Bokt.nl

xPenny schreef:

Waarom denk je dat de relatie niet voor eeuwig zou duren?
Is dat meer een stukje van je onzekerheid? Waar baseer je dat op?

Zijn jullie al vaker op “dates” geweest waaronder jullie met z’n tweeën zijn?

Een gevoel kun je niet weg nemen, voor hetzelfde geldt zijn jullie voorbestemd voor elkaar, who knows

Misschien na een paar dates, kom je toch erachter dat dit niet de juiste jongen is, ondanks je gevoel vantevoren eerst anders aangaf.
Niks komt van een leien dakje moet je maar denken. Mij lijkt dit wel de moeite waard, om te kijken iig of jullie voor mekaar bestemd zijn.

Palmera schreef:

Iedereen komt op je pad met een reden. Dan kan tijdelijk zijn, dat kan voor altijd zijn.
Geniet van het moment, leer wat je kunt leren, en neem die (blijvende) herinnering mee in je leven.

Denk niet te moeilijk, leef nu. Wat komt dat komt en wat gaat dat gaat.

Zweverig? Vast wel! Maar hoe spastischer je doet nog voordat er uberhaubt iets gaande is, hoe ongezonder de relatie (doet er niet toe wat voor een relatie, vriendschap en buren zijn is ook een relatie) word.

Jilletje schreef:

Maar hoe kan je dan ontdekken hoe je gevoelens zijn als je niet op onderzoek gaat en je gevoelens wegdrukt?
En al zou het niet voor eeuwig zijn, dan kan je toch alsnog een hele leuke tijd hebben?!
Ik denk dat je het voor jezelf moeilijker maakt dan het is

Goof schreef:

Een relatie hoeft ook niet meteen eeuwig te duren. Zeker als je jong bent zijn relaties ook bedoeld om tr ontdekken, om van te genieten, om plezier te hebben en om uit te vinden wat je wel en niet wil in een toekomstige lange termijn partner en in je eigen leven.
Ga ervoor en geniet er gewoon van.

boemel schreef:

Leef in het moment en geniet van het moment.

De toekomst kan niemand je vertellen. Niet teveel twijfelen en denken.

Ir111 schreef:

Palmera schreef:

Iedereen komt op je pad met een reden. Dan kan tijdelijk zijn, dat kan voor altijd zijn.
Geniet van het moment, leer wat je kunt leren, en neem die (blijvende) herinnering mee in je leven.

Denk niet te moeilijk, leef nu. Wat komt dat komt en wat gaat dat gaat.

Zweverig? Vast wel! Maar hoe spastischer je doet nog voordat er uberhaubt iets gaande is, hoe ongezonder de relatie (doet er niet toe wat voor een relatie, vriendschap en buren zijn is ook een relatie) word.

Al komt iemand zonder reden op je pad. Ik zou er nog steeds voor kiezen om in het nu te leven. Niet te moeilijk doen over wat eventueel wel of niet zou kunnen komen (of niet). Je leeft nu.

Lynnepinny schreef:

Jilletje schreef:

Maar hoe kan je dan ontdekken hoe je gevoelens zijn als je niet op onderzoek gaat en je gevoelens wegdrukt?
En al zou het niet voor eeuwig zijn, dan kan je toch alsnog een hele leuke tijd hebben?!
Ik denk dat je het voor jezelf moeilijker maakt dan het is

Ik vind jouw profielfoto wel erg vermakelijk voor dit topic

Ik zou zeggen, probeer eens op date te gaan! Maak er geen hele heisa van, doe gewoon wat leuks/casuals en denk vooral niet nu al over een relatie en hoe lang die zou kunnen duren. Kijk even of het werkelijk wederzijds is, en als dat zo is, waarom niet? Je weet gewoon nog niet wat de toekomst zal brengen. En als het iets is van korte duur kan je er uiteindelijk alleen maar veel over leren. Ik ben net uit een relatie die maar een paar maanden heeft mogen duren, en ondanks de korte duur en het verdriet dat er vanaf mijn kant bij kwam, heb ik er wel enorm veel van geleerd.

anjali schreef:

MoppieFilou schreef:

Hoi!

Lang getwijfeld of ik dit topic zou aanmaken want ik ga nu echt klinken als een jong pubermeisje haha, maar ik dacht ik doe het toch .

