Bokt.nl

Juut schreef:

Eerlijk gezegd: ik vind zulke merries eigenlijk best vervelend: van die types die direct zuur worden wanneer ze vinden dat een ander paard naast/ achter ze loopt tijdens het rijden.

Hierin ook ervaring dat een merrie na een rit van 1 1/2 uur ineens besloot mijn ruin niet leuk te vinden, en mij tegen mn enkel mepte. Of die kennis die bij een gezamelijke rit direct meldde een grote ruimte nodig te hebben, want Merrie...
En nu heb ik zelf zo'n dame. Chagerijnig hoofd als een stalgenoot naast of achter me rijdt. 2 paarden is ze wat vaker mee samen op stap gegaan, en lijkt ze nu te dulden. Maar een nieuw paard kreeg gister 2 achterhoeven te zien (niet raak) omdat ze hem te dicht bij vond lopen. Is er hoop voor ons? Is dit een kwestie van ieder ander paard leren kennen, en van daar uit dulden? Of moet ik me er bij neer leggen dat ik nu zelf een pony heb met een bubbel? Het is een jonkie die nog wel wat levenservaring op mag doen...

Sas_Mon schreef:

Ten eerste, als ik met een paard loop of erop zit ben ik de baas. Je hebt als paard zijnde dus van andere paarden af te blijven. Het is mijn verantwoordelijkheid tegen andere ruiters/paarden te zeggen op afstand te blijven zodat mijn paard het niet op hoeft te lossen. Aan de andere kant als ze het heft in eigen hand neemt krijgt ze op haar donder. Dat geld voor eten, andere mensen, andere paarden etc. Je bent van mij tot je vrij bent. Als mijn paard naar een ander uithaalt, trekt, een hap neemt etc moet ze eerst door mijn grenzen heen om daar te komen. Die grenzen bewaak ik. Dat weet mijn paard en daarom kan zij erin ontspannen. En nee dat gaat, zeker met een merrie, niet altijd vanzelf maar daar wennen ze snel genoeg aan.

ikke schreef:

Sas_Mon schreef:

Ten eerste, als ik met een paard loop of erop zit ben ik de baas. Je hebt als paard zijnde dus van andere paarden af te blijven. Het is mijn verantwoordelijkheid tegen andere ruiters/paarden te zeggen op afstand te blijven zodat mijn paard het niet op hoeft te lossen. Aan de andere kant als ze het heft in eigen hand neemt krijgt ze op haar donder. Dat geld voor eten, andere mensen, andere paarden etc. Je bent van mij tot je vrij bent. Als mijn paard naar een ander uithaalt, trekt, een hap neemt etc moet ze eerst door mijn grenzen heen om daar te komen. Die grenzen bewaak ik. Dat weet mijn paard en daarom kan zij erin ontspannen. En nee dat gaat, zeker met een merrie, niet altijd vanzelf maar daar wennen ze snel genoeg aan.

Meet Tante Taart........

Sas_Mon schreef:

Ten eerste, als ik met een paard loop of erop zit ben ik de baas. Je hebt als paard zijnde dus van andere paarden af te blijven. Het is mijn verantwoordelijkheid tegen andere ruiters/paarden te zeggen op afstand te blijven zodat mijn paard het niet op hoeft te lossen. Aan de andere kant als ze het heft in eigen hand neemt krijgt ze op haar donder. Dat geld voor eten, andere mensen, andere paarden etc. Je bent van mij tot je vrij bent. Als mijn paard naar een ander uithaalt, trekt, een hap neemt etc moet ze eerst door mijn grenzen heen om daar te komen. Die grenzen bewaak ik. Dat weet mijn paard en daarom kan zij erin ontspannen. En nee dat gaat, zeker met een merrie, niet altijd vanzelf maar daar wennen ze snel genoeg aan.

Letizia schreef:

Hmm, die van mij kan ook narrig wezen naar andere. Trappen doet ze niet vaak, maar durft het wel.
Ik corrigeer met m'n stem. Nu rij ik nooit met zweep, maar 100% zeker dat dit averechts werkt.
Ik wil niet oordelen over andere paarden, maar ik weet dat het bij die van mij deels voortkomt uit onzekerheid. Als ik ze dan een paar ferme tikken zou geven, wordt dat echt niet beter, zou het eerder verergeren, want buitenom haar onzekerheid, wordt ze ook nog bang gemaakt
Ik waarschuw mensen er voor en ik probeer zulke situatie te voorkomen.
Die van mij is ook geen dominante tante. Ze heeft alleen helaas geleerd dat als ze boos doet tegen anderen, deze vaak wel aan de kant gaan.

Nikass schreef:

Letizia schreef:

Hmm, die van mij kan ook narrig wezen naar andere. Trappen doet ze niet vaak, maar durft het wel.
Ik corrigeer met m'n stem. Nu rij ik nooit met zweep, maar 100% zeker dat dit averechts werkt.
Ik wil niet oordelen over andere paarden, maar ik weet dat het bij die van mij deels voortkomt uit onzekerheid. Als ik ze dan een paar ferme tikken zou geven, wordt dat echt niet beter, zou het eerder verergeren, want buitenom haar onzekerheid, wordt ze ook nog bang gemaakt
Ik waarschuw mensen er voor en ik probeer zulke situatie te voorkomen.
Die van mij is ook geen dominante tante. Ze heeft alleen helaas geleerd dat als ze boos doet tegen anderen, deze vaak wel aan de kant gaan.

