Bokt.nl

**Geplaatst**: 05-08-20 16:53

Ethiek en de paardensport, waarom ik gestopt ben met rijden

Geplaatst: 05-08-20 16:53

Na aanleiding van het topic [VN] Onderzoek naar Olympische ruiter wegens dierenmishandeling open ik dit topic om verder te kunnen discussiëren.
Zoals in de titel staat, ben ik gestopt met paardrijden. Ik begon me steeds vaker af te vragen of de paardensport (ook de recreatiesport) ethisch gezien correct is. Dit komt bijvoorbeeld doordat mensen in mijn netwerk die niks met paarden te maken hebben wel eens zeiden, 'goh, ook zielig zo'n paard in de trailer'. Of ze vroegen aan mij, 'vind een paard dat nou echt leuk, rondjes lopen in de bak?'
Ik werd met mezelf geconfronteerd dat ik daar geen antwoord op wist.
Ik bleef rijden en verzon allerlei excuses daarvoor. Bijvoorbeeld, als ik goed voor het paard zorg, kan hij best een uurtje per dag werken. Of zonder baasje was dit paard allang ziek/dood. Maar ergens voelde dat als excuses maken, want als we eerlijk zijn, dat paard was er nooit geweest als mensen geen paardensport meer beoefenden. Dus in het beginsel, de fokkerij gaat het eigenlijk al fout. Wij fokken en kopen paarden om daar of geld aan te verdienen, of vermaak uit te halen. Een paard komt dus op de wereld in dienst van ons.

Ik begon ook met het luisteren van de paardenpodcast van horse in mind. Zowel de afleveringen van Zefanja Vermeulen en Remco Sikkel zijn mij toen bijgebleven.
Hier is ondere andere besproken dat alle paarden die bereden zijn geweest fysieke schade hebben die onbelaste paarden niet hebben. Hoe erg die schade precies is, verschilt natuurlijk en er moet nog veel onderzocht worden.
Maar het feit alleen al is voor mij genoeg. Waarom zou ik paarden, waar ik zoveel van houd, schade aanrichten voor mijn plezier?
Dat een paard getraind moet worden om ons goed te kunnen dragen, is al dubieus. Hun lichamen zijn er dus niet voor gemaakt.
Ook ben ik steeds meer gaan inzien dat paarden over het algemeen dienen te gehoorzamen. In het topic [VN] Onderzoek naar Olympische ruiter wegens dierenmishandeling kwam aan bod hoe ik een bijtend paard zou corrigeren. Maar waarom moet een bijtend paard per sé gecorrigeerd worden? Omdat wij hem anders niet kunnen trainen?

Veel mensen willen een respectvolle band met hun paard. Er zijn veel trainingsmethodes die dat ook veel meer nastreven dan de reguliere manier van met paarden omgaan en het rijden (zoals bijvoorbeeld op veel maneges). Maar dan nog, hoe kan er een respectvolle relatie zijn als we het lichaam van het paard blijven gebruiken? Om als roofdier op een vluchtdier te gaan zitten?

In het dagelijks leven en omgang met paarden voelt het niet alsof wij iets fout doen. Paarden zijn namelijk hele lieve vergevingsgezinde dieren. Het zadelmak maken gaat geleidelijk, mensen gaan steeds een stapje verder en uiteindelijk gaan we op de rug zitten. Als we een paard uit de opfok nemen en we gaan er meteen op zitten, is dit vaak geen goed idee voor je eigen veiligheid. Het paard zal je er wel degelijk af willen krijgen.
Ik vraag me af hoeveel beter het is om geleidelijk zadelmak te maken. Het paard vind het in principe niet goed, maar laat het wel toe. Is het dan ineens wel oke? Ik vind dus van niet.

Ik heb geprobeerd om de openingspost zo duidelijk en volledig mogelijk te maken. En het vooral bij mezelf te houden. Ik wil niemand aanvallen met dit topic! Ik hoop ook op een fijne en respectvolle discussie.

**Geplaatst**: 05-08-20 16:57

Re: Ethiek en de paardensport, waarom ik gestopt ben met rijden

Geplaatst: 05-08-20 16:57

Ik volg dit even.

Ik snap je denkwijze hier en daar, ben het niet overal mee eens, maar ik kan de vinger er niet precies op leggen nog. Interessant wel dit!

