Bokt.nl

Cilli96 schreef:

Ik zou een afspraak maken met de huisarts en het met hem/haar hierover gaan hebben. Het is per persoon verschillend wat kan helpen. Deskundige zijn opgeleid om te kijken naar jouw situatie en hierbij de juiste handvatten aan te kunnen rijken.

Marije_1997 schreef:

Wat ik ook heb ik heb meer aan goeie vrienden dan aan "professionele" hulp. Mijn advies is dan ook altijd praat het over met vrienden.

Niemand gaat jou kunnen helpen je verlatingsangst weg te halen, jij bent zelf de enige die hiermee kan leren leven en een eigen manier kan vinden om hiermee om tegaan.

Cayenne schreef:

Hallo TS. Ik herken het wel een beetje. Ik heb zelf door omstandigheden ook verlatingsangst.
Geen autisme maar het komt hier door gebeurtenissen in het verleden waardoor het wel te verklaren is.
Ik heb wel therapie gevolgd, maar helemaal weg is het helaas niet.
Ik zou absoluut een psycholoog in de arm nemen!

Cayenne schreef:

Hallo TS. Ik herken het wel een beetje. Ik heb zelf door omstandigheden ook verlatingsangst.
Geen autisme maar het komt hier door gebeurtenissen in het verleden waardoor het wel te verklaren is.
Ik heb wel therapie (oa EMDR) gevolgd, maar helemaal weg is het helaas niet.
Ik zou absoluut een psycholoog in de arm nemen!

Bij mij werd steeds gezegd: "Ja, maar het is totaal onlogisch om je zorgen te maken!"
Ja, dat kun je wel zeggen, maar zo makkelijk werkt het helaas niet Die angst blijft wel, want ik zie dan meteen de scenario's voor me.
En zo gek zijn die niet, want het hart van mijn man staat stil tijdens een epileptische aanval, dus ik ben echt bang dat het een keer niet op gang komt.
Gelukkig heeft hij al een tijd geen aanvallen meer, maar die angst dat het opnieuw komt blijft hangen.

Cayenne schreef:

Happy_Hippie, ik heb mijn vorige bericht even aangepast met één van de redenen (er zijn er nog meer helaas).
Ja, ik kan het wel wat beter relativeren, vooral door therapie en geruststelling uit mijn omgeving. En natuurlijk mijn eigen relativeringsvermogen. Maar toch blijft het wel sluimeren hoor. Ik kan daarom ook heel slecht genieten van mooie momenten.

Citaat:

"Bij mij werd steeds gezegd: "Ja, maar het is totaal onlogisch om je zorgen te maken!"
Ja, dat kun je wel zeggen, maar zo makkelijk werkt het helaas niet "

Brainless schreef:

Heb je nog begeleiding?
Zo nee dan kun je een afspraak maken met je huisarts.
Deze kan je evt doorverwijzen naar de GGZ passend bij je hulpvraag.

Helemaal met PDD-Nos is het fijn iemand te vinden die met beide dingen ervaring heeft en je verder kan helpen.

@Marije-1997
Juist met verlatingsangst kan het zijn dat mensen zoals TS juist gaat claimen (omdat ze bang is de vriendschap te verliezen).
Tuurlijk is het belangrijk het bespreekbaar te maken, maar vaak zie je juist dat mensen minder makkelijk contact maken.
Om te zeggen dat ze het zelf moet lossen gaat niet helpen het is juist TOP dat TS erkent dat ze een probleem heeft waar ze tegenaan loopt en graag daar hulp bij wilt.

Mijn dochter heeft nu ook hulp (autisme en ernstig faalangst) en dat gaat nu super.
Jaren hebben mensen gezegd; joh je weet dat je het kan en hup doen.. maar zo werkt het niet.

Citaat:

Juist met verlatingsangst kan het zijn dat mensen zoals TS juist gaat claimen (omdat ze bang is de vriendschap te verliezen).
Tuurlijk is het belangrijk het bespreekbaar te maken, maar vaak zie je juist dat mensen minder makkelijk contact maken.
Om te zeggen dat ze het zelf moet lossen gaat niet helpen het is juist TOP dat TS erkent dat ze een probleem heeft waar ze tegenaan loopt en graag daar hulp bij wilt.

Cayenne schreef:

Ik zou je klachten voorleggen aan een huisarts en hem verzoeken je door te sturen naar het GGZ.

MyWishMax schreef:

Inderdaad naar de huisarts en daar vragen om je door te sturen.

En met vrienden praten klinkt heel leuk, maar je hebt veel meer aan mensen die ervoor geleerd hebben en jou dus kunnen helpen. Mijn vrienden bedoelen het goed hoor. 'Je hoeft je geen zorgen te maken, dat is toch nergens voor nodig!' 'Het zit echt tussen je oren, zo zit het helemaal niet'. Ik weet ook wel dat het probleem bij mij zit en misschien helemaal niet zo erg is, maar mijn gevoel/hoofd zegt van wel. En als er dan iets gebeurt waar ik bang voor was heb ik meteen zoiets van 'zie je wel'. Ik herken trouwens het weinig vrienden en moeilijk vrienden maken ook wel. Of ik krijg het commentaar dat ik meer open moet zijn tegen vrienden, terwijl ik dat niet meer doe uit zelfbescherming, omdat degene waarbij ik me wel opengesteld heb juist weg zijn gegaan Even zwart wit gezegd.
Nu is het bij mij meer bindingsangst geworden na een aantal vervelende ervaringen.

Ik vind trouwens een fijne psycholoog vinden ook lastig hoor, maar doe het wel via de HA. Alleen moet ik wel een bepaalde klik met iemand hebben, anders klap ik dicht

MyWishMax schreef:

Je belt gewoon om een afspraak te maken. Tegen de assistente zeg je dat je een afspraak wilt om te bespreken waar je het beste naar toe verwezen kunt worden of wat de opties zijn vanwege wat dingen waar je tegen aan loopt (als je niet uitgebreid wilt vertellen waarom).

Tegen de huisarts zeg je gewoon dat je graag hulp wilt bij je verlatingsangst en daarvoor met iemand wilt praten. Dan kan je vertellen waar je tegen aan loopt en dat je er echt last van hebt in het dagelijks leven. Het gaat niet om wat je het beste kan zeggen, hoor. Je wilt, zwart wit gezegd, gewoon hulp bij jouw verlatingsangst en daarvoor heb je de hulp van de HA nodig om te kijken waar je terecht kan en wat bij jou past.