Connection Training: Emotie-Clickeren. Wie ook?

Moderators: C_arola, Coby, Nicole288, Dyonne

Toevoegen aan eigen berichten
 
 
Anoniem

Link naar dit bericht Geplaatst: 07-03-19 15:50

Wat leuk!
Eigenlijk is het enige wat je hoeft te doen als je op deze manier 'traint' 8-) zelf de beloningsbalans een beetje in de gaten houden. Dus als je paard helemaal verliefd wordt op het opstapblok, dan ga je over op hem op het blok heel veel met je stem belonen en een af en toe een beetje voer geven, maar verleg je de bulk van de beloningen naar als hij weer naast jou op de grond staat zodat je paard beseft dat het feestje niet op het plateau is, maar bij jou. En als hij dan niet meer weg te slaan is bij jou dan geef je hem voor het bij jou blijven heel veel waardering, maar verleg je het echte feestje naar als hij netjes op jouw hulp afstand neemt voor bijvoorbeeld het longeren of van jouw voerzakje wegkijkt in plaats van er overduidelijk in gluurt. 8-) Dan krijg je bijna vanzelf een paard dat alles kan maar het vooral heel erg leuk vind om alles met jou te doen, want jij geeft overal altijd een positieve draai aan, zelfs als ze een schrikken of een off-day hebben.
En als mens traint het voor mij ook wel makkelijk, want ik hoef alleen maar alles te belonen, en qua trainingsopbouw hoef ik alleen maar te kijken naar de beloningsbalans: hebben we net galop gedaan aan de longeerlijn? Super, dan gaan we nu clicken voor samen rustig stappen. Gaat het rustig stappen goed? Dan eventjes wat tempo erin en clicken voor samen draven aan de hand. Gaat het naast elkaar aan de hand goed? Dan gaan we nu even belonen voor dingen op afstand doen zoals longeren. Zijn we klaar met longeren? Dan gaan we gezellig kroelen en kleine kunstjes in close contact doen. Ik train dus niet 1 ding, maar doe steeds het tegenovergestelde van wat we daarvoor deden en aangezien ze overal beloningen voor krijgen worden ze gewoon heel allround gezellig en daardoor ook heel vergevingsgezind als je eens iets stoms bij ze doet zoals aansingelen, want de allround vibe was goed dus dan willen ze best wel wat menselijke stomheid incasseren. :+

Maar goed, dit is dus mijn eigen doorgeslagen variant van clickertraining voor gezelligheid en via gezelligheid voor allround tevreden en meewerkende paarden, en niet connection training, dus eigenlijk off topic. 8-)
Ik vermoed dat dit ook vooral werkt als je zelf al wat ervaring met clickertraining hebt, en dat als je begint je beter gewoon even vast kunt houden aan belonen voor goed gedrag en bijbehorende goede emoties, want anders heb je zelf als trainer ook helemaal geen houvast om jezelf te leren om goed te clickeren met juiste timing, click/voer-handling enzovoorts. Dus ik zou iedereen altijd aanraden om te beginnen zoals ze op Connection Training doen en dan pas daarna vrolijk te ontsporen. :D

Maflinger_S
Berichten: 12159
Geregistreerd: 01-07-08

Re: Connection Training: Emotie-Clickeren. Wie ook?

Link naar dit bericht Geplaatst: 07-03-19 18:11

Ik ben vrolijk ontspoord en dat lijkt mij en mijn paard goed te doen. Volgens mij is dit de ultieme vorm van connection training.

Anoniem

Link naar dit bericht Geplaatst: 08-03-19 00:05

Denk als ik op die vrolijk ontspoorde manier zou gaan trainen dat ze mij hier helemaal gek verklaren :') Alhoewel.. doen ze nu ook al denk ik dus dat kan er dan nog wel bij _O-

Maflinger_S
Berichten: 12159
Geregistreerd: 01-07-08

Re: Connection Training: Emotie-Clickeren. Wie ook?

Link naar dit bericht Geplaatst: 08-03-19 00:24

Je bent al beter/verder dan je denkt :D

Anoniem

Re: Connection Training: Emotie-Clickeren. Wie ook?

Link naar dit bericht Geplaatst: 08-03-19 11:10

Vast :+
Zit wel te denken of de manier van xyzutu2 (met de singel) niet een optie is om onze 'begroetingsroutine' te doorbreken... Maarja, die hebben we ook zelf gemaakt dus misschien ook niet, haha.

Anoniem

Link naar dit bericht Geplaatst: 08-03-19 19:35

Nou, ik moet zeggen.. wetenschappelijk of niet, maar het werkt wel :')

De routine gaat normaal gezien zo:
- ik kom de hoek om, pony hinnikt/murmeld en komt naar de ingang.
- ik zeg hallo en doe de draad open
- hij komt naar mij toe en we doen wat hoofd krabben ed
- ik loop verder langs hem heen om te kijken of alles ok is qua voer/hooi/mest
Op het moment dat ik dat doe gaan zijn oren in zijn nek en probeert hij in mijn kuit te bijten ...

Vandaag ging het zo:
- ik kom de hoek om, pony hinnikt/murmeld en komt naar de ingang.
- ik zeg hallo en doe de draad open
- hij komt naar mij toe en we doen wat hoofd krabben ed
- ik loop verder langs hem heen om te kijken of alles ok is qua voer/hooi/mest
Op het moment dat ik dat doe heb ik een hand met snoep klaar die ik in zijn mond duw als hij wil omdraaien om te bijten.

En pony was zo van zijn melk dat hij de hele verdere begroetingssessie is vergeten dat hij eigenlijk zijn oren in zijn nek moest doen _O- _O-

Ik heb het wel zonder de click gedaan, omdat ik niet wilde dat hij bepaald gedrag ging zoeken wat hij moest doen om een click te krijgen. Maar gewoon snoepjes erin schuiven heeft ook effect. Heb het daarna ook nog gedaan toen ik zijn halster om deed om aan het werk te gaan, normaal is dit nog een "over-arousal" moment omdat hij weet als ik de 2e keer terugkom dat het halster aan gaat en we iets gaan doen, dus daar anticipeert hij dan al op. Maar nu kwam ik binnen, duwde wat snoepjes in zijn mond, halster aan, weer wat snoepjes en voor hij het wist stonden we in de piste 8-) Heb hem nog nooit zo zen gezien :')

VogeltjeM

Berichten: 3750
Geregistreerd: 31-12-07

Re: Connection Training: Emotie-Clickeren. Wie ook?

Link naar dit bericht Geplaatst: 08-03-19 20:05

Wat ik me alleen een beetje afvraag bij de "zure/boze" paarden: waarom doen ze dat? Wat maakt dat hij het bijv. niet fijn vindt dat je de stal inkomt? Of het andere paard: wat maakt dat ze steeds boos op je afkomt?

Ga je daar niet wat aan voorbij op deze manier? Geen kritiek hoor maar gewoon een gedachte.

Anoniem

Re: Connection Training: Emotie-Clickeren. Wie ook?

Link naar dit bericht Geplaatst: 08-03-19 20:50

Dat is iets waar ik al jaren mee bezig ben, te weten komen waarom :j Maar ik weet echt geen verklaringen meer, anders dan "een gewoonte geworden". Heb al zoveel getest en geprobeerd en na laten kijken dat ik echt niet meer weet waar ik het nog zou moeten zoeken.

Hij is ook alleen maar zo in heel specifieke situaties, zoals gezegd bij het inkomen van de paddock. Hij staat met oren naar voren aan de draad, heeft de oren naar voren als je binnen gaat, laat fijn zijn hoofd krabben, gaat soms zelfs staan om gekrabd te worden (rug of dergelijke) en lijkt het helemaal prima te vinden. En dan stop je en ga je verder en dan bijt hij.. Volgens mij is dat een soort spelletje ofzo geworden intussen...

Zelfde met poetsen, als ik begin aan de linkerkant aan zijn hals/schoft/schouder dan slaat hij met zijn hoofd. Ooit heeft hij een probleem gehad met die schouder maar dat is al jaren niet meer het geval. Is hij toen omwille van pijn gaan slaan en is dat een overblijfsel? Een gewoonte? In ieder geval slaat hij niet als je hem een bak hooibrok voor zet en dan gaat poetsen. Dus ik neem het er na al die tijd proberen en zoeken maar bij ...

Hoppit

Berichten: 1865
Geregistreerd: 23-03-10
Woonplaats: Leersum <3

Re: Connection Training: Emotie-Clickeren. Wie ook?

