Bokt.nl

Sintara schreef:

Ik denk ook dat je bit hier niet het probleem is. Als je afstapt, kan hij dan wel in stap verder?

Bralindy schreef:

Persoonlijk denk ik niet dat dit een bitprobleem is, maar een gedragsprobleem. Ik zou daar op focussen.

_Penotti schreef:

Ga en die galop eens op de volte en maak deze eens steeds kleiner.
Kijk zelf ook naar het middelpunt en grbruik ook je stem.
Komt hij terug uitgebreid belonen.
Moet je natuurlijk buiten wel de plek voor hebben.

En anders die galop maar eens poosje buiten niet doen en zo veel overgangen gaan rijden.

irmaz schreef:

Al gecontroleerd op wolfskiesjes?

En vergeet niet: een bit is zo prettig als de hand van de ruiter

Mizora schreef:

Had je een kimblewick met sleuven? In dat geval, ook een teugel boven de sleufteugel doen als het een trens is, dan pak je de sleufteugel er alleen bij als hij door de trensteugel heen loopt.

Jetta schreef:

Heb je het al eens zonder bit geprobeerd? Klinkt misschien vreemd, maar mijn paard, een behoorlijk stevige jongen, werd een stuk gezeglijker zonder bit.

bliksemflits schreef:

Is je probleem in de bak of op buitenrit? Misschien lees ik verkeerd maar dat is mij niet helemaal duidelijk

germie schreef:

Vaak is het gewoon meer trainen. Als het in de bak ook gebeurt is het eenvoudiger, je gaat op een volte en je gaat zelf met je lichaam langzamer zeg maar. Je doet met de hand niets en praat rustig tegen het dier, beloon uiteraard als ie terugkomt. Buiten is natuurlijk lastiger, en als het echt doorgaat zou ik dan een keer stevig inkomen van ho is ho. En daarna direct weer los en belonen.
Ik denk dat belonen bij terugkomen het belangrijkste is. Als hij niet echt op de loop gaat, dan is het dus iets wat je gecontroleerd op kunt zoeken om aan te werken.

Ga je naar bitten kijken, dan begint het met hoe veel ruimte is er in de mond?
Ongebroken is vaak zachter dan gebroken.
Bustrens of watertrens is vaak puur voor de mondhoeken, als het mondstuk gelijk is, dan is feitelijk de inwerking gelijk. Als jij dus een enorm verschil tussen een dubbelgebroken watertrens en een dubbelgebroken bustrens ervaart, dan is of het mondstuk wel degelijk anders, of het zit in de gevoeligheid in de mondhoeken.
Sommige paarden hebben liever massieve mondstukken, andere liever lichte. Kunststof kan ook nog een optie zijn.
Aurigan/Cyprium/Argentaan/koper, niet elk paard vindt dit fijn. Ook zijn er paarden die niet goed over nikkel kunnen en dan valt Argentaan of rvs bijvoorbeeld af.
Verder weet ik niet waar je woont, maar ik heb wel 50 bitten liggen, als je eens wat wilt proberen, dan kunnen we eens kijken als je in de buurt woont. Ik heb geen bedrijf, dus ben geen verkoper, en kan dus ongezouten een mening geven. Veel bitfitters verkopen Neue Schule, zullen ongetwijfeld goede bitten zijn, maar ik vraag me altijd af hoe onpartijdig ben je nog als je juist dit merk vooral daar vindt en weinig tot niet in winkels. Een ander minpunt vind ik dat de prijzen van juist NS bitten enorm omhoog gegaan zijn. Die bitten heb ik dus niet liggen. Wel diverse van Sprenger (aurigan).

goldenarrow schreef:

Ik denk dat je jouw probleem niet in de hand op moet zoeken, maar in je zit. Als hij op de plek blijft galopperen (wat ENORM veel kracht kost voor een paard), dan geef je blijkbaar met je zit aan dat hij dit moet doen en is hij hartstikke braaf. Zeker als hij achter de teugel kruipt zou ik vooral mijn hand eraf houden en het met zit oplossen.

Wat betreft het bit, ik zou (zeker zonder neusriem) altijd zeker voor een D-trens of kneveltrens gaan, zodat het bit nooit per ongeluk door de mond getrokken kan worden. Een ongebroken mondstuk ligt het meest stabiel, maar sommige paarden vinden dat helemaal niks. Mijn merrie gaat dan enorm overdreven kauwen, terwijl ze met een dubbgebroken mondstuk hem netjes gesloten houdt. Als de kimblewick goed werkt zou je die met 2 teugels kunnen gebruiken, dat je het 'trens'-gedeelte gebruikt voor het normale rijden en dat je de hefboom er af en toe even bij kan pakken. Maar nogmaals, ik denk dat jouw probleem eerder bij je eigen zithulpen ligt dan bij de kop van het paard

Ingrid_92 schreef:

Niet de oplossing in het bit zoeken maar in veel grondwerk. Kijk ook eens naar lessen werken aan de hand (academisch of klassiek). Paarden worden daar zoveel fijner van. Zo te lezen mist hij gewoon een stuk balans en met academisch of klassiek werken aan de hand kun je dat heel goed trainen.

