*Bokt.nl
Blog
Je ziet wel eens van die foto's van een langharige hond met het neefje lijkt van cousin IT uit the Adams Family als baas. Of basset met rode lodderogen met net zo' n depressief kijkende eigenaar ernaast. Wel, ik heb dat dus met mijn Manitou. We zijn beide eigenlijk kreupel en houden elkaar recht.
Hoe dat zo kwam?
Na een vergeefse detox van paarden in het algemeen ging ik toch weer overstag (damn you, stom paardenvirus!) en kocht ik Manitou. Dit blije ei betaalde hem op zondag en hield woensdag een positieve zwangerschapstest in haar handen. Jullie lezen het goed: van mij want Manitou is een ruin . Toen de eerste misselijke 13 weken (letterlijk en figuurlijk) achter de rug waren, kroop ik voor de tweede keer sinds aanschaf op zijn rug. Om er in galop af te kukelen en mijn heup te breken.
Afin: operatie, pin in been, rolstoelzwangerschap en toen ik eindelijk weer op 2 benen stond, beviel ik 5 weken te vroeg. Voor ik het wist, waren we een jaar verder en had ik welgeteld 5 keer in het zadel gezeten. Zei ik iets in mijn eerste blog over het sponsoren van Manitou? . Maar, de chirurg heeft wonderen verricht, ik merk er amper iets van bij het lopen of rijden.
Dus hobbelden we beiden over berg en hei. Tot vorige zomer, toen Manitou opeens af en toe wat mank liep. De dierenarts vermoedde een hielkneuzing, rust moest soelaas brengen. Na 3 weken liep Manitou opeens zo mank als een kwartel. Dolgelukkig belde ik de da: dit moest vast een blein zijn! Maar na veel gefrot en geprul aan de verdachte voet, en een steeds minder meewerkende Toeter, viel opeens het kwartje van de da: hij wilde zijn been niet volledig plooien. Tja, tenzij je een tuiger bent, ga je niet echt met een gekromd voorbeen richting je neus, toch?
Röntgen erbij, en wat bleek: een gebroken haakbeen! De breuk was stabiel en al een poos ouder, en daar was artrose op gekomen, vandaar het manken. Sta je daar, ook je paard heeft eigenlijk een gebroken been
Ik wilde alles duidelijk hebben en koos voor een kijkoperatie. Daarbij bleek er niets afgescheurd of scherp of wat dan ook. Manitou kreeg een nabehandeling met injectie van gewrichtsvloeistof. Waar hij gelukkig goed op reageert.
En nu hebben we dus beide een gebroken been gehad, dat wel aan elkaar groeit maar waar je af en toe wel eens van voelt: "Oei, dit is geen goede dag vandaag." Net zoals zijn artrose kan ook mijn heup vroeger dan normaal echte problemen gaan geven. Maar daar probeer ik niet te veel over te tobben. Ik bekijk het liever zo: wij houden elkaar aan de gang, wij matchen gewoon
Richt je gezicht naar de zon, dan blijven de schaduwen achter je...