Link naar dit bericht Geplaatst: 08-03-19 21:18

Ik ben vandaag ook begonnen met wat ik uit jullie verhalen lees (heb de website ook al een stuk gelezen, maar nog geen tijd gehad voor filmpjes).
Sinds een paar maand heeft ze ongelofelijk veel kriebels, dus ipv met voer kan ik dmv krabbelen op hals of kont werken. Ze is op dit moment wss IR en ondanks het dieetmanagement zijn we daar nu strikter in geworden. Dit resulteert helaas in een bloedchagrijnige merrie, want het zijn elke keer maar kleine beetjes ipv je meteen het schompes vreten met het dagrantsoen. Haar broekspier staat behoorlijk hard, dus ze geniet ongelofelijk als ik daar krab of masseer. Volgens mij is het jeukgedrag een soort verlichting van de stijfheid oid. Na ja, maandag komt de DA voor haar tanden, dus toch ook maar weer even volledige check.

Klik = krabbelen = paard dat door achterhand zakt of dubbelplooit van genot

't is wel heel moeilijk voor iemand met niet zo'n goed gevoel voor timing, ik gebruik nu vnl haar strak kinnetje als een soort meter of k kan klikken of niet. Er zat nog niet veel ontspanning echt in, maar ze had wel heel snel door dat die klikker kontkriebels opleverde. Alles wat neeg naar een ontspannen kin of blijere uitdrukking leverde op.

Ik hoop dat ik een beetje haar micromanagement en de bijhorende frustratie (halszwiepen, staartzwiepen, stampen, hengstennek, ...) hiermee een beetje kan sturen en wij elkaar wat beter gaan begrijpen.

@[***] dat bijten doet mijn merrie ook. 't is niet echt vals, eerder een soort van 'schiet op' oid. Alleen als je er tussen zit met een velletje is het toch niet tof. Bestraffen werkt niet (ook mss omdat ik verkeerd bestraf, verkeerde timing?)

@VogeltjeM, ik vraag me dat dus ook af. Volgens mij is mijn merrie niet half zo zuur als ze zich gedraagt. Het lijkt wat te verergeren, mogelijk door IR? Maar 't is vnl sinds ons 2e paard. Mijn vriend heeft een eigen paardje gekocht en zij was altijd dikke matties met mijn vriend. Ondertussen is er een deel acceptatie, maar de zuurheid neemt nog niet echt af. Maar soms zit een dier ook vast in een patroon, regelmaat geeft handvaten om dingen te begrijpen. Ik hoop dat dit systeem sommige zure reacties die we mogelijk als 'karaktertrek' zijn gaan zien, ook een beetje ombuigen. De optie tot andere reactie aanleren, als je begrijpt wat ik bedoel.

Anoniem

Link naar dit bericht Geplaatst: 08-03-19 22:16

Wat leuk, [***]! :D _O-
Ik denk zelf als niet meer wetenschappelijk verantwoord clickeraar dat het gratis beloningen krijgen zonder daarvoor iets te hoeven/moeten doen enorm rustgevend is voor paarden omdat ze gewoon waardering krijgen voor dat ze er zijn en ze dus niet altijd hoeven na te denken over wat ze moeten doen om die beloning te krijgen. Ik gebruik wel gewoon mijn beloningssignaal daarvoor, maar je zou ook een ander beloningssignaal voor gratis beloningen kunnen geven, of helemaal geen beloningssignaal.
Maar het werkt alleen als je een goede beloning gevonden hebt, dus eentje die niet te lekker is, want als je pony helemaal hysterisch wordt bij dat eerste snackje omdat hij meer wil dan raken ze juist meer in de war als je beloont zonder dat ze precies weten waarvoor.

@ VogeltjeM: Ik denk dat een hoop paarden een goede reden hebben om zuur te kijken, maar dat een hoop paarden ook een soort 'restzuurheid' meedragen. Dus ooit zijn ze gereden met een te strakke singel en niet passend zadel, en vervolgens kijken ze altijd zuur bij het aansingelen, ook bij een losse elastische singel en een goed passend zadel. Die paarden zijn vrij makkelijk van hun zure blik af te helpen omdat het zadel ze geen pijn meer doet en het veel makkelijker is om relaxed te zijn dan met gespannen buik en zure blik te staan. Maar je kunt zo niet alles wegtrainen natuurlijk. Alexandra Kurland is een van de bekendste clickertrainsters en zij heeft een paard die last heeft van patellafixatie bij wie het achterbeen elke trailerrit opnieuw op slot schiet. Dat paard is wel van zijn trailerangst afgekomen, maar na elke trailerrit moet ze het trailerladen weer opnieuw positief maken met de clicker voordat ze weer op pad kunnen, gewoon omdat die trailerrit echt heel naar is voor hem, en moet ze er dus echt een hele hoop positiviteit tegenaan moet gooien om de balans positief te houden. Dus als je een te strakke singel en een niet passend zadel blijft gebruiken dan zal je paard zuur blijven reageren, ook al krijgt hij voer tijdens het gepijnigd worden.

Als je een zuur paard hebt dat van een onverwachte beloning helemaal opknapt en vrolijk wordt, dan ga ik ervan uit dat dat paard inderdaad alleen nog maar last heeft van restzuurheid en niet van iets actief naars dat acute zuurheid veroorzaakt.
Paard nummer 3 hier had bij het opleggen van de longeersingel duidelijk alleen last van restzuurheid, want na de beloning was ze meteen vrolijk en mocht ik alles met de singel doen. De singel zelf was elastisch en zat zo los dat ik er nog een vuist tussen kon stoppen, hij was alleen bedoeld om de Fedimax warmtereflectiedeken op zijn plek te houden.
Maar.... Gisteren deed ik het setje weer om, de oortjes gingen weer even naar achteren, ik gaf haar een beloning en ze ontspande weer. Na het werk deed ik het hele gebeuren af en bracht haar nar een paddock zodat ze kon rollen. Toen ze klaar was bracht ik het dekje en de singel weer naar haar toe... en toen liep ze een paar passen weg. :D Nog een keer geprobeerd en ze deed weer twee stapjes weg. Toen ging ik nadenken: die deken heeft harde nopjes aan de binnenkant die de warme reflecteren. [***] had daar geen last van, maar paard nummer 3 heeft een supergevoelige rug. En met een dekensingel over die nopjesdeken worden die wel echt aangeduwd. Dus de volgende keer doe ik het gladde back on track warmtedekje onder de singel, en ik vermoed dat het laatste restje scepsis dan ook verdwijnt, terwijl dat anders altijd een beetje onderhouden zou blijven worden door het gevoel dat ze dat dekje toch niet helemaal top vindt zitten.
Dus belonen als je paard gestrest is ontslaat je niet van de verplichting om uit te vinden waaróm je paard gestrest is. Anders is het gewoon symptoombestrijding.

[***] kwam bijvoorbeeld altijd naar me toe draven in de wei als ik naar het hek liep, maar omdat hij naar me toe sprintte kwam de rest van de kudde meteen ook mee, want die dachten dat hij ergens voor wegvluchtte. :+ Dus dan had ik in plaats van 1 paard ineens 6 gestreste beesten bij het hek. Ik gaf [***] steeds een beloning bij het hek voor het braaf maar zenuwachtig stilstaan/niet over het hek heenklimmen terwijl zijn kuddegenootjes hem van achteren aanduwden, >;) maar zijn hekstress verdween niet, tot ik besloot om eens een half uurtje uit te trekken om iedereen te leren wat ik precies van ze wilde als ik [***] uit de wei haalde.
[***] zag mij aankomen, galoppeerde naar het hek en de rest natuurlijk ook, 8-) en zodra [***] bij het hek was gaf ik hem voer, liep langs zijn kont naar twee andere paarden en zwiepte met mijn touw tot die een pasje achteruit deden. Vervolgens liep ik weer terug naar [***] (die wel wat zenuwachtig van dat gezwiep werd) en beloonde hem. Toen liep ik naar de andere kant, veegde twee andere beesten een paar passen achteruit met het touw, gaf [***] weer voer, toen zwiepte ik de paarden aan zijn andere kant weer weg, en dat deed ik tien minuten lang tot alle andere paarden in een halve cirkel op vijf meter afstand van [***] en het hek stonden. En niet op hun teentjes stilstonden om weer naar voren te springen zodra ik terug naar [***]'s hoofd liep, maar gewoon stil. De helft stond zelfs op rust, gewoon toe te kijken, want ze wisten dat als ze te dichtbij kwamen ik ze weer achteruit irriteerde zonder boos te zijn, en dat zodra ze netjes uit onze zone waren ze met rust gelaten werden of een kriebel kregen.