PAARDENLOVE8 schreef:

watertrens van rubber misschien?

ElCid schreef:

Ongebroken bustrens is veel zachter en prettiger dan gebroken/ dubbelgebroken "rammeldingen". . Dat ligt stil in de mond en geeft geen ruis wat die andere dingen wel doen. De hulpen komen daardoor duidelijker en ook weer zonder ruis over. Daarnaast geeft een ongebroken bustrens minder druk op de lagen, paard kan met de tong nog wat invloed uitoefenen op het bit. Met gebroken bitten en met bitten met tongboog kan dat niet. Ondanks dat gebroken bitten veelvuldig gebruikt worden zijn er eigenlijk maar weinig paarden waar ze echt goed bij liggen.
Bitloos is misschien ook een ( tijdelijke) optie om wat meer rust in de mond te brengen en dan rustig een bit te introduceren.

Ik rijd geen enkel paard ooit nog een gebroken bit, altijd ongebroken of Billy Allen mondstuk, en heb paarden alleen maar zien verbeteren als ze een bit in de mond krijgen wat niet zo veel beweegt, wat eigenlijk logisch is. Overigens rijden wij nu vrijwel helemaal bitloos ( op bosal) omdat de paarden dan nog beter lopen.

Billy Allen trens; met rolletje en iets flexibel. Beide bithelften kunnen onafhankelijk van elkaar bewegen waardoor de hulpen beter doorkomen. Maar het bit ligt altijd heel rustig in de mond.
[ [url=m/WFwmn5.jpg]Afbeelding[/url] ]

Ongebroken bustrens.
[ [url=m/ECwHtT.jpg]Afbeelding[/url] ]

V_Naomi schreef:

Los van bovenstaande tips wat betreft dat het meer in training/zit zou zitten (kan idd wel) zou ik de trust enkel gebroken LOCKED bustrens aanraden. Ik heb met de mijne ook zowet elk bit dat jij noemt geprobeerd, vaak was het wel okee maar nét niet dat, nu met de locked trust echt enorm fijn contact! Zoals de jouwe accepteerd mijne ook geen de 'harde' hand (hard is eigenlijk een verkeerd woord, ik moet m gewoon standaard op 2 pinkjes en vooral zit rijden) en dat werkt dus het fijnste met de trust locked

_Penotti schreef:

ElCid

Ja eens met je verhaal.
Ongebroken is super zacht. En ik rij er ook graag mee.
Mijn vorige paard had ook duidelijk de voorkeur naar ongebroken.
Maar heb er nu 2 staan die geheel tegen de verwachting in beide geen ongebroken willen.
Niet van metaal, niet van kunststof, niet met een tongboog, gewoon niet.
Beide lopen ze dus beter op dubbel gebroken.

Dus het blijft toch ook nog paard afhankelijk wat ze fijn vinden.

Sizzle schreef:

Als hij zover terug komt dat hij op de plek galloppeerd gaat een ander bit niets helpen. Je zult iets moeten vinden waarmee hij uit die eigen focus komt en weer met zijn hoofd bij jou is. In feite is dit geen ander probleem dan hete paarden die in de proef moeite hebben met de eenvoudige galopwissel. Je moet het paard leren wachten.

Ayasha schreef:

Sizzle schreef:

Als hij zover terug komt dat hij op de plek galloppeerd gaat een ander bit niets helpen. Je zult iets moeten vinden waarmee hij uit die eigen focus komt en weer met zijn hoofd bij jou is. In feite is dit geen ander probleem dan hete paarden die in de proef moeite hebben met de eenvoudige galopwissel. Je moet het paard leren wachten.

Dat dus. Allerhande bitten aandragen gaat het gedrag niet oplossen. Als ie al halvelinge ter plekke galoppeert, is het nl niet zo dat ie echt door het bit heen trekt. (hij komt immers terug in tempo zodra je het vraagt, alleen niet terug naar draf.)

Ik zou in eerste instantie geneigd zijn om hem steeds naar halt te rijden als ie aan galoppeert en zodra ie de overgang terug maakt druk weg en belonen en proberen weer weg te stappen. (Elk pasje stap dat ie maakt belonen.) maar dan heb je kans dat ie op een punt zo pissig wordt dat ie er wél doorheen springt. Het punt met dit soort problemen is dat het heel moeilijk is om in te schatten wat te doen zonder dat je het paard kent of voelt.

Het probleem ontstaat pas wanneer ie eens gegaloppeerd heeft?

