Geplaatst Dylano is een 12-jarige New Forest pony van 143 cm hoog.
2018 konden we samenvatten als 'weigeren'. Hier zijn we hard mee aan de slag gegaan! Nu eind 2019 is het nog niet zoals het uiteindelijk zou moeten, maar ik ben al heel blij met onze vooruitgang. Dylano en ik zijn elkaar stukken beter gaan kennen tijdens dit jaar. Ik kan me hem niet meer wegdenken uit mijn (huidige) leven. En dan te bedenken dat ik wel een aantal keer dicht tegen het verkopen aan zat
Januari
In januari hebben we weer geprobeerd een FNRS proef te rijden. Hier zijn we 3e geworden
Wat was ik blij met mijn witte lintje op mijn pony die met mij geen dressuur kan.
Februari
Sneeuw! Hier kon ik natuurlijk niet anders dan papa vragen om foto's te maken. Vind ze zelf best gelukt, ondanks dat het ongepland op het manegeterrein was met alleen maar kleine sneeuwvlokjes. Wellicht dat we in 2020 meer sneeuw kunnen vangen.
Ook begonnen we met steeds meer buitenritjes rijden. Ik vind dit zelf erg fijn als afwisseling en Dylano wordt er ook altijd blij van. Op deze foto wou ik over een soort loopplak bestaande uit korte boomstammetjes lopen. Dit was een typisch Dylano reactie: oortjes erop, stilstaan en snurken! Zo gaat het dus als hij iets 'engs' ziet.
Maart
Van maart heb ik geen foto's. Hier deden we ook niet zo veel bijzonders.
April
Tja..., zo af en toe blijft het een sufkop
Mei
Hier ook weer geen foto's van. Vooral veel blijven oefenen met de dressuur en het springen. Beiden ging het al de betere kant op.
Juni
Ik was zelf erg blij met het mooie weer. Aantal keer weer naar buiten gegaan en verder relaxed verder trainen.
Juli
In juli, september en oktober heb ik samen met papa vele buitenritjes gemaakt. Ik op Dylano, papa lopend of met de fiets. Aan de oortjes te zien kon Dylano het wel waarderen haha.
Augustus
Een groot deel van augustus was ik op vakantie. Een vriendin heeft hier Dylano verzorgd maar zelf heb ik dus niet echt iets speciaals gedaan.
September
September en oktober hou ik van! Heerlijk crossen en door weilanden/bossen scheuren. In 2018 voor het eerst meegedaan aan de tripalon Bussloo. Deze in 2019 weer meegepakt met twee vriendinnen. Voor het eerst was ik zó ontzettend blij en trots op Dylano. De cross ging als een speer, vooral omdat hij zeer actief was en gewoon lekker doorliep met maar enkele weigeringen. Het gevoel van de cross-galop zal ik never nooit vergeten.
Oktober
Vorig jaar meegedaan aan de boscross van Broekelo. Dit jaar ook weer samen met één van de twee vriendinnen die ook aan Bussloo meededen. Dit ging iets minder goed maar desalniettemin tevreden. Het hoeft ook niet vloeiend, als hij uiteindelijk maar overal overheen gaat. Alleen jammer dat ik Dylano nog steeds niet zover krijg om mij te vertrouwen en gewoon in 1x te springen zonder te kijken en ruiken. De laatste hindernis, namelijk de waterbak, was wel een kleine ramp. Het was de hele dag al aan het regenen dus het diepe stuk was ook écht diep. Dit had ik zelf helaas niet door... Dus Dylano springt erin en maakt een koprol omdat hij niet verwachtte dat de grond zo laag zal zitten. Sorry jongem, mijn fout!!
Wel een leuke foto aan overgehouden.
Eind oktober ook nog meegedaan aan de cross van stal de Eik. Dit was een fijne cross om meer ervaring op te doen.
November
Weer veel oefenen met dressuur en springen. Eindelijk krijg ik het gevoel dat we ergens komen!
December
Eventjes mooi maken voor het kerstspringen op de manege
Waren twee fijne rondjes. Niet zonder haperingen, want Dylano heeft een nieuw trucje ontdenkt: het bit vastpakken op links en langs de hindernis rennen. 
En als laatste, om wat meer te oefenen met 'enge' dingen, heeft de instructrice van wie ik springles krijg bedacht om elke keer over het zeil te lopen of springen. De ene keer gaat dit goed, de andere keer moeten we vanaf 0 beginnen omdat het zeil natuurlijk rete gevaarlijk is.. Soms hè is het zo'n etterbak, moet altijd even kijken als iets anders is dan normaal.