[***] vond het geweldig! _/-\o_ Hij vond zichzelf echt de koning toen hij bij het hek niet alleen steeds voer kreeg, maar hij bovendien grondpersoneel had dat de rest van het gepeupel op afstand hield. _O- Soms liep ik alvast een paar passen de wei in (dan denk je ik doe eens iets leuks voor hem) en dan liep hij straal langs mij, want hij wilde bij het hek staan en dat ik dan alle andere beesten voor hem op afstand hield en hij intussen beloningen kreeg voor het met een arrogante blik neerkijken op zijn matties. Dus het alleen maar belonen zorgde er wel voor dat we veilig uit een stressvolle weidesituatie kwamen, maar pas toen ik de bron van de stress helemaal weghaalde kon hij echt ontspannen (en ik ook, ik haat het als je zes van die grote jonge beesten om je heen hebt springen... :x ).

Voor zijn matties gold eigenlijk weer iets soortgelijks: veel mensen kiezen ervoor om in zo'n situatie boos te worden, te gaan schreeuwen en zich groot te maken om de andere paarden op afstand te houden, maar die paarden zijn al hectisch omdat ze gestrest zijn, en ik heb nog nooit meegemaakt dat gestreste paarden ontspannen door meer stress toe te voegen. 8-) Plus dat ik ook niet wilde dat ze bang van me zouden worden, want ik wilde hun in geval van nood ook mee uit de wei kunnen nemen. Het enige wat ik wilde was dat als ze mij (inclusief voertasje) zagen, ze op een respectvolle afstand van mij stil zouden staan. Dus begon ik ze gewoon een voor een met het halstertouw weg te vegen bij de poort, terwijl ik dan luid bleek klakken met mijn tong (geluid is net zo irritant als lichamelijke druk). Het touw kwam tegen hun hals of borst als ze te dichtbij stonden en als ze weer naar achteren stapten, dan stopte ik met het irritanten klikken en het zwiepen, draaide me weer om naar [***] en gaf hem een beloning. 8-)
Dan stapten zij natuurlijk weer naar voren omdat ik ze weer ruimte had gegeven, en dan liet ik ze weer achteruit stappen door te klikken en te zwaaien, zonder boos te worden over dat ze het 'weer fout deden', net zo lang tot ze alle vijf het jo-joen zat waren en besloten om op een afstandje te chillen. Toen kriebelde ik ze allemaal als beloning, natuurlijk dachten er toen een paar dat dat het signaal was om weer naar het hek te lopen dus die heb ik toen weer achteruit gezwaaid/geklikt, net zolang tot iedereen snapte dat het hek [***]'s persoonlijke ruimte was en dat het niet uitmaakte waar ik stond of welke kant ik ook op keek, dat iedereen altijd uit die ruimte moest blijven.

Dus dat was emotietrainen met zes paarden tegelijk. Het resultaat was dat het vanaf die dag supermakkelijk was om [***] uit de wei te halen. Ik liep de wei in, [***] draafde straal langs me en lijmde zich vast aan dat geweldige hek, 8-) de andere poepies draafden achter hem aan, maar drie van de vijf stopten netjes op ruime afstand van [***] en gingen daar staan chillen, eentje besloot dat het helemaal niet meer de moeite was en bleef gewoon halverwege de wei staan grazen, en de andere liet zich met wat geklik en een zwiep van het touw netjes op afstand zetten, en omdat ze allemaal geleerde hadden dat ze op die afstand ontspannen konden staan bleven ze daar ook staan terwijl ik [***] door het hek naar buiten leidde.

Het enige jammere was dat de groep ook besloot dat dit gedrag alleen voor mij en [***] gold, want als een andere eigenaar een ruin uit de groep wilde halen stond alles weer bovenop elkaar te dringen voor het hek en was het altijd wringen voor ze om het juiste paard naar buiten te krijgen en niet wat extra bonuspaardjes te krijgen. -O-
Maar ook gold dus dat je kunt kiezen voor belonen in een stressvolle situatie, of je kunt belonen en daarnaast een manier zoeken om de stress weg te halen. Met [***] en zijn groepsgenootjes in de wei was dat laatste wel mogelijk want ik hoefde ze alleen allemaal uit te leggen wat vanaf nu hun rol was, maar met een paard waarvan de knie steeds op slot springt als je hem vervoert kan dat weghalen van de bron van de stress niet, want die zal nare ervaringen blijven krijgen met die trailer en zal dus altijd weer opnieuw moeten leren dat het tóch de moeite waard is om mee te werken.

Hoppit

Berichten: 1865
Geregistreerd: 23-03-10
Woonplaats: Leersum <3

Re: Connection Training: Emotie-Clickeren. Wie ook?

Link naar dit bericht Geplaatst: 09-03-19 22:24

Heb vandaag gereden (sinds 3wkn of zo :P) met de clicker in de hand. Ik heb vaak moeite met het feit dat ik aan al de tips van mijn juf wil denken, daar gefrustreerd in raak dat het niet allemaal tegelijkertijd lukt en ondertussen wel eens wil vergeten dat paardjelief haar best doet. Hierdoor komen we vaak in een wederzijdse frustratiespiraal.

Dit werkt!

Haar focus ligt heel vaak buiten de bak, ergens ver weg van wat wij aan het doen zijn. Met het snelle klikje kreeg ze veel bevestiging dat ze dingen goed aan het doen was, waardoor ik ook wat vrolijker er op zat omdat ik haar niet zo boos maak met mijn mixed signals. Aangezien haar beloning krabbelen is, bleek de zweep daar een mooie tussendoor beloning voor :P Met het handvat kan je prima dat kriebelplekje op die dikke billen krabbelen <3

Ik ga verder met de website!

Anoniem

Link naar dit bericht Geplaatst: 09-03-19 22:49

Wat leuk om te lezen! :D
Je focus verleggen en concentreren op al het goede dat gebeurd verandert vaak heel veel :j En het is ook gewoon leuk(er) voor alle partijen!

Restzuurheid ... dat is 'm :j
Want zodra er een click is, of zelfs als hij nog maar denkt dat hij het goed genoeg gedaan heeft voor een beloning, dan verandert zijn hele houding en is hij één en al oor. Denk dat hij in het verleden wel last gehad heeft van en met bepaalde dingen en dat dit gewoon blijft hangen bij hem. En natuurlijk als hij spanning opbouwt/stress heeft zal hij daar niet vrolijker van worden. Maar we werken eraan, en er is al héél veel verandert.

Geweldig je ervaringen met Rio en de andere dieren xyzutu2.
Interessant ook hoe het gekoppeld wordt aan de persoon die het uitvoert, in plaats dan dat het gewoon algemeen gedrag wordt.

Anoniem

Re: Connection Training: Emotie-Clickeren. Wie ook?

Link naar dit bericht Geplaatst: 09-03-19 23:19

Ik denk op zich dat als meer mensen het op deze manier zouden doen dat de kudde uiteindelijk altijd cool is als er een paard uit wordt gehaald. Ze hoeven zichzelf namelijk helemaal niet op te naaien als er iemand weg gaat, dat is hun eigen onhandige keuze. 8-)
Ik vond het zelf wel interessant om te zien dat verlatingsangst helemaal geen verlatingsangst hoeft te zijn. De kudde had 'verlatingsangst' als ik [***] uit de wei wilde halen (toegegeven, hij was dan ook wel heel erg geweldig :~ 8-) ), maar om het op te lossen heb ik het verlaten helemaal niet geoefend. Ik plakte [***] gewoon met beloningen aan het hek en vertelde vervolgens tegen de rest wat ik van ze wilde: afstand, en op die afstand rustig en ontspannen blijven staan. Toen de paardenhersentjes na dat kwartiertje oefenen waren omgeschakeld van 'Help, [***] gaat weg! Iemand verlaat de kudde!!!' naar 'Ik sta hier rustig te chillen tussen mijn matties' toen kon ik [***] de wei uit halen zonder dat iemand er nog een kik om gaf. Terwijl we niet geoefend hadden met [***] eruit halen, steeds iets verder weg halen enz. Als ik kijk naar paard 1, 2 en 3 na [***] en zijn oude kudde, dan krijg ik het idee dat als je paarden gewoon in de chillzone kunt krijgen, ze eigenlijk vanzelf al hun stressgerelateerde loslaten zonder dat je die nog stuk voor stuk hoeft te trainen. Toen paard 1 bijvoorbeeld besloot dat ik oké was en ze niet hoefde te steigeren of mij hoefde te pletten om zichzelf duidelijk te maken, toen kon ze ineens ook voetjes geven zonder te trappen, mocht ik het halstertouw om de achterbenen wikkelen, hield ze haar hoofd op normale hoogte bij het halster omdoen en mocht ik haar met het dekje aaien enz, terwijl dat daarvoor allemaal niet kon/mocht. Ik had een hele lijst met dingen die ik haar moest afleren en daar viel opeens de helft daarvan vanzelf weg.