**Geplaatst**: 05-08-20 17:03

Re: Ethiek en de paardensport, waarom ik gestopt ben met rijden

Geplaatst: 05-08-20 17:03

De natuur kent twee vormen van "samengaan", parasitair en symbiotisch. Als we het netjes doen is onze samenwerking met paarden symbiotisch, beide moeten misschien wat inleveren, maar beide hebben er ook veel profijt van.

**Geplaatst**: 05-08-20 17:06

Geplaatst: 05-08-20 17:06

Wie zegt dat het paard het niet oké vindt dat we op zijn rug zitten en aan het werk gaan met ze?
Als mijn paard het ergens niet mee eens is dan laat ze dat weten, niet te missen. Zijn momenten dat ik niet op kan stappen, laat ze niet toe. Dan niet, dat respect heb ik voor der. Volgende dag een nieuwe dag en dan stap ik gewoon op en gaan we rijden. Met plezier voor beide en uiteraard is het soms moeilijk voor der als we een stap verder gaan, maar dat betekent niet dat ze het niet leuk vindt om samen met mij te werken.

Ohja. Zadelmak maken is rustig aan gedaan, nog nooit een stap verkeerd gezet of überhaupt een poging gedaan om mij uit het zadel te krijgen. Als ze schrikt en weg schiet, staat ze daarna stil en kijkt achterom om te zien of ik ook nog zit. Lijkt me niet dat ze zo voorzichtig zal zijn als ze een hekel heeft dat ik op der zit.

**Geplaatst**: 05-08-20 17:08

Geplaatst: 05-08-20 17:08

Ik heb er niet echt specifiek een mening over, want ik ben zelf momenteel eigenlijk op geen manier betrokken bij de paardensport. Wel vind ik het een interessant discussiepunt. Ik hoop ook dat iedereen het beschaafd kan houden. We wonen in een welvarend, goed ontwikkeld land en hebben alle middelen en luxe om na te denken over hoe we leefomstandigheden van onze dieren eventueel nog verder kunnen verbeteren.

Ik ben overigens wel blij met de trend rondom beter welzijn van de paarden. Ik vind het eigenlijk een plicht om er voor te zorgen dat een paard in deze symbiose tussen mens en dier wel de beste leefomstandigheden krijgt in gevangenschap. Dat is uiteindelijk wel zo eerlijk, ook al weet het dier niet bewust dat er eventueel 'groenere' weides zijn.

**Geplaatst**: 05-08-20 17:09

Geplaatst: 05-08-20 17:09

Dus omdat jij niet kan uitleggen aan een buitenstaander waarom bepaalde dingen in de paardensport werken zoals ze werken ben je maar gestopt met rijden?

Ik denk dat het heel verstandig is dat je gestopt bent.

**Geplaatst**: 05-08-20 17:11

Geplaatst: 05-08-20 17:11

Interessante openingspost, ik snap je dilemma.

Tijdens mijn master (studie biologie) boeide het onderwerp me ook al en heb er een scriptie over geschreven ("waarom houden wij (van) huisdieren") Kwam tijdens de literatuurstudie interessante invalshoeken tegen, zo stelde één onderzoeker dat niet wij dieren gedomesticeerd hebben, maar dat het eerder omgekeerd is. Vanuit oogpunt van biologie zijn gedomesticeerde dieren zoals kippen, koeien en ook paarden "goed bezig": geen enkele andere diersoort is zo wijd verspreid geraakt over de hele wereld én wordt dan ook nog eens onderhouden.

Vanuit oogpunt van dierenwelzijn weer helemaal anders uiteraard. Maar was wel een interessante denkwijze. Sluit aan dacht ik bij je dilemma in de openingspost.

**Geplaatst**: 05-08-20 17:14

Geplaatst: 05-08-20 17:14

Ik snap je punt, ik denk ook dat het toepasbaar is op elk dier dat je houdt of eet. Als je het dierenwelzijn zo hoog houdt, kun je de grens niet enkel leggen bij het paard. Alle dieren worden gehouden voor ons plezier of voor ons eten, geen dier heeft een stem in het hele verhaal.
Dus dan neem ik aan dat je ook veganist bent en geen huisdieren houdt verder. Want dat komt allemaal op hetzelfde principe neer.

**Geplaatst**: 05-08-20 17:15

Geplaatst: 05-08-20 17:15

Ik begrijp de insteek van de discussie heel goed en het is ook een onderwerp waar ik mijzelf de laatste jaren vaker in verdiep. Ik ga er wel niet zo ver in dat ik heel het paardrijden op de schop neem, maar ik probeer wel vaker dieper na te denken over het hoe en het waarom we dingen doen.
Ik ga dit topic dus zeker volgen en hier en daar mijn visie geven.

