Blog
Wie ben ik? Marijke, 46 jaar. Orun instructrice, begonnen als springruiter en inmiddels omgeturnd naar dressuur. Met Adjudant en MDG Equestrians Connecticut heb ik Grand Prix gereden en met Eros Lichte Tour. Afgelopen jaar ben ik vooral druk geweest met revalideren en sinds vorige maand weer terug op wedstrijd.
Long time no blog...
De laatste maanden had ik niet zoveel inspiratie om te schrijven maar het wordt hoog tijd om jullie weer eens bij te praten. In maart ging ik een maandje op reis en daarna ben ik weer rustig begonnen met wat paardrijden. Hoewel rustig, na de eerste keer heb ik drie nachten niet kunnen slapen van de spierpijn
Maar verder was het gewoon rustig, eerst twee keer in de week en inmiddels drie keer in de week. Pas toen ik weer ging rijden merkte ik hoeveel ik het rijden gemist had en heel langzaam aan werd alles een beetje fanatieker. Zo fanatiek zelfs dat ik een startkaart aan mocht vragen met de allerknapste Santander. Eind juli ging ik voor het eerst op stap voor een rondje oefendressuur. Stresslevel op maximaal en het was allemaal nog niet zo simpel. In alle spanning vergat ik te rijden en dat helpt natuurlijk niet zo mee en Santander bleek in de ring een stuk scherper dan ik gedacht had waardoor ik de afstemming even moest vinden.
Al met al dus een heel leerzaam rondje voor ons beide want ondanks dat het nog niet zo ging als ik wilde gaf het me wel veel informatie om mee verder te trainen naar onze eerste wedstrijd samen.
Twee weken later was het zover. Ik had mezelf al bijna verstopt onder een berg van onzekerheid. Het was voor mij de eerste keer dat ik een paard vanuit niets in de subtop ging starten en dan ook nog in het ZZZ wat de klasse is die me het minst goed past maar wat op dit moment wel de meest logische keuze was. Kon ik het wel? Waren we er wel klaar voor? Als ik maar niet voor gek rijd. Nou ja, ga zo nog maar even door want zo maakte mijn hoofd overuren. En een starttijd vroeg in de avond zorgde er ook voor dat ik een hele dag had om me druk te maken over dit alles.
En toen was het zover. Losrijden was al fantastisch! Hij was zo ontzettend lief en braaf en liep zo fijn dat ik genoot van iedere seconde. Zo erg zelfs dat mijn dag al niet meer stuk kon voor ik de ring in reed.
Maar ook daar ging alles super goed, misschien zelfs wel boven verwachting. En dat vond de jury ook want op mijn protocol stond de magische score van 71,5%
Na een paar dagen roze wolk en een makkelijk weekje voor ons beide om bij te komen van dit avontuur gingen we aan de slag voor onze volgende wedstrijd. Iets minder spanning, iets meer vertrouwen en iets minder briljant gereden. Net wat meer rommeltjes en een hele dikke (ruiter)fout in de tweede pirouette. Maar toch was deze proef ook nog goed voor net geen 69%.
En toen kon ik iets doen waar ik een paar weken daarvoor nooit over had durven dromen namelijk mijn inschrijving voor het NK dressuur versturen.
Echt een bucketlist ding voor me om een keer daar te rijden tussen alle grote namen en onwerkelijk dat het na twee wedstrijden al zover is dat we daar heen mogen.
Gelukkig is mijn stresslevel weer door het dak aan het gaan hierdoor. Want het is toch wel even iets anders dan een gewone wedstrijd en zo last minute moest er ook best veel geregeld worden en voor de zekerheid moet ik natuurlijk ook nog een kür op muziek hebben.
Op dit moment wissel ik een beetje af tussen
, 
en 
maar ik ben vooral heel trots op wat ik bereikt heb in de afgelopen maanden en ga volgende week keihard genieten van iedere seconde.
Rijden op het NK, en niet vergeten te genieten dat je daar rijdt. 
En als het dan even niet lukt, dan heb je toch wel gewoon je plek daar verdiend. Geweldig!
Vind jullie echt een prachtige combinatie, jij hebt ze altijd zo fijn aan het sjouwen!