Net zoals met nummer 2, die met verlatingsangst die niet alleen de bak in durfde en dan non stop bleef gillen ook al stonden haar vriendjes daaromheen; ik heb nooit aan die verlatingsangst gewerkt, het enige wat ik deed was laten zien dat met mij de paddock uitgaan superleuk was want dan mocht je voor de paddock grazen, hoefde je niets moeilijks te doen, kreeg je random beloningen en kriebels. En naarmate ze aangaf dat ze meer wilde doen om die beloningen te verdienen gaf ik meer opdrachten, en ook verder van de kudde af, maar daar gaf ze helemaal niets om, ze heeft nooit ook maar één kreet geslaakt, en als ze dat wel had gedaan dan had ze een beloning gekregen omdat ze alleen maar hinnikte en me niet mee terugsleurde naar de groep, en dat zou dan ook weer wat stress weggenomen hebben.
We hoefden nooit aan de verlatingsangst te werken omdat ze niet de leuke kudde hoefde te verlaten, ze kreeg er gewoon een leuk mensenvriendje bij. Haar eigen persoonlijke kuddediertje. :D

Anoniem

Link naar dit bericht Geplaatst: 10-03-19 12:48

Haha, grappig hoe je eigen paard soms eigenlijk totaal niet "het probleem" is ...
En als ze maar op hun gemak zijn, dat is de essentie om ook maar iets te willen bereiken.

Hoe pak jij het eigenlijk "trainingsgewijs" aan? Waarmee ik bedoel.. zoals je het schrijft lijkt alles vanzelf op je pad te komen, maar ik neem aan dat je wel plannen hebt waar je mee aan de slag wil? Zoals werken met het dekje of longeersingel of ... Hoe bereid je dat dan voor/pak je dat aan? Of bedenk je dat spontaan ter plaatse? :+

Hoe zou het zitten met schrik(reacties)? [***] is de laatste jaren namelijk veel schrikkeriger/gespannen dan ik mij van ervoor kan herinneren, waardoor ik me vaak sta af te vragen of ik niet de oorzaak ben van dat gedrag. Ben ik niet te soft? Geef ik hem niet teveel kansen? Of teveel aandacht als hij schrikt? Is het een manier geworden om rust te krijgen, of zelfs beloningen? Etc.

Ik weet wel dat paarden niet express kunnen schrikken (of ik ga daar toch steeds maar vanuit) maar toch voelt het soms zo .. Of dat ik het door mijn onhandige timing en manier van dingen aanpakken alleen maar erger maak ipv beter. Maar misschien komt het er nu ook allemaal wel uit omdat we op een andere manier omgaan met elkaar, met meer keuze en vrijheid en minder (geen) consequenties als hij niet het juiste doet... Denk dat het sowieso wel een groter probleem is geworden sinds het koetsongeluk (schrikken van geluiden die hij kan horen maar niet kan zien, of dingen achter zich), misschien heb ik er nooit genoeg aandacht aan gegeven want het is [***] .. en die schrikt nooit ... Ofzo ...

Hoppit

Berichten: 1865
Geregistreerd: 23-03-10
Woonplaats: Leersum <3

Link naar dit bericht Geplaatst: 10-03-19 13:04

[***] schreef:
Hoe zou het zitten met schrik(reacties)? Cobe is de laatste jaren namelijk veel schrikkeriger/gespannen dan ik mij van ervoor kan herinneren, waardoor ik me vaak sta af te vragen of ik niet de oorzaak ben van dat gedrag. Ben ik niet te soft? Geef ik hem niet teveel kansen? Of teveel aandacht als hij schrikt? Is het een manier geworden om rust te krijgen, of zelfs beloningen? Etc.

Ik weet wel dat paarden niet express kunnen schrikken (of ik ga daar toch steeds maar vanuit) maar toch voelt het soms zo .. Of dat ik het door mijn onhandige timing en manier van dingen aanpakken alleen maar erger maak ipv beter. Maar misschien komt het er nu ook allemaal wel uit omdat we op een andere manier omgaan met elkaar, met meer keuze en vrijheid en minder (geen) consequenties als hij niet het juiste doet... Denk dat het sowieso wel een groter probleem is geworden sinds het koetsongeluk (schrikken van geluiden die hij kan horen maar niet kan zien, of dingen achter zich), misschien heb ik er nooit genoeg aandacht aan gegeven want het is Cobe .. en die schrikt nooit ... Ofzo ...


Ik heb exact dezelfde vragen/twijfels (en toevallig hebben wij ook een koetsongeluk gehad vorig jaar :(:) ). Bij die van mij zijn er toen best wel wat dingen kort achter elkaar gebeurd, maar zitten die vnl in mijn hoofd, of die in van het paard? Hoe zie/weet je dat?

Ik kwam laatst wel een filmpje of verhaal van iets tegen, dat in de kudde de leider ook altijd degene is die stopt en gaat staan kijken met de nek er op om te oordelen of iets bedreigend is of niet. Dit doet mijn merrie dus ook. Maar door te laten kijken of stoppen, laat je dus het paard het voortouw nemen als zijnde, van jullie twee is hij/zij degene die stopt om te kijken en beoordelen. Jij denkt dat je een rustpunt geeft omdat je denkt dat je daardoor het paard laat kijken dat iets niet eng is.... Maar dat zijn dus twee volledig verschillende standpunten. Die ik beide logisch vind klinken.

Peetstap

Berichten: 2518
Geregistreerd: 10-12-11
Woonplaats: Noord Europa

Link naar dit bericht Geplaatst: 10-03-19 13:32

Xyzu: boeiende manier van omgaan hou je erop na...

Menigeen zou wat je doet direct bestempelen als " paaien en omkopen" met voedsel en daarmee is de kous af, maar ikzelf vindt het uitdagend genoeg om er es mee te experimenteren hier met de paarden waar ik mee omga.
Dat betekend dus veel verder durven gaan met belonen als puur op doen en tonen gewenst gedrag.
zeker je visie en manier om ook te belonen als paard iets aanbied wat je feitelijk niet wilt, is iets wat in de algemene trainings systemen not done is.

Heel boeiend dat je zo uitgebreid praktijk voorbeelden hier weergeeft, waarvan ikzelf ga nadenken om van de gangbare paden af te stappen.
Laat me graag inspireren door meer uitleg in detail. +:)+

Ik zit zelf actueel met dilemma als ik in loswerken bezig ben en paard draait zich zelf naar me toe, en wil naar me toe komen om rust te zoeken en knuffie te halen terwijl ik in mijn hoofd em juist es lekker en wat langer aan het werk wil zetten.
Ik merk gaande weg dat paard dit gebruikt om zijn "einde werk" aan te geven :D , maar hij weet natuurlijk niet dat het veel beter is voor zijn lijf om nog effe door te gaan met overgangen, inbuigen etc etc...
Dat bepaal ik dus op dat moment, en dan stuur ik em maar weer de ruimte in , volgende sessie.
Met longeren in lijn verbinding is het wat duidelijker voor hem, maar ook dan doet ie ook pogingen om te stoppen.
Ik gebruik daarbij bewust geen voedsel , er valt bij mij niks "te halen" , maar heb wel bv de touch aangeleerd met voedsel beloning.
En rust moment is overigens een top beloning voor ieder paard.

Hoe kijken jullie hier tegenaan ?
Ga je hierin steeds toegeven, kun je niet meer trainen op conditie, want dan is paard continu vlak bij je.
Leuk voor je connectie, maar ik wil paarden ook kunnen trainen op conditie e.d.
Stuur je em steeds weg bij iedere poging tot contact wat paard wil, zoek je steeds de grens op in je connectie.

Geef em nu de gelegenheid tot rust, aai en laten merken hoe geweldig hij wel niet is, en dan gaan we weer opnieuw de cirkel of ruimte op.
Ook met w.a.h doe ik het zo , zeker na pittige fysieke of mentale oefening heeft ie behoefte aan rust.