In de club waar ik motorvlieg ben ik in contact gekomen met een jongen die daar ook vliegt. Ik had hem al wel vaker gezien daar en al gesproken ook. Ik denk (of mag ik zeggen dat ik er vrij zeker van ben) dat hij een oogje op mij heeft, en waar ik dat eerst niet bij hem had, lijkt het of er stilaan toch wel iets begint te groeien.
Laat ik er even bij vertellen dat ik tot een maand of twee terug nog totaal niet bezig was met jongens, terwijl er rondom mij meer en meer vriendinnen een vriendje kregen. Ik ben daar dus vrij laat mee, maar stilletjesaan begint er blijkbaar toch verandering in te komen. Opeens had ik het gevoel dat ik zo graag iemand zou hebben die er altijd voor mij is, waar ik bij terecht kan, waar ik plezier mee kan maken, maar ook vooral iemand die echt om mij geeft. Het liedje 'Someone to you' is hier dan ook al zot gedraaid en beschrijft echt gewoon hoe ik mij nu voel. Ik ben ook vrij onzeker op dat gebied, dus twijfel ik ook of dit geen "opvlieging" is omdat er eindelijk iemand om mij lijkt te geven op vlak van liefde. Dat geeft mij op één of andere manier wat meer zelfvertrouwen, waardoor ik (om het even cru te zeggen) met om het even wie een relatie zou willen beginnen omdat dit de eerste keer is dat iemand mij ziet staan.

Dus even verder over die jongen. Zoals ik al zei lijkt er dus ook bij mij iets te groeien, maar het punt is dat ik niet weet hoe het voelt om écht verliefd te zijn aangezien dat nog nieuw voor mij is.

Ik ben ook altijd iemand geweest die om te beginnen niet op zoek zou gaan naar een vriend. Ik zie wel wat er op mijn pad komt, echt zoeken doe ik niet want dat werkt meestal toch niet. Daarnaast ben ik ook van het principe, als je met iemand samen bent moet je er op dat moment van overtuigd zijn dat je een toekomst ziet met die persoon.

En dat is het hem nou net. Om bepaalde redenen (waar ik nu even niet verder over uitbreidt) denk ik dat een relatie met hem niet voor eeuwig zal duren. En ondanks dat dat tegen mijn principes is, kan je een gevoel niet onderdrukken en laat je je hart soms even beslissen, ondanks dat de bovenkamer er anders over denkt .

Hij heeft tot nu toe nog niks gevraagd over een eventuele relatie (dat is ook iets waarvan ik vind dat de jongen dat moet doen, dus dat zal ik zelf niet doen), maar ik zie het in de verte al aankomen en wil graag voorbereid zijn...

Het lastige is ook dat het echt een toffe jongen is en op deze moment (nog) goede vriend die ik bovendien dus ook vaak op de club zie, waardoor ik afwijzen moeilijk zou vinden. Er telkens mee geconfronteerd worden als ik hem zie en daarnaast het feit dat onze vriendschap daardoor misschien stuk zou gaan vind ik echt zonde...

Bokkers met raad voor dit verliefd (ben niet zeker maar denk dat ik dat wel kan stellen haha) meisje boordevol twijfels?

Je schrijft dat je afwijzen moeilijk zou vinden.Omdat je hem vaak op de club ziet,of om welke reden dan ook. Nee zeggen,als je dat zou willen,is ook iets wat geleerd moet worden.En kan op charmante niet-kwetsende wijze waardoor vriendschappen niet stuk gaan.Je was echter eerder van plan ja te zeggen begrijp ik uit je post?

NoeskaMoos schreef:

Ik ben het eens met bovenstaande reacties: dit soort zaken laten zich niet plannen, dus geniet er van als het komt.

En over het "hij moet het vragen": ik heb eigenlijk vanaf dat ik de basisschool verlaten heb ( ), nooit meer meegemaakt dat iemand op die traditionele manier verkering vraagt. Vaak gebeurt het meer een soort van dat je er samen achter komt dat 1+1 meer kan zijn dan "gewoon" 2 omdat je een fijne tijd kunt hebben. En dan breng je graag tijd samen door (wat je daten zou kunnen noemen ) en er mogen best hints gegeven worden als je hem leuk vindt, want hoe kan hij anders weten dat jij het ook ziet zitten? . Of het komt ter sprake in een gesprek: wat ben je samen eigenlijk?

Waarna die vraag nog best kan komen hoor, maar het helpt om daar zelf niet te passief in te zijn. De vraag komt niet spontaan uit de lucht vallen als je zelf niets doet.