**Geplaatst**: 05-08-20 17:15

Geplaatst: 05-08-20 17:15

tja,je hebt natuurlijk paardrijden en paardrijden.

je hebt paarden die hoog niveau springen en/of dressuur rijden en je hebt bosruiters als ander uiterste.

eerlijk denk ik niet dat veel paarden,als ze konden kiezen, hele dagen in een gouden stalletje alleen zouden staan en topsport zouden lopen,omdat dit gewoon enorm ver van hun natuur ligt,maar ik kan me best voorstellen dat een paard,die van nature best een nieuwsgierig dier is,het best nog leuk vindt om in groep op het gemak door het bos te tsjokken en overal wel wat nieuws te zien.

**Geplaatst**: 05-08-20 17:15

Geplaatst: 05-08-20 17:15

Ik volg ook mee

Altijd interessant, en ik begrijp ook heel goed dat er mensen tegen paardrijden zijn.
Zelf sta ik er vrij neutraal in. Ik ben geen fan van paardensport, in ieder geval niet met allerlei hulpmiddelen en dwang, maar daarentegen denk ik wel dat er ook paarden zijn die het rijden wel echt leuk vinden, en die met plezier een buitenrit maken of zelfs kunstjes voor je willen doen onder het zadel.
Mijn eigen paard gaat in galop richting het hek zodra hij opgezadeld is en weet dat we het bos in gaan.

Bij het zadelmak maken moest ik denken aan het verhaal dat de vorige eigenaar ons vertelde over ons trekpaard. Die ging er op een dag gewoon op zitten toen het paard in de wei lag te dutten. Paard ging rechtstaan met mens erop, ging staan vreten, en vanaf dat moment was hij zadelmak :')

Maar ik weet ook dat dat een uitzondering is. Toch vind ik het niet verkeerd om dieren te laten wennen aan dingen die ze eng vinden, aan dingen op hun rug, als dat maar zonder druk en pijn gebeurt.
Wel denk ik dat niet zomaar elk paard geschikt is om te berijden.

**Geplaatst**: 05-08-20 17:18

Geplaatst: 05-08-20 17:18

Mindim schreef:
Dus dan neem ik aan dat je ook veganist bent en geen huisdieren houdt verder. Want dat komt allemaal op hetzelfde principe neer.

Ik vind dat altijd een beetje een dooddoener, ook al snap ik het achterliggende idee wel. Ik denk nog steeds dat alle beetjes helpen. Als iedereen een klein beetje z'n best doet heeft dat een zelfde effect als een kleine groep mensen die alles onthouden, maar heeft het wel een groter draagvlak omdat meer mensen bereid zijn een klein beetje te helpen.

Een positieve ontwikkeling blijft een positieve ontwikkeling, hoe klein of groot het ook is.

**Geplaatst**: 05-08-20 17:21

Geplaatst: 05-08-20 17:21

JeanneV schreef:
Dus omdat jij niet kan uitleggen aan een buitenstaander waarom bepaalde dingen in de paardensport werken zoals ze werken ben je maar gestopt met rijden?

Ik denk dat het heel verstandig is dat je gestopt bent.

Misschien kan jij dan eens uitleggen 'waarom bepaalde dingen in de paardensport werken zoals ze werken' :Y)

. Ik vind het goed van TS dat ze er kritisch over nadenkt. En als inderdaad blijkt dat paarden altijd fysieke schade oplopen omdat ze bereden zijn dan vraag ik mijzelf ook af waarom ik nog rij.

**Geplaatst**: 05-08-20 17:22

Geplaatst: 05-08-20 17:22

Rex_Rolfo schreef:
De natuur kent twee vormen van "samengaan", parasitair en symbiotisch. Als we het netjes doen is onze samenwerking met paarden symbiotisch, beide moeten misschien wat inleveren, maar beide hebben er ook veel profijt van.

Mee eens.

Daarnaast heb ik ook echt wel het idee dat mijn paarden hun werk leuk vinden. Ik heb er een die soms gewoon echt niet wil en dan probeer ik even of hij aan de gang te krijgen is. Blijft hij chagrijnig dan stop ik. Het is in de eerste plaats mijn hobby en ik heb er helemaal geen zin in om met zo'n chagrijn te moeten gaan stoeien. Bij sommige paarden is het wel even zoeken hoe je ze plezier in het werk geeft, maar uiteindelijk is het tot nu altijd gelukt.