VogeltjeM

Berichten: 3750
Geregistreerd: 31-12-07

Link naar dit bericht Geplaatst: 10-03-19 13:45

Peetstap: sinds ik longeer met positieve bekrachtiging merk ik dat een rustmoment voor hem niet meer per se belonend is, maar ook ongeduld kan veroorzaken.

Maar die van mij geeft het ook wel aan als ik te lang aan een stuk iets vraag (hij kakt in, en wil liever stoppen dan de click verdienen). Ik vraag daarom korte stukjes met veel overgangen, van hand veranderen etc. En ik ben bewust bezig met criteria, dus de ene keer met op tempo en de andere keer meer op houding, dan weer eens op nog een ander criterium etc. Deze afwisseling maakt dat uiteindelijk alles verbetert, maar merk dat het hem ook gemotiveerd houdt :)

Qua conditie zou ik eerder 3x10 minuten longeren met iets anders (werken aan de hand, vrijheidsdressuur, apporteren, u name it) ertussen, dan 30 minuten aan een stuk. En ik ga ook veel naar buiten om conditie op te bouwen, paard naast de fiets en gaan (of erop, maar ik rijd ff niet wegens zwangerschap) :)

Anoniem

Re: Connection Training: Emotie-Clickeren. Wie ook?

Link naar dit bericht Geplaatst: 10-03-19 14:53

Ik heb eigenlijk nooit echt plannen meer als ik naar een paard ga, dat heb ik van [***] geleerd. Als de dierenarts het eerste jaar dat je je paard hebt niet weet of hij het einde van dat eerste jaar gaat halen, je de twee jaar daarna nooit meer dan 1 voer tegelijk durft te kopen omdat je gewoon niet zeker weet of hij er na die eerste zak nog is, en je het jaar waarin hij het voor zijn doen geweldig doet te horen krijgt dat hij allemaal dodelijke aandoeningen heeft waardoor hij nog veel korter zou leven dan je ooit durfde te dromen dan leer je om echt alleen maar bij de dag te leven. Dus ik ga naar het paard, kijken naar hoe die ervoor staat en verzin dan iets om te doen. Zijn ze zenuwachtig, dan doen we een relaxed dagje met ontspannen en bekende dingen. Zijn ze juist dapper, dan doen we iets spannends/stoers om de grenzen op te rekken. Soms zijn dat hun grenzen (we wandelen iets verder van de stal dan normaal) en soms zijn dat mijn grenzen (we moeten de stomme poetsplaats nog trainen en ik haat poetsen en wassen... :x ). Het heeft voor mij geen zin om thuis een plan te bedenken als ik niet weet welke mindset (of in [***]'s geval lichamelijke toestand) het paard die dag heeft.
Soms heb ik wel iets van ambitie in mijn hoofd hoor, dan ga ik naar de stal met ineens het idee dat ik heel graag balkjes wil gaan draven met nummer 3. Maar dat schuif ik dan meteen op de lange baan: over een maand of zo gaan we balkjes draven, tot die tijd gooien we af en toe een balkje in de bak en wandelen/longeren we daaroverheen, maar zolang zij niet de juiste mindset heeft doen we niet meer balkjes en doen we geen snellere gangen dan stap als we over dat balkje gaan.
Op zich zou je dat ook als trainingsplan kunnen zien, maar het voelt vooral als een niet-trainingsplan. ;)

Voor mij werkt het laten kijken als een paard schrikt goed, maar of dat werkt is persoonlijk en hangt van heel veel factoren af. Een paard dat pijn heeft en merkt dat hij na schrikken een minuut stil mag staan zal vaker 'verschrikt stil blijven staan'. Een pony van een vriendin ontdekte dat hij tijdens het rijden stil mocht staan als hij ging poepen en ging dus continu in een poep-houding staan inclusief persen tijdens het rijden. Toen hij daar na de eerste drol niet meer voor stil mocht staan maar gewoon weer aangespoord werd verdween dat pers/poepgedrag helemaal. Een pony die ander voer krijgt of langzaam een overschot/tekort aan bepaalde vitaminen/mineralen opbouwt kan ook steeds meer schrikken.
Ik geloof trouwens niet dat bij onze huispaardjes alleen de leidmerrie/hengst schrikt/opkijkt bij gevaar; ik zie dat de eerste die schrikt zijn hoofd optilt en gaat kijken richting het gevaar en de rest dan mee gaat kijken tot het voorbij is. Dat doe ik dus ook als ik train: als het paard schrikt dan is het eerste wat ik doe kijken uit welke richting de schrik kwam, daar een paar passen naartoe lopen en ernaar gaan staren, liefst zo dat ik iets voor het paard sta. Net zolang tot het paard (vaak met een duwtje van zijn neus) zegt 'dit is saai, ik wil voer verdienen'.
Zeker bij nieuwe paarden geef ik voer als ze de eerste keren schrikken omdat ze vaak geleerd hebben dat schrikken niet mag en dus ook nog schrikken van het feit dat ze schrikken. Met het voer haal ik die tweede laag van schrik weg, want natuurlijk mag je schrikken. Alleen wordt het daarna vrij saai, want ik ga dan lang, lang, laaaang in de verte turen in de richting van het mogelijke gevaar. Als we in de bak zijn dan loop ik als het paard schrikt vaak naar het hek van de bak en ga daaroverheen hangen terwijl ik richting het gevaar kijk. Ik doe dus precies wat het paard deed en ik laat zien dat ik zijn tip serieus neem, maar ik neem dat zo serieus dat ik vervolgens een minuut (of langer) met mijn rug naar hem toe sta. Dus eigenlijk zeg ik tegen het paard dat ik zijn waarschuwing super-serieus neem, maar dan zo super-serieus dat ik even helemaal geen tijd meer heb voor hem, want ik heb alle oren en ogen nodig voor Het Gevaar. Als hij zegt dat daar een wolf loopt dan moet ik de kudde beschermen en heb ik natuurlijk even geen tijd voor knuffelen en gezellige dingen doen, als mijn paard schrikt van iets in de verte dan is dat een zaak van leven en dood. 8-)
Als ze schrikken van iets wat dichtbij is of in de bak zelf ligt dan leg ik er vaak gewoon voer op, dat scheelt een hoop training. 8-)

Op een gegeven moment kom je natuurlijk op een punt dat je je paard meer wil laten werken en dan heeft hij geleerd dat als hij opkijkt naar iets in de verte hij een minuut rust krijgt, of dat als hij naar binnen komt voor een knuffel hij die knuffel krijgt. Paarden zijn niet dom, en hebben gewoon continu een beloningsbalans in hun hoofd: schrikken is oke, dan krijg ik rust om na te denken, maar die rust is wel heel saai en contactloos dus we doen dat zo min mogelijk, maar nu moet ik extra veel draven dus dan heb ik liever contactloos stilstaan dan nog tien rondjes in draf. Als je dat weet dan zie je niet meer goed/fout gedrag, maar gewoon een continu shiftende beloningsbalans. En als je iets anders wilt zien, dan tweak je gewoon even die beloningsbalans.
Nummer 3 was heel braaf op de wasplaats, maar toen ik in de bak voor het eerst de Spaanse Pas had geoefend begon ze ineens allevier de voetjes te geven als ik haar benen wilde afspuiten. Dat was stout en onzin want dat deed ze eerst niet, ze wist hoe het wel hoorde dus moest ik haar dat afleren. Maar ik hou gewoon niet zo van die mindset, dus in plaats van na te denken hoe ik haar dat kon afleren dacht ik na over hoe ik die beloningsbalans zo kon tweaken dat vier pootjes op de grond bleven staan. Dus zette ik de waterstraal op een voorbeen, bleef dat afspoelen terwijl ik 'hoho' zei (ho is met vier benen op de grond stilstaan) en zodra het voetje landde stopte ik en beloonde ik haar. Toen stond ze na een minuut of vijf weer gewoon met vier benen aan de grond.
Op zich veranderde er voor mij niet zoveel: ik had haar anders ook tien stukjes wortel gegeven voor braaf zijn tijdens het wassen. Nu gaf ik diezelfde stukjes gewoon met een iets andere timing. Daardoor voelt het voor mij minder al trainen en meer als slim voeren. 8-)

[***] kwam in zijn laatste maanden ook steeds vaker een knuffel halen tijdens het longeren/grondwerken omdat dat achteraf gezien voor hem natuurlijk steeds moeilijker werd. Ik wist niet hoe moeilijk hij het al had, maar ik wist wel dat hij zijn stinkende best deed en het echt niet makkelijk was voor hem dus besloot ik het 'illegaal naar binnen komen' niet te zien als stout gedrag, maar als een extra mogelijkheid om mijn send te oefenen. Dus in plaats van hem te trainen besloot ik gewoon mezelf te hersenspoelen. :D
En ik maakte de extra regel dat als hij bij mij stond voordat ik het doorhad (of omdat ik zo gezellig vond) dan kreeg hij knuffels (geen voer, we moesten de beloningsbalans niet helemaal om zeep halen), en als ik er op tijd bij was als hij al naar binnen keek dan gaf ik hem de hulpen om op de cirkel te blijven (en als hij dat deed mocht hij twee rondjes later toch alsnog naar binnen komen). En omdat naar binnenkomen blijkbaar zo belonend werd in zijn beloningsbalans reserveerde ik de voedselbeloningen alleen nog voor als hij op de volte/hoefslag liep.

