Gini schreef:Het begint eigenlijk al met de term die je gebruikt "onbruikbare paarden". Ik snap uiteraard wel waarom je de term hier gebruikt en je zet het ook tussen aanhalingstekens, maar onbewust plaats je jezelf zo toch al in een negatieve mindset tegenover je paarden. Als kind hebben we namelijk al geleerd dat als je iets niet meer gebruikt dat je het dan weg moet geven of gooien. Je gaat niet iets houden wat onbruikbaar is en je gaat daar zeker geen geld aan geven. En dan nog zovéél geld, je bent helemaal gek.
Maar wat is een onbruikbaar paard? In onze huidige tijd ligt de nadruk heel erg op 'rijden' en eigenlijk kunnen we het zelfs vernauwen naar 'competitie rijden'. Een paard waar geen competitie gereden mee kan worden, wordt beschouwd als een afdankertje. Een paard waar zelfs niet gereden mee kan worden, goh, wat heb je nu daaraan? Je kan ervoor kiezen om die gedachtengang over te nemen. Of je kan kiezen om het gebruiksdoel van je paard anders te zien. Bijvoorbeeld: het doel van mijn paard is mij laten ontspannen na een lange dag werken.
Dat kan door:
* een halfuur in stilte bij het paard in de wei te gaan zitten
* een toertje om de blok te gaan wandelen
* uren lang te borstelen en te tutten
* voor de stal een boek lezen of een to do lijst maken terwijl het paard op hooi staat te knabbelen
* grondwerk te gaan doen
* handenstand tegen je paard te oefenen
* bij elkaar zijn
En ineens is het geen onbruikbaar paard meer. Een paard is niet geboren met een gebruiksdoel, een paard heeft het doel wat jij eraan geeft.
Nu is er natuurlijk ook nog de geldkwestie. Er is niets mis met een huisdier houden dat je liefde en ontspanning geeft, maar een paard is natuurlijk duur. Er zijn wel dingen waar je op kan besparen of die het iets behapbaarder maken, maar op het einde van de dag is een paard een grote hap uit je budget, dat kan niet mooier gemaakt worden dan het is. En uiteraard zou je het financieel gemakkelijker hebben wanneer die paarden weg zijn. Maar van hoeveel dingen kan je dat nog zeggen? Als ik mijn auto weg zou doen, zou ik heel wat geld op overschot hebben. Als ik geen vrienden had, zou ik veel minder geld moeten spenderen aan sociale uitjes en verjaardagscadeautjes. Als ik mijn appartement zou opgeven en in een doos op de straat zou gaan leven, zou ik heel wat geld uitsparen.
Allemaal dingen waar je heel veel geld aan geeft, maar allemaal dingen die we niet opgeven en waar mensen ons zelfs voor gek zouden verklaren als we die zouden opgeven. Maar bij paarden is het dan ineens andersom? Dan ben je ineens gek dat je dat blijft volhouden. Nu, begrijp me niet verkeerd, als je echt krap bij kas zit en eigenlijk net niet rondkomt op het einde van de maand, dan wordt het een ander verhaal. Het moet wel nog een gezonde situatie blijven, dat vooropgesteld. Maar als het niet meer is dan een grote hap uit je budget en je niet op droog brood moet leven, wat maakt het dan eigenlijk uit? Je geeft geld aan iets wat je dierbaar is.
Tot slot, zorg dat je zelf gelukkig bent met jezelf en je eigen situatie. De doodsteek van alle vreugde is jezelf en alles wat je hebt spiegelen aan wat een ander heeft. En dan juist alleen de beste dingen bij die ander en de slechtste dingen bij jezelf in de vergelijking meenemen. Je kan dan nooit gelukkig worden, echt nooit. Want er gaat altijd iemand zijn die iets mooier, beter, meer heeft dan jij.
Jij ziet een zorgeloos meisje dat gewoon haar paard kan pakken en heerlijk kan gaan rijden, maar wie weet is ze wel doodongelukkig omdat ze liever judo gaat doen, maarja, haar ouders hebben 5 jaar geleden dat paard gekocht en je gaat als ouder niet zomaar mee met de grillen van je tienerdochter. Je weet het allemaal niet, maar het zou ook niet uit mogen maken. Laat je leven geen Instagram worden waarbij je ongelukkig zit te staren naar plaatjes van mensen die het in jouw hoofd wel voor elkaar hebben.
En als iets echt je doel/droom is, bekijk dan de mogelijkheden waarop je die droom wel waar kan maken. Blijf niet hangen in negatief denken. Stel dat het echt jouw droom is om weer op een jong, gezond paard te rijden, dat kan hè! Je hoeft een paard niet in bezit te hebben om er op te kunnen rijden.
Mooi gezegd
Ik kan je helemaal begrijpen, moeilijk is het ook hé.
En soms vind ik het écht jammer dat we nooit op buitenrit kunnen. Maar als dat het ergste is? Ik ben allang blij dat ik zo'n leuk paard heb. 