Topsport vind ik dan weer wel discutabel. Ik vraag me af hoe dierenwelzijn gewaarborgd blijft wanneer er zoveel geld en roem mee gemoeid is. Mensen doen de gekste dingen om "de beste" te zijn.

**Geplaatst**: 05-08-20 17:28

Geplaatst: 05-08-20 17:28

Ik vind het een hele goede discussie. Zover als jij bent ben ik nog niet, maar ik sluit het ook niet uit dat het zover gaat komen...
Ik ben zover dat ik nauwelijks meer kan genieten van de paardensport. Sporadisch komt er een ruiter langs waarvan ik denk....gelukkig die snapt het. Maar naar het merendeel kijk ik met kromme tenen. Schrijven bij een dressuurrubriek wil ik niet meer. Ik zou merendeel met een dikke onvoldoende naar huis laten gaan en onderaan het protocol zetten..."investeer eerst in de basis en in de relatie met je paard".

Mijn twee voorgaande paarden had ik vanaf veulen en daar kon ik zo opstappen en mee wegrijden toen ze beleerd werden. Er was al zo'n intense vertrouwensband dat ze mij echt niet als een roofdier zagen. Maar toen ik mijn zelf gefokte ruin in moest laten slapen heb ik een groen paard gekocht dat de leeftijd had om beleerd te worden. Maar deze mevrouw had totaal geen vertrouwen in mij en zag mij echt als een roofdier. Ik ben door haar grondwerk gaan doen om aan onze band te werken, ben daarna werk aan de hand gaan doen om haar lichamelijk voor te bereiden, ben methodes gaan gebruiken waardoor ze leerde te ontspannen in stress situaties. Ik heb leren luisteren naar de signalen van mijn paard en heb geleerd dat het niet moeten is, maar vragen of het mag. Dit paard heeft mij zo intens veel geleerd. Ik zit er sinds kort op en we zijn er nog niet helemaal. Maar ik had nooit gedacht dat ik zou zeggen...de weg er naar toe om te gaan rijden was voor mij bijna nog mooier dan erop zitten. Ik ben dus nog niet zover dat ik er niet meer op wil, maar sluit niet uit dat dit nog gaat komen...als ik merk dat zij er geen plezier in heeft....

Houden van je paard is ook eerlijk zijn tegenover jezelf...

**Geplaatst**: 05-08-20 17:33

Geplaatst: 05-08-20 17:33

Ik ben geen fan van paardensport, ik zal er ook niet naar kijken en niet te vinden zijn. Wel heb ik een paard en rijd ik. En ik herken een deel wel, want ik vind het belangrijk dat hij het ook leuk vindt wat we doen. Dat betekent dat ik zonder dwangmiddelen rijd, maar ik rijd in principe wel met druk / wijken voor druk. Want ook al ondersteun je alleen met je been: ook dat is druk.
En dat vind ik toch wel een dilemma.
Ik probeer zo goed mogelijk naar mijn paard te blijven kijken, afwisseling bieden, naar mezelf kritisch te blijven en uiteraard dat de basiszorg en huisvesting van mijn paard aan zijn behoeften voldoet.

**Geplaatst**: 05-08-20 17:36

Geplaatst: 05-08-20 17:36

Wat een interessant, boeiend en belangrijk punt dit topic.

Ik rijd zelf nu jaren niet meer, dit begon eigenlijk door een samenloop van omstandigheden (geen paard beschikbaar, weinig financiele ruimte, heel druk met studie afronden en daarna werk).

Meer en meer ben ik over de vraag "Is paardrijden wel ethisch verantwoord?" gaan nadenken toen ik soms dacht: goh, paardrijden lijkt me wel weer eens leuk. En ik kwam eigenlijk ook tot de conclusie dat het niet goed voelt en (te) veel ethische hangijzers heeft.

Al veel langer eet ik bijvoorbeeld geen vlees meer, en eet ik veel minder zuivel, omdat ik de grootschalige veehouderij ook absoluut niet te verdedigen vond. De laatste jaren dat ik paarden hield, was dit dan ook in een constructie waar paarden zoveel mogelijk buiten liepen en zelf de keuze hadden tussen buiten en binnen staan, omdat ik geen "opgehokte" constructie wilde waar paarden geen natuurlijk gedrag konden vertonen.