Maar dit is dus geen methode, maar gewoon wat aansluit bij mijn eigen karakter en mijn ambities. Ik heb weinig tot geen ambities meer als het gaat om dingen die ik met paarden wil bereiken, dus is mijn enige ambitie voor een training vandaag is dat het paard na afloop denkt 'morgen wil ik weer!!!' En in tussentijd maakt het me echt niets uit als nummer 3 honderd keer uit de draf valt als ik aan de longeerlijn vraag of ze haar kont naar buiten wil schuiven, ik denk gewoon 'joepie, om de vijftien meter een gratis kans om mijn draf-hulp te oefenen!', want ze zou niet zelf steeds uit de draf vallen dan zou ik haar zelf steeds om de vijftien meter van stap in draf van stap in draf moeten zetten en dat klinkt als veel meer werk, veel meer hulpen en dus mogelijk veel meer druk voor het paard. Dus als het verkloten van stelling en buiging tijdens het longeren ervoor zorgt dat ik zomaar ineens de mogelijkheid cadeau krijg om een paar rondjes het aandraven te oefenen, of het illegaal naar binnen komen ervoor zorgt dat ik elke halve volte de kans krijg om mijn wegstuur/op de volte blijf-hulp te trainen, dan grijp ik dat met beide handen aan.
Dat is denk ik waarom trainingsschema's voor mij niet werken: dat is een beetje als bepalen dat we vandaag sinaasappelsap gaan maken terwijl... when God gives you lemons, turn them into lemonade! :D En ik hou dus heel erg van de lemons die het paard me aanbied, alles wat op een dag fout gaat, want dan weet ik tenminste wat we vandaag gaan doen. *\o/*

Hoppit

Berichten: 1865
Geregistreerd: 23-03-10
Woonplaats: Leersum <3

Link naar dit bericht Geplaatst: 10-03-19 16:20

Hahaha, leuk :) Ik kan me daar ook niet zo aan houden. Soms heb ik wel wat in gedachten, maar aangezien wij ook nog veel in een uitvogelfase zitten... Of althans, onze hele relatie is een soort van uitvogelen :')

Ik wil gewoon mijn pony niet ergens doormeppen, maar zoeken naar waarom iets niet lukt.

Anoniem

Re: Connection Training: Emotie-Clickeren. Wie ook?

Link naar dit bericht Geplaatst: 10-03-19 17:18

Heel herkenbaar, ik blijf ook altijd vogelen. :D *\o/*
Dat vind ik eigenlijk ook het lastigste aan paardje nummer 3, die werd na het eerste weekje reststress wegwerken zo makkelijk dat ik zelf met trainingsplannen moet komen want ze is anders gewoon alleen maar makkelijk, lief en braaf en kan eigenlijk alles wel, en dat wordt een beetje saai als je altijd gewend bent om met geestelijk/lichamelijk uitdagende paarden te werken. Dan ga je namelijk altijd aan de slag met het probleem van de dag, terwijl ik met nummer 3 echt problemen moet gaan introduceren omdat we anders niets hebben om over na te denken... >;)

Dit topic zet me trouwens wel aan het nadenken, want ik vroeg me ineens af waarom ik niet echt het gevoel heb dat ik train als ik paarden train, maar meer bezig ben met de stemming tunen en slim voeren. Ik denk dat dat is omdat ik altijd een zakje voer bij me heb, en aan het einde van elke training is dat zakje voer altijd leeg. Dan kun je redeneren dat dat leeg is omdat je besloten had om elk goede gedrag te belonen en elk foute gedrag te corrigeren met geen voer, maar je kunt ook denken: aan het einde van de training is mijn voerzakje altijd leeg, dus bestaat de training niet uit goed of slecht gedrag bij het paard, maar uit slim voeren door mij. Dan maakt het niet meer uit als een paard iets fout doet, want dat geeft mij de kans om gewoon het tegenovergestelde te belonen en dus te oefenen. Dus als je paard je aan de hand steeds inhaalt dan geeft dat je de kans om netjes meelopen/achter me blijven te trainen en te belonen. Vervolgens besluit je paard dat hij alleen nog maar achter je wil lopen, en dat geeft je de kans om weer te belonen voor het met het hoofd naast je te blijven lopen, enzovoorts. Dat is dan nog steeds geen balkjes draven, als dat je doel was, maar elke minuut die je besteed aan het tweaken van de beloningsbalans vormt de basis voor alles wat je daarna doet, want door die training weet je paard nu dat het niet eng is om voor je uit te lopen en dat het ook niet slecht is om achter je te lopen dus dat hij daar niet gestrest van hoeft te raken, maar dat hij de meeste kans op een beloning heeft als hij met zijn hoofd precies naast je blijft tijdens het lopen. En dan heb je ineens de perfecte uitgangpositie voor het stappen/draven over balkjes, zonder dat je een balk hebt aangeraakt.

Anoniem

Link naar dit bericht Geplaatst: 10-03-19 20:58

xyzutu2 schreef:
Een pony van een vriendin ontdekte dat hij tijdens het rijden stil mocht staan als hij ging poepen en ging dus continu in een poep-houding staan inclusief persen tijdens het rijden.


Been there, done that, etc. :')
Vreselijk die slimme beesten ... [***] gaat standaard de bosjes in als hij moet plassen of mesten, vind ik heel fijn, maar niet als hij dat 100 keer per rit doet en ook echt in houding gaat staan voor niks. Hoewel ik wel heb gemerkt als we een leuke wandeling/rit hebben, dus op de R+ manier, dat hij dat eigenlijk niet doet, terwijl "vroeger" ik daar een periode echt wel problemen mee heb gehad ...

Het schrikken daarentegen weet ik zo niet, soms heb ik het idee dat ik er teveel aandacht aan besteedt, maar langs de andere kant denk ik ook niet dat een paard express kan gaan schrikken om dan stil te kunnen staan. Het maakt hem overigens ook niet uit of je stil blijft staan of gewoon weer verder gaat, schrikken doet hij toch ...


Vandaag heeft hij overigens wel ENORM zijn best gedaan! Het was echt niet te doen met de wind hier, en dacht even in de binnenbak te gaan wandelen want 'uit de wind dus ok'. Nou .. heb op een bepaald moment gedacht dat het dak eraf ging gaan := Zo'n kabaal en rare geluiden, ik had er zelf bang van. En [***] is niet éénmaal weggesprongen, terwijl hij wel gespannen als een rietje was. Dit was te extreem om een uitgebreide trainingssessie in te doen dus heb het kort gehouden, maar hij heeft wel zoveel snoep gehad omdat hij niks deed buiten gespannen zijn dat hij niet meer wist waar hij het had :') Ik was echt zo blij dat hij zichzelf bij elkaar kon houden en niet ging rennen en wegspringen .. ik vond dat ik dat mocht laten zien aan hem 8-)

En dan denk je in eerste instantie 'laat de blinde maar staan want dit is echt niks voor hem' en dan besluit je toch maar even naar de poetsplaats te gaan en geeft die een pak minder problemen dan je 'gewone' pony ... Het is toch een duo, hahaha.

Hoppit

Berichten: 1865
Geregistreerd: 23-03-10
Woonplaats: Leersum <3

Link naar dit bericht Geplaatst: 11-03-19 21:38

Hmmm ik ben vandaag een beetje enthousiast geweest geloof ik... |o

Butweer, dus was lekker met de clicker aan het spelen: blij op mij toelopen = kriebels verdienen. Ging heel erg goed, dus lekker met haar de weide door aan het gaan...
Tot ik natuurlijk moest pushen om te kijken of ik de afstand kon vergroten. Pony gefrustreerd, vervolgens ik wat meer op haar toegelopen, wil ze per se op haar kont gekriebeld worden (wat ik deze keer wat afhield ivm respect voor mijn ruimte) en vervolgens bokken langs mij af, op voldoende afstand, maar was wel bokkend richting mij en de frustratie er uit scheuren.