_Penotti schreef:

Palmera schreef:

Iedereen komt op je pad met een reden. Dan kan tijdelijk zijn, dat kan voor altijd zijn.
Geniet van het moment, leer wat je kunt leren, en neem die (blijvende) herinnering mee in je leven.

Denk niet te moeilijk, leef nu. Wat komt dat komt en wat gaat dat gaat.

Zweverig? Vast wel! Maar hoe spastischer je doet nog voordat er uberhaubt iets gaande is, hoe ongezonder de relatie (doet er niet toe wat voor een relatie, vriendschap en buren zijn is ook een relatie) word.

Zweverig of niet, heel mooi beschreven


Laaaaang geleden John Lennon:

Life is what happens to you while you're busy making other plans

Momo94 schreef:

Ik weet niet of je er wat aan hebt, maar ik was ook pas laat met jongens. Een ouder iemand heeft ooit verteld je krijgt eerder spijt van dingen die je niet hebt gedaan dan van dingen die je wel hebt gedaan. Dat heeft mij toen aan het denken gezet toen ik verliefd werd op mijn vriend. Toen heb ik gewoon mijn stoute schoenen aangetrokken en hem een appje gestuurd (Ja, wel van deze tijd, anders durfde ik dat echt niet) of hij eventueel zaterdagavond iets met mij wilde gaan doen. Als date. Ik dacht wat is het ergste wat mij kan overkomen. Alleen dat hij nee zegt en ik even de balen erin heb. Nu hebben we 2,5 jaar een relatie.

sanne1992 schreef:

Ik snap je wel ts

Ik ben ook een laatbloeier. Toen ik voor mijzelf op een punt kwam dat ik dacht, nu wil ik toch wel een stap verder en dus een relatie met iemand. Ik vindt mijzelf niet bijzonder en dus was ik best verbaasd dat er toch iemand interesse in mij had. Ik ben uiteindelijk de relatie aangegaan en deze heeft bijna 2 jaar geduurd.

Ik ben het dan ook volledig met Goof eens. Die relatie heeft voor veel leuke momenten gezorgd, maar er ook voor gezorgd dat ik inmiddels weet wat ik absoluut niet wil in een relatie. Inmiddels zit ik bijna 1 jaar in een nieuwe relatie, waarvan ik zonder twijfel kan zeggen dat ik met hem oud wil worden.

Dus mocht het moment daar zijn en jouw gevoel is op dat moment goed. Ga er dan voor, misschien is het wel de ware en misschien geeft het je alleen maar meer kennis voor latere relatie(s)

Rambogirl schreef:

Zoals hierboven ook al beschreven wordt.
Beter spijt hebben van de dingen die je in je leven hebt gedaan, dan achteraf denken "wat als?".

Maflinger_S schreef:

Leuk, leuk, leuk.

Gewoon proberen. Elke ervaring is er 1 en je hoeft niet gelijk met de eerste oud te worden. Beetje oefenen is nooit weg, dan weet je beter wat je wel en niet wilt. Kom je vanzelf, zoals hierboven ook wordt beschreven, bij iemand waarvan je denkt "dit zou 'm wel eens kunnen zijn". En ook dan kan ik je vertellen dat de relatie in stand houden werken is.

Dido2316 schreef:

Hier nog iemand die laaaaaaat was met jongens (midden-eind 20 zelfs): nog nooit verkering gehad of geflikflooid met iemand.

Ik was voor mijn relatie er ook mega onzeker over en op een gegeven moment heb ik mezelf een schop onder m’n kont gegeven en gedacht: “als je het met hem niet probeert, dan probeer je het nooit meer.”
De hem in kwestie was toentertijd een collega en inmiddels zijn we bijna 2,5 jaar verder en ik hoop echt dat we samen oud worden, maar inderdaad: het is hard werken en we hebben een heel moeilijk jaar achter de rug met meer dalen dan pieken maar het is het onderaan de streep helemaal waard geweest dat ik die stap heb gezet.

Nikkay schreef:

Ik snap de twijfel heel erg goed, zo ben ik zelf ook heel erg. Maar aan de andere kant, geniet van het moment. Het leven is niet voor eeuwig en je kunt altijd kijken hoe het voelt en hoe het loopt. Je gaat immers niet direct trouwen Ik zou het gewoon afwachten, kijken en doen wat goed voelt en niet al te veel in de toekomst denken. Een beetje is altijd oké, maar vergeet niet te leven in het hier en het nu.

Ik hoop dat je er iets aan hebt