Een doorbraak in mijn denken hierin was een recent gesprek met een collega op een etentje, we kwamen op paarden en zij (een heel intelligent en integer persoon) vertelde me dat ze paardrijden ook eigenlijk onethisch vond. Ik begon enkele argumenten voor de paardenhouderij aan te leveren: "Paarden zoals zij nu gefokt zijn, zijn heel anders dan de paarden die tienduizenden jaren geleden op de savanne leefden: ze zijn gefokt op het dragen van mensen en het doen van arbeid, en zouden het dan ook niet redden in 'vrijheid'. Paarden zijn gefokt als gezelschapsdier net als honden, en hebben ook een eigen will to please, en sommige paarden vinden werken écht heel leuk. En een paar uurtjes werken per dag is niet zo erg, kijk naar de (Westerse) mens: die is ook begonnen op de savanne met kilometers lopen en zit nu elke dag binnen achter een computer - ook dat vinden ze niet altijd leuk."

En inderdaad, stuk voor stuk waren dit argumenten die enigszins, of een beetje, steek hielden. Maar mijn collega hield voet bij stuk: er komt toch wel degelijk dwang bij kijken? En dat kon ik niet ontkennen: jarenlang op stallen te hebben rondgelopen weet ik dat dwang, van wijken voor druk van een bit tot een tik als een paard niet wil lopen, óók bij fijne stallen voorkomt. Laat staan bij grote, professionele handelsstallen of fokstallen. En het kopen van paarden, het blijven rijden van paarden, is het onderdeel uitmaken van het instituut en de gewoonte paardrijden. Een paard dat zadelmak gemaakt wordt, wordt vrijwel altijd geleerd om te gaan met ongemak en te wijken voor druk: tikjes, porren, priemen, trekken. En ik heb verscheidene jaren op een fokstal rondgelopen en gezien hoe dit ging bij jonge paarden: ook bij kalme, rustige paarden ging dit niet zonder af en toe een pijnprikkel.

Ik realiseerde me dat dit een industrie was die voor een groot deel draaide op dwang, waar vaak natuurlijk gedrag zoals in kuddes lopen van paarden werd gedwarsboomd door de manier van fokken en houden (met stereotype gedrag zoals weven of rondjes lopen in de stal tot gevolg, hetzelfde gedrag dat we bijvoorbeeld zien in orcas in gevangenschap). Dit is mentale schade.

En paarden houden, fokken, en rijden heeft inderdaad ook fysieke gezondheidsschade bij het paard tot gevolg: paarden die rugklachten krijgen, paarden die door fok bijvoorbeeld jarenlang zeer pijnlijke mok hebben, heb ik allemaal talloze keren voorbij zien komen. Er werd met liefde voor deze dieren gezorgd, en ze werden op pensioen gezet en ook uit hun lijden verlost als dit erger werd, maar deze klachten kwamen natuurlijk wel door de fok en gebruik van het paardenlichaam door mensen. En het paardenlichaam is zo gevoelig: er is soms al irritatie van een vlieg op de huid. Het trainen, wat vaak toch gebeurd door pijnprikkels (een tik hier, beendruk daar) is dan echt veel pijnlijker. Ook kinderen slaan en duwen we inmiddels niet meer ter opvoeding en correctie, waarom paarden dan (vaak) nog wel? Omdat ze te groot zijn om enkel met voedsel en knuffels getraind te worden? Omdat paarden elkaar 'ook slaan'? (Dit is een argument dat ik wel eens gehoord heb en niet sluitend vind omdat wij nou eenmaal geen paarden zijn, en je ook niet over kinderen zegt "die slaan elkaar immers ook!" :')

).

En ik weet het: "Not all horses!"

Sommige mensen hebben heerlijk vrijlopende paardjes die oprecht genieten van een rondje door het bos, nooit gedwongen of lichamelijk afgestraft worden, en die bij elke hindernis oprecht enthousiast worden. Maar het gebruik van paarden is over het algemeen toch iets wat gepaard gaat met het onderdrukken van natuurlijk gedrag en dwang. En paarden kunnen ook daadwerkelijk genieten terwijl iets slecht voor ze is, zeker na jarenlange gewenning en training.

En diezelfde ingefokte will to please en ook prooidier-instinct zorgt ervoor dat ze pijn lang verborgen houden en lang dingen blijven doen die onnatuurlijk of pijnlijk zijn, omdat het van ze gevraagd wordt.

Ik geloof echt dat veel, zoniet bijna alle, 'paardenmensen' oprecht veel van paarden houden, en het beste met hun paarden voorhebben. Maar voor mezelf vind ik paardrijden niet meer een ethische keuze. Ik denk dan ook dat ik voortaan op de grond blijf.