Leek even of ze het ging uitvreten op ons andere paardje in de paddock, maar ze stopte halverwege. Ging ze redelijk dominant op mij staan wachten, dus heb haar dmv zo zelfzekerd mogelijke lichaamshouding weggestuurd. Maar kan niet ontkennen dat ik er toch ff met kloppend hart stond :x

Ik vind het lezen wanneer het genoeg is echt onbeschrijfelijk moeilijk :n

Anoniem

Re: Connection Training: Emotie-Clickeren. Wie ook?

Link naar dit bericht Geplaatst: 12-03-19 00:30

Wat lastig, zeker als je pony je ook meteen zo over the top dominant corrigeert als je net iets te lang doorgaat. Vast een merrie... 8-)
Ik weet niet precies hoe je hiervoor met haar trainde, maar ik heb zelf wel eens het idee dat cross-over paarden vaak in het begin ook niet precies weten hoe ze met meer vrijheid/beloningen/opdrachten om moeten gaan. Dus toen ik met [***] begon begon ik meteen met clickeren, hij in de bak en ik erbuiten dus hij had alle vrijheid, maar als hij het even niet snapte (mijn hand aanraakte in plaats van er wegbleef en dus even geen click kreeg) dan werd hij meteen boos en ging door de bak rennen. Wat ook de reden was dat ik er niet in stond. 8-) Het duurde echt wel een paard maanden voor hij besefte dat verwarring niets was om boos over te worden, net zoals angst of argwaan of schrikken of stomweg geen zin hebben: hij mocht het allemaal van mij uiten, ik zette niet de tegenaanval in. Maar het duurde wel even voor hij dat begreep en geloofde en zijn emoties/gedachten steeds neutraler en subtieler (en gezelliger :+ ) begon te uiten. Dus als ik draf zei en hij had geen zin dan was zijn reactie 'Neuhhh, vraag het straks nog maar een keer' in plaats van 'Waaaah! Jij wilt draf en ik niet, dus jij gaat vast boos worden dus ik ga alvast rennen/in de aanval!!!'
Het kan zijn dat jouw merrie nog moet leren dat jullie gewoon als grote mensen met elkaar kunnen praten en dan ze geen temper tantrums nodig heeft om tot jou door te dringen. Maar dat kost vaak wel wat tijd, en in de tussenliggende tijd reageert je paard eigenlijk niet op jou maar op wat hij denkt dat jij gaat doen. Het kan zijn dat je inderdaad iets onhandigs hebt gedaan, maar het kan ook dat jullie gewoon nog in dat omdenkproces zitten.
Tot die tijd zou ik het gewoon heel simpel houden. Wat wil jij? Een paard dat braaf en kalm is in jouw omgeving en netjes vooruit/achteruit/opzij stapt als jij daar om vraagt. Wat wil je pony? Voer, aandacht en kontkriebels. :D Dat kun je dan inzetten om de beloningsbalans te beinvloeden.
Stel, je pony zet op een onbeleefde manier de kont naar je toe omdat ze kriebels wil. Dan kun je haar wegsturen/jagen omdat ze stout/dominant is, maar je zou haar ook kunnen vragen om die achterhand weer twee stappen van je weg te draaien en vervolgens direct uitgebreid de kont kriebelen. Jij krijgt wat jij wil (kont uit jouw persoonlijke zone) en je laat zien dat je begrijpt wat zij wil - maar op zo'n manier dat ze ook meteen leert dat alleen netjes ingeparkeerde kontjes kriebels krijgen, en opdringerige paarden krijgen niets. ~~}>
Ik vind het zelf altijd wel een leuke fase in clickertraining als paarden actief beginnen te laten zien wat zíj willen. Een beetje de puberfase, maar als zij (vaak op een onhandige/lompe) laten zien wat zij willen, dan grijp ik dat meteen met beide handen aan om hun te laten zien dat ik hun versta.

Nummer 3 was bijvoorbeeld heel erg braaf en lief en netjes en voorkomend toen ik begon, zo braaf en lief dat ik me afvroeg of er eigenlijk ook nog wel wat karakter in zat. >;) Ze zette geen pas uit de plaats, had geen enkele eigen inbreng, ze was gewoon heel braaf. Tot we naar de longeercirkel liepen en ze ineens aan het (doorhangende) halstertouw trok richting de bak. Dus dacht ik: Joepie, ze wil iets en ze geeft het aan! Ik ben geen fan van zeurende paarden die aan halstertouwen hangen, maar ik ben meteen met haar de bak in gegaan. Na een keer of vier in de bak werken en braaf en saai zijn dook ze opeens in halt met haar neus omlaag en nam een hapje gras uit de rand van de bak. Ik hou niet van paarden die ongevraagd het gras in duiken, maar in mijn hoofd maakte ik een dansje, want ze sprak tegen mij! Dus ik liet haar dat hapje eten, vroeg haar weer omhoog, gaf haar een handje voer als beloning en wees weer omlaag en zei 'gras eten!'. Dus nu kent ze het commando 'Gras eten'. :D

Ze legt nu ook wel eens onhandige verbanden. Ik vind het leuk om paarden een zoen op hun wang te geven en paarden vinden dat stom, :+ dus leer ik ze gewoon dat een kusgeluid een click is en dat daar altijd voer op volgt. Dus ik haalde in de box het hoofd naar me toe, gaf een kus op haar wang en gaf haad voer. Vond ze een leuk kunstje.
De volgende dag waren we bezig met wat oefeningen in de longeercirkel en duwt ze ineens met haar neus tegen mijn wang. En daarna nog twee keer. Zo apart. Ik vond het erg grappig maar ook erg onhandig dus reageerde gewoon niet en toen doofde het weer uit en deed ze het niet meer. Gisteren 'oefende' ik weer een paar keer een kusje tegen haar wang in de box, en vandaag kreeg ik als we stilstonden weer een paar keer een neus tegen mijn wang van haar. _O-
Terwijl ik bewust niet op haar neus kus maar op haar wang zodat het voor haar een passieve oefening is en niet iets waar ze zelf actief om kan vragen, maar blijkbaar besloot zij daar dan maar een eigen vertaling van te maken. 8-)

Hoppit

Berichten: 1865
Geregistreerd: 23-03-10
Woonplaats: Leersum <3

Link naar dit bericht Geplaatst: 12-03-19 00:56

Ha kijk, even wat meer inzicht :) Het is inderdaad een absoluut dominant kreng, altijd 'waarom?' ipv 'ja graag!', maar eens je haar overtuigd hebt <3 Er komen heel snel stamppootjes, schrapen en hengstennekzwiepers. Ik ga eens kijken of dat ombuigen naar iets wel gewenst me lukt!
Proberen wegjagen op zo'n moment heeft enkel als effect dat dat zwenkt-uit-gevaarte nog een stap dichter komt. Om dat weg te krijgen moet ik eigenlijk een zweepje meenemen, maar dat is dus nu net wat ik niet wil.

Echt heel grappig om al die situaties te lezen ^^ Ik weet dat ik op papier met mijn paard totaal geen match ben, maar ik vind die rare dikke pony veel te geweldig. Er moet en zal een manier zijn waarop wij elkaar gaan begrijpen (en ooit zonder tuig de zonsondergang tegemoet galopperen, je kent het wel...).
Echt verfrissend om wat meer omdenken te lezen of er over te kunnen sparren, tnx!

