Hoi! Er zijn inmiddels drie pagina's over het hebben van een eigen paard. Het gaat met name over kinderen en of ze de verantwoordelijkheid aan kunnen. Ik meot zeggen dat ik bijv. bij een sgw nog het liefste naar de kis en de pony's kijk, dat fanatieke vind ik top! En als ouders kinderen helpen maar ze wel wijzen op hun verantwoordelijkheden vind ik dat ook top. Maar ik zie ook vaak dat ouders heeeel veel voor kinderen doen omdat zij andere interesses krijgen, en in plaats van dat het dier dan goed gereden wordt, wordt hij door papa of maam heel even losgegooid. En dat op herhaling! Ik heb het hier over de verwende kinderen. Ik heb lang gewacht op een eigen paard en hem uiteindelijk zelf gekocht (lang gespaard en nu lig ik nog elke dag krom). Juist omdat ik er ook zoveel voor meot laten (niet alleen qua tijd maar ook financieel) ben ik heel erg gemotiveerd om elke dag weer naar mijn paard te gaan en die goed te verzorgen en in ieder geval z'n beweging en aandacht te geven. En hoewel ik altijd al een enorme paardengek was en andermans paarden reed, heb ik een echte definitieve stage gelopen voordat ik definitief de beslissing nam een paard te kopen. Want ik wist dat als eht dier van mij was ik elke dag de verantwoording had, en niet als ik het druk had of neit zo lekker was de eigenaar even kon bellen van 'vandaag kom ik niet'. Ik heb daarom drie maanden lang een paard van iemand anders fulltime verzorgd. Echt elke dag, om te kijken of ik het dan nog steeds leuk vond. En dat vond ik. Dus heb ik een eigen paard gekocht. En heeeel eerlijk gezegd, viel het me toen nog een beetje tegen. Niet qua tijd, niet qua geld maar qua verantwoordelijkheid. Dat hij een ander paard trapte was ineens echt MIJN probleem. Nu heb ik een toppertje die neti van die fratsen uithaalt en ik geniet er elke dag van! Maar erger me wel eens aan mensen die als eht tijd en weer is voor een terrasje hun paard in de snikhitte op stal laten staan om zelf dat biertje te kunnen drinken...
Geplaatst door de TopicStarter : 22-06-01 17:24 
dat huiswerk, grr...