**Geplaatst**: 05-08-20 17:37

Geplaatst: 05-08-20 17:37

Hiraeth schreef:
Mindim schreef:
Dus dan neem ik aan dat je ook veganist bent en geen huisdieren houdt verder. Want dat komt allemaal op hetzelfde principe neer.

Ik vind dat altijd een beetje een dooddoener, ook al snap ik het achterliggende idee wel. Ik denk nog steeds dat alle beetjes helpen. Als iedereen een klein beetje z'n best doet heeft dat een zelfde effect als een kleine groep mensen die alles onthouden, maar heeft het wel een groter draagvlak omdat meer mensen bereid zijn een klein beetje te helpen.

Een positieve ontwikkeling blijft een positieve ontwikkeling, hoe klein of groot het ook is.

Ik vind het geen dooddoener, ik maak alleen geen onderscheid tussen diergroepen. Als ik besluit niet meer op mijn paard te gaan zitten vanwege ethische redenen, hoe kan ik dan nog wel mijn hond aan de riem doen en verwachten dat hij doet wat ik zeg of zuivel eten met gevolg dat een kalf direct bij zijn moeder wordt weg gehaald, alleen omdat ik graag en glas melk wil. Evengoed ethisch niet verantwoord.

Ik denk dat het zaak is een gulden middenweg te vinden, wissel de bezigheden met een paard, zodat hij lol heeft en graag met je mee gaat, drink eens plantaardige melk ipv dierlijke, eet een paar dagen per week vegetarisch, zo help je met hele kleine stapjes heel veel dieren. Maar laat de ethiek dan niet ophouden bij het wezen paard.

**Geplaatst**: 05-08-20 17:43

Re: Ethiek en de paardensport, waarom ik gestopt ben met rijden

Geplaatst: 05-08-20 17:43

Ik begrijp het verhaal volkomen. Ik heb vanaf mijn 8e levensjaar gereden en tussen en op de paarden gezeten.
Afgelopen zondag weer eens bij een basis wedstrijd gaan kijken, en heb me afgevraagd waarom sommige deelnemers met deze hobby begonnen zijn ooit...

**Geplaatst**: 05-08-20 17:44

Geplaatst: 05-08-20 17:44

Ik vind het een interessante discussie, ik begrijp ook wel waar je vandaan komt en waar je heen wil geloof ik. Echter, ik ben wel heel nieuwsgierig naar de wetenschappelijke onderzoeken betreffende " schade" aan het paard door rijden/gebruik. Heb je daar bronnen van? Ik ben daar als zadelmaker, paardensporter, instructrice maar ook deelnemer en organisator van excursies naar de paardenslachterij heel benieuwd naar, omdat juist daar vanuit onderzoeken (o.a. centaur biomechanics) niets eenduidends uit is gekomen..

Tevens zul je aan mijn skelet en spieren ook wel zien dat ik met mijn lijf heb gewerkt, is dat persé slecht? Wellicht een aantal dingen, maar het heeft me ook sterker gemaakt én ik heb er veel voldoening uit gehaald(nog los van het bekaf op de bank hangen) maar juichend naar mijn werk ben ik nog nooit gegaan.

Ik ben wel flink afgestapt van de prestatiedrang naar mijn paard toe. Ik ben hem veel beter gaan begrijpen en hij hoeft veel minder van mij dan ik voorheen wel van mijn paarden verwachtte. Echter ben ik wel gaan horseboarden, deze discipline zal daar weer moeilijk mee te rijmen zijn in veel ogen. Toch zie ik in het dagelijks leven in de weide hoeveel kalmer hij is geworden van de gekkigheid van de horseboardshows. En hoezeer hij de prikkels en de indrukken 'nodig' lijkt te hebben voor de balans in zijn leven. Hij heeft normaal gesproken weidegang , grotendeels dag en nacht, met soortgenoten, altijd goed en vers voeding en er komt hem niets tekort. Zolang dat zo is, heb ik er persoonlijk geen moeite mee paarden te houden. Rijden mét respect en zo min mogelijk pijn- of angst gerelateerde hulpen vind ik belangrijk.

Mijn paard is graag bij me en zoekt me actief op in de weide, echter sta ik ruim onder zijn soortgenoten dat realiseer ik jij terdege. Overigens vind ik mijn man ook iets belangrijker dan mijn paard

Ben ik iets kroms aan het rechtpraten? Ik vind van niet, maar brand los.

