de ups kunnen.
Voorlopig geniet ik van mijn prachtige en lieve duo en duim ik voor een positieve toekomst.
geniet van je leuke haf (en natuurlijk ook de nieuwe mooie aanwinst)! 