Anoniem

Link naar dit bericht Geplaatst: 12-03-19 01:38

Ik had vandaag trouwens ook een leuk onhandigheidje in de training met nummer 3. :D
Ik wil haar leren om op een plateau te staan, maar dat is nog even een stap te ver en mijn plateau is vrij hoog, dus had ik een matje in de longeercirkel gelegd en leerde haar met een handtarget om daarop te gaan staan. Het duurde even voor ze snapte dat ze voer kreeg voor het erop staan en niet voor het targetten en toen vond ze het helemaal geweldig.
Toen ze dat snapte wilde ik wat longeren en stuurde haar de cirkel op in draf. Ze bood zelf galop aan, de tweede keer dat we dit oefenden, zonder te rennen dus besloot ik daar maar in mee te gaan. Na een paar rondjes gaf ik ons beloningssignaal 'Super!' en ze draaft zo van de hoefslag af, naar het matje en gaat daarop staan. _O-
Super onhandig natuurlijk, want een click/beloningssignaal betekent ho+voer en niet ren naar een willekeurig matje en ga daar op staan want dan krijg je voer. :') Dus ja, dat was wel iets wat ik had kunnen corrigeren.
Maar... Voor het eerst draafde ze naar het midden van de cirkel en liep ze ook helemaal door naar het midden in plaats van na 2 passen stil te gaan staan. En het maakte haar band met op dingen gaan staan nog groter, dus besloot ik om er maar gewoon in mee te gaan. En zij vond het een geweldig spelletje: ik stuurde haar steeds in draf de cirkel op en als ik het zei dan rende ze naar haar zeiltje en ging daar op staan voor een beloning. :D
Aan mij nu de taak om het naar binnenkomen op en eigen commando te zetten (zonder zeiltje) en als ik click meteen naar de hoefslag te rennen en haar daar te belonen om haar weer te leren dan click=ho=voer, maar dat is iets voor over een week of twee. Tot die tijd gaan we gewoon alle voordelen uit deze spontane vergissing halen die erin zitten. :7

Vandaag heb ik ook nog even gewerkt met nummer 4. Nummer 4 is geen trainingspaard maar een jonkie die ik apart zet en bijvoer als ik nummer 3 doe. Alleen zijn op dit moment alle boxen vol, dus of ik moet hem in de box van nummer 3 zetten als ik met haar bezig ben (errug onhandig), of hij moet even met voer en hooi in een paddock. Alleen heeft hij erg veel last van verlatingsangst: hij heeft zijn hele leven in de groep gelopen en is nog maar een paar keer in zijn eentje aan de hand meegenomen en dat resulteerde steeds in heel veel stress en non stop gillen naar de rest van de groep zodra hij daaruit werd gehaald. Maar ik zou het toch wel erg handig vinden als ik hem in die paddock zou kunnen parkeren met zijn voer, dat scheelt mij een hoop gegoochel met de box van nummer 3.
De eerste dag dat ik hem uit de groep haalde gaf ik hem een stukje wortel toen hij naar me toe kwam, bracht hem naar de box van nummer 3 (direct naast de groepsstal) waar het voer al in lag en poetste daar al zijn lekkerste plekjes. Toen hij klaar was met eten haalde ik hem weer uit de box, maar voor ik hem weer in de groepsstal zette liep ik even met hem het gangpad op en neer en op het verste punt kreeg hij wat stukjes wortel. Dat deed hij heel braaf. De tweede dag deed ik hetzelfde, maar verlegde het verste punt iets verder waardoor hij net vanuit het stalpad over het erg kon kijken. De derde dag liepen we zeven meter verder, zodat hij een paar minuten midden op het erf stond en alle stallen, parkeerplaats en paddocks met paarden kon overzien. Daar kreeg hij weer een breed assortiment wortels, en toen mocht hij weer (zonder beloningen te krijgen) terug naar de groep.
Vandaag was de vierde dag, en ik wilde eigenlijk dat de paddock zelf een soort target zou worden. Dus gaf ik hem vandaag in de box zijn voer in een blauwe emmer. Toen dat op was en hij aan zijn hooi begon zette ik de emmer met daarin wortels aan de overkant van het erf, bij zijn uiteindelijke paddock. Toen hij klaar was met zijn hooi liepen we weer naar het erf, wat hij best spannend vond met best wat spanning in zijn lijf, maar hij deed het superbraaf aan een doorhangend lijntje. Toen dacht ik, laten we dan maar doorzetten en vroeg hem om met mij die laatste vijftien meter af te leggen naar de paddock. En daar vond hij ineens zomaar zijn blauwe voerbak met wortels! *\%/* :)) _O-

We zijn er natuurlijk nog niet, want hij is nog niet ín de paddock geweest en heeft ook nog niet geleerd dat hij in zijn eentje (zonder mij als wandelend targetstokje) in de paddock kan staan en voer/hooi kan eten, maar het was superknap van hem. Eigenlijk vroeg ik vandaag teveel want hij bouwde al wat spanning op, plus dat het stormde en het bovendien al donker was - beste keuze ooit om dan verlatingsangst te gaan trainen >;) - maar hij deed het gewoon en toen hij de schat in de voerbak vond liet hij alle stress los.
Het leukste vind ik niet alleen dat hij dit zo snel oppikte (eigenlijk net zo snel als nummer 2 dat deed), maar ook dat hij in al deze 'trainingsdagen' nooit gegild heeft of aan het touw getrokken heeft, terwijl hij daar anders aan het eind van de stalgang al mee begon. Alles deed hij in stilte en aan een doorhangend touw. Dus ook hier waren we eigenlijk niet eens verlatingsangst aan het trainen, maar waren gewoon bezig met het erg leuk hebben samen - en kunnen we het verderop ook zo leuk hebben? Ja! En nog iets verder ook? Ja! :D
Hij vond het allemaal wel heel spannend, maar dan op een spannende manier samen spannende dingen doen-spannend en niet help ik ga dood want ik ben alleen-spannend. Dus erg leuk. Ik ben benieuwd of ik hem op deze manier ook kan leren om helemaal alleen in de paddock te staan. Gelukkig had [***] verlatingsangst als ik wegliep bij de paddock dus dat wegtrainen heb ik al van hem geleerd, zo fijn, zulke paarden. 8-)

@ Hoppit: laat ons jouw inzichten vooral ook weten, dat is ook weer leerzaam! :j
De achterhand wegsturen op het moment dat het paard die voor kontjeuken ongevraagd mijn kant op zet doe ik trouwens ook nooit in de vorm van wegjagen, inderdaad omdat jouw soort paardjes dan meteen in de protest gaan. Ik steek gewoon mijn arm met wijsvinger in de richting van de kont en als die dichterbij komt dan prikt die vanzelf in de flank en blijft daar statisch in geprikt (kan gerust een minuut duren) tot het paard de kont een stapje wegbeweegt. En dan volgen meteen de kontkriebels als beloning. Op die manier kan ik een correctie geven zonder dat er het emotioneel overkomt op het paard. Het is gewoon: als die kont naar mij toe beweegt dan duw je hem in een stekel. Jouw keuze, maar ik zou het niet doen, dus als je je kont weer uit die stekel weet te krijgen dan vieren we een feestje. *\o/*

Op zich, als een paard iets gevaarlijks doet, dan hoef je niet dominant/boos of extra groot te worden. Het enige wat je hoeft te zeggen is 'Dat gedrag niet', of zelfs alleen maar 'niet in mijn cirkel komen'.
In de nh-wereld wordt jezelf groot of zelfs boos maken veel gebruikt om paarden te laten zien dat jij de baas bent en dat je het echt meent en dat er dus niet over je heen gelopen mag worden, ik leer paarden liever dat ze nooit over me heen mogen lopen, vooral niet als ik ziek, zwak, klein, gewond en alles behalve dominant ben.
Als ik een paard uit een onbekende, onrustige kudde moet halen maak ik me juist kleiner, kijk naar de grond, loop vermoeid en hou mijn schouders gebogen. En ik klik met mijn tong en zwaai mijn halstertouw om me heen. Het touw zegt: hier niet staan, hou afstand. Het klikken zegt: als je te dichtbij komt krijg je een irritant geluid. Mijn houding zegt: dit is geen aanval, er zijn geen agressieve emoties in het spel waar jullie weer boos/gestrest van hoeven te worden, dit touw is dus geen wapen dat met woede gehanteerd gaat worden, maar gewoon iets waar je niet te dicht bij wilt staan.
Ik wil namelijk niet dat ze bang of zelfs boos worden van mijn blufpoker en alles nog hectischer maken, ik wil gewoon dat ze een eindje verderop gaan staan en daar uit hun neus gaan peuteren of andere ontspannen paardendingen gaan doen. 8-)
Veel paarden zijn eindeloos veel liever, zorgzamer en geduldiger bij kinderen, terwijl die kwetsbaar, clueless, slap en klein zijn. Dat wilde ik ook, dus ben ik me ook zo gaan gedragen. Niet als iemand die zo groot, stoer en sterk is dat hij jou als hij op zijn sterkst is probleemloos onder de duim kan houden, maar iemand die zo leuk, klein en kwetsbaar is dat de ander een beetje voorzichtig met je wordt. Ik weeg maar 63 kilo, een gemiddeld paard 630, dus dat lijkt me een realistischere benadering dan het tegenovergestelde. ;)
Als ik op die manier een kudde in loop (of een paard train) ben ik nog steeds compleet in control, alleen schreeuw ik niet met elke pas 'I'm the boss! I'm in control!!'. :+