Alenthe05 schreef:

Heb niet veel tips, alleen consequent blijven. Ze zou als je wilt gaan aandraven en hij gallopeerd aan de oefening gewoon weer overnieuw doen. Soms ook de focus er niet teveel op gaan leggen. Klinkt eerder rijtechnisch idd... Hoe is hij aan de longe qua draven of gallopeerd hij dan ook gelijk aan? Misschien meer grondwerk en consequent blijven?

Natascha van Eijk is een super goedde bitfitter!
Wolfstandjes? Zie dat de tandarts al erbij is geweest... Al kunnen wolfstandjes net niet zichtbaar zijn..

Je schrijft dat hij dan over de zeik gaat, i dit gedrag geen verwend gedrag? Zo van dram gewoon door en krijg dan mn zin wel weer? Nee is nee.
Wat gebeur er als je hem echt zegt dat gaan we niet doen zoals jij dat wilt?

Ayasha schreef:

Met een beetje pech verongelukt ze dan als het het type is wat ik vermoed.

Alenthe05 schreef:

Ayasha schreef:

Met een beetje pech verongelukt ze dan als het het type is wat ik vermoed.

Snap je antwoord, ben ook benieuwd naar het antwoord..

Anders eens laten rijden door een prof die met zulke paarden ervaring heeft. Als ze het wil weten wat het is moet ze bepaalde dingen gaan uitsluiten of dit accepteren

Ayasha schreef:

Mwah, ik heb bij alle paarden die ik ooit gereden heb maar eentje gehad die een ongebroken trens fijner vond eigenlijk. Zelfs de huidige neuroot werd echt niet gelukkig van een ongebroken trens. Dus uitzondering ...
Ik denk dat je alles dat je rond een paard hangt echt heel individueel moet bekijken. Rijd nu voor het eerst in mijn leven met een kneveltrens. De jongste sloeg (in positieve zin) om als een blad aan een boom toen de kneveltrens er in ging. Ik dacht toen "goh, misschien vindt neuroot dit ook wel fijner" want: evenens stabielere ligging.
Neuroot maakte me heel snel duidelijk dat hij toch bij zijn bustrens bleef.

justkid schreef:

Ik heb een jong paard die heel vlot voorwaarts is (ben ik heel blij mee) en heel graag galoppeert (ook super blij mee) maar ook wat moeite met terug komen heeft vooral uit galop, ze verliest zichzelf een beetje en gaat harder en harder.

Waar ik mee bezig ben is zodra ze uit zichzelf gaat aandraven, of over haar tempo gaat stappen;
1) een teugel opnemen (je hand over de teugel laten glijden richting de mond)
bij geen reactie
2) teugel opnemen met je nagels naar je toe (je draait je hand)
geen reactie;
3) hand naar je toe halen, paard buigt zijn hoofd of naar links of naar rechts, lekker afwisselen dan wachten tot ze ontspant en meteen loslaten.
Je staat dan stil in een buiging.
Daarna gewoon weer met een heel ontspannen teugel verder stappen. Herhalen bij hetzelfde gedrag.
Wanneer je dit oefent in stap en draf en je bent heel consequent in het tempo wat jij wil en dat je paard moet volgen dan is het al heel snel genoeg om alleen je hand langs een teugel te doen.
Ik ben dit met mijn spitfire aan het trainen en het werkt heel goed. maar ik ben voorzichtig met de galop omdat het eerst in stap en draf heel goed bevestigd moet zijn. Galop doe ik absoluut want anders wordt ze heel chagrijnig maar ik moet echt heel goed het moment voelen waarop ze me gaat ontglippen, daarvoor vraag ik haar terug op zit , op stem, en op teugels.
Het gaat om de ontspanning in een buiging en uit de renfocus halen.
Misschien heb je hier wat aan. Ik heb dit zelf via een instructeur geleerd dus zo vanaf een schermpje is misschien niet helemaal te volgen.
Mijn doel is om op een touwhalster te kunnen rijden (dat gaat nu nog zeker niet) ik rij western dus ik wil die constante aanleuning uiteindelijk sowieso niet en probeer echt zoveel mogelijk op zit en stem te rijden.

Vooral met buitenrijden is het tempo kunnen bepalen zo belangrijk anders wordt het gevaarlijk. Meestal wordt buitenrijden juist ter ontspanning gedaan en gaat het allemaal wat minder consequent.
Je probleem zit niet in galop of bit maar in het volgen van jouw aanwijzingen met een enthousiast paard (zuinig op zijn )

edit; de eerste paar keren stond ik dus om de paar stappen stil, het duurde even voor ze de consequentie begreep, dat werd een heel kort buitenritje maar inmiddels (3 maanden verder )maken we al lange ritten en heeft ze deze buiging alleen even in het begin van de rit nodig en soms zelfs helemaal niet.