Boompje1985 schreef:Aan mn schoonmoeder die met een omweg toch weer wist duidelijk te maken dat ze een kleinzoon wel leuk had gevonden. Ja want nu heeft ze een kleinkind met een vagina en dat maakt zo'n groot verschil natuurlijk...
Als ze nou nog een keer zo iets zegt dan krijgt ze de wind van voren en zal ik tegen haar zeggen dat ik ook liever 2 schoonvaders had gehad!
Meen je dat nu Wauw, dat is wel echt helemaal raar... Wat gaat ze doen, haar even van geslacht laten veranderen? Een andere baby is er zo snel niet
_kajo_ schreef:Het is helemaal niet zo zwart wit als sommige bokkers het hier stellen. Je mag zeker wel een gesprek opnemen, maar hier zitten wel bepaalde voorwaarden aan. Zo moet je zelf aan het gesprek deelnemen en mag je dus niet gesprekken van anderen opnemen. Het verspreiden van dit beeld/geluidsmateriaal mag niet.
Ik ken rechtszaken (dichtbij meegemaakt bij zaken van oud collega's op een advocatenkantoor) waarbij beeld/geluidsmateriaal wat zonder medeweten of toestemming was opgenomen, is gebruikt in de rechtszaak. Wanneer het belang in de zaak zwaarwegender is dan de privacy van de betrokkene, dan wordt het echt wel gebruikt.
Dat is wel echt interessant om te weten! Ik dacht ook dat het gewoon niet mocht.
Het speelt zich inderdaad af in België. Het grote probleem is dat ik zelf voor de decaan ben moeten verschijnen destijds (lees: de prof was daar,de decaan, een 'invaller' van de ombuds en nog een andere prof die ooit Germaanse talen heeft gevolgd, van wat ik begreep. Meid van 21 omsingeld door mensen die niet aan haar kant stonden, dus.) En de decaan is enorm happy met de prof die mij blijkbaar niet kan uitstaan. Hij zei "ik vind het veel leuker als je gewoon toegeeft dat je geplagieerd hebt" en dat hij nog meer punten zou aftrekken voor mijn verdediging. Decaan is een vrouw die lachte met iedere drie woordjes dat de man zei. Telkens ik in de verdediging ging (zij kent niets van talen) probeerde ze me op te dringen om een stom logboek bij te houden van mijn vertalingen omdat ik 'duidelijk niet genoeg leer'. De invaller van de ombuds heeft toen nooit zijn mond opengedaan. Niemand in die kamer stond aan mijn kant. Na tien minuten zat ik te huilen van pure frustratie en keken ze me allemaal aan alsof ik het aan het faken was om maar geen punten te hoeven verliezen.
Ja, die paniekaanvallen bij steeds dezelfde proffen, dat fake ik allemaal gewoon. Ik loop dolgraag hyperventilerend en huilend uit klaslokalen