Mijn paard loopt ook direct met de oren in de nek als er een paard nadert, en ze dreigt wat (zonder dat dat heel heftig is) en ze kan lang niet naast of achter of voor elk paard lopen. Ze kan dan heel druk worden, gaan bokken of narrig doen.
Maar mijn paard is bang en allesbehalve dominant!
Het is dus wel van belang dat je achterhaalt waar het gedrag van je paard vandaan komt.
Mijn paard dwingen te gehoorzamen is geen beste optie want dan raakt ze in paniek. Mijn paard heeft veel persoonlijke ruimte nodig en dat krijgt ze van mij.
Ze heeft een paar vriendjes waar ze wat closer mee kan zijn en dat is fijn, maar ze mag zijn wie ze is en ze wordt door mij niet in het gareel geslagen, zeker niet!

Sas_Mon schreef:

Er zit voor mij een enorm verschil in verdedigen vanuit angst en aanvallen vanuit dominantie. Het is mijn verantwoordelijkheid als baas over het paard om te zorgen dat mijn paard niet in de situatie komt waarin ie zich moet verdedigen. Door bijvoorbeeld andere mensen te vragen aan de kant te gaan of andere paarden in de wei aan de kant te jagen. Dat is mijn taak en als ik die goed uitvoer hoeft mijn paard niet nerveus te zijn en het zelf op te lossen. Als ik een nerveus paard heb met een grote persoonlijke ruimte dan heb ik daar rekening mee te houden. En ja ik los het ook het liefst met mijn stem en houding op wanneer nodig maar nog liever voorkom ik het. Wat nog steeds niet begekent dat ik het pik als welk paard dan ook door mijn persoonlijke ruimte gaat om een ander paard te vertellen wat ie wel en niet mag. Je mag als paard zijnde alles aangeven, maar wel op een nette manier en niet door iemand het licht uit de ogen te slaan zolang ik de baas ben.

NatasjavE schreef:

Ik heb zo’n dominante merrie. (Dominant, echt niet bang)

Ze is gewend dat alle paarden voor haar aan de kant gaan op het moment dat zij er aan komt. Ja zo werkt dat uiteraard niet in de bak.
Ze slaat overigens nooit en vliegt niemand aan. Het blijft bij zich nog groter maken en zeer boos kijken op het moment dat ik andere passeer.
Het is overigens alleen in het begin dat ik erop zit. Na een minuut of 5 is ze meer op mij geconcentreerd en dan doet ze het niet meer.

Soms rij ik wel eens met een paard in de bak die serieus bang is voor die van mij. Ik zorg dan een beetje dat ik niet recht op die persoon af rijdt omdat dat diertje nog wel eens patsboem wil omdraaien als hij mijn merrie op zich af ziet komen.

Ik zou dus zeggen TS, zorg dat je haar aan het werk zet zodat ze zich op jouw concentreert.

Ayasha schreef:

Nu moet ik zeggen MWM dat mijn ruin dat ook doet. Die legt twee keer zijn oren plat en ik waarschuw twee keer en de 3e keer mept hij. En gelijk heeft hij ook al heeft paard dat slachtoffer is niet veel keuze. Dat beseft mijn ruin natuurlijk niet. Hij mept eigenlijk ook nooit raak terwijl ik weet dat hij dat echt wel kan als hij wil. Dus ook de eerste uithaal is een waarschuwing lijkt het. Veelal krijg je dan een boze ruiter van het andere paard en dan zeg ik heel rustig "ik heb je al 2 keer gevraagd om niet op 2cm te passeren. Nu heeft hij het je gevaagd. En de volgende is waarschijnlijk raak dus hopelijk snap je het nu wel."

Ik heb altijd geleerd om toch minstens een halve meter tussen mij en het andere paard te laten en dat vind ik IMO ook gewoon veilig. Ik heb ooit een heup gebroken zien worden door kort passeren en de ene ruiter haakte achter de andere ruiter haar been. Ruiter 2 haar been werd dus onnatuurlijk ver naar achter geforceerd en een half uur later was ze op weg naar het ziekenhuis.. Ook in een drukke losrijpiste is een halve meter gewoon haalbaar. In een rustige bak prefereer ik meer afstand. Een inschattingsfout kan gebeuren en zeker in een drukke losrijpiste is het soms niet anders dan dat je elkaar kort kruist of dat het eens mis loopt. (of in een drukke bak.) maar drie keer op 5 lijnen is geen foutje meer.

Dus ergens denk ik ook dat je realistisch moet zijn in die "bubbel". Is een bubbel van een meter ongeveer nu echt en onbegrijpbaar iets? Vinden wij mensen het leuk als willekeurige vreemden vlak langs ons komen lopen?