**Geplaatst**: 05-08-20 17:46

Geplaatst: 05-08-20 17:46

Ik begrijp de TS haar denkwijze wel, respect voor je beslissing ook. Op een paard gaan zitten is inderdaad een egoïstische keuze van de mens. Ookal komen veel eigenaren met ‘mijn paard vind rijden leuk’ of ‘ik rij paardvriendelijk’. Extra gewicht op het paardenlichaam zetten is hoe dan ook een extra belasting, zelfs al rijd je met 50kg op een flinke Tinker bvb.
Het dier heeft geen keuze, die maken wij mensen en de meesten doen dat gelukkig met goede bedoelingen. Zeker recreatief gaat eea stukken paardvriendelijker toe.

Topsport vind ik een ander verhaal, daar kan ik me ook niet (meer) in vinden. Er wordt standaard geroepen dat de topsportpaarden zo goed verzorgd worden en dat zal vast zo zijn. Maar er wordt ook nogal wat van ze verwacht en ik vraag me af of die zaken in verhouding staan.

**Geplaatst**: 05-08-20 17:48

Geplaatst: 05-08-20 17:48

Hmm, interessante visie maar ik deel je mening niet.
Ik denk dat het paardrijden en een respectvolle band met elkaar hebben wel naast elkaar kan lopen.
Ik denk ook dat paardrijden (mits goed tuigage en onderzocht en in onderhoud bij experts) niet zozeer slecht hoeft te zijn. Belasting van bepaalde spieren geeft ook weer sterkere spieren en dus sterkere botten. In hoeverre is dat onnatuurlijk? Net zo onnatuurlijk als de bodybuilders die elke dag keihard bepaalde spiergroepen staan te trainen.

Ik denk dat het voor veel paarden echt wel tof is om samen met een mens te werken. Zeker als het een mens is waar ze vertrouwen in hebben en graag bij zijn. Ik merk aan mijn jongste dat hij op bepaalde momenten graag bij mij is. Legt zijn hoofd in mijn armen en staat zo rustig een kwartier met de ogen dicht te soezen. Ik ben ervan overtuigd dat je hem niet blij maakt om maar te laten staan als ie oud genoeg is zodat ie zn dagen kan slijten. Mijn oudste wel, die vermaakt zich prima als ie maar kan eten.

Maar ook dat is weer niet goed voor hem.

Ik denk dat paardrijden zeker wel egoistisch is maar dat het voor paard en ruiter ook echt fantastisch kan zijn als er echt sprake is van respect en harmonie.

En op de vraag: zielig zo'n paard in een trailer... Bij mij gaan ze de trailer op om heerlijk te genieten in een prachtig natuurgebied. Aan de oortjes te zien vinden ze het zelf ook super. Ik denk dat niet paardenmensen niet veel verder denken dan wat ze zien.

Als ik vertel dat ik met mijn paarden geniet van het rijden en rondkijken in een prachtig natuurgebied hoor ik juist heel veeel mensen zeggen dat ze dat echt fantastisch lijkt.

Op buitenrit krijg ik ook vaak de opmerking dat ik wel heel gelukkig moet zijn vanaf de rug van mijn paard genietend van het uitzicht

**Geplaatst**: 05-08-20 17:49

Geplaatst: 05-08-20 17:49

Mindim schreef:
Ik vind het geen dooddoener, ik maak alleen geen onderscheid tussen diergroepen. Als ik besluit niet meer op mijn paard te gaan zitten vanwege ethische redenen, hoe kan ik dan nog wel mijn hond aan de riem doen en verwachten dat hij doet wat ik zeg of zuivel eten met gevolg dat een kalf direct bij zijn moeder wordt weg gehaald, alleen omdat ik graag en glas melk wil. Evengoed ethisch niet verantwoord.

Ik denk dat het zaak is een gulden middenweg te vinden, wissel de bezigheden met een paard, zodat hij lol heeft en graag met je mee gaat, drink eens plantaardige melk ipv dierlijke, eet een paar dagen per week vegetarisch, zo help je met hele kleine stapjes heel veel dieren. Maar laat de ethiek dan niet ophouden bij het wezen paard.

Het glas melk ben ik inderdaad zelf al van afgestapt, ik vind het gebruik van dieren voor melk niet meer van deze tijd - ook een dierenhouderij waarin natuurlijk gedrag van dieren wordt gedwarsboomd en waar veel leed bij komt kijken.

Honden vind ik dubieuzer, en dat vind ik dan weer de 'middenweg' Bij honden en katten hebben we het niet over ergens opzitten en zeer onnatuurlijk gedrag laten vertonen: honden wonen in roedels met/bij mensen, al honderduizenden jaren langer dan paarden, en vertonen bij goede verzorging weinig stereotype gedrag. Honden zijn ook makkelijker te trainen met positieve beloning (snoep, knuffel) dan een groot paard die je niet snel lang op je grote teen laat staan, bijvoorbeeld.

Ik ben ook niet pertinent tegen het houden van paarden, denk ik. In natuurlijk kuddeverband kunnen paarden zoals ze nu gefokt zijn prima leven en (over)leven in gevangenschap, denk ik. Paarden zijn natuurlijk ook hardstikke gedomesticeerd, dus helemaal 'vrij' zullen ze sowieso niet snel (over)leven. Maar ik denk dat er wel een verschil is tussen een paard op zo'n manier houden, en een paard rijden en trainen in manieren die ongezond en met dwang zijn, of fokken op zo'n manier dat dit tot gezondheidsschade kan leiden.

Ik denk (hoop) eigenlijk dat mensen over pakweg 100 jaar heel verbaasd zullen kijken naar hoe wij nu vooral veedieren houden. Ik denk dat dat dan als ouderwets en onethisch gezien wordt, of zelfs moreel verwerpelijk, zoals we nu eigenlijk al kijken naar nertsenfokkerijen en stierenvechten.

**Geplaatst**: 05-08-20 17:50

Geplaatst: 05-08-20 17:50

manubres schreef:
Ik vind het een hele goede discussie. Zover als jij bent ben ik nog niet, maar ik sluit het ook niet uit dat het zover gaat komen...
Ik ben zover dat ik nauwelijks meer kan genieten van de paardensport. Sporadisch komt er een ruiter langs waarvan ik denk....gelukkig die snapt het. Maar naar het merendeel kijk ik met kromme tenen. Schrijven bij een dressuurrubriek wil ik niet meer. Ik zou merendeel met een dikke onvoldoende naar huis laten gaan en onderaan het protocol zetten..."investeer eerst in de basis en in de relatie met je paard

Dit herken ik helemaal. Heb binnen het dressuur wereldje te veel dingen gezien die echt echt echt niet door de beugel kunnen, maar wel als ‘normaal’ gezien worden of eigenlijk: we doen alsof het normaal is. En dan heb ik het niet over amateurs of wel/geen bit, gewoon de geaccepteerde (binnen de bubbel dan) trainingsmethode achter gesloten deuren. Waar bijna iedereen wel vanaf weet, maar wat gewoon zo doorgaat en waar ook genoeg mensen gewoon aan mee blijven doen. En dan pronken dat je de jury op de protocol zet dat je zo harmonieus door de proef gaat

Ik rijd wel gewoon en ook wedstrijdgericht (en ook echt niet perfect met genoeg fouten) maar wel met een heel ander idee en soms denk ik ook wel als ik naar een trailer kijk: wat een idioot gedoe ook eigenlijk.. Helemaal stoppen wil ik ook niet maar het gaat weleens door mn hoofd dus ben er in die zin wel meer bewust mee bezig dan aantal haar geleden..

**Geplaatst**: 05-08-20 17:50

Geplaatst: 05-08-20 17:50

Mindim schreef:
Ik vind het geen dooddoener, ik maak alleen geen onderscheid tussen diergroepen. Als ik besluit niet meer op mijn paard te gaan zitten vanwege ethische redenen, hoe kan ik dan nog wel mijn hond aan de riem doen en verwachten dat hij doet wat ik zeg of zuivel eten met gevolg dat een kalf direct bij zijn moeder wordt weg gehaald, alleen omdat ik graag en glas melk wil. Evengoed ethisch niet verantwoord.

Je kan jezelf losmaken van het alles of niets-principe en voor gematigdheid kiezen.

Als je namelijk voor alles of niets gaat, dan is de flexitariër die 1 keer per week vlees eet even "slecht" als de vleeseter die bij iedere maaltijd vleesproducten eet. Dan maak je het wel heel moeilijk voor iemand om 'goed te doen' en dat is een recept voor ongelukkig zijn. Want als je je principe niet radicaal 100% overal en in alles doortrekt, dan ben je niet goed genoeg bezig. Dat houdt niemand vol.

Ik vind het eigenlijk enorm frappant dat dit aspect altijd naar voren komt in topics over paardenwelzijn. We moeten altijd kunnen wijzen naar andere diergroepen die het even slecht of zowaar nog slechter hebben. Is het zo moeilijk of confronterend om het vergrootglas even te laten hangen boven het onderwerp 'paard'? Dan kunnen we 'koe' in een ander